ช่วยคนที่เรารัก....จากความตาย (ประสพการณ์จริง)

ในห้อง 'กฎแห่งกรรม - ภพภูมิ' ตั้งกระทู้โดย Samy, 4 มิถุนายน 2012.

  1. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    ต้องขอสวัสดี ท่านทั้งหลายที่มีใจรักในพระพุทธสาศนา ผมเองเป็นสมาชิกเวปนี้มานานพอสมควร และชอบเวปนี้มาก ที่เป็นช่องทางในการสื่อถึงชาวพุทธ และผู้สนใจอย่างทั่วถึงในทุกๆแง่มุมของศาสนา เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟังนี้ เป็นเรื่องจริงในชีวิตของผม นับแต่วันแรกที่ได้เริ่มต้นฝึกสมาธิ ออกตัวไว้เลยนะครับผมเองไม่ใช่เกจิ ไม่ได้ฌาญ ไม่ได้ญาณอะไร และที่สำคัญที่สุดเกลียดการพิมพ์ดีดมาก แต่งานนี้ยอม เพื่อประโยชน์ เพื่อบุญกุศลที่อาจเกิดขึ้นในครั้งนี้ ขอให้ได้แก่บิดาของข้าพเจ้า วันนี้วันดี วิสาขบูชา ชั่งใจไว้เป็นปี กว่าจะตัดสิ้นใจโพสได้
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

    • IMG_5886.JPG
      IMG_5886.JPG
      ขนาดไฟล์:
      1.2 MB
      เปิดดู:
      224
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 8 มิถุนายน 2012
  2. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    เริ่มต้น

    ผมเริ่มรู้จักทำสมาธิตั้งแต่ ๖ ขวบ ป. ๑ เพราะโรงเรียนบังคับเรียน เมื่อโตมาหน่อย ก็ต้องทำสมาธิเอาเกรด และที่ทำให้ผมไปวัดท่าซุงได้ ก็เพราะผู้หญิง โอ้โหคนดีศรีสยามจริงๆ เมื่อประมาณปี ๒๕๓๙ ผมมีโอกาสไปวัดท่าซุงกับเพือนกลุ่มหนึ่งชักนำให้ไปกับโรงเรียนมัน โดยที่มีคำเชิญชวนที่เด็กหนุ่มวัย ๑๖ ยากที่จะห้ามใจได้ คือ "ไปด้วยกันไหม หญิงเพียบ สาวๆ น่ารักๆ ทั้งนั้นเลย" ผมอยู่คนละโรงเรียนกับเขาด้วย ผมเรียนอาชีวะครับในชั้นเรียนผมมีแต่ "ปีศาจ" น่ากลัวมาก ดำ หยาบ แกร่ง จับจอบ จับเสียม ดูแล้วเหมือนนายนิริยะบาล ตกลงไปครับ ตอบแบบไม่คิด ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว เห็นไหมครับก่อนจะได้บุญมันต้องเป็นบาปก่อน เป็นเพราะกิเลส ถึงเจอทางแห่งบุญ ไปถึงวัด เมื่อได้ที่พักแล้วก็มีคุณลุงยกทรง เข้ามาคุยเล่าเรื่องนั้น เรื่องนี้ ให้ฟังเอาหละสาวชักไม่สนแล้ว เริ่มสนใจลุงยกทรงแทน และหลวงพี่ที่น่ารักทุกท่านก็เข้ามาสอนวิชามโนมยิทธิให้ ไปครั้ง สองครั้ง กับโรงเรียนเพื่อน พอครั้งที่สาม สี่ ห้า หาทางไปเองครับ ติดแล้วคราวนี้ติดสุข ไม่ติดหญิงแล้วครับ ที่นี้หละเริ่มเข้าเรื่องเราหละ เมื่อมีงานเต็มกำลังที่วัด ผมก็ไป งานเต็มกำลังจะเป็นการนั่งสมาธิแบบเต็มที่ เวลา ๑ ชม.ถ้าเราฝึกปกติที่วิหารแก้วร้อยเมตร ก็ครึ่ง ชม.งานนี้งานเดียวรู้เรื่อง บางคนก็ไปเพื่อสิริมงคล รักษาโรค คุณไสย เป่ายันต์เกราะเพชร หรือเพื่อเพิ่มพูลบารมี งานนี้เหมือนสอบไล่ในความคิดของผมในตอนนั้นครับ และที่นอกเหนือจากอารมย์กรรมฐานแล้วผมยังพกพา "ความทุกข์" ในอกไปด้วย
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  3. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    คิดถึงพ่อ

    ที่ผมพิมพ์ที่เดียวจบเลยไม่ได้เพราะไม่มีเวลา ต้องทำงานและเน็ตเป็นวายเล็ต เทวดาประทานให้ลอยมาตามลม ติดเมฆบางเลยต้องรีบพิมพ์ รีบส่งเดี๋ยวสัญญาณหาย ก็อย่าใจร้อนครับ ผมเองไปงานเต็มกำลังในครั้งนี้ก็มีเรื่องไม่สบายจที่ติดตัวมาแต่เป็นเด็ก คือคุณพ่อผมเป็นนักดื่มหมายเลข ๑ ของจังหวัด ไม่มากไปหรือใส่ร้ายครับ ๒๔ ชม.ไม่มีช่วงเวลาไหนที่พ่อไม่ดื่ม ใครว่ามีปัญหาหนัก มีคนเมาในบ้านลองอ่านเรื่องผมดู เช้าตื่น ครึ่งแก้วน้ำเย็นตบตูด แต่งตัวเสร็จ อีกหนึ่งแก้วก่อนสตาร์ทรถ เพียวๆ คำโตๆ เผาหัวก่อนเริ่มงาน(แสงทิพย์) เมื่อก่อนยี่ห้อนี้ แกกินอยู่ผมจำได้ พักกลางวันอีก ๑ แบน จบงานที่บ้านอีก ๑ กลม นี้คือหนึ่งรอบฟันเฟืองในแต่ละวัน แล้วทุกวันครับไม่มีวันหยุดราชการ วิสาขะ มาฆะ ไม่เว้น เกิดมาก็เก็บขวดเหล้าขายเป็นค่าขนมแล้วครับ ขายทีเป็น ๑๐๐ บาท กองท่วมหัวเด็กนี่หละครับ คือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด ด้วยความเบื่อหน่าย โกรธ เครียด อะไรที่เรียกว่าอารมย์เสีย ผมแบกไว้หมด แล้วไม่ต้องบอกนะครับว่า เมาแล้วขาดสติเป็นยังไง บางอย่างก็เล่าไม่ได้ครับ ผมนั่งเต็มกำลังเมื่อจิตเป็นสมาธิแล้วจิตผมก็จับจด จ้องเพ่ง ไปที่เหล้าพ่อ แก้วเหล้าพ่อ ที่ที่พอนั่งกินเหล้า อารมย์ที่พ่อกลืนเหล้า เพ่งเลยครับ ไปต่อไม่ได้ เขาภาวนา นะมะ พะทะ กัน ผมก็ภาวนา พ่อเลิก กินเหล้า อยู่อย่างนั้น จนรู้ตัวอีกทีพระท่านก็เอาไฟฉายมาส่องหน้า และกลิ่นควันธูปที่หอม จิตมันจะทะลุแสงนั้นออกไปห้ได้เลยแต่ก็ มีอารมย์ลังเล ไม่ไป งึกๆ งักๆ อยู่จนหลวงพี่เดินไปหาคนอื่น สักพักก็ออกจากสมาธิ ด้วยความอยากรู้ผล บ่ายสาม ถึงสี่ เย็นๆไม่แน่ใจครับ เวลาทำการพ่อเลย วันหยุดแก่หรือไงจำไม่ได้ ตรงกับวันอาทิตย์หรือยังไงนี้หละครับ แต่พ่อดื่มแต่สาย เที่ยงๆ เวลาเดียวกับที่ผมนั่งเต็มกำลังที่วัด ผมโทรมาเจอแม่ที่บ้านถามแม่ว่าพ่อกินเหล้าหรือปล่าวแม่ แม่บอกว่ากินแต่เลิกกินแล้ว แกบ่นว่าเหล้ามันจืด จืดเป็นน้ำเปล่า เปลี่ยนขวดแล้วก็จืด แก่ไม่อร่อยแกก็หยุด แล้วถามแม่ว่า สาม มันเอาพ่อไปทำพิธีอะไรที่วัดหรือปล่าว ผมนี้ดีใจมากเลย มันเป็นเรื่องยากนะครับ ที่พ่อผมจะหยุดกินเหล้าได้ ใจมันดี ใจมันชื้นขึ้นมาเลย กลับจากวัดท่าซุง ได้พ่อก็พูดขึ้นว่า "อย่าเอาพ่อไปทำพิธีอะไรนะ มันบาป" ผมบอกว่าทำไม แกก็บอกว่า มีบางที่เขาให้สาบาน เขียนชื่อสาบแช่ง ผิดต่อคำสาบานจะมีอันเป็นไป บ้า ใบ้ เสียสติไปก็มี ผมก็บอกแกว่าปล่าว ไปนั่งสมาธิเฉยๆ อยากให้พ่อเลิกกินเหล้าเท่านั้นเอง แกก็พูดว่า ถ้าพ่อหมดเวรกรรมพ่อก็เลิกมันเอง แกไม่กินเหล้าอยู่สามวัน แล้วก็กลับมาเริ่มฟันเฟืองประจำวันของแกอีก
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 17 มิถุนายน 2012
  4. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    เข้าปีที่สาม

    ความศรัทธาเต็มเปี่ยมฝึก สามปี ขึ้น ปวช.๓ แล้ว บอกแม่ว่า จบแล้วจะบวช บวชจริงๆ ไม่สึก โอ้โหแม่งเป็นเอามาก พ่องี้ตื่นเลย แม่ตกใจมาก เพราะอะไร ผมมีพี่น้อง ๓ คน หญิง ๒ พี่สาว และผมลูกชายคนเดียว คนเล็ก แม่ให้บวชก็แปลกหละครับ แกก็บอกว่ามีลูกชายคนเดียว จะทิ้งพ่อแม่ไปไหน เราผ่านโลกยังน้อย ให้เรียนจบ ป.ตรี ก่อนไหม แม่ว่าเราต้องเจออะไรดีๆอีกเยอะ อ้าวไปบวชนี่ไม่ดีตรงไหน อารมย์นั้นมันเบื่อครับ ไม่มีอารมย์อยากเห็นหญิงสาว สวยๆแล้ว มันเบื่อในชีวิตจริงๆ แต่ไม่ใช่อยากฆ่าตัวตายนะ อันนั้นโง่จริงๆ แก่กล่อมอยู่หลายเดือนครับ ทีนี้ขึ้น ปวส.แล้ว งานก็หนักขึ้น ฝึกงาน เรียนหนัก ตกเย็นทำงานให้วัดต่อ สมัยนั้นผมเป็นนักเรียนประจำ หมวดงานฟาร์ม เรือนเพาะชำ วษท.สิงห์บุรี ต้องทำงานให้วัดต่างๆ ในจังหวัด แทบทุกวัน เหนื่อยมากครับ สมเด็จพระเทพฯ เสด็จวัดไผ่ดำที หรือจัดสถานที่ จัดสวน วัดพิกุลทอง วัดไชโยฯ วัดอัมพวัน วัดกุฎีทอง วัดพระนอนฯ วนไป วนมา ครบแต่ละเดือนมันเยอะมาก จนเราลืมเรื่องการปฎิบัติไป เบาลง ง่วง เหนื่อย เรียน เลยหยุดไปช่วง ปวส. แต่ก็จะทำก่อนหลับทุกวัน นึกถึงความตายทุกวัน เท่าที่จะนึกได้ ปกติผมเป็นคนเรียนอ่อนมาก ขี้ผึ้งลนไฟว่าอ่อน ยังแข่งกว่าการเรียนผมเสียอีก ม.๑ เกรดเฉลี่ย ๑.๑๑ อ่ะไม่โม้ครับ ถ้าภาษาชาวบ้านเรียกว่า เชี่ย..ๆ มากๆ โง่บัดซบ เรียนได้ไง พี่สาวเคยจบจากที่เดียวกัน ได้ ๓.๘๐ คนรอง ๓.๕ คนโตย้ายไปเรียนโรงเรียนชาย(นครสวรรค์) วิทย์คณิตด้วย กลับมาบ้านปิดเทอม ผมไปเล่นนอกบ้าน เสาร์ อาทิตย์ ไม่คิดว่าไปรษณีย์จะส่งใบเกรดมาให้ที่บ้าน คนมันถึงคราวครับ แม่อยู่บ้าน พี่คนโตรับใบเกรด ไม่ว่าใครเรียนที่ไหน ใบเกรดก็ต้องส่งมาให้ที่บ้าน คนกลางอยู่ โรงเรียนอุทัยวิทยาคมก็ส่งมา ไปรษณีย์เห็นใบเกรดของทุกคนนบ้าน แล้วชอบชมว่าเรียนเก่งกันนะ แจ๋วจริงๆลูกบ้านนี้ พี่ผมนี้ยิ้มแกล้มปริเชียว เมื่อผมเข้า ม.๑ เกรดเทอมแรกออก ไปรษณีย์มาส่งเช่นเคย ส่งให้พี่ผมพอดี แกเปิดดู ไปรษณีย์ขอดูลมแทบจับครับ ๑.๑๑ บุรุษไปรษณีย์ถามว่า เขาเป็นใครหรือ อ่อนมากนะนี่ โรงเรียนนี้ได้เท่านี้ไหวหรือ โอ้พระเจ้าอย่าให้รู้นะครับว่าเป็นใคร ท่านได้ทำบาปไว้กับผมแล้ว พี่สาวผมอายมาก โกรธสุดๆ ในห้องหน้าบ้านเหมือนไม่มีอากาศหายใจ ผมกลับจากเล่นเกม คอนทรา ของเพื่อนบ้านเข้าบ้านได้ เสียงพี่แวกอากาศมาเลยว่า ไปไหนมา ใบเกรดส่งมาแล้ว เรียนยังไงได้แค่นี้ ควายหรือปล่าว แม่ไม่ต้อง เจ๊จัดให้ แกแก่กว่าผมเกือบ ๖ ปีครับจับอะไรได้ก็ฟาดมาไม่ยั้ง ชุดใหญ่ครับ ฟาดไม่เลี้ยง ไม่บรรทัด ไม่แขวนเสื้อ สมุดปกแข็ง ไม่ได้โงหัวขึ้นมองเลยครับ เลยสวนไปคำหนึง พี่บ้าอะไร แม่ยังไม่ตีเลย อะไรกัน ร้องไห้ด้วยตกใจปรับอารมย์ไม่ทัน มารู้เมื่อโตแล้วว่าแม่ไม่ตี เพราะเห็นพี่ตีจนสงสาร เลยไม่ซ้ำ คิดดูครับผมเรียนเองผมยังชิวๆเลย แล้วจะมาเครียดแทนทำไม กรรมของเขาไม่ใช่กรรมของเรา คนขโมยเงินเราไม่ใช่กรรมของเราครับ แต่เป็นกรรมของเขา เวรกรรมที่เขาจะต้องชดใช้เอง จิตอย่าตก แต่ชีวิตมันเปลี่ยนไปเมื่อผมเรียน เกษตร ได้เรียนในวิชาที่สนใจ วิชาที่ชอบ สมองที่จดจำ คิดค้นวิเคาะห์มันเด่นกว่าคำนวนแน่นอนครับ พอใจมันรักใจมันชอบ(คีย์บอร์ด ใ เสียกดไม่ลงขอพิมพ์ จัย แบบนี้ครับ) ไม่ตั้งจัยหั้ยภาษาวิบัติเลย เรียนเกษตร ปวช.ผมไม่เคยต่ำกว่า ๓.๒๐เลย จนจบ วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง เห็นไหมครับ ใครมีลูกมีหลานเรียนไม่เก่งไม่ได้หมายความว่าเขาจะเรียนไม่จบนะครับ ช่วยเขาหาทางที่เขาชอบ หรืออาจจะเป็นเพราะพี่สาวจัดชุดใหญ่ให้ อิอิ ขออย่างเดียวครับต้องเรียน เรียนไม่เก่ง แต่ต้องเรียน ทิ้งไม่ได้ ปล่อยมือจากพวงมาลัยไม่ได้ ตกข้างทางแน่ครับ และที่ผมเชื่อมั่นที่สุดเลยคือผลจากการฝึกวิชามโนมยิทธิ ฤทธิ์ทางจัย สมาธิจิต จิตเราดีแฟคฯ อยู่ตลอดมันก็โปร่ง ทำงานได้เต็มที่ นี่คือผลของการทำสมาธิครับ ผมจะไม่เล่าในรายละเอียดมากครับ ประเภทเห็น นรก สวรรค์ ผี สาง นั้นมันมีแน่ แล้วแต่สภาวะจิตของแต่ละคนครับ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  5. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    กรรมให้ผลจริงในชาตินี้

    ที่ผมชั่งใจว่าจะไม่โพสเพราะเป็นเรื่องของคุณพ่อผม ดีร้ายใครที่ไม่เข้าใจในหลักของพุทธศาสนาจะเพ่งโทษด่าว่าผมเอาได้ว่า ลูกไม่ดีเอาพ่อมาขาย มาเปิดเผย แต่ผมเห็นว่าเป็นประโยชน์มากแก่เพื่อนมนุษย์ผู้ที่ยังหลงผิด มัวเมาในกามคุณต่างๆ ทำบาป ฆ่าสัตว์ต้องชั่งใจครับ ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตผู้อื่น เป็นข้อแรกของศีล ๕ สำคัญมากๆ เพราะก่อนตาย ก่อนเราตาย ไปดี ไม่ดี อยู่ที่ศีล ๕ เป็นสำคัญ ข้อแรก นี้หละครับให้ผลแรงมาก เจ้ากรรมนายเวร มันจะมาแสดงให้เราเห็นก่อนตาย ปัจจุบันนี้ คุณพ่อผมถึงแก่กรรมแล้ว พระราชทานเพลิงศพ ไปเมื่อ ๑ กันยายน ๒๕๕๔ เกือบปีครับ เวรกรรมของท่านสนุก และน่าคิดมากครับ กรรมให้ผลได้จริงในชาตินี้ เดี๋ยวขอผมไปวัดแป๊ปเดียวมา ที่ วัดเมืองใหม่ จังหวัดลพบุรี วันนี้มีการบวชโยคี ถือศีล ๘ ปฎิบัติวิปัสนากรรมฐานกันที่วัดครับ ฌาณ กับญาณ คนละแบบครับ สมถะกรรมฐาน กับ วิปัสนากรรมฐานก็แยกกันครับ ในบทพาหุง มหากาล ที่เราสวด ชัยชนะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนสุดท้ายกล่าวว่า ท่านเอาชนะเหนือท้าวมหาพรหมฯได้ ด้วย ญาณ โอ้ยไปวัดก่อนครับ ปวดหลังแล้วเดี๋ยวยาว
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  6. punpraya

    punpraya เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    1 เมษายน 2006
    โพสต์:
    1,256
    ค่าพลัง:
    +2,228
    อืม...ผมชอบมากเลยครับ เล่ากันแบบลูกทุ่งๆ จริงใจดี มาเล่าอีกนะครับ จะติดตาม
     
  7. rungdao

    rungdao เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 พฤศจิกายน 2010
    โพสต์:
    2,019
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +10,731
    ขอติดตามด้วยคนค่ะ จะทำไว้เป็นธรรมทานอุทิศบุญให้พ่อใช่ไหมคะ ขออนุโมทนาในความกตัญญูค่ะ ขอให้สำเร็จด้วยบุญ สาธุ
     
  8. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    กรรมอันเกิดจาก การฆ่าสัตว์

    คุณพ่อผมเป็นเด็กผู้ชายที่ค่อนข้างซนมาก โกงมาก ชอบเอาชนะ อีโก้สูง ทำอะไรต้องทำให้ได้บ้านท่านอยู่ติดม่น้ำ สะแกกรังช่วง อ.สว่างอารมย์ ติดเขาหลวง พื้นที่ป่าห่างจากถนนลาดยาง เส้นสว่างอารมย์-ลาดยาว เข้าไป ๔ กม.กว่า แน่นอนครับชีวิตลูกทุ่งของแท้ดั่งเดิม ยิงนก ตก ปลา ฆ่าสัตว์ เป็นอาหารมันเป็นเรื่องที่ต้องทำ ไม่เหมือนผมเองที่เกิดมาก็ หมู ไก่ ปลา มานอนตายให้กินอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่นั้นก็ยังไม่เท่ากรรมที่ท่านทำกับนก เมื่อพ่อผมโตก็มาบวชกับ หลวงพ่อกัน วัดเขาแก้ว อ.พยุหะคีรี แล้วก็ไปต่อ...โรงเรียน ม. ผมจำไม่ได้ จบแล้ว ท่านก็สอบเข้า ปวช.โรงเรียนเพาะช่างได้ หลักสูตรอะไรเรียกไม่ถูกครับ แปลได้ว่า เขียนเบื้องต้น หรือวิชาชีพเขียน อะไรทำนองนี้ เรื่องมันเมื่อ ๕๐ ปีที่แล้วจำบ่ได้ เอาเป็นว่าพ่อผมเรียนทัน ชายเมืองสิงห์ และกันครับ พ่อบอกว่า ชายเมืองสิงห์เรียนเพาะช่าง แต่ดังซะก่อนเลยลาออกไปร้องเพลง ต่อมาท่านก็ขึ้น ปวส. นั้นไงว่าแล้วคนพันธุ์ R อาชีวะอยู่ในสายเลือดนี่เอง แกก็จบเพาะช่าง ปัจจุบันเขาเปลี่ยนชื่อเป็น วิทยาเขตเพาะช่าง แล้วหรือไงนี่หละครับ พอจบ ปวส.พ่อผมก็ได้บรรจุเป็นอาจารย์เลย อาจารย์ศิลปะ สอนได้พักหนึง ท่านก็ลาศึกษาต่อที่ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร เมื่อก่อนไม่ได้ช้ชื่อนี้ แกจบ ปม.เขียน ประโยควิชาชีพครูมัธยม หรือไงนีหละครับ นี่หละเพราะความเก่งของแกในเรื่องของงานศิลปะ ทำให้พ่อได้มีโอกาส สร้างวัด แกะสลักพระพุทธรูป ลงรักปิดทองพระพุทธรูป หน้าบรรณโบสถ์ ฯลฯ นี่หละครับ บาปและบุญของพ่อ มาอย่างละเท่าๆกัน บาปก็มาก บุญก็เยอะ แต่มันลบกันไม่ได้ น้ำที่มีเชื้อโรคเย็นชื่นใจ กลืนลงไปก็ดับกระหายได้ อิ่มได้ แต่เชื้อโรคในน้ำแก้วนั้นก็ยังคงให้ผลท้องร่วง เจ็บป่วยอยู่ดี เมื่อพ่อผมมาบรรจุเป็นครูที่ โรงเรียนอุทัยทวีเวทย์(อทว.) แกก็เริ่มสตาร์ทฟันเฟืองของนักดื่มตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เหล้า บุหรี่ กีฬาบัตร ครบเครื่องลูกผู้ชายสมัยนั้นครับ ประมาณปี ๒๕๐๕ แต่แกสอนผมตลอดว่า พ่อกินเหล้า เมายา ตอนที่มีเงินเดือนกินแล้วนะ เข้าใจครับอารมย์ศิลปิน จะให้เงินแกมากเท่าไหร่ เร่งแกให้ทำ ส่งๆไปให้เสร็จแกไม่ทำครับ เดินหนีเลย ทีนี้คนหนุ่มกินเหล้าอย่างเดียวได้ไหมครับ ต้องมีกับแก้ม สมัยนั้นตกเย็นสอนเสร็จ ก็แบกปืนเรมิงตั่นคู่ใจ ไปกับเพือนครูด้วยกันคนหนึ่ง และบางทีก็มีหลาน หรือลูกศิษย์ไปด้วย(หน่วยเก็บศพ...นก)ยิงเสร็จก็แก้มเหล้า นกนานาชนิดผ่านหน้าพ่อผมเป็นยิง ชะตาขาดทุกตัว เพือนครูแกก็ใช่น้อย ยิงด้วยกันกินด้วยกัน แกเป็นครูพละครับ หุ่นดีสูงใหญ่พ่อผมตัวนิดเดียว ที่ยิงนกของแกคนอุทัยธานี รู้จักกันดี ในนาม "หนองผีเผา" แค่ชื่อผมก็ร้องแล้วครับ ตั้งไปได้ หนองผีเผา พ่อเล่าว่าเมื่อก่อนเขายิงนักโทษกันแถวๆนั้น แล้วก็ข้ามฝั่งไปเผาบริเวณนั้น เขาเลยเรียกกันว่าหนองผีเผา ปัจจุบัน อบต.เขาทำเป็นสวนสาธารณะออกกำลังกาย แต่ไปคนเดียวไม่ดีแน่ครับ บรรยกาศที่นั้น ป๋องก็ป๋องครับ อยู่ไม่ไหวเหมือนกัน อากาศเย็น เงียบ ชื้น เสียงแมลง นกร้องดังน่าขนลุก ผมไม่ได้ถามว่าพ่อยิงนกอยู่กี่ปี แต่คิดว่าตั้งแต่เป็นครู อทว.จนมาเจอแม่ผมนี่หละ ช่วงโสด ผมว่าหลาย ร้อยตัวครับที่แกยิง และแล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ วันหนึงพ่อผมและเพื่อนครูคนนั้นก็ไปยิงนกกันอีก มีเด็กนักเรียนไปด้วย ก็ยิงได้นกก็ดิ้นรนเข้าหนองน้ำไป เด็ก หรือผมเรียกว่าหน่วยเก็บศพ ก็กระโจนลงไปเอานกตัวนั้น ขี้เลน และอินทรียวัตถุ ที่ทับถมกันเป็นฝาบนผิวน้ำ ชายๆตะลิ่ง ชาวบ้านเขาเรียกว่า ขี้หลุด ในหนังเรียกว่าโคลนดูด เด็กก็ลงไปแล้วติดจะจมน้ำ เพื่อนครูของพ่อก็ลงไปช่วยครูพละสมัยนั้นตัวเล็กๆที่ไหนครับ ว่ายน้ำ มวยไทย แกเก่งครับ เรื่องช่วยเด็กตกน้ำไม่น่ายาก แต่ความที่มันไม่ใช่สระน้ำในสวนสยามครับ โคลนที่ดูด เศษอินทรียวัตถุ น้ำในหนองที่เย็นเจี๊ยบ เวลาเย็น ประกอบกับเด็กหนุ่มรุ่นๆที่กำลังไขว่ขว้าหาที่ยึด เพื่อหนีมือของพญามัจจุราชให้ได้ ยากครับ ครูลงไปถึงเด็กคนนั้น พ่อผมวิ่งตามคนมาช่วย เพราะแกช่วยไม่ได้ พ่อผมแค่ไหล่ครูคนนั้นเอง กลับมาชาวบ้านก็นำทั้งสองขึ้นมาจากน้ำ ทั้งคู่กอดกันแน่น และเสียชีวิตใต้หนองน้ำนั้นเอง เหตุการนี้เองที่ทำให้พ่อผม เลิกยิงนก และไม่ไปที่หนองน้ำนั้นอีก ติดตาครับ ถ้าแกลงไปอีกคน ก็ ๓ ศพ ครับ ชัวร์เลย เห็นไหมครับ ศีล ๕ ข้อแรก หนักนะครับอย่าดูเบา นี้ยังไม่เข้าครึ่งเรื่องของทั้งหมดเลยครับ มีอีก พระเอกของเรื่องยังไม่ได้แต่งงาน อิอิ อิอิ ผมผู้พิมพ์ ผิดๆถูกให้ท่านอ่าน ยังไม่เกิด ยังไม่ได้รับสถานะความเป็น มนุษย์ พ่อแต่งงาน ปี ๒๕๑๘ พี่คนโต เกิด ๒๕๑๙ กลาง ๒๕๒๓ ผมเอง ๒๕๒๔ พ่อมีผมตอนอายุ ๔๑ แล้ว แก่นะ จะเตะฟุตบอลกับพ่อ พ่อก็ ๕๐ ไปแล้ว แต่ดีครับทันแทงสนุกเกอร์ ด้วยกันครับ เชื่อไหมครับผม ๒๐ พ่อ ๖๐ ผมไม่เคยได้แกสักเฟรมเลย รู้ทีหลังเมื่อตอนหนุ่มๆ แกเป็นแชมป์ สโมสรข้าราชการ แก่แล้วยังเก่งอ่ะ เมายังไงก็แม่น รีบส่งฝนมาเขียวเลยครับ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  9. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    พอกันทียาสูบ

    พ่อพูดกับผมบ่อยๆว่า เหล้า ยา พ่อจะเลิกตอนปลดเกษียญอายุราชการ ป่ะแล้วกันสั่งได้หรือของงี้ เมื่อก่อนแกดูด สามิต ๑๔ เดียวนี้ไม่มีแล้วมั้งครับ เหล้าก็ แม่โขง หงษ์ทอง แสงทิพย์ สิงห์ ช้าง ลีโอสุดท้าย น่าจะตามซี ตามเงินเดือนแกนะ เมื่อปี ๒๕๓๖ พ่อไอมากหมอตรวจเจอจุดดำๆในปอด หมอถามว่าเลิกได้ไหม พ่อถามว่ามันเป็นยังไงหรือหมอ ก็ที่เราๆทราบครับว่า จุดดำในปอดนั้นคือ อาการเบื้องต้นของคนที่จะเป็น มะเร็งปอด หมอถามว่าลูกอายุเท่าไร่ พ่อนึกถึงผมแล้วบอกว่า ๑๐ ขวบ หมอบอกว่าสูบต่อ ไม่ได้เห็นลูกคนนี้รับปริญญาแน่ แกเป็นคนใจเด็ดอยู่แล้วครับ

    กลับมาจาก รพ.แกเลิกบุหรี่เลย สนิทครับ เหมือนตัดสวิทย์ไฟยังไง ยังงั้นครับ ไม่มีเลยทิ้งไม่สูบอีก แกวาดรูปไปก็ดูดดินสอไป ดูดปากกาไป และการเลิกบุหรี่ของแกก็คือจุดเริ่มต้นของ โรคใหม่ เบาหวานนัยเวลาต่อมา แกเคี้ยวหมากฝรั่งครอเร็ท ชิกเคร็ททุกวัน วันละหลายกล่อง ฮอร์น โอเล่ เอาหมดติดลูกอมเลย ผมได้อานิสงด้วยเลย มีขนมลูกอมกินโดยไม่ต้องซื้อ แต่ เหล้าเหมือนเดิมครับ งานนี้ จากเหล้าเป็นเบียร์แทน วันหนึ่ง 8 ขวด เป็นอย่างน้อย เที่ยง๑ถึง๒ขวด กลับบ้าน ๖ เป็นอย่างน้อย ไม่โม้ครับ คนขายเหล้าให้พ่อผม ส่งลูกเรียนหมอได้ครับ เป็นอาจารย์หมอด้วย

    พยาบาลคน กำไรครับน้ำเมา อาชีพ ๕ อย่าง ที่พระพุทธเจ้าห้ามทำคือ ค้าอาวุธ ค้ายาพิษ ค้ามนุษย์ ค้าชีวิต ค้าน้ำเมา แกกินเยอะจริงๆ เมื่อเข้าอายุ ๕๕ แกก็เป็นเก๊าท์ ปวดในข้อเท้า เดินไม่ได้ หักขานกไว้มาก ยัง มันยังไม่จบง่ายๆครับ กรรม เวรกรรมให้ผลเรานานครับมีรถขันแรก ซื้อต่อญาติกันมา เป็นรถเฟียร์ ๑๘๐๐ ซีซี ซื้อมา ๓ เดือนเมาแล้วขับครับ ผมอยู่ ป.๕ ขึ้นรถรับส่งไปโรงเรียนทุกวัน วันนั้นพ่อมารับที่ โรงเรียน อยู่บนรถรับส่งแล้วนะครับ เห็นพ่อมารับดีใจกระโดดลงรถ ไปหาพ่อ แม่พูดกับผมทุกวัน ถ้าพ่อเมาอย่านั่งรถกับพ่อ แม่บอกพ่อด้วย ถ้าเมาอย่าไปรับลูก พูดทุกวัน วันนั้นเห็นพ่ออุตส่าห์มารับ...จะร้องไห้ ก็ขึ้นรถมากับพ่อ ออกจากโรงเรียนผม เข้าวงเวียนพระนารายณ์ แกกะจะเอารั่ววงเวียนแล้วครับแกรู้ตัวหักออกวงเวียนได้ จากวงเวียน เสาไฟเกาะกลาง ต้นที่ ๔ ชนิด ส่อง ๒ ทาง ๒ เรนถนน ช่วงวินาทีมันเร็วมาก ยำยำช้างน้อย ยังคาปากผมอยู่เลย เหมือนภาพมันสั่นๆ แผ่นดินมันไหว แป๊ปเดียวครับ จุกหายจัยไม่ออก งง มึนเหมือนคนตื่นนอนใหม่ๆ มองดูพ่อแว่นแกก็หลุด ที่ข้อมือขวาแกใส่เลทนามสกุลอยู่ ก็บาดแขนแกข้อมือ

    บริเวณหลังมือเป็นแผลใหญ่ เห็นเนื้อ ไขมัน กระดูกอย่างชัดเจน ผมเองเอามือคล่ำหัวตัวเองแบบ งงๆ เลือดเต็มมือเลยครับ แดงอาบปกคอเสื้อนักเรียนเลย เหม็นคาวมาก เลือดผม เลือดพ่อไหลแข่งกันเลย กระจกหน้ารถไม่มี พวงมาลัยรถกับเสาไฟฟ้าจูบกันแนบชิด หน้ารถยุบมาถึงคนขับ คนมาช่วย ร้องบอกกันว่าตายไหม ตายไหม น้าที่รู้จักผ่านมาพอดี นำพ่อไปโรงพยาบาล ครูที่โรงเรียนผมท่านขับรถส่งเด็กด้วย ผ่านมาพอดีก็นำผมส่งโรงพยาบาล พอเย็บหัวเสร็จ แม่ก็มาถึง โรงพยาบาลผมโผกอดแม่แล้วร้องไห้บอกว่า "แม่อย่าตีหนูนะ หนูจะไม่ขึ้นรถพ่ออีกแล้ว" พ่อเองอยู่ในห้องฉุกเฉิน เมามากหมอมัดไว้กับเตียง แต่วินาทีที่ชนเสาไฟฟ้า พ่อหันหน้ามาหาผมแล้วพูดว่า "หนูไม่เป็นไรใช่ไหม" ผมพยักหน้า พ่อก็ประงึกหน้า แล้วด้วยภาษาเด็กก็ร้องไห้กลัวพ่อจะตาย ผลคือเอ็นมือขวาพ่อขาดหมด จากแผลเลทบาด ชนตอน ๑๖.๔๕ น. ต้องผ่าตัดต่อเอ็น ๕ ทุ่ม รอปริมาณแอลกอฮอร์ในเลือดลดลง หมอเก่งครับ ชมเลย เข้าเฝือกอยู่หลายเดือนในท่ารำไทย ผ่าเฝือกออกก็ทำกายภาพบำบัดอีก หลายเดือน ผมเรียกว่าหม้อก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ พ่อจะเอาแขนจุ่มลงในหม้อน้ำอุ่น ที่มีอะไรสักอย่างเหมือนแป้ง จับอยู่ที่แขนพ่อดูเหมือนเส้นใหญ่ไม่ได้หั่น นี่ก็เกิดจากการฆ่าสัตว์ครับ เศษนะครับเศษกรรม

    ยังมีอีกตราบใดไม่เลิกเหล้าต้องมีภาคต่อครับ แล้วก็อีกหลายๆครั้งครับ อุบัติเหตุทั้งนั้นครับ เป็น ๑๐ เลือดตกยางออกทั้งสิ้น ครอบครัวเป็นยังไงครับ ลูก ๓ คนกำลังเรียน รถก็ส่ง บ้านก็ส่ง แม่ผมนี่ยอดมนุษย์อุลตร้าแมนเรียกพี่ครับ แกอึดมาก ไม่หย่าเพื่อลูก ไม่มีกิ๊กใหม่ เก็บเงิน คอนโทรนเรื่องในบ้านเป็นอย่างดี ถ้าเป็นสมัยนี้นะครับ ผู้หญิงคงหนีพ่อตั้งแต่ปั่นจักรยานตกแพ ลงแม่น้ำสะแกกังไปแล้วครับ เมาอีกนั้นหละเรื่องนี้ดังทั้งจังหวัดนัยสมัยนั้น ครูหนุ่มขี่จักรยานฮัมเบอร์ใหม่เอี่ยม คันเดียวนัยโรงเรียนแกว่างั้นครับ เกิดไม่ทัน ปั่นยังไงตกแพหน้า วัดโบสถ์ ริมแม่น้ำสะแกกรัง เรื่องทำประการังเทียมเขาได้ไกท์รายมาจากพ่อผมเองครับ ฮัมเบอร์ทำปะการังเทียม งมไม่เจอด้วยครับ น้ำคงแรง ในยามที่ชีวิตแกลำบากมาก จะตายไม่ตาย ก็เหมือนบุญมาหนุนช่วยแกไว้ครับ เห็นได้ชัดครับ บาปก็ให้ผลของมันไป บุญก็มาช่วยหนุนชีวิตให้ดีขึ้น ความที่ พ่อเป็นครูที่จบเพาะช่าง คนเดียวในจังหวัดสมัยนั้น

    ทำให้แกเนื้อหอมมากทำป้ายร้าน ขึ้นป้ายโฆษณา รับไม่ไหว ที่อุทัยธานี มีพระพุทธรูปศักดิ์สิทธฺ์องค์หนึ่งคู่บ้านคู่เมืองอุทัยเลยก็ว่าได้ อยู่ที่วัดสังกัจฯ เชิงเขาสะแกกรัง วิหารหลวงพ่อพระพุทธมงคลบพิตร เป็นพระคู่บ้านคู่เมืองชองชาวอุทัยธานี พ่อแกออกแบบตัวหนังสือ นั่งร้านขึ้นไปเขียนชื่อวิหาร แล้วจึงให้ช่างปูนมาปันปูนใส่ แล้วแกก็ลงรักปิดทองอีกที วิหารหลังเก่าปัจจุบันเขาทำใหม่ใหญ่โตกว่าเก่าเยอะครับ แล้วก็โบสถ์หลังเก่าของวัดสังกัจฯแกก็ทำแต่ผมไม่รู้คุณค่าเลยไม่ด้ถามแก่ว่าแกทำอะไรตรงไหน แต่แม่เล่าว่าที่โบสถ์วัดสังกัจฯนี้แรงมาก พ่อทำเสร็จก็ร่วงจากนั่งร้านลงมาแล้วก็เพ้อ เหมือนคนขวัญหายครับ ญาติทางพ่อ พี่สาวต้องไปจุดธูปเทียน ขอขมาอโหสิกรรมแทนพ่อที่ไม่ได้สติ ปรากฏว่าหายครับ เสียดายแกไม่อยู่ให้ถามแล้วครับ คุณพ่อผมเสีย อายุ ๗๒ ย่าง ไครบอกว่าอายุยังน้อยอยู่เลย น่าอยู่ได้มากกว่านี้ ผมเถียงใจขาดครับ ในวงเดียวกันไม่ทันเกษียญตายไปเยอะครับ รุ่นเดียวกัน เพียวๆน้ำเย็นตบตูดแบบนี้แกตายหลังเขาเลย แต่ดูเอาครับ เมามาทั้งชีวิต อุบัติเหตุนับไม่ถ้วนแกไม่ตายด้วยอุบัติเหตุครับ เลือดตกยางออกมันเป็นน้ำจิ้ม

    นี่หละครับยิงนกฆ่าสัตว์อย่างเดียวเลย แล้วไม่ได้ทำตลอดชีวิตด้วยครับ แค่วัยหนุ่มโสดแล้วก็เลิก แต่หลายชีวิตครับ กว่าเขาจะขาดจัยตายด้วยมือเรามันนานแค่ไหน ถ้าเราถูกหักแขนขาหมกป่า ไปไหนไม่ได้ กว่าเราจะอดตาย หรือกว่าแพลจะติดเชื้อขาดใจตาย มันทรมานขนาดไหนครับ ปลาที่ทุบหัวแล้วดิ้นรน จนกว่าจะตายท่านคิดว่าเขาปวดหัวมากไหม เป็นเราเราจะสาบแช่งคนที่ทำกับเราอย่างนี้ยังไง จิตเราอาฆาตเขาไหม เพ่งโทษเขาไหม อยากเอาคืนไหมเหมือนกันครับ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  10. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    หมดกรรมกับเหล้า

    พอปี ๒๕๔๒ พ่อผมปลดเกษียญ วัย ๖๐ คนเคยมีงานก็เหงาเหล้าก็ไม่อยากกินเพราะเป็นเก๊าท์ จักรยานก็เอามาปั่นออกกำลัง แล้วก็ลีโอเย็นละ ๔ ขวด สงสัยเริ่มรู้ว่าไม่ไหว เมาแล้วก็กลับบ้านยังไงไม่รู้ ล้มหัวเข่าขวาลงกระแทกพื้นลุกไม่ขึ้น กระดูกลูกสะบ้าแตก ต้องหามส่งโรงพยาบาลกลางดึก รุ่งเช้าผมลาเรียนกลับมาดูแกที่ห้องพยาบาล คำแรกใส่ก่อนเลยผม "ไงเมาจังเลย เลิกได้ยัง" พี่สาวหันมาใช้สายตาห้ามแกยังมึนอยู่เลย ผ่าตัดไม่ได้เหมือนเคยครับแอลกอฮอร์สูงผ่าไม่ได้ คราวนี้ ๒๔ ชม.ถึงได้ผ่า ออกมาจาห้องผมนี้น้ำตาร่วงเลย มันสงสารพ่อจับใจ ผมงอกเต็มหัว รอยแพลเป็นเต็มตัว มีสายออกซิเจนติดจมูกออกมาด้วย หมอเขาใส่เหล็กดามไว้ สองชิ้น กับคริบตัวหนึ่ง ที่รู้เพราะผมเป็นคนเก็บกระดูกพ่อเองกับมือ แบ่งคนละชิ้นกับพี่คนกลาง

    พี่คนโตให้เงินปากผีไป ออกจากโรงพยาบาลได้แกก็ไปเครียเงินกับร้านค้าครับ พระเจ้าสามหมื่น ๓๐๐๐๐ บาท แกบอกผมว่าเจ็บกว่าหัวเข่าแตกอีกครับ แกเป็นผู้ชายครับ เจ้าของร้านเป็นหญิง ชอบๆกันนี่หละ แกไม่พูดอะไร บอกกับแม่ กับผมว่า มันโกงกู มันโกงพ่อ พ่อกินเยอะก็จริงแต่คิดยังไงก็ไม่ถึง ๓๐๐๐๐ บาท โดนแน่นอน พ่อผมเลยตั้งจัยในวินาทีนั้นเลยว่า เลิก เลิกเหล้า มึงโกงกู กูก็ไม่กินมึง วันรุ่ง แกเดินไปที่ร้านอีกแล้วบอกว่า "ใบเลย์ ขวด" สมาคมหน้าปากซอยพากันงง ว่าได้ยินผิดหรือปล่าว พ่อย้ำอีกทีว่า ใบเลย์ขวด แกกินน้ำส้มแทนเหล้าครับ กรรมกับเหล้าแกหมดลงนับแต่วันที่แกเครียร์เงินที่ร้านหมด ตอนนั้นผมก็ฝึกมโนมยิทธิแล้ว อะไรที่พูดไปมันออกมาเองมันรู้เอง แม่บอกว่าไม่รู้ว่าพ่อจะอยู่ได้อีกกี่ปี ผมบอกแม่ไปว่า ๑๐ ปี ให้โอกาส อีก ๑๐ ปี แม่บอกอุทานหึ นานขนาดนั้้นเลยหรือ ผมบอกว่าดูกัน ๑๐ ปี ในตอนที่พ่อกินเหล้า มันนานมากนะครับ แต่ ๑๐ ปีที่พ่อไม่กินเหล้ามันเร็วมากจริงๆ พอผมจบวิทยาลัยเกษตร ก็ไปสอบ วิทยาเขตลำปางด้วย จะไปกับเพื่อนพ่อขอผมไปด้วย...เราก็จะไปเองนั่งรถไฟไปกลับเพื่อน แม่บอกว่าเอาพ่อไปด้วย พ่อเหงา...

    โอถึงตรงนี้ต้องกำหนดเสียจัยหน่อ เสียจัยหน่อ มันเป็นช่วงชีวิตของพ่อ ลูก ที่ได้เทียวด้วยกันเป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายในชีวิต ๕ วัน ที่ลำปาง เที่ยว กิน ส่องพระเครื่อง ตกดึกเล่นสนุกเกอร์กันตามเคยแกไม่ยอมให้ก็ไม่ชนะครับ ปรากฎว่าผมสอบติดลำดับที่ ๑๓ ไม่ได้อ่านหนังสือเลย ผีจับยัด ก็ว่าจะสอบแม่โจ้อีก แต่พอดีทราบข่าวจากรุ่นพี่ที่เรียนคณะครุศาสตรอุตสาหกรรม ว่ามาสอบี่ลาดกระบังดูไหมรับตรง ต่อเนื่อง ๒ ปี อ่ะ สายผมแม่โจ้อยู่แล้ว แต่ดันเสือกมีญาติๆกันบอกว่าจะเรียนไหวหรือ หลักสูตรเขาไม่เอื่อให้เรียนจบนะ แม่งด่ากูว่าโง่ดีกว่าไหม กูจบ ๓.๖๔ นะไม่ใช่ ไก่กา ๑.๑๑ เหมือนเมื่อก่อนนะ อาจารย์ก็บอกว่าไปแม่โจ้ดีกว่า อย่าไปเลย สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง อ่ะ แม่งดูถูกกูกันหมดเลย ซื้อหนังสือมาอ่าน มีคณิตตัวไหนไม่เข้าจัย ถามเจ๊ใหญ่ การศึกษาของน้องชาย เจ๊ไม่อั้น สอนบอก พาเพื่อนที่เรียนวิศวะ ม.เกษตร มาสอนถึงบ้าน(ก็คิดว่าจะเป็นพี่เขยผมนี้หละ)

    แม่งคบกัน ๙ ปี ยังเลิก ไม่ได้กันดูสิ แกก็สอนดีครับ เตรียมตัวมาก ชีวิตการเรียนหนังสือไม่เคยเตรียมตัวขนาดนี้เลย อยากเข้ากทม. อยากเป็นเด็กเทพ บ้านนอกชิบ พอวันไปสอบ มากัน ๒๐๐ กว่าได้ ขำๆ เอา ๔๐ กว่าคน วัดกันไปเลยกระดาษคำตอบแทบขาด ฝนมันอยู่นั้นหละ เหงื่อก็ออกเต็มสองมือ ในรองเท้าหนังนี่ลื่นเลย เหงือทั้งนั้น ร้อนมาก ห้องเรียนรวม ตึกพระเทพแอร์เย็นมากๆ เท่าตู้แช่ขนาดใหญ่ ๘ ตัว บนฟ่าอีก แต่เหงือก็ออก ทำข้อสอบเสร็จ ออกมาพ่อนั่งรอที่ม้าหิน พ่อพูดว่า "ไงหนู ทำได้ไหม ไปไหว ร.๔ กัน พ่ออยากให้หนูเรียนที่นี่นะ พ่อชอบ" ผมบอกว่ามันง่ายอย่างนั้นก็ดีสิ เตรียมตัวไปมอบตัวลำปางเหอะ ไม่ได้หลอก ข้อสอบที่นี่เขาไม่เอื่อเราแต่แรกแล้ว รุ่นพี่คณะนี่เราก็ไม่มี แนวข้อสอบก็ไม่มี งานนี้ข้าวซอยชัวร์ วันมอบตัวที่ลำปาง ก็ไปแวะกินข้าวเช้าที่กำแพงเพชร บ้านพี่สาวพ่อ พี่สาวคนโตโทรไปที่ สถาบันฯ ถามว่าชื่อน้องชายติดไหม สอบได้ไหม เจ้าหน้าที่บอกว่าติดประกาศแล้วนะค่ะ พี่สาวแกเลยฟอร์มว่าอยูต่างจังหวัด ขอให้เชคให้ที่นะค่ะเดินทางลำบาก ทั้งที่แกอยูเดอะมอร์ บางกระปิ เจ้าหน้าที่บอกว่ามีชื่อค่ะ ลำดับที่ ๙ พี่ผมดีจัยมากเลย

    เพราะแกก็ฝันอยากมาเรียนที่นี่ แต่แม่ห้ามบอกผู้ชายเยอะ(พี่สาวผมสวยนะ)คนละพิมพ์ สมัยนั้นบอกว่าน้องสิเรียมมีคนเชื่อครับ แกนั่งรถมาดูที่บอร์ดเองอีกที่สถาบันฯ แกก็โทรไปบอกที่บ้าน ที่บ้านก็โทรไปกำแพงเพชร พ่อดีจัยมาก ผมทำให้พ่อดีใจ แค่กลับบ้านจากสถาบันฯ พ่อจะถามทุกครั้งว่า หนู เรียนเอกอะไร คณะอะไร ชื่อเต็มๆสถาบันว่ายังไง ผมแทบจะรายงานตัวให้แกฟังอยู่แล้ว บางทีเราลำคาญนะ ถามอยู่ได้ ไม่จำเลย ทุกว้นนี้ผมทราบทุกอย่างถึงใจพ่อคิดอะไร ต้องการอะไร แต่เมื่ออยู่ด้วยกันมันเหมือนคุยกันไม่รู้เรื่อง อัตตามันสูง นี้ครับคนเป็นพ่อคน เขาคิดอีกแบบ เราเป็นลูกต้องรักษาน้ำใจท่านมากๆ เราไม่เกเร ไม่ติดยา เรียนจบ พอแล้วครับนี่เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆถ้าเทียบกับที่ท่านเสียสละให้เรา
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  11. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    กรรมจากการเล่นพนัน

    อย่างที่บอกครับ เหล้า ยา กีฬาบัตร พนันขันต่อเงินเดิมพัน ถูกโกง อุบัติเหตุทำห้เสียทรัพย์อยู่เนืองๆ พอเกษียญอายุราชการแกก็เหงาพ่อส่องพระครับ เข้าสนามพระทุกวัน เช่าพระทุกวัน ครยัดอะไรห้เอาหมด เก๊แท้ไม่รู้ชอบเป็นโดน เสียเงินไปไม่ช่น้อยครับ เป็นอย่างนี้ ๑๐ ปี

    เอาเป็นว่าถ้าเป็นเงินสดน่าจะ มาสด้า ๒ เงินสดสบายๆเลย ก็ยังคุยกับแม่ว่า ไม่กินเหล้า แกก็เช่าพระเงินเช่าพระหมด แล้วเก๊ทั้งนั้น แท้ๆไม่ว่าเพราะว่ามันมีโอกาสขึ้น ราคาขึ้นดีกว่าซื้อทองอีกครับ แต่แกดันเช่าแต่ของเก๊บางทีเราตามไปดูแผงที่แกเช่า เก๊ตาปล่าว ส่องยังไงก็เก๊ ๗ ชั่วโคตร พระองค์เป็นล้าน ขายองค์ ๓๐๐ บาท ราคาก็เก๊แล้วครับ พักหลังพอผมเรียนจบเลยพาแกไปงานประกวดแกเลยยอมลงหน่อย พ่อกับผมเล่นพระเหมือนกัน แต่เงินหมื่นผมเช่า ๓ องค์ หรือองค์เดียว แต่พ่อแกเช่าไม่ได้ครับ บอกว่าจัยเสียเช่าไปได้ไง ๒๕๐๐๐ พ่อเกิน ๓๐๐ ก็โดดแล้ว โธ่พ่อเอาเงินมาห้หนูทำทุนดีกว่าไหม ขอเงินสหกรณ์ครู ๒๐๐๐๐ เช่าพระห้แก ๓ องค์ บ่นแทบตายเลย เงินมันเยอะ ได้พระสามองค์ ก่อนแกจะเสียก็บ่อยหั้ยแกดู เหรียญรุ่น ๒ เนื้อเงิน ติดที่ ๒ งานลพบุรี สร้าง ๒๐๐ เหรียญ เช่าห้แก ๑๐๐๐๐ บาท ปลายปี ๕๒ ต้นปี ๕๔ ปลอยห้แก ๑๖๐๐๐ บาท แกบอกว่าพ่อตายจะได้ปล่อยไหม เราก็ปล่อยหั้ยแกดู มีคนเอาเลยครับ นี่ครับเอาเงินไปหั้ยพ่อ พ่อบอกว่าเอาทุนพ่อคืนมา หนูเอากำไรไป นี่หละครับพ่อ คนเป็นพ่อ แกก็ไม่เลิกเช่าของเก๊นะครับ

    มันเหมือนเป็นกรรมของแก ที่ต้องเสียเงินโดยไม่ได้ประโยชน์ ก่อนเสียพ่อหยุดเช่าพระหมด เปลี่ยนเป็นแจกแทน ครขอองค์ไหนแกห้หมด ไม่ขาย เราว่าท่านเป็นคนห่างวัดห่างวานัยสายตาเรา แต่จริงๆแล้วพ่อเข้าจัยศาสนา และการปฎิบัติมากกว่าครนัยบ้านด้วยซ้ำ พ่อเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายชนิดที่เรียกว่านัยช่องท้องทุกส่วนมีแต่เซลล์ มะเร็ง พนังหน้าท้องก็มี แต่พ่อไม่เจ็บ พ่อไม่ร้องปริปากบอกครว่าปวด เจ็บ พ่อบอกว่าจะนั่งดูมันสิว่ามันจะปวดสักแค่ไหน เดี๋ยวมันก็หาย ถึงบางอ้อครับ พ่อบวชเรียนมากว่า ๕๐ ปี ไม่เคยเห็นพ่อนั่งสมาธิ ผมไปวัดท่าซุงแกก็ว่า อย่ายืดมั่นถือมั่นนัก เห็นจัยแกเลยตอนท่านป่วย

    ท่านนั่งมองท้องจับอาการจนหายไม่ร้อง มีสติรู้ดูสังขารตลอดเวลา พรุ่งนี้ถ้าสัญญาญเน๊ตมี น่าจะเล่าจบครับ สุดท้ายของเรื่องต้องพรุ่งนี้ครับ ปวดหลังมากครับ ตีหมามากถ้ามันไม่ร้องด้วยความเจ็บปวดไม่หยุด นี่ก็กรรมของผมครับ
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

    • IMG_3779.JPG
      IMG_3779.JPG
      ขนาดไฟล์:
      64.1 KB
      เปิดดู:
      55
    • IMG_3780.JPG
      IMG_3780.JPG
      ขนาดไฟล์:
      87.7 KB
      เปิดดู:
      73
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  12. Unlimited Indy

    Unlimited Indy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 กุมภาพันธ์ 2012
    โพสต์:
    1,228
    ค่าพลัง:
    +803
    ขอบคุณเรื่องราวของท่านที่ได้นำมาให้รับรู้เป็นธรรมทานครับ
     
  13. อาโลกธรรม

    อาโลกธรรม เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    6 มิถุนายน 2011
    โพสต์:
    39
    ค่าพลัง:
    +138
    อนุโมทนา สาธุ ในการเผยแพร่ธรรม จากเรื่องจริง ขอผลบุญนั้นสำเร็จแก่ท่าน เทอญ สาธุ
    ติดตามตอนต่อ ครับ
     
  14. siritonmo

    siritonmo เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    17 มิถุนายน 2009
    โพสต์:
    113
    ค่าพลัง:
    +159
    โห ได้อรรถรสจริง ๆๆ ครบเครื่องมาก ขออนุโมทนา สาธุ สาธุ
     
  15. Pawanrat-jin

    Pawanrat-jin เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    13 กันยายน 2008
    โพสต์:
    1,052
    ค่าพลัง:
    +3,939
    เล่าได้สนุก... น่าติดตามมากค่ะ (แต่เว้นวรรคบ้างก็ดีนะคะ)

    อนุโมทนากับธรรมทานจ้า...
     
  16. Pdon60

    Pdon60 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    19 มกราคม 2009
    โพสต์:
    65
    ค่าพลัง:
    +795
    สาธุ สาธุ สาธุ

    เป็นกำลังใจ :cool: :cool: :cool: ให้เล่าต่อครับ เรื่องเล่าสนุกมาก
     
  17. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    จดหมายฉบับแรกจากพญายมราช

    ชีวิตพ่อน่าเห็นใจอย่างครับ พ่อเป็นคนโดดเดี่ยว มีลูก ๓ คน คนโตย่าเอาไปเลี้ยงแต่เกิด คนกลางยายเอาไปเลี้ยง ผมเองใครจะเอาครับ พ่อแม่ก็ต้องเลี้ยง ปิดเทอมทีก็กับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันที อยู่อย่างนี้ น้อยครั้งที่จะถ่ายรูปได้ครบ ๕ คน รับปริญญาคนนี้ ขาดคนนั้น รับคนนั้น คนนี้ไปนอก ที่บ้านผมจึงมีน้องเพิ่มอีก ๑๒ ชีวิต ราโด ข้าวฟ่าง เจ้าฟ้าย ถุงทอง เดโก้ สิบเก้า หูกวาง ปุย ไข่เจียว ไข่ดาว ข้าวโพดและต้นหอม แก้เหงาในเวลาที่ลูกๆอยู่มหาวิทยาลัย สองตายายบรรเทาความเหงาได้บ้าง แต่ไม่เท่าที่มีลูกอยู่ใกล้ๆแน่ เรียนจบผมก็ทำงาน เป็นนักภูมิทัศน์ ของบริษัทมีชื่อเสียงแห่งหนึงที่จัด พืชสวนโลกครั้งแรก ที่เชียงใหม่นั้นหละครับ

    ทำงานอยู่ ๔ ปี งานก็ดี นายก็ดี เงินก็ดี พอแล้วชีวิตนี้ครบ เราลืมอะไรไปไหม พ่ออายุ ๗๐ แม่ ๖๕ อยู่ยังไง ไม่มีลูกคนไหนอยู่กับพ่อแม่เลย ไม่มีใครจริงๆคนโตทำงานที่อเมริกา คนกลางเรียนโทอยู่บังกาลอ อินเดีย อ้าว...กูอยู่อะไรที่นี่ชลบุรี ใช่คำว่าเสวยสุขก็ว่าได้ รถมีขับ เงินมีเทียว วันหยุดชมทะเลกับคนรู้ใจ พ่อแม่ส่งเสียเรามาทั้งชีวิตเพื่อให้เรามีอนาคตที่ดีนั้นเป็นเรืองที่จริง และท่านอยากให้เป็นเช่นนั้น ผมตัดสิ้นใจลาออก แต่นายไม่ให้ออก ดันส่งไปดูงานที่ประเทศจีนอีก กะว่าไม่ออกแน่ จริงครับออกนี่หักหลังนายชัดๆเลย อุตล่าห์ส่งไปเทียวเปิดหูเปิดตาติดเงินเทียวให้ด้วย พนักงาน ๒๓๐๐ คน ได้ไป ๒๐ คน มันเท่ห์ขนาดไหน ไปจีนกลับมา อาทิตย์เดียวผมขอลาบวช นายครับผมขอลาบวช ขอ ๑๕ วัน ปี ๒๕๕๒ เมษายน พ่อดีใจมาก แม่ดีใจมาก ลูกชายคนเดียวบวชให้

    เมื่อถึงเวลาเหมาะยอมครับ พ่อขี่มอไซร์ไปวัดทุกวัน หาฤกษ์ดี เตรียมเครื่องบวช ผมลางานมาก่อน ๓ วัน นอนวัดเป็นนาค ท่องคำขอบวชให้ได้ พระที่บวชก่อนบอกว่าไม่เป็นไรพระอาจารย์จะบอกเอง บ้าสิ ไม่มี มีที่ไหนเราต้องสวดให้ได้ตื่นเต้นยังไง ขัดตรงไหน พระคู่สวดคอยกระทุ้งนิดๆ หน่อยๆไปต่อได้ มารจริงๆ ผมไม่สนสวดเองจนได้ มาทราบทีหลังพระรูปนั้นอ่านหนังสือไม่ออก ขุนคลังห่งมิจฉาทิฐิตัวพ่อเลย กินเข้าเย็น เล่นหวย เสพยา ขโมยเงินเพื่อนพระ จบไม่สวยครับโดนไล่สึกไปแล้ว ผมบวชได้ครบ ๑๐ วัน พ่อถามว่าสึกเมื่อไหร่ พระตอบว่าไม่สึก สะบายใจดี ๒๐ วัน ไปแล้ว ไม่สึก ไม่กลับไปทำงานด้วย นายมาตามก็ไม่สึก บ้ามาก เงินเดือนหลายหมื่นอยู่ครับ แต่ห่มผ้าเหลือง สวดมนต์ ปฎิบัติวิปัสนาฯสะบายจกว่าครับ ปาไปเข้าพรรษาเอาไงดี ตื่นทำวัตร ตี ๓ หนีสึกก่อนไหมหนักแน่ เอาสิเป็นไงเป็นกัน เอาพรรษาครับพระอาจารย์ส่งประกวด สอบนักธรรมตรีด้วยเอาสิ สอบได้ครับ ในพรรษา สวดได้หลายบทเข้าก็ออกกิจนิมนต์ มีเงินนะเงินเขาจบถวายให้ทั้งนั้น เกิดมารในใจเข้าแล้วครับ คนตายได้เงิน มีศพเข้าวัดทุกอาทิตย์นี่ดีนะ ซอง ซอง ซอง ไม่น่าบวชเลยอยู่นานแล้ว..เชี่ยมากขึ้น สึกก็ไม่ได้ในพรรษา ขนมที่บิณฑบาตรได้อะไรดีๆ อร่อยๆ ขนมดีๆเรียกพ่อมาเอา อยากให้พ่อได้กิน พ่อเป็นเบาหวานนะ แต่เราเห็นแกยิ้มแล้วมีความสุข เราอยู่ที่ทำงานยังไม่ได้ใกล้ชิดพ่อ แม่อย่างนี้เลยสุขใจจริง ในพระธรรมวินัยภิกษุบิณฑบาตรได้มาให้ แม่ พ่อกิน ไม่เป็นอาบัติ แต่ที่อาบัติแน่ๆคืออยากสวดศพ มีศพเข้าเราดีใจ คิดได้ไงวะเป็นได้ไม่ถึงอาทิตย์นะ จิตเลวๆแบบนี้เป็นอยู่ไม่เกินอาทิตย์เท่านั้นได้ความเลย ๑๖.๓๐ น.รุ่นน้องที่วิทยาลัยเกษตรสิงห์ ขับรถหน้าตาตื่นมาหาที่วัด หลวงพี่ หลวงพี่ โยมพ่อ หลวงพี่ไม่สบายมาก ไปดูหน่อย พระนั่งรถกลับบ้านด้วยใจระทึก เข้าประตูบ้านไปใจพระร่วงลงที่ปลายเท้าเลย ร่างพ่อนอนหมดสติอยู่ในห้องน้ำ หน้าแดงกล่ำ ในปากมีเศษเม็ดมะรุมอยู่เต็มปาก พระอุ้มพ่อออกจากห้องน้ำมาหน้าบ้านยกร่างที่หมดสติของพ่อไม่ไหว ขามันสั้น ขามันอ่อน ไม่ได้แกล้ง แต่กลัวจับใจเลยว่าจะไม่ได้เจอพ่ออีก พ่อขึ้นรถกระบะจับศีรษะพ่อไว้ในมือ รุ่นน้องรีบขับรถไปโรงพยาบาลทันทีพระไม่อยากร้องไห้หลอก น้ำตามันออกมาเอง แผ่เมตตาไปตลอดทาง ให้เจ้ากรรมนายเวรของพ่อ อโหสิให้ด้วย พระพูดกับพ่อตลอดว่า "พระรักพ่อนะ อย่าเพิ่งทิ้งพระไปนะพ่อ พระกลับบ้านมาล้ว ยังไม่ได้ป้อนข้าว ป้อนน้ำกันเลย" ดูสิเราเพิ่งกลับมาทันได้บวชให้สี่เดือนเอง พ่อก็จะทิ้งเราไปแล้วหรือ ไอ้ความคิดอัปปรีย์ จัญไร ที่สุด อยากสวดศพพ่อ แม่ พี่ น้องคนอื่นนักหรือ ศพพ่อเอ็งเลยเป็นไง หายใจไม่ออกครับ จีวรพระห่มตัวพ่อไว้ตลอดจนถึงโรงพยาบาล ร่างคนแก่อายุ ๗๐ ปี เล็กๆ เริ่งแข็งเป็นท่อนไม่ ชักเกรงแข็งมาก ถึง ไอซียู พยาบาลหญิง ๔ คน บุรุษพยาบาล อีก ๓ คน กดร่างพ่อไม่อยู่ครับ แกดิ้นเหมือนปลาช่อนตัวใหญ่ถูกทุบบนเขียงยังไง ยังงั้นเลย ฉีดยาไม่เข้าเลยครับ น้ำตาลในเลือดวัดค่าไม่ได้เลย ช่วงเช้าวันนั้น พ่อมาหาพระที่วัด เอาผลไม้มาถวายพระ บอกว่ามาตรวจเลือด ผลออกมา ๔๐๐ ทะลุกราฟครับ ปรอดแทบตก แต่พ่อไม่บอกว่าเบาหวานเท่าไหร่ ก่อนวันนั้นวันหนึ่ง ชาเย็น ๒ กระติก กินต่างน้ำ มังคุด ๒ โล ลองกอง ๒ โล โรตี ๔ แผ่น แบ่งกับหมา หมาครึ่ง คนครึ่ง เสร็จครับกินอย่างนี้ น้ำตาลทะลุจอแน่นอน พ่อคนดื้อ บอกผมเสมอว่า พ่อตายไปก็กินไม่ได้ต้อนนี้พ่อกินอะไรให้พ่อกิน เคาะข้างโลงศพ เรียกมากินข้าว ของชอบพ่อกินไม่ได้ เอาหละปล่อยนะ กินยาให้ครบแล้วกัน วันนั้นยาขาด ขาดกินยาไป อาทิตย์เดียวเอง ได้เรื่องเลย แม่มาถึงโรงพยาบาลพอดี พ่อยังดิ้นเหมือนปลาถูกทุบอยู่ แม่บอกว่า ๑๐ ปีแล้วนะ พ่อเลิกเหล้าได้ ๑๐ ปีแล้ว พ่อมาได้ไกลแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นพระต้องทำใจ อยู่ต่อหน้าแม่ร้องไห้ไม่ได้ ห่มผ้าเหลืองอยู่ เราต้องเป็นเสาหลัก ร้องไห้ไม่ได้ แต่ที่ไหนได้บนกระบะหลังรถ พระจัดชุดใหญ่ไปแล้ว ลมก็พัดน้ำตาพระแห้งไปแล้ว เยี่ยม เนียนสุดๆ ภาพลักษณ์ดีมาก สมควรแก่สมานะสารูป เอาหละตายเป็นตายไม่น่ารอด หมอมาชีดอินซูลินเข้าเส้นเลือดไม่ยั้งทั้งหมด ๗ เข็ม อะไรไม่รู้เลย ยัดท่อยางช่วยหายจัยอีก โหหมอแม่งเต็มที่เลยนี่หว่า ช่วยชีวิตคนมันแบบนี้เองนะ มีอะไรใช้หมด พ่อเบิกได้ครับ มาทราบอีกทีโรงพยาบาลเบิกค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด ที่กรมบัญชีกลาง อิอิ พูดเล่นครับ ยากดี มีจน ยังไงคนที่เป็นหมอต้องช่วยครับ คนจะตายถ้าเราช่วยได้ต้องช่วยครับ รักหมอโรงพยาบาลนี้จัง พ่อรอดได้เพราะโรงพยาบาลนี้ พ่อเสียชีวิตก็ที่โรงพยาบาลนี้ ไม่ติดจัยครับที่สุดของชีวิตต้องตายแน่นอน พระกลับวัดไปเพราะในพรรษา นอนไม่หลับ สวดมนต์ทั้งคืน อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรพ่ออย่างหนัก นอนไม่หลับครับ รุ่งเช้าบิณฑบาตร ทำวัตรเสร็จ ไปโรงพยาบาลเลย พี่สาวคนกลางขับรถมาจากอุทัยธานีเมื่อกลางดึกเมื่อวานมานอนกับแม่ แม่อยู่บ้านคนเดียวไม่ได้ หมอบอกว่าต้องเอ็กซเรย์ สมอง ผลปรากฏว่า สมองพ่อตายหลายจุด เกิดจากความชรา ดูบุหรีจัด กินเหล้าหนัก ล่าสุดก็ช๊อกเบาหวาน สมองขาดออกซิเจนพอสมควร ดีที่พ่อเป็นคนผอม ถ้าล้มหัวฟาดพื้นในห้องน้ำไปหละก็เสียชีวิตแน่ครับ วันที่สองยังไม่ฟื้น พระฉีกอังษะ มัดเหรียญหลวงพ่อโสธร ใส่ข้อมือพ่อไว้ แล้วกลับวัด วันที่สามพ่อฟื้นมาตาลอย มือไม้ไขว่คว้าจับอะไรนัยอากาศไม่รู้ พระบอกพี่คนกลางว่าพระจะกลับไปวัดก่อนจะต่ออายุให้พ่อ ฟังแล้วเหมือนเกจิเลยครับ พระบวชใหม่จะต่อชีวิตให้พ่อ ขำฟังแล้วขำ ฉันเพลเสร็จพระเตรียมไม้ขีดไฟไว้ ๗๑ ก้านกะว่าจะ สวดอิติปิโส ๗๑ จบ ให้พ่อมากกว่าอายุ ๑ ปี เดินไปขอกุญแจโบสถ์กับ พระอุปฌาย์ เจ้าอาวาส โบสถ์วัดผมปิดเปิดก็ต่อเมื่อทำวัตร งานบุญ ขโมยชอบเข้าไปลักตู้ ขโมยทองเหลืองขาย เดินไปที่โบสถ์ผมถือหนังสือมนต์พิธีเล่มเหลืองไปด้วย ไปองค์เดียว จุดธูปเทียน กราบพระประธานในโบสถ์ อะระหังสัมมา ก่อนเลย โทรไปบอกพี่สาวว่าบอกพ่อให้นึกถึงพระนะ พระจะสวดมนต์ให้พ่อ พระตั้งจิตอธิฐาน บอกเทพยดา ฟ้าดิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั่วทั้งสากล เจ้าที่ เจ้าทาง เจ้าป่า เจ้าเขา เทพา อารักษ์ ให้รับรู้คำอธิฐานของข้าพเจ้า ด้วยบุญนี้ที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว แต่อดีตชาติ ปัจจุบันชาติ กุศลจากการบวชครั้งนี้ของข้าพเจ้าจงมีแด่ท่านทั้งหลาย ด้วยเดชแห่งบุญที่ข้าพเจ้าบวชพระ ของให้กุศลนี้จงมีแด่ นาย.....ชื่อพ่อ ข้าพเจ้าขอสวดมนต์เพื่อต่ออายุของพ่อข้าพเจ้าให้หายดี ให้หายป่วย ให้ลูกได้มีโอกาสทดแทนคุณ ป้อนข้าว ป้อนน้ำพ่อด้วย หากสิ้นครั้งนี้ไปลูกจะไม่ขออีก อธิฐานเสร็จก็ ชุมนุมเทวดาเลยครับ จริงๆแล้วพรรษาเราไม่ถึง ที่จะชุมนุมเทวดา ขัดศักเคฯ แต่งานนี้เปิดโบสถ์เอง จัดเอง ต้องเอาให้จบครับ สวดบทถวายพรพระเลยครับ ๑ จบ ตามด้วยอิติปิโส ๗๑ จบ นับก้านไม่ขีดเอาครับ อารมย์นั้นมันไม่เมื่อย ไม่ปวด พระบวชอยู่น้ำหนัก ๑๒๐ กว่านะ ยากที่จะนั่งคุกเข่าได้จบ แต่คิดว่าเราเจ็บ พ่อเจ็บกว่า เราปวดพ่อปวดกว่า เมื่อจิตเป็นสมาธิ รูปกับจิตมันแยกกันมันไม่สน มันไม่ปวด สวดจบนับได้ ๗๓ ก้าน เอ้ามายังไง ๒ ก้าน กลายเป็น ๗๓ จบ ถูผิดไม่ทราบครับ จริงๆพระอาจารย์ทำกันยังไงเราไม่เคยรู้เลย ทำไปเพราะรักพ่อ ห่วงพ่อเท่านั้น สวดไปก็น้ำตาคอเบ้าไปเสียงสั่น แต่ดังมาก ในโบสถ์มันก้อง กะว่าต้องมีเทวดาช่วยเราบ้างสักองค์หละ เสร็จแล้วก็กรวดน้ำ อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรพ่อ เทวดาอารักษ์ตัวพ่อ พระภูมิเจ้าที่โรงพยาบาล จบ พระเดินกลับกุฎิ คราวนี้ไม่มีเลย ใจี่อยากจะสวดศพ พ่อใคร แม่ใคร หมดพอกันทีความคิดอัปปรีย์เช่นนี้ พ่อเอ็งเป็นไงเอาเลยไหมจัยมันเหี่ยวแห้ง หดเลย ปรง พ่อใคร แม่ใคร ลูกเขา ใครก็รัก อยากได้ทำไมกับแค่ซอง เงินที่บ้านก็มี วันๆขี้กองเดียวเอง กินอะไรไปก็ขี้กองเดียว อะไรหนักหนาโลภเสียจริง ชั่วนัก เอากุญเเจไปคืนหลวงพ่อ หลวงพ่อถามว่าโยมพ่อเป็นไงบ้าง น้ำตาร่วงอีกอะไรจะมากมายขนาดนั้น เยอะไปไหม ดาราเจ้าบทบาทดีแท้ใครถามถึงพ่อไม่ได้เลยชั่วโมงนั้นอ่ะ พระนะ บวชเป็นพระแล้วนะ บ้า หยุดร้องกัดฟันตอบหลวงพ่อ ๕๐ ๕๐ ครับ หลวงพ่อร้องเฮ่ย ขนาดนั้นเลยหรือท่าน ไหนๆพ่ออายุเท่าไหร่ เอากระดาษปากกามา อายุพ่อท่านตั้งนะ หลวงพ่อว่า เอากำลังวันบวกปี คูณ ๗ หาร ๙ เศษ เท่าไหร่ว่ามาท่าน เราก็คิดแล้วคิดอีกเลย เศษ ๒ เอาหละมันยังไง ดีหรือไม่ดีเราคิดดีไหม บอกไปว่า เศษ ๒ ครับ หลวงพ่ออึ้งไปครู่ใหญ่ นั้นไง ในใจว่าเองเลย ศาลาใหญ่ หรือศาลาเล็ก เท่านั้นหละ ชัวร์ คิดนานขนาดนี้ กูเตรียมซองได้เลย เสียงหลวงพ่อดังขึ้นว่า หนักอยู่นะ แต่ไม่ตายหลอก ไม่ตายหลอก ตายต้อง ๐ หรือ ๑ เอาหละ หลวงพ่อสร้างวัดมาได้เพราะดูหมอเก่ง ไม่พลาดแน่ แต่เป็นเพราะท่านรับต่ำแหน่งเลขาจังหวัด เจ้าคณะจังหวัด ขอไว้ว่าห้ามดูหมออีก เชื่อครับ วันนี้นอนหลับ เช้าบิณฑบาตรเสร็จไปโรงพยาบาลอีก พี่สาวพ่อมาเองจากกำพงเพชร สายสินธุ์ปอยหนึง เรียกขวัญให้ โอ้โหใช่น้อยนะงานนี้ ออริจินอลมาเองเลย ปู่ผมเป็นหมอกลางบ้าน บวชมา ๙ พรรษา ในหมู่บ้านท่ากกแดง อ.ลาดยาว ไม่มีใครไม่รู้จัก หมอแสน แสน พิลึก นี่ ป้าใหญ่มาเองเลย ใจดีขึ้นมาเยอะเลย พ่อยิ้มได้ วันนี้พ่อฟื้น ยิ้มได้ แต่ตาลอยๆอยู่ อยู่ดีๆ พ่อก็ ยื่นมือออกสุด แล้วพูดขึ้นว่า นก..ดูนกสิ...พ่อยิงมาเยอะเลย พร้อมกับทำท่าขึ้นลำกล้อง พระถาม นกอะไรพ่อ พี่สาวคนโตกลับจาอเมริกามาพอดี ถามว่านกที่ไหนพ่อ แกก็บอกว่านกไง ยิ้มอย่างมีความสุขด้วย มือก็ชี้ไปที่ปลายเตียง ฝั่งตรงข้าม นกไง...พ่อยิงมานัก ต่อนักเลย ยิงมัน มันก็หุบหลบใต้ผัก โพล่หัวมาพ่อก็ยิง ตาย....ทุกคนที่อยู่ที่เตียงมองหน้ากันตาตื่น พี่สาวคนโตบอกว่า พ่อจำได้ใช่ไหม พระมาแล้ว กรวดน้ำให้นกกันนะ ขออโหสิกรรม นกนะ พ่อพยักหน้า ผมขึ้นยัดถา....กรวดน้ำให้นกกัน พี่สาวคนโตบอกว่านกไปแล้วนะมันไปเกิดเลย ป้าใหญ่บอกว่าหมดทุกข์หมดโศกกันนะ พ่อพนมมือรับพร อีกสามวัน พ่อออกโรงพยาบาลได้อย่างปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์ยังไง ไม่ตายและไม่มีเอฟเฟ็กซอะไรเลย เดินได้ พูดได้ กินได้ แต่ตายังลอยๆ มือถือน้ำกินเองหกครับ ต้องช่วย กะระยะไม่ได้ หมอบออกว่า ไม่ตายก็ดีมากแล้ว ยังไม่เป็นอัมพฤกษ์ อัมพาท อีกนี่สิดีมากครับ ปาฏิหาริย์จริง
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  18. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    บทย่อ

    ขอขอบพระคุณทุกแรงใจครับ ตั่งใจอย่างยิ่งที่จะนำเสนอเรื่องของผม เป็นข้อคิด เตือนใจ ใครผ่านมาอ่านก็นำไปบอกต่อผู้อื่นต่อ เขาเชื่อไหม ไม่จำเป็น เราบอกแล้วนำเสนอแล้ว ได้บุญแล้วครับ ขนาดองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสรู้ใหม่ๆ เอี่ยมๆ ถอดด้ามมาเลย เดินสวนทางกับชดิณ(นักบวช ชีปะขาว โยคี) ผู้หนึ่ง เขาเห็นมหาบุรุษแล้ว ยังว่า ท่านเป็นศิษย์ของใคร ใครคือมหาศาสดาท่าน ธรรมท่านเป็นเช่นไร ตถาคตกล่าวว่า เราเองคือผู้รู้ธรรม เราคือ Big Boss แล้ว (ประมาณนี้ครับ สึกมาแต่งเมียเสียก่อน ไม่งั้นหละก็ เป็นมหาแน่) ชดิณมองหน้าพระองค์ แล้วส่ายศีรษะ แล้วเดินจากไป ไงครับ องค์ตถาคตเป็นใคร ยังมีผู้ไม่รู้คุณค่า เราอย่าไปท้อจัยกับการทำดี บอกสิ่งดีๆ ให้ใครสักคนแล้วเขาไม่รับ ไม่เห็นค่าก็ต้องปล่อย ใครต่อใครบอกให้พ่อผมเลิกเหล้า แกเลิกไหม ไม่ ต้องพบทางของแกเองครับ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012
  19. ทองสุก

    ทองสุก Active Member

    วันที่สมัครสมาชิก:
    6 พฤษภาคม 2009
    โพสต์:
    69
    ค่าพลัง:
    +36
    อนุโมทนาในกุศลทั้งหมดทั้งมวลครับ จะติดตามตอนต่อไปครับ
     
  20. Samy

    Samy เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 กรกฎาคม 2005
    โพสต์:
    1,296
    ค่าพลัง:
    +2,719
    แข็งแรงกว่าเดิม

    หลังจากที่พ่อออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน เดือน ๑ ได้ครับ คราวนี้น้ำตาลต่ำ ๒๔ หน่วยเป็นอะไรไม่ทราบครับ ปกติ ๘๐-๑๐๐ เกิน ๑๓๐ เดี๋ยวได้เรื่อง บอกหน่อยครับใครมีผู้ป่วยเบาหวานในบ้าน อย่าเผอนะครับแอบกินหนมไม่บอก ขาดยาไม่สน ขอของชอบเป็นพอ ครั้งที่น้ำตาลขึ้นแม่เล่าให้พระฟังว่า พ่อนั่งตาลอย ตาค้าง แล้วก็เดินงุ่นง่านทั่วบ้าน หน้าแดง ความดัน น่าจะขึ้นด้วยผมว่า บอกว่าจะไปบ่อ อาบน้ำบ่อ นั้นไงผีเข้าชัดๆ ถ้าบ้านนอกนี่ผีเข้าครับ แต่ผมว่าความดันขึ้น น้ำตาลขึ้น ออกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอ เพ้อ สมองกลับ บันไดหลักที่บ้านมีแก่ไม่ลง ถีบบานเกล็ดกระจกข้างบ้านออกจะกระโจนออกหน้าต่าง โห ฟังแม่เล่าแล้วงง พ่อบ้าไปแล้วองค์ลง หรือของขึ้นแน่ แม่เรียกพ่อสุดเสียง พี่...พี่...เป็นอะไรแกหันใมาตาขวางหน้าแดงจัด ร้องในคอ อืออ...ๆ แล้วแม่ก็เข้าไปปล่ำแกมานั่ง แล้วโทรหาพี่สาวคนกลางที่อุทัย วั่าพ่อไม่รู้เป็นอะไร หันไปอีกที พ่อไปสาวสายไฟมายาวยืดเลย แม่ตกใจวิ่งไปจับไว้ คราวนี้มัดครับแม่บอกสู้แรงไม่ไว้เลย แรงเยอะมาก แม่จับพ่อมัดกับเสาบ้าน แล้ววิ่งไปโทรศัพท์ต่อ หนูรีบมานะแม่ไม่ไหวแล้ว หันกลับไปพ่อปลดเชือกได้อีก ดู .....อ่านตอนนี้ขำครับ เล่ากันยังขำเลย แกบอกปวดฉี่ เพราะในปากแก มีเม็ดมะรุมเต็มปากครับ น่าจะลดความดันไปได้บ้าง เอาหละแม่กอดพ่อเข้าห้องน้ำ พ่อขับปัสสาวะเสร็จ ร้อง..เรียกแม่เบาๆ....ติ๋ว....ติ๋ว...ต..วว พ่อหมดสติ แม่จับตัวพ่อในห้องน้ำทัน ไม่ทิ้งกันครับ ชมเลยผม หัวพ่อไม่ฟาดพื้น รักกันไม่ใช่เพื่อเซ็กซ์ หรือความใคร่ มันต้องอยู่กันทั้งชีวิตฝากผี ฝากไข้ได้ อยู่จนตายจากกัน ท่านทั้งสองเหมือนมวยถูกคู่ ตีกันนะ ด่ากัน เรื่องจะหย่านี้ ท้ากันไม่รู้กี่รอบ พ่อผมว่าแข็งๆ ท้าหย่าทีไร เดินหนีครับ หงษ์ทองยอมใจสัก ครึ่งแบน เดี๋ยวเข้าบ้าน แม่ก็ไม่รื้อเรื่องมาอีก ๒๕๑๘ ถึง ๒๕๕๔ พ่อตายจาก สิ่งที่ผมเห็นคือการให้อภัยกัน หน้าที่รับผิดชอบลูก ครอบครัว เมาๆอยู่นี่หละแม่เป็นลม พ่อก็นวดให้แม่ หายาลมให้ดูแลเมื่อเจ็บไข้ แม่บอกว่า พ่อเสียอย่างเดียวจริงๆ กินเหล้า ถามแม่มาแล้วครับ พ่อผมเลิก เล่นการพนัน ยิงนก ฆ่าสัตว์ ก็เมื่อแต่งงานกับแม่แล้ว แกหยุดหมด คงเป็นเพราะมีคนทำกับข้าวให้กินแล้วก็เป็นได้ครับ ยิงนก ล่าสัตว์เป็น ๗ ถึง ๘ ปี อยู่เหมือนกันครับ สังเกตุนะครับผู้ป่วยเบาหวานนี้อันตรายมากครับ ขอตัวไปนอนครับ พรุ่งนี้เช้า พระอาจารย์ทำข้าวกล่องไปทำบุญที่ วัดพิกุลทอง สิงห์บุรีครับ บ่ายๆกลับ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 7 มิถุนายน 2012

แชร์หน้านี้

Loading...