คุณแป็นโรคจิตหรือไม่ (ตำรายามาใหม่คุณทำได้ง่ายดีจัง)

วันนี้ คุณทำอะไรดีดีหรือยังคะ

 

ทำงานแบบไม่โกงชาวบ้านครับ

 

โถ่


คนดีๆๆอย่างตั๋นก็เป็นโรคจิตหรอเนี่ย


อิอิ

 

เพลงแก้วขนเหล็ก

ผิดด้วยหรือการมีใจให้กัน
มีดวงใจสัมพันธ์มีรักมั่นใครสักคน
รักด้วยใจรักคงมั่นรักนิรันดร์ซื่อตรง
ต่อให้โลกนี้ลับดับกร่อนเป็นผง
วิญญาณรักยังคงยั่งยืน
หากจะมีมารใดใดกั้นกลาง
คอยทำลายหนทางรักเลือนลาง
คอยกล้ำกลืน ชั้นจะทำทุกทางให้
เธอเคียงใกล้ทุกวันคืน
กลับมาอยู่ในภพสบสุขฉ่ำชื่น
รักยั่งยืนและเป็นนิรันดร



รู้สึกจะเข้าใจเพลงนี้


ครูเราสอนว่า
ถ้ายังไม่ใช่พระอรหันต์

คนที่ไม่รู้จักกลัวก็คนโง่นั่นเอง

นี้เอง เราจึงอยู่ชมรมคนตาขาว ไปอย่างนั้นเอง
แม่ก็ไม่อยากให้สู้คนด้วยให้วิ่งก่อนได้เก็บแรงไว้ใช้ยามจำเป็น

 

ยาบำรุงสูตรตาหมื่นศรี ทำเองใด้ง่ายจัง

ตาหมืนศรีก็เชื่อเหลือปลากดเอ้ยปรากฎ
จึงให้จดจำไว้ให้เร่งหา
หัวขิงแห้งทั้งชะพลู หัวแห้วหมูมา
ทั้งกัญชา ลูกจันทน์ แลพริกไทย
หรดาลกลีบทองต้องสำเหนียก
ดีปลีเชือกเหมือนว่าหามาใส่
ครบแปดสิ่งเสมอภาคไม่ยากใจ
ใส่ครกใหญ่ใหญ่ตำผงให้จงดี
แล้วเสกด้วกด้วยคาถาตรีสิงเห
สัมพุทเธให้งามตามดิถี
น้ำผึ้งรวงเป็นกระสายละลายทันที
เอายานี้ลองกินสองสามวัน
คงจะเห็นฤทธาคุณยานี้
ตาหมื่นศรีเจ้ายาอุตส่าห์หมั่น
อายุแปดสิบเศษสังเกตกัน
ภรรยานั้นมากมายหลายสิบคน


จากหนังสือดาวเรืองแต่งโดยทมยันตี

 

พระเจ้าแผ่นดินตรัสสอน

เราจะรู้ว่าใครเป็นคนอย่างใดได้
จงสังเกตุวิธีปฏิบัติของคนผู้นั้นที่มีต่อผู้ที่ด้อยกว่าเขา
(เช่นจนกว่า ขี้เหร่กว่า หรือผู้ไต้บังคับบัญชา)
อย่าถือเอาวิธีที่เขาปฏิบัติต่อผู้ที่สูงหรือเสมอกัน


แอบเติมนิทานไว้นี่ดีกว่า(คนขี้อายที่อยากแสดงความเป็นตัวเองให้โลกรู้ รู้คนเดียวก็ไม่ได้)

มาม่ามาก เอ้ยดราม่ามาก


เจาะเวลาหาอดีตของ
เด็กผู้หญิงน่ารักเรียบร้อย พูดน้อยด่ามากคนหนึ่งได้เหมือนกัน

ขออนุญาติเล่าต่อนะคะ

เด็กคนนี้มีหมาที่รักมากๆ
แล้วคลาสสิกมาก หมามันก็ตายไป
เด็กเสียใจร้องให้เสียใจจากส่วนลึก
เค้าเลยพยายามทำพิธีศพให้แก่หมาที่เค้ารักพร้อมกับบทความอำลาที่ประจงแต่งสุดซึ้ง
เท่าที่เด็กบ้าเอ้ยเด็กน่ารักจะทำได้
ตอนแรกเค้าพยายามทำพิธีแบบคริสต์คือฝัง แต่เค้าตัวเล็กมากขุดหลุมลึกฝังหมาใหญ่คงไม่ได้การ


แถมเด็กหญิงน่ารักคนนี้กลับมีพี่สาวที่เหมือนยักษ์เหมือนมารปิศาจร้าย บ้าคลั่ง
มันจะไปเที่ยว แต่ไม่มีเพื่อนไป กลับบังคับขู่เข็ญน้องน่ารัก
อย่างไม่เห็นแก่
น้าตาที่แสนรันทดจากการจากไปอย่างไม่หวนกลับของหมาแก่

และหากน้องไม่ยอมไปมันจะหยิกจะตีซ้ำ มันให้เวลา ๑๐ นาที

และนั่นเองเค้าจึงเกิดดวงตาเห็นธรรมในบัดดลว่าเราเป็นชาวพุทธดีกว่า
(ตอน ๑๐ ขวบเค้าจะนับถือทุกศาสนา)
เผาเอาละกันฟะ แบบศาสนาเรา
ช่างสมบูรณ์แบบเพียบพร้อมหาที่ติมิได้
เค้าก็เลยทำการฌาปนกิจ(ในสวนหลังบ้าน) พร้อมจุดธุป ๑ ดอก ตามประเพณีแล้วหลีกไป

แล้วก็ถูกลากลู่ถูกังไปกับพี่สาวใจร้ายยักษ์ตามยถากรรม


พอรุ่งอรุณดวงตะวันไขแสงแรงฤทธี

ก็มีตาลุง (บ้านตะแกติดทางหลังบ้าน)
อันมีดวงตาวาววับจับใจ มีแสงตาสีแดงแรงร้ายมาบอก พ่อกับแม่ของเด็กน่ารักว่า
ไอ้เด็ก เวรกรรมบันดาลเอ๊ะหรือเด้กตามกฎแห่งกรรมนี่ล่ะ
มันเผาหมา (แบบไม่มอดไหม้หมดได้น่ะนะ)
ควันคลุ้งลอยอ้อยอิ่งเข้าบ้านข้าทั้งคืน นอนไม่หลับเลย จะบ้าตายอยู่แล้ว ข้าต้องออกไปนอนกลางเถียงนา
ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย


เด็กน้อยน่ารักหายเศร้าโศกจากการคิดถึงหมาทันทีเลย
แล้วพี่ชายก็มาฝังหมาต่อไป

จากนั้นทั้งตำบลก็โจษจันเรื่องนี้ไปอีกหลายหลายปี


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความทุกข์ไม่เที่ยง
และเพราะพี่สาวแท้ๆที่ทำให้เด็กน่ารักเข้มแข็งขึ้น
(ขอบคุณนะหนิง)

 

เรื่องระทมนี้เกิดขึ้นเพราะว่า

ข้าพเจ้านั่งทำงานอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่
ต่อมามียายแก่ท่าทางสง่างามอายุ เจ็ดสิบฝ่าๆมาประกาศคุณงามความดีตนเองทุกๆวัน ทั้งยังมีหน่อเนื้อเชื้อพุทธางกุลเจ้าปะปน สามารถระลึกชาติเห็นผีสางต่างๆอีกด้วย

พอประกาศความดีสำเร็จสรรพตะแกก็มาเล่านิยายความไม่ดีของผู้อื่น
มิไยที่เราจะปิดประตูยังไงก็พยายามฝ่าด่านหยากไย่เข้าไต้ถุนมาได้

เราเองก็รับฟังประดุจหนึ่งเสาไฟฟ้าต้นนึง(ในใจก็ร้องเพลงอื่นๆไปทำให้เกิดผลข้างเคียงแบบแลดูไม่เต็มบาทไปบ้าง)

ยายแก่ก็ได้อาศัยฝากซื้อข้าวปลาอาหารขนูกขนม การสัญจรทางบก จ่ายค่านำไฟโทรศัพท์ เบ็ดเตล็ด (แต่ฝากซือยาเบื่อหนูมดเราจะแกล้งลืมเอา)

แต่แกก็มีน้าใจกะเราเหมือนกัน(เดี๋ยวจะหาว่ามองโลกในแง่ร้าย)
ด้วยแกก็เคยเมตตาเราโทรตามเราไปเอายำวุ้นเส้นที่ล้างน้ำแล้ว หรือข้าวต้มค้างคืนสามวัน เอามากินบ้าง (แกบอกคนอื่นว่าเวทนาเราเพราะเห็นนึกว่าเป็นเด็กรับใช้ที่ดูไม่เต็ม)

ต่อมาด้วยความเคยชินยายแก่ได้มาด่าน้าข้างบ้านเสียหายแล้วตัวเองพูดเสียงดังเอง น้าข้างบ้านได้ยินหมด เค้าก็หมางเมินแก

แกคิดมากนอนไม่หลับเพราะจะขาดคนคอยพึ่งพาใช้สอยไปอีก๑ครอบครัว

คิดได้ดังนั้นแกก็เลยรีบร้อนไปเคลียร์ใจกะบ้านเค้า(ตอนเราไม่อยู่ไปไต้)
และพยายามมอมเหล้าหลอกถามเค้าต่างๆนาๆ หว่านล้อมให้น้าข้างบ้านพูดว่าที่หมางเมินยายเป็นเพราะอีเด็กเลี้ยงควาย(หมายถึงข้าพเจ้า)มันมาฟ้องว่ายายนินทาใช่ไหม ทั้งครอบครัวเค้าก็นิ่งอึ้งไป
เพราะเราไม่ได้เล่าอะไร

ยายแก่ก็เลยแจกแจงไปว่าเป็นเด็กเลี้ยงควายร้ายกาจสารเลวท่าทางโง่เง่าคนนี้มันด่าเธอ(แบบรุนแรงฟ้องศาลได้เลย)และยายสารพัดให้ระวังเอาไว้นะอย่าไปเชื่อมันใส่ร้ายยาย ครอบครัวนั้นก็ตะลึงหนักไปอีก

แล้วยายแก่ก็สบายใจไปสองวัน
พอเรากลับมายายแก่พบว่าทั้งครอบครัวนั้นยังคงดีกะเราอยู่ยายแก่แค้นมาก
หาว่าบ้านโน้นโง่หูเบาที่แกเสื่อมลาภจากบ้านโน้นไปเป็นเพราะเราทั้งสิ้น

ตอนนี้ยายแก่เลยแค้นมากวานซืน
วันพระยายแกก็เลยตั้งพิธีจุดธูปบรรณาการตั้งขันครูแด่สิ่งศักดิ์ศิทธิ์ที่เคารพรักสาปแช่งข้าพเจ้าให้วิบัติชิบหายภายใน ๓๖๕ วัน
แม้ว่าจะเป็นความผิดของยายเอง(ยายแกวรรณะเจ้า)ที่ลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกะอีเด็กสารเลว(วรรณะเจ้ามือ)คอยดูเถิดนับแต่นี้๓๖๕ วันสิ่งศักดิ์ศิทธิ์จะต้องจัดการมัน ๕๕๕๕

(ประกาศอยู่หน้าบ้านให้แม่บ้านที่นานๆมาทีให้ฟังโดยประกาศติดรั้วบ้านเราสองรอบ)

เราได้ฟังแวปแรกก็เคืองเล็กน้อย
ไม่ได้เสียดายความหลังที่เคยเอื้อเฟื้อรับส่งซือหายารักษา
ไม่ได้เสียดายข้าวของขนูกขนมอะไร

แต่เคืองเพราะขี้เกียจรอดูผลอีกตั้งปี
อยากจะเดินไปบอกให้ยายแก่ที่คำสาปทั้งหลายให้ออกฤทธิ์ภายใน สามวันเจ็ดวันเพราะขี้เกียจจะคอยดูผล เฮ้อ

ว่าจะไปอธิบายก็กลัวแกช๊อกตายไม่ก็แต่งนิยายใหม่ไปโพนทะนา
นับเป็นวาสนาในคราเคราะห์ที่ทั้งหมู่บ้านเจอฤทธิ์ยายแก่โดยทั่วกัน

เราก็เลยไม่ต้องคอยสงเคราะห์รับใช้เจ้านางอีก

 

ณ ลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียง
มีจอมยุทธิ์หยิ่งทะนงทรงศักดิ์เป็นนักหนา
กะลังคุกเข่า เบื้องหน้า อาเหนียเนี่ย นางนึง


พลางกล่าวว่า อั๊วนั้นนั้นรักแม่นางเหลือเกินแล้ว
แม่นางจงโปรดรับอั๊วข้าล่วย เห็นใจอั๊วเถิด

อาเหนียเนี่ย ตอบว่า
อ้ายบ้า รักแม่อั๊วแล้วมาบอกอั๊วมายมายกัน

 

กระทู้ นี้อยู่ในช่วงมืดมนของชีวิต นี่หว่า

 

เผลอลบกระทู้รักข้ามภพข้ามขอบฟ้าด้วย สาเหตุไม่แน่ชัด

อาจเป็นด้วย อายแก่ใจ ที่ชื่อออกแนว หลอกลวงประชาชน ผิดกับความเชื่อของคนทั่วไป
เนื่องจาก
๑. เรามัน รักใครยาก ที่รักจริงจัง ก็รักตัวกลัวตายนี่ล่ะ
๒.ขี้เกียจละ
๓. เนื้อหาส่วนใหญ่ในกระทู้โน้น มีแต่ นินทาเจ้านาย
๔.อิจฉาชาวบ้าน ด้วย
๕๕๕๕