ภรรยาไม่อยากอยู่ที่บ้านครับ

เดิมที่แม่ของภรรยาเคยทะเลาะแม่ของพ่อภรรยา(อาม่า) เลยแยกออกมาอยู่กันเอง แล้วภรรยาผมเป็นคนติดแม่มาก และได้รับรู้เรื่องราวที่แม่เคยทะเลาะกับอาม่าด้วย เลยเป็นคนฝังใจกลัวว่าถ้ามาอยู่บ้านสามีแล้วจะมีปัญหากับแม่สามี กลัวฝังใจตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งยังไม่ได้เข้ามาอยู่ ซึ่งปกติก็เป็นคนขี้กลัวอยู่แล้ว เช่นการขับรถกลัวมากกก แม้ว่าจะเป็นลูกสาวคนโตที่คอยทำงานเลี้ยงดูครอบครัว แต่ก็กลัวอะไรหลายๆอย่างมาก

ส่วนตัวผมเองเป็นลูกคนเล็กที่พี่ๆแยกย้ายออกจากบ้านไปมีครอบครัวของตัวเองแล้ว ผมจึงอยากอยู่ดูแลพ่อแม่ที่บ้าน แต่ก่อนแต่งเราตกลงกันว่าจะอยู่บ้านผมวันทำงาน เสา อาทิตย์กลับไปอยู่บ้านแฟน ทีนี้พอเข้ามาอยู่บ้านผมมีปัญหากับที่แม่ผมนิดหน่อยไม่ได้มาก(อยู่มา 6 เดือน โดนแม่ผมดุ2-3 ครั้ง เช่นเรื่องทำกับข้าว ตากผ้า) ซึ่งเธอก็บอกว่าแม่ผมขี้จุกจิกมาก -*- แต่ก็ยังรับได้ แต่เธอมักจะขอกลับไปอยู่บ้านอยู่เสมอๆ หาเหตุผลต่างๆ ให้ได้กลับไปอยู่ที่บ้าน คือจะให้ไปอยู่บ้านแฟนวันทำงาน แล้วกลับมาบ้านผมวันเสา อาทิตย์แทน โดยอ้างต่างๆนาๆ เช่นอยากกลับไปดูแลพ่อแม่บ้าง ทั้งๆที่บ้านแฟนมีน้องๆอยู่ แต่บ้านผมถ้าผมไม่อยู่ก็อยุ่กันพ่อแม่ สองคนแค่นั้น หรืออ้างว่าทำไมต้องรับผิดชอบดูแลพ่อแม่คนเดียว ไม่บอกให้พี่ๆกลับมาช่วยดูแลที่พ่อแม่บ้างล่ะ

ผมเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่าที่ให้เธอมาอยู่กับผมที่บ้าน ผมควรจะทำยังไงดีครับ ไม่รู้จะเดินไปทางไหนแล้วครับ

 

ความเห็นส่วนตัวนะ แต่ละคนก็มีลักษณะนิสัย และเหตุปัจจัยไม่เหมือนกัน
ถ้าเป็นดิฉันก็เลือกที่จะแยกครอบครัวออกมา คงไม่อยากอยู่อยู่รวมกับใครถึงแม้จะเข้ากันได้หรือไม่ก็ตาม มันไม่สบายไม่เป็นอิสระ คงเป็นเพราะถูกหล่อหลอมมาแบบนั้น
ส่วนบางคนก็ชอบที่จะอยู่แบบมีญาติ พี่น้อง รู้สึกอบอุ่น อยู่เดี่ยวๆ แล้วคงรู้สึกเหงา
ในกรณีของคุณ พี่น้องเขาก็เลือกที่จะแยกครอบครัวออกไป เหลือแต่คุณ ก็เลยลำบากหน่อย คงจะแยกออกไปอย่างเต็มตัวลำบาก
ถ้าไม่รู้จะเดินทางไหน ก็หยุดอยู่กับที่ก่อน แล้วค่อยๆ ทำทีละ step มันก็คงค่อยๆ ผ่านพ้นไปได้นะ รอความเห็นอื่นๆ
ถ้าเป็นเราก็คงไม่ยอมไปอยู่แบบเต็มตัว ยกเว้นไม่มีทางเลือก แต่คนเราสามารถปรับเปลี่ยนได้ ตามสถานการณ์ที่บีบบังคับ ธรรมชาติจะจัดสรรให้เอง ปล่อยวางบ้างก็ดี

 

การอยู่ร่วมกันเป็นเรื่องซับซ้อน เพราะพื้นฐานทางความคิดของคนไม่เท่ากัน หากเกิดอคติต่ออีกฝ่ายแล้ว หัวใจย่อมไม่เปิดรับ จะว่าไปลูกก็อยากจะอยู่ดูแลพ่อแม่ของตน ยามท่านไม่มีใคร เข้าใจทั้งสองฝ่ายค่ะ บางทีสามีภรรยา ควรเปิดอกคุยกันถึงปัญหาที่ทั้งสองฝ่ายคับข้องใจ แล้วใช้เหตุและผลเป็นตัวตัดสิน หากผลออกมายังเหมือนเดิม แนะนำให้แยกออกมาอยู่ค่ะคือ คนเราบางทีก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว แต่เลือกที่อยุ่ที่ใกล้พ่อแม่เราเพื่อที่เราจะมีเวลาไปดูแลท่านได้สะดวก อย่างน้อยท่านก็อุ่นใจที่ยังเห็นลูกหลานอยู่ในระแวงใกล้กัน

 

ขอบคุณทั้ง 2 ท่านครับ

ภรรยาไม่ได้มีปัญหากับที่บ้านผมนะครับ และเธอไม่เคยพูดเรื่องแยกออกไปอยู่กันเองด้วย เพียงแต่อยากกลับไปอยู่บ้านเธอเองมากกว่า

 

มีเรื่องหนึ่งที่ต้องทำความเข้าใจว่าในโลกนี้คนทุกคนล้วนตัดสินใจทำอะไรจาก
ความพึงพอใจของตนเองทั้งนั้น ไม่เคยมีใครคนใดเลยที่ทำอะไรเพราะเหตุผล
แต่อาจจะมีคนที่พอใจในเหตุผลที่เข้าท่าหรือเป็นกลางได้ แต่คนเราไม่ได้มีแต่
คนที่พอใจในเหตุผลที่เข้าท่าเท่านั้น ยังอาจจะพอใจเพราะ คุณธรรม ความเชื่อ
ความรู้สึก ความเห็นส่วนตัว ความสะดวกสบาย และอื่นๆ อีกมากมาย ดังนั้นสิ่งที่
จะเจอกันครึ่งทางไม่ใช่เหตุผล แต่เป็นความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย ถ้าไม่รู้
อย่างนี้ทั้งสองฝ่ายก็จะมัวหาเหตุผลที่น่าฟังต่างๆ ซึ่งไม่มีประโยชน์เลย ควรมุ่ง
เน้นที่ความพึงพอใจของทั้งสองฝ่ายมากกว่า แทนที่จะถามว่าอีกฝ่ายต้องการ
อะไรเพื่อที่จะดูว่าเราจะให้เขาได้มากแค่ไหน ทั้งสองฝ่ายก็น่าจะพูดความคิด
ความเห็นของตัวเองออกมาเลย

 

ท่าน <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Tinm<!-- google_ad_section_end --> ที่เคารพ

sun dog เป็นห่วงความรู้สึกของท่าน <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Tinm<!-- google_ad_section_end --> พอๆกับความรู้สึกของภรรยาท่านและบิดามารดาของท่าน ท่านเคยเล่าให้ภรรยาของท่านฟังจากใจไหมครับ ว่าท่านรู้สึกผิดที่ไม่ได้กลับไปดูแลบิดามารดาด้วยตนเอง รู้สึกไม่ดีเลยที่ปล่อยให้บิดามารดาตนอยู่กัน 2 คนเพียงลำพัง ภรรยาท่านเล่าความรู้สึกของเธอให้ท่านฟังทุกอย่าง ความกลัวในเรื่องต่างๆที่เธอมีท่าน Tinm ล้วนรับทราบและมีส่วนในการบรรเทาให้ได้หลายเรื่อง ส่วนความกลัวที่ท่าน Tinm เองมีอยู่ในหลายๆเรื่อง รวมทั้งเรื่องการปล่อยให้บิดามารดาอยู่อย่างเดียวดายนั้น ท่านเคยเล่าให้ภรรยาฟังตรงๆจากใจไหมครับ

ความกลัว เป็นเรื่องที่มีกันทุกคน ตัวภรรยาท่านมี ตัวท่านเองก็มี คู่สามีภรรยาเมื่อใช้ชีวิตร่วมกันย่อมมีส่วนในการประคับประคองชีวิตให้ดำเนินต่อไปอย่างปกติท่ามกลางความกลัวนั้น ผู้ชายมักไม่ถนัดที่จะแสดงความรู้สึกตรงๆให้ใครเห็น เวลาพูดมักใช้เหตุผลในการแสดงออกมากกว่าการพูดออกมาจากความรู้สึกในใจ เช่น

"ฉันควร.........เพราะว่า........."

แต่ในใจนั้นความจริงแล้วคือ

"ฉันอยาก......เพราะฉันกลัว........"

ความกลัวนั้น ยอมรับกันได้ง่าย ก็กลัวนี่หว่า ทำไงได้
ส่วนความเหมาะสมนั้น มีข้อต่อรองมากมาย

เมื่อภรรยาท่านกลัว มีหรือท่าน Tinm จะไม่ช่วยบรรเทา
แล้วเมื่อท่าน Tinm กลัว มีหรือภรรยาท่านจะไม่ช่วยบรรเทา
อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามศักยภาพของแต่ละท่านครับ

 

sun dog เดาว่าภรรยาท่านอาจรู้สึกว่าไม่สามารถทำตัวตามสบายได้ขณะอยู่บ้านท่าน เธอคงรู้สึกสบายใจกว่าเมื่อได้อยู่บ้านเธอ อันนี้เป็นเรื่องปกตินะครับ ไม่ทราบว่าตัวท่าน Tinm เวลาอยู่บ้านเธอกับแม่ของเธอท่านผ่อนคลายได้เท่าอยู่บ้านท่านหรือไม่ หากเธอต้องการกลับไปผ่อนคลายที่บ้านเธอบ้างก็น่าจะให้โอกาสเธอได้กระทำอย่างนั้น

การกำหนดเกณฑ์แบบวันทำงานอยู่บ้านใคร วันหยุดอยู่บ้านใคร อาจไม่สามารถกระทำได้ในระยะกำลังปรับตัวเช่นนี้ น่าจะให้ตัวท่านและตัวเธอได้เลือกกระทำตามสถานการณ์แต่ละสัปดาห์ แล้วค่อยๆดูไปเรื่อยๆว่าสุดท้ายแล้ว ความพอดีที่ทั้งสองฝ่ายยอมรับได้นั้น อยู่ที่บ้านท่านกี่วัน บ้านภรรยาท่านกี่วัน