อยากได้คำแนะนำจริงๆ

dannce_ คิดอยู่นาน จึงตัดสินใจเข้ามารับคำแนะนำ จากท่านผู้รู้ ที่มีใจเมตตา คือเรื่องมีอยู่ว่า
พอหนูสอบเข้ามหาลัยไม่ได้ หนูก็เลยคิดว่า เมื่อตัวเองทำไม่ได้ก็ควรจะให้โอกาสน้องชายได้เรียน (น้องชายจบม.3) จึงกลับบ้านไปคุย แต่หนูไม่อยากบังคับใจใคร ให้เรียนในสิ่งที่ชอบ คือ ก็บอกตรงๆว่า สอบเข้ามหาลัยไม่ได้ จะกลับมาดูแลแม่ จะทำงานส่งให้น้องเรียน อยากเรียนอะไรก็ดูๆไว้นะ ไม่ต้องห่วงค่าใช้จ่าย จะออกให้เอง
ผ่านไป หลายเดือน ก็ไปถามน้องชาย ว่าดูหรือยัง น้องก็ตอบว่า ตัวเองหัวไม่ดี กว่าจะจบม.3 ก็ตกลายวิชา เกรดไม่ดีไม่อยากเรียนแล้ว หนูก็พยายามพูดให้เค้าเห้นความสำคัญของการศึกษา แล้วแนะเรียนวิชาชีพก็ได้
ตัวหนูเองตั้งแต่พ่อเสีย ก็มีปัญหากับแม่บ่อยๆ เพราะพี่ชายยุ พี่ชายไม่อยากให้เรียน ตัวหนูเองเรียนไม่เก่งเหมือนพี่ แต่อาศัยไม่ยอมแพ้ จึงหางานทุกอย่าง ไม่ให้เงินใช้ไม่ว่า แต่ห้ามเรียน หนูไม่เชื่อ จึงได้เรียน ส่วนพี่ชาย มีภรรยาก่อน ทำให้แม่ผิดหวัง เพราะท่านหวังกับลูกชายมาก เมื่อพี่ชายมีลูก ก็ย้ายออกไป หลังจากนั้นแม่ไม่สบาย ล้ม และเป็นอัมพฤก หนูจึงได้กลับเข้ามาดูแลแม่
ในบ้านจึงเหลือ แม่ พี่ชายคนโต และน้องคนเล็ก ทุกคน ไม่อยากทำอะไรเลย นอกจาก ซื้อล๊อกเตอรรี่ หวย หนูเก็บเงินได้ไม่มาก เห้นว่าบ้าน ไม่มีอะไรทำ เลยเปิดร้านขายของเล็กๆ ช่วงแรกไม่พอใช้ ต้องอดทน และประหยัดอย่างมาก จนหนูมาได้ไอเดียขายน้ำมัน(ตอนนั้นคนขายไม่มาก) ตอนนั้นไม่มีทุน เลยคุยกับพี่ชายคนโต พี่คนโตก็ไม่สนใจเพราะ พี่ชายไม่ชอบลงทุน กลัวขาดทุน พอๆกับน้องคนเล้ก ก้ไม่สนใจเอาแต่เที่ยว
หนูจึงลงทุนทำเอง และต่อมาการขายน้ำมันก็เป็นรายได้หลักของหนูไป หนูแบ่งเงินนั้นมา ทำธุรกิจเติมเงินออนไลน์ (และย้ายมาอยู่หอพัก เพราะ มีปัญหากับที่บ้าน ทะเลาะกันบ่อยๆ จนน้องชายบอกว่า เงินไม่สำคัญ อยากให้บ้านสงบ)หนู น้อยใจมากเลยนะคะ เพราะ คิดว่า อยากให้พี่ชายเลิกงก อยากให้น้องชาย เรียน หรือทำงาน อะไรก็ได้ที่ชอบ ไม่ใช่ดีแต่เที่ยวใช้จ่ายเงินแบบนี้ แต่ยอมแพพูดไปก็เท่านั้น เลยออกไปอยู่หอ เตรียมสอบ จะได้ทำงานเติมเงินออนไลน์ด้วย เพราะแถวบ้าน ขายออนไลน์ไม่ได้ นานๆ ถึงจะได้ขาย
ระยะหลังคนแถวบ้านก็มาขายน้ำมัน ทำให้ รายได้ที่เคยดี กลับถูกแย่งลูกค้า ยอมรับว่าหนูเครียดมากเลยตอนนั้น หนูมาเรียนมาพักที่หอ เลยคิดว่าไม่อยากเอาเปรียบคนในบ้าน ที่ใช้เวลาว่างจากการดูทีวีมาเฝ้าร้านให้ แต่น้องชายได้เงินเดือนเลยขยันเฝ้าร้านขึ้นมาบ้างคะ หนูจะใช้จ่ายเฉพาะเงินที่หาได้จากการเติม ออนไลน์ เท่านั้นนคะ ส่วนเงินขายน้ำมัน ฝากน้องชายดูแล ก็ให้เค้าเดือนละ2000 (ค่ากิน จะให้ต่างหาก)แต่บอกว่าเป็น ค่าดูแลแม่นะ ถ้าดูแลแม่ดีจะเพิ่มให้ น้องชายก็ดูแลแม่ดี เสียแต่ชอบเที่ยว ถูกหลอกง่าย พอมีเงินก็มีคนเข้ามา แล้วหลอกไป มือถือซื้อให้ 2เครื่องก็หาย เครื่องสุดท้ายก็ดูทีวีได้ คืออยากให้น้องมีของใช้ดีๆไม่อายใคร อีกอย่างเค้าจะได้เก็บ ไว้ใช้ยามจำเป็น ส่วนพี่ชายคนโต หนูยอมรับว่า หมดปัญญาจะพูดแล้ว งกมาก จะซื้อของดีๆกิน แต่กับแม่ หนูทนไม่ได้เลยบ่น ทำให้ที่บ้าน ทะเลาะกัน บ่อยๆ
ปัญหาคือ หนูสอบเข้ามหาลัยไม่ได้ เลยจะกลับมาอยู่บ้าน จะมาดูแลแม่ แล้วให้น้องชายไปเรียน แต่ หนูเห็นสภาพแบบนั้น แล้วท้อใจมาก บ่นให้พี่ชาย ว่าทำไม ไม่ซื้ออะไรดีๆให้แม่บ้าง รอท่านตายแล้วทำบุญไปให้ ก็ไม่รุจะได้กินหรือเปล่า ส่วนน้องชายก็บ่นให้เรื่อง มีเงินไม่ได้ ซื้อ นั้นซื้อ นี้ เก็บๆหน่อย อยากกินอะไรก็ซื้อให้ เงินเดือนเก็บไว้ ตอนจำเป็น ถ้าไม่สบาย ใครจะออกหน้ารักษา พี่ชาย เค้าไม่สนใจพวกเราแล้ว
ขณะหนู ยังไม่ได้ย้ายเข้าบ้านนะคะ แค่กลับมาพัก นานๆ ยังเป็นแบบนี้เลย ทุกคนในบ้าน รักความสบาย ไม่มีใครอยากทำอะไร วันๆเอาแต่ดูทีวี ไม่สนใจ ดูแลกัน ไม่สนใจดูแลบ้าน กินก็ทิ้ง จะล้างก็ตอนจะใช้
แม่ก็ปล่อยให้ นอน จะมีคนมาก็คือ ให้ทานยา เช้คตัว มาเก็บถ่าย
ตอนอยู่หอ กลับบ้าน หนูจะอุ้มแม่ อาบน้ำ อุ้มนั่งรถเข็น พาไปเดินเล่น (ก็ถูกทักว่า จะทำให้แม่ลำบากทำไม)หนูก็บอกว่า ไม่สงสารแม่เหรอ นอน ท้งวัน นานๆได้กลับ ให้ท่านไปเปิดหูเปิดตามั้ง ทุกคนดูไม่พอใจหนูเลย
หนูสอบเข้ามหาลัยไม่ได้ เลยคุยกับที่บ้านว่าจะกลับมาอยู่บ้านให้น้องชายไปเรียน ท่าที ที่ได้รับก็พอรู้อยู่แก่ใจว่า คนที่บ้านไม่อยากให้กลับ เพราะหนู บ่น มาก ทั้งๆที่หนูก็พยายามวางเฉย แต่ตามที่เล่า อดไม่ได้ เพราะเป็นห่วงทุกคน
ส่วนน้องชายก็บอก ให้หนูหาที่เรียนให้ ไม่ทำไรเลย ติดแต่ทีวี วันๆเฝ้าแต่ทีวี เดินห้าง ซื้อของ เงินให้ไม่เคยเหลือเก็บ หนูเอง อยากกินไรไม่เคยได้กินเลย จนเพื่อนหนูอดโมโหแทนไมได้ บอกว่า "เค้าไม่อยากเรียนจะไปบังคับเค้าทำไม แกเก็บไว้เรียนเองดีกว่า"
หนูคิดอยู่2 ทางคือ 1.กลับบ้าน ไปเตรียมตัวสอบที่บ้าน แต่ต้องทำงานหนัก ไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสือ แต่น้องชายได้เรียน
2.หนูไปพักหอพักที่อื่น ทำงานไปด้วยเตรียมสอบไปด้วย แต่น้องชายจะไม่ได้เรียน หนูทำแบบนี้ เอาเปรียบ คนที่บ้านหรือเปล่าคะ(เพราะรายได้จากร้านน้ำมัน หรือร้านขายของก็เป็นของหนู แต่หนูก็ให้คนที่บ้าน อยากกินไรก็เอาไปซื้อกินได้ แต่เงินเดือนให้เฉพาะน้องชายเพราะดูแลแม่ คะ)หนูทำแบบนี้ หนูเห็นแก่ตัวหรือเปล่าคะ
หรือถ้า ท่านผู้รู้มีทางออกที่ดีจะแนะนำ ก็ช่วยแนะนนำด้วยนะคะ
;9k ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดีค่ะ จะอยู่ หรือจะไป hello8 ดีนา

 

คำตอบ..มีอยู่แล้วในใจของคุณเอง..อะไรที่คิดว่าดี..ก็ทำไปเถอะ คนที่รู้ดีที่สุด ตัดสินได้ดีที่สุดก็คือตัวของคุณเอง ไม่ใช่คนอื่น คนอื่นตัดสินใจแทนคุณไม่ได้หรอก

 

แม่หนูที่น่ารักคนขยันจ๋า(อยากขยันซักครึ่งของหนูเหลือเกิน)

กับตัวเราเองน้องก็รู้แล้วว่าก็ยังหวังและเอาแน่นอนไม่ได้เลย(ยังอกหักเลย)
ถ้าหากต้องไปหวังกับคนอื่น จะไม่เป็นการหาเหตุช้ำใจซ้ำเติมตนเองไปหรอกหรือหรือจ้ะ

 

ตัวคุณย่อมรู้ดีกว่าใคร

ทุกอย่างล้วนมีอุปสรรค ใช้สติในการตัดสินใจคิดถึงสิ่งที่ตามมา คิดให้กว้างและรอบครอบ

 

........
.
..
　小さな手泣

 

อย่ามองระยะสั่นนะครับ ให้มองระยะยาวครับ

 

ยายหนู อิกิโกะ แอล
1.หนูเป็นเด็กดี ขยัน ใฝ่เรียนรู้ มีมานะ แต่เสียที่มีความเมตตาห่วงอาทรคนในครอบครัว(มากเกินไป)
2.หนูต้องกลับมาสู่โลกของสังคมวิทยา พ่อแม่ต้องเลี้ยงดูเรา แต่เหลือแต่แม่ ซึ่งป่วย
ดังนั้น ในทางเอเชีย ภาระต้องตกเป็นของพี่ชายคนโต คนรองดันไปมีเมีย คนโตก็ไม่มีภาวะผู้นำ ภาระจึงตกกับหนู ซึ่งต้องดูแลน้องและแม่ และอาจพี่คนโตอีก...นี่มันเกินหน้าที่ความรับผิดชอบไปแล้ว
3.หนูควรทำดังนี้
3.1 ขยันทำมาหากินเก็บเงิน ส่งเสียตัวเองเรียนให้จบมหาวิทยาลัย หรือ อาจเป็นมหาวิทยาลัยเปิด เช่น รามฯ สุโขทัยฯก็ได้ เพราะสะดวกดูแลแม่และน้องได้ดีกว่า ถ้าพอก็ส่งน้องเรียน(ดูแลแม่ไปด้วย ตัดพี่คนโตทิ้ง และการดูแล อาจหมายถึงการส่งเงินมาช่วย นานๆแวะมาดูแลทีหนึ่งก็ได้)
3.2 ควรควบคุมดูแลการเงินรายรับรายจ่ายอย่างมีสติ น้องขออะไร อย่าใจอ่อน ให้ก็ได้ แต่ต้องเป็นค่าจ้าง ไม่ใช่ความเมตตาต่อน้อง เดี๋ยวนิสัยเสียกันไปใหญ่ ไม่มีความรับผิดชอบและจะวกมาก่อปัญหาให้หนูตามแก้
3.3ตั้งสติ อย่าท้อ อย่าใจอ่อน...พี่ น้องมาขอยืมเงิน เดือดร้อน ก็ต้องไม่ให้ปฏิเสธไป
ให้ช่วยตัวเอง ไม่ใช่มาแบมือขอเงิน ญาตืพี่น้องมาขอ ใจอ่อนให้ เหลวทุกที เพราะพวกนี้นิสัยเสีย ชอบหาของตาย กับญาติๆแล้วไม่ใช้คืน ชอบร้องไห้ ก็บอกให้ไปตายไกลๆ
3.4เรื่องเงินเป็นเรื่องใหญ่ต้องบริหารให้ดี หากพี่น้องโกรธ ก็บอกโกรธไป เวลาจะอดตายจริงๆถึงจะช่วย หลักการคือ ตัวหนูเองต้องรอดก่อน อันดับสองคือแม่ต้องรอด ต่อไปก็น้องชายต่อไปก็พี่ชายคนโต คนรอง ซึ่งถ้าหากหนูและแม่รอด ก็ต้องปล่อยให้น้องและพี่ตายไป
ให้คิดแบบนี้ อย่าไปห่วงใครนอกจากตัวเองและแม่ เมื่อรอดแล้วจึงห่วงน้องและพี่

 

1.กลับบ้านไปทำธุรกิจต่อ แล้วดูแลแม่ไปด้วย ไม่ต้องเรียนทั้งพี่ทั้งน้องนั่นแหละ
2.ไม่เห็นแก่ตัว แต่สิ้นคิด มีความสามารถหารายได้เองได้ดีอยู่แล้ว จะไปเรียนให้เสียเงินเสียเวลาทำไม อย่าใช้จ่ายเพื่อไม่ให้อายคนอื่น ตายแล้วก็ต่างคนต่างไป จะไปสนใจอะไรคนอื่นนัก

โปรดคิดทบทวนให้ดี ๆ

 

เรียนต่อเถอะน้องจ๋า...ไม่ต้องมหาวิทยาลัยดีๆอะไรมากมาย ราชภัฎก็ได้ค่ะ พี่ก็จบราชภัฎ จบมาก็มีศักดฺศรีเทียบเท่าที่อื่นทุกอย่าง สมัยนี้ ไม่จบปริญญาตรี หางานดีๆทำยากแล้วน้อง บางบริษัทดูแค่วุฒิเท่านั้น จบปริญญาตรีไม่จำกัดสาขาวิชา ก็ได้ เค้าก็รับตอนแรกอาจจะได้รายได้น้อยหน่อย ก็ต้องถือว่าแลกกับประสบการณ์
ทุกคนในบ้าน ต่างก็มีกรรมเป็นของตนเอง น้องไม่ควรไปฝากอนาคตของบ้านไว้กับน้องชาย ถ้าเค้าใส่ใจเรียน เค้าจะขวนขวายเอง อย่าไปหยิบยื่นโดยที่เค้าไม่ต้องการ โตขึ้นถ้าเค้าอยากเรียนหรือคิดได้ เค้าจะขวนขวายด้วยตัวเอง น้องควรวางแผนชีวิตของตนเองดีกว่า ไปวางแผนให้น้อง เพราะพี่รู้สึกว่า น้องชายตอนนี้ไม่สนใจว่าพี่ลำบากยังไง สนใจแต่ตัวเอง ถึงต่อไป น้องจะส่งเสียเค้าเรียน เค้าก็ไม่สนใจอยู่ดี การเรียนก็คงไม่ดีเท่าที่ควร และทำให้น้องต้องผิดหวังอยู่ร่ำไป
ทำตัวเองให้ดี สนใจธรรมมะอย่างนี้อยู่ดีแล้ว ค่อยๆใช้กรรมไป อย่าไปน้อยใจในวาสนาของตนเอง อดทนต่อสู้ ฝ่าฟันไปเรื่อยๆ พี่เชื่อว่าน้องต้องดีขึ้นแน่นอน ขอให้ดูคนที่เค้าแย่กว่าน้อง แต่ยังมีกำลังใจในการต่อสู้ชีวิต ตอนนี้น้องมีร่างกายสมบูรณ์ทุกอย่าง บางคนเค้าพิการ ก็แย่กว่าเรามาก เค้ายังสู้ชีวิตต่อไป อดทนเรียนไปน้องจ๋า 4 ปีเท่านั้นก็จบ พอจบปริญญาชีวิตน้องอาจจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นกว่านี้มาก ถึงตอนนั้น ถ้าน้องชายอยากเรียนจริงๆ น้องก็อาจจะช่วยเหลือเค้าได้เหมือนกัน
พี่เอาใจช่วย ขอน้องอดทน อย่าทิ้งธรรมมะ หมั่นบูชาพระรัตนตรัย ให้ทาน รักษาศีล
ชีวิตน้องต้องดีขึ้นแน่นอน

 

โมทนาในความใฝ่รู้ครับ เคารพในพระรัตนตรัย หมั่น ทำบุญ ทำทาน เจริญสมาธิ สมถะกรรมฐานวิปัสสนากรรมฐาน บ่อยๆนะครับ แล้วทุกอย่างจะดีเองครับ

ขอให้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ตั้งใจทำในสิ่งที่ดี สักวันต้องเกิดผลดีอย่างแน่นอน อย่าตั้งความหวังที่ใครเลยนะครับ อะไรที่ดีทำด้วยตัวเองดีที่สุด อย่าไปให้ใครเป็นอย่างที่เราต้องการเลย คุณกลับไปทำธุรกิจ แล้วดูแลแม่จริงๆก็ดีนะครับ แล้วพร้อมเมื่อไหร่ก็หาเรียนกับมหาลัยที่เป็นระบบเรียนทางไกล จะดีกว่าไหม ทำงานไปด้วย ดูแลแม่ไปด้วย ถ้าพอแบ่งเวลาได้มีเวลาก็อ่านหนังสือสอบ ดูคุณเป็นคนตั้งความหวังสูงนะ อะไรๆก็จะให้มันดีพร้อม ผมก็เคยเป็นนะแต่ตอนนี้ต้องยอมแล้ว เพราะบาดเจ็บสาหัสกับการตั้งความหวังไว้เยอะ ตั้งความหวังได้แต่เผื่อๆไว้บ้าง ผมก็เคยน้อยใจว่าเรียน จบ ป.ตรี แต่เวลาไปเป็นลูกจ้าง เขาก็จ้างให้เป็นแค่ช่างในโรงงานเงินเดือนวุฒิ ปวช. ไปสมัครงานที่ไหนก็ตำแหน่งนี้หมด ทั้งๆที่บางครั้งสมัครตำแหน่งอื่นไป พอไปสัมภาษณ์ก็จะให้เป็นช่างอีก(ผมเรียนจบ ปวส.สายช่าง ทำงาน 2 ปี แล้วออกมาเรียนต่อ ป.ตรี)เพื่อนร่วมงานบางคนที่เคยทำงานด้วย จบ ม.3 เงินเดือนเยอะกว่าผมอีกเพราะอยู่มาก่อน บางอย่างต้องมาเริ่มหัดงานใหม่ ตามหลังคนอายุน้อยกว่า เดี้ยงเพราะทำงานก็หลายครั้ง ตอนนี้ทำใจแล้ว บุญวาสนาเราไม่มี แล้วแต่เวรแต่กรรม ตอนนี้ก็ไม่มีงานทำจะไปทำงานใช้แรงสภาพร่างกายก็ยังแย่อยู่ ตอนนี้ผมเองก็แย่เหมือนกันแหละแต่ก็อยากให้กำลังใจ เพราะรู้สึกเห็นใจ ถ้าใครจะด่าว่าจะซ้ำเติมก็ปล่อยๆเขาเถอะนะครับ คนคิดไปในทางเลวก็จะแสดงออกไปในทางเลวอยู่แล้วหละครับ สู้ๆนะไม่ใช่คุณที่แย่คนเดียวนะ