นิพพาน

จริงแล้วไม่อยากพูดถึงสิ่งที่สูงเลย แต่มีความสับสนเกิดขึ้น เช่นการที่บางคนบางท่านได้พบพุทธเจ้า ได้เห็น โดยการทอดจิต บางหรือวิธีใดก็ตาม ไม่ได้ไม่เชื่อแต่ขอให้อธิบายให้ฟังหน่อย ถ้าในพระไตรปิฎก กล่าวนิพพานว่า มีก็ไม่ใช้ ไม่มีก็ไม่ใช่ คื่อถ้าตอบว่ามี ก็เป็นการยืนยันก็เท่ากับเป็น อัตตาเป็นสัตตทิฐิเห็นว่าเที่ยง แต่ถ้าบอกว่าไม่มีอยู่ก็เป็นเท่ากับว่าปฏิเสธคือเห็นว่าขาดสูญอุจเฉชทิฐิ จริงแล้วบางคนอาจจะบอกว่าไม่ต้องคิดมาก ให้ปฏิบัติก็จะรู้เอง การตอบอย่างนี้ก็เห็นด้วย แต่ก็ไม่เป็นการที่จะทำให้หายสงสัยได้ ถ้าเป็นอย่างนี้จริงก็เท่ากับว่าไม่สามารถอธิบายได้หรือ ? ถ้าไม่เป็นเรื่องที่น่าเบื่อ อธิบายให้ฟังด้วย

 

มีผู้รู้ท่านหนึ่ง ได้บันทึกข้อูลที่ได้มาจากการถอดจิต ไปถามหลวงพ่อฤษีลิงดำ และหลวงพ่อได้ฝากข้อมูลมาให้ทราบดังนี้
วันเสาร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ.2548

 

ถ้าเราไปอยู่คงเหงาตายแน่ ๆ

 

ต่อ

ข้างต้นบอกว่านิพพาน ไร้ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วอย่างนี้ใครอยากจะไป และอีกอย่างก็เป็นการบอกแบบขาดสูญอีก คล้ายกับตายแล้วสูญนะ

 

.

 

ผมก็ว่าไม่สูญครับ

แอบฟันธงอยู่ในมุมหนึ่ง ...

 

ทุกคนมีกรรมเป็นของตน(b-love2u)

 

เห็นด้วยกับคุณปัญโญภาส ไม่เชื่อก็ลองหันไปฝึกสติปัฏฐานสี่แบบหลวงพ่อวัดปากน้ำดูก็ได้ วิชาของพระพุทธเจ้าเหมือนกันกลัวอะไร

 

ใครบอกครับพลวงพ่อ เรา อยู่พรม -*- ท่านน่ะไปนิพพานได้สบายเลย แต่ท่านปรารถนาพุทธ ภูมิ และยังมีกิจบนโลกจึงยังไม่เข้า ท่าน เปนที่24 ครับ




หากนิพพาน สูญจริง ไฉน เราจึงสามารถ ติดต่อกับพระพุทธเจ้าได้อยู่ล่ะ?

 

จากที่ได้อ่านผู้ตอบกระทู้มา ดีครับ ผู้อ่านทุกท่าน จะได้ทราบว่า ใครมีจิต มีกิเลส มีภูมิธรรมอยู่ในระดับใด เหมือนเป็นการเปิดเผยจิตใจตัวเอง ไปโดยอัตโนมัติ ถ้าพิจารณาจากคำสอน ของหลวงพ่อที่กล่าวให้ดี จะพบว่าที่หลวงพ่อบอกว่าสูญคือ กิเลสและการปรุงแต่งทั้งปวง แต่มิได้หมายความถึง ดวงจิตและวิญญาณสูญไปด้วย
อยากแนะนำวิธีการทดสอบการรู้เห็นทางทิพย์ ที่ง่ายๆ ให้ทุกคนไปทดสอบดูครับ คือ ให้คุณลองดูสถานที่หรือห้อง ที่ไม่เคยเข้าไป เช่น ห้องเพื่อน บ้านเพื่อน โดยหลับตาดูก่อน แล้วจำไว้ หลังจากนั้น
จึงค่อยเข้าไป แล้วลืมตาดู ว่าเหมือนหลับตาเห็นหรือไม่ ถูกต้องกี่เปอร์เซนต์ และทดสอบหลายๆครั้ง หลายๆ แห่ง คิดเป็นเปอร์เซนต์ ทั้งหมดออกมา ก็จะรู้ว่าที่คุณรู้เห็นนั้นเชื่อถือได้หรือไม่ เพียงไร
หรืออย่างง่ายที่สุด ในห้องที่คุณอยู่ก็ได้ แต่ให้คนมาเคลื่อนย้ายตำแหน่งของเสียก่อนเช่น แจกัน โคมไฟ แล้วหลับตาดู พอจำได้ ก็ค่อยเข้าไปดูว่าถูกต้องหรือไม่ เป้นเรื่องที่ตรวจสอบง่ายๆ แต่คุณจะยอมรับความจริง หรือกล้าตรวจสอบหรือไม่

 

หลายคน อาจสงสัยว่าผมเป็นใคร คงคิดว่าผม เป็นบุคคลภายนอก ที่เพิ่งเข้ามาโพส แต่ก่อนผมเคยโพส ตอบปัญหาในพันทิพย์ รู้จักคุณเวปสโนว มาตั้งแต่ยังไม่ต้องล๊อกอิน ตอบปัญหาให้คุณเวปสโนว
ได้คิด พิจารณา อาจไม่สบอารมณ์เท่าไร แต่ปัจจุบันรู้สึกว่าจะดีขึ้น พิจารณาอะไรรอบคอบขึ้น ภายหลังพันธ์ทิพย์มีระบบล๊อกอิน ผมจึงย้ายไปตอบในเวปอื่น เมื่อมีเวปพลังจิต ผมก็กลับมาสมัครใหม่ไม่นานมานี้ สำหรับหลวงพ่อฤษีลิงดำ ผมก็นับถือหลวงพ่อเป็นครูบาอาจารย์คนหนึ่ง ผมเคยผึกมโนมยิทธิมาตั้งแต่ หลวงพ่อยังไม่มรณภาพ ที่ซอยสายลม และไปวัดท่าซุง ก็ตั้งหลายครั้ง และติดตามข้อมูลของหลวงพ่อมาตลอด ปัจจุบันก็รู้ถึงสภาพของหลวงพ่อ และรู้สภาวะความเป็นจริง ทุกอย่าง

 

เห็นด้วยกับคุณปัญโญภาส ถ้าแดนนิพพานมีจริงทำไมไม่เห็นเขียนไว้ในพระไตรปิฎกเลย

 

อยู่ใน คิริมานนทสูตร ครับ พระพุทธเทศเกี่ยวจะนิพพาน เขาบอกแล้วบอกเป็นเมืองมหานครอันยิ่งใหญ่ มีแต่ความ บรมสุข

 

ตอบง่าย .... เอาเป็นว่า ท่านเห็น ทุกข์-สุข ที่เกิดขึ้นกับตนเองหรือเปล่า ล่ะ
ไม่รู้จะอธิบาย...ดังนี้

เมื่อเรามีความรู้สึก กระสับกระส่าย ใจเต้นระรั่ว ไม่นิ่ง ทนนิ่งไม่ได้ คือ ตัวอย่างของทุกข์

เมื่อเรามีความรู้สึก อิ่มใจ เอิบอาบ รู้สึกขนลุกแล้วดี ใจชื่นมื่น คือตัวอย่างของสุข

เมื่อไหร่ที่ท่านไม่ีมี ไม่เกิด อารมณ์ ทั้งสองแบบนั้น ล่ะ เรียกว่า สภาวะ ของนิพพาน เป็นแบบ ไม่ต้องปล่อยวาง เป็นแบบปกติ มันเป็นเอง ไม่ต้อง built อารมณ์ ใดๆ
หมายเหตุ อารมณ์ อย่างนี้ จักต้อง ไม่ใช่อารมณ์ ที่เกิดจาก ภาวะแห่งฌาน หรือ อรูปฌานด้วย เป็นสิ่งที่เป็นเองโดยธรรมชาติ ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข ไม่มีความหวั่นไหวใด ๆ เกิดขึ้น มาบนใจ ใจที่นิ่งโดยตลอด นิ่งทุกกระบวนความ

 

เพิ่มเติม เล็กน้อย คำว่า สภาวะการปฏิบัติเพื่อเดินไปสู่ ภาวะเด่นชัดของการพิจารณาที่ดี จะต้องมีพื้นฐาน ของฌานด้วย แต่ไม่ใช่ ฌานสุดโต่ง (ฌาน 3 - 4 ) ฌานประมาณกลางๆ จึงจะดีที่สุด คือ ฌาน 2 หากใครผู้ใด ทำจักทำเกิน จะมีเหตุการณ์ ที่มีอะไรบ้างอย่าง มาเตือน เช่น ไอ คันคอ หรือ กระตุก เป็นต้น นั้นคือ สัญญาณเตือนให้หยุด
แต่โดยปกติ ปฏิบัติสมาธิ ไม่ควรเกิน 15 นาที จะอยู่ในระดับ ฌาน ที่มีกำลังพอดี

จากนั้น ก็ ปล่อยสภาวะที่เกิดขึ้น ได้แต่ดู เฝ้าดู เฝ้าสัมผัสรู้ ทำตัวเองให้เป็น ธารน้ำไหล ที่ไหลเรื่อยๆ เย็นๆ สบายๆ ช้าๆ ดูสิ่งที่เกิดขึ้น เท่านี้ล่ะ พอ

 

อนุโมทนา สาธุ ท่านกล่าวธรรมอันประเสริฐ อันเป็นทางสายเอกแล้ว ผมกลัวอย่างเดียวว่า ผู้อ่าน อาจจะไม่ทุกคนที่เข้าถึงธรรมนี้ได้ครับ

 

ท่านกล่าวถึงมรรควิธีที่ถูกตรง ตามแนวทางการประพฤติปฏิบัติ
สู่อริยะ ไม่นอกทางให้สับสน ชอบแล้วขอรับ โมทนาที่เผยแผ่