ทำไงดี ใจตัวเองเลิกจองเวรแล้วกลับมาจองใหม่

ผมเป็นโรคทางกายหลายอย่างที่ทำให้หายใจลำบากตลอดเวลา
พอหายใจไม่ออก อยู่ๆ ก็นึกขึ้นมาเองว่าไอ้คนนั้นเคยทำกับผมโหดร้ายเหลือเกิน มันจะต้องได้รับกรรมตามสนองให้รู้บ้าง

ต่อมาพอรู้สึกดีขึ้นก็คิดว่า จองเวรเขาทำไม แผ่เมตตาให้เขาดีกว่า

พอรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออกอีก กลางความรีบเร่ง ก็นึกขึ้นมาว่า อยากจะสาปแช่งให้มันเดือดร้อน

ต่อมาพอรู้สึกดีขึ้นก็คิดว่า จองเวรเขาทำไม แผ่เมตตาให้เขาดีกว่า

พอรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออกอีก กลางความรีบเร่ง ก็นึกขึ้นมาว่า แค้นมากจนอยากจะฆ่ามันให้ตาย

สังเกตตัวเอง สลับกันไปมาอย่างนี้ ความรู้สึกที่มีกับบางคนสลับกันเป็นสิบเป็นร้อยเป็นพันครั้งแล้วครับ ก็เลยไม่รู้ว่าตกลงผมจะจองเวรสุดๆ หรือจะแผ่เมตตาให้กันแน่

 

แล้วอีกแบบที่สร้างความสับสนให้ตัวเองมากก็คือ ความรักมากสลับกับแค้นมากที่สลับกันไปมาถี่มาก

เคยเป็นแบบ คนนี้ผมโคตรแค้น ถึงขนาดแม้จะฆ่าให้ตายได้ก็คงยังไม่สาสม สิ่งที่มันทำกับเราอำมหิตยิ่งกว่าการฆ่ากันหลายเท่านัก แต่พอเวลาผ่านไปสักครู่ ได้ยินว่าเค้าได้ดี เราก็มีจิตยินดีกับเค้า พอได้ยินว่าเค้าป่วย เราก็ห่วงแสนห่วง อยากจะขอรับความลำบากแทนเค้าทั้งหมด แล้วเดี๋ยวสักพักก็กลับมาอยากจะฆ่าเค้าให้ตาย

ผมเคยสาปแช่งคนในใจ เพราะชีวิตตอนนั้นวุ่นวายเสี่ยงภัยสุดขีด ต่อมาผมได้รู้ว่าเค้าก็ได้รับผลความเดือดร้อนจริงๆ เมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือน และก็ไม่รู้จะบอกเค้าดีไหมมีเสียงในใจอยากจะขอโทษเค้า มันขัดแย้งในตัวเองไม่รู้จะตัดสินใจยังไง

 

อภัย อภัย อภัย

แค้นเสียให้พอแต่อย่าไปทำอะไร
ขอให้หยุดไว้แค่ความคิด- มโนกรรม อย่าให้มันลามเป็นวจีกรรม -คำพูด กายกรรม-การกระทำ

แล้วยกพิจารณาว่า
ทำไมเราจึงแค้นนักแค้นหนา
ทำไมเราจึงยกมาแค้นได้ แต่วางแค้นไม่ได้
แล้วทำยังไงจึงจะหายแค้น ด้วยทางที่ถูกที่ควร
ทำไงไม่เป็นเวรเป็นกรรม ด้วย ใจ ด้วยวาจา ด้วยกายอีกต่อไป

รู้ว่าทำยาก ต้องหมั่นทำ อดทนทำนะ
อภัยให้ตัวเองก่อน ที่คิดแค้นเขา
ค่อยอภัยให้เขาที่ผิดต่อเรา

 

หลายคนเหมือนมีสายใยที่ทำให้ในใจลึกๆ ผมก็ยังรักเค้า แต่ผมคงเคยทำให้เค้าโกรธแค้นมากจึงต้องได้รับกรรมตามสนองแล้วแค้นจนแช่งเค้ากลับ

แต่ถ้าผมถือว่าใครเป็นมิตรแล้ว ถ้ามีเรื่องทำให้ผมเคียดแค้น ผมจะไม่ทำร้ายเค้า เพราะผมถือว่าเค้าเป็นมิตรที่เราต้องรัก แต่ผมจะทำร้ายตัวเองแทน จนทุกวันนี้ผมคิดฆ่าตัวตายวันละหลายรอบ ไม่รู้จะทำยังไงดีครับ

 

ครับผม

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมคุณอาม ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเหตุและเป็นผลอยู่ในตัวไม่ใช่เรื่องบังเอิญ การเอาชนะกรรมได้ มีเพียง กรรมขาว การกระทำดี เจริญพรหมวิหารสี่เข้านะค่ะ เมตรา กรุณา มุทิตา อุเบกขา(ข้อนี้ยากที่สุด) คนอื่นเป็นอย่างไรเราคงไปห้ามไม่ได้ มองมาที่ตัวเราเองอย่างเดียว อดทนนะค่ะ กรรมของคุณคงหนักทีเดียว ถึงมีความคิดจะฆ่าเค้า ฆ่าตัวเอง (อาจจะหมดทุกข์แค่ช่วงนี้แต่ช่วงหน้า หนักหนาจนไม่อยากคิด) ทุกอย่างอยู่ที่คุณคิดตัดสินใจ กรรมเก่าอาจมีผลบันดาลให้พบเจอ แต่ก็ไม่เท่ากับปัจจุบันที่คุณตัดสินใจเองกระทำเอง มีโอกาสเกิดเป็นมนุษย์พบเจอศาสนาอีกครั้ง อย่าปล่อยให้โอกาสนี้เปล่าประโยชน์นะค่ะ ขอให้ปัญหาต่างๆ ของคุณคลี่คลายไปในทางที่ดีนะค่ะ

 

ต้องใช้กำลังสมาธิช่วยให้ลดความอาฆาตลง
นั่งสมาธิบ่อยๆ แผ่เมตตาทุกครั้งหลังออกจากสมาธิ
ถ้าจะให้หมดความอาฆาตไปเลยต้องลาพุทธภูมิก่อน

 

ขออนุญาตค่ะ

หลวงพี่เล็กเคยสอนว่า มันจะฟุ้งก็ปล่อยมันไปก่อนดูมันเหมือนดูม้าวิ่งให้มันวิ่งไปจนเหนื่อยแล้วค่อยหวดมัน
คิดก็สักแต่ว่าคิด เกิดๆดับๆอย่งนี้ก็กฎไตรลักษณ์ เกิดขี้น ตั้งอยู่ ดับไป
คิดคือสังขารใน ขัณฑ์ 5
ไม่เป็นสาระแก่นสาร ขัณฑ์ 5ไ่ม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ขัณฑ์ 5ไ่ม่มีในเรา

มันอึดอัดนัก จะตายก็ให้ัมันตายไปเลย
ตายๆๆๆๆๆ

ขอขมา

กรุณา ฟัง

http://202.183.235.2/~dabos/describe.htm

 

กลับมาใหม่ กลัวเดี๋ยวฆ่าตัวตายจริงๆบาปตายเลย ไปปลงอสุภะซิร่างคนตายคิดเป็นไหมเอามีดแทงศพ ศพร้องโอ้ยๆๆๆไหม
เมื่อจิตออกจากร่าง วิญญาณ(ตามหลวงพอหมายถึง ตัวรับรู้ กระแสประสาท เวทนาหมายถึง อารมณ์)ดับ รับรู้สิ่งกระทบกายไม่ได้ เจ็บไหมเมื่อเตะศพ
แล้วจะโกรธทำไม เมื่อ ไม่มีเราในกาย หลวงพ่อบอกว่าเขาทำก็ทำกับ
ขัณฑ์ 5 ไม่ได้ทำกับเราสักหน่อย

ข้าพเจ้าก็พูดได้ตามคำเทศน์ เอาเข้าจริงๆก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

ขอขมา

 

ให้พิจารณาว่าความคิดไม่เที่ยงไม่มีตัวตนไม่ควรยึดมั่น(น้อมใจตามความหมายไปด้วย) หรือ แผ่เมตตาทุกครั้งที่มีจิตคิดอกุศลเป็นการเอาน้ำดีชะล้างน้ำเสีย หรือไม่ก็ลองอ่านกระทู้นี้ดูครับ


เชื่อกรรม รู้กรรม แก้กรรม
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=85992