จิตทำให้เกิดสมาธิ หรือสติทำให้เกิดสมาธิ

จิตทำให้เกิดสมาธิ หรือสติทำให้เกิดสมาธิ

และจิตกับสติอันไหนสำคัญกว่ากันคร้าบบบบ

 

เอาง่ายๆนะ
จิต ตื่น เรียกว่า สติ
จิต ตั้่งมั่น เรียกว่า สมาธิ
จิต รู้เห็นตามจริง เรียกว่า ปัญญา

คราบ

 

จขกท ยังไม่เข้าใจ คำว่า จิต
คำว่าจิต มันก็ตัวเรานี้แหละ เพราะฉะนั้น จะไปถามว่า จิตทำให้เกิดสมาธิไม่ได้
ต้องบอกว่า ทำอย่่างไรจิตจึงจะเป็นสมาธิ
สติทำให้จิตเป็นสมาธิหรือไม่

ตอบแบบนี้ จิตเป็นสมาธิ ถ้าเราฝึกนำพาจิตใจของเรา อย่าให้มันสอดส่ายไปรับรู้หลายๆเรื่อง

จิตนี้รับรู้ได้ทุกเรื่อง ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นี้คือประตูไปรับเรื่องราวมา พอไปรับมาวันหนึ่ง ร้อยเรื่องพันเรื่อง มันก็ไม่เป็นสมาธิ เพราะคำว่าสมาธิคือ จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่งเดียว

ดังนั้นการจะทำให้จิตเป็นสมาธิ ก็ปิดประตู ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แล้วไปจับกับคำบริกรรม
ใช้สติคอยระลึกประคองว่า ออกนอกคำบริกรรม สอดส่ายไปเรื่องอื่นหรือไม่ นั่นแหละจะทำให้เรานิ่ง เป็นหนึ่ง เรียกว่่ จิตเป็นสมาธิ

 

เมื่อเราบริกรรมจนจิตใจไม่ไปสอดส่ายแล้ว จิตจะรวมตัว พอถึงจุดที่จิตรวมเป็นเอกคตาจิตแล้ว
ไม่ว่าเราจะไปรับรู้เรื่องราวใดๆ จะเปิดประตูอย่่างไร จิตก็ยังคงเป็นสมาธิได้ ด้วยการที่จิตไม่ติดไม่ข้อง
จิตก็ดำรงความเป็นสมาธิ ทั้งลืมตา หลับตา ไม่ใช่เฉพาะแต่ต้องนิ่งตอนบริกรรมเท่านั้น

สมาธิแบบนี้เรียกว่า สมาธิแบบมีปัญญา

สมาธิมีหลายระดับ ประณีต แคล่วคล่อง ต่างกันไป ต้องฝึกด้วยวิชชาของพระพุทธองค์แล้วจะรู้เอง

 

สัมมาสติ ยังสัมมาสมาธิให้เกิด

 

จิตมันเฉยความคิดต่างหากไม่เฉย สตินำมาสมาธิ สมาธินำมาซึ่งปัญญา

 

ช้าก่อน มาพิจารณา กันแบบ อิทัปปจัยยตา กันก่อน จึงจะเรียกว่า มีปัญญาแบบพุทธ

หาก ไปฟังธรรมะนอกแนว จะกลายเป็น พวกบ้าสังขาร คือ ทำเจตนาสร้างทุกสิ่งทุก
อย่างให้เกิด แทนที่จะเป็นการปฏิบัติเพื่อ สละ สลัดคืน กลายเป็น พอกพูลกองสังขาร
ทำให้ยิ่งติดยิ่งยาวนาน

จิต ไม่ใชเรา ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของๆเรา

จิต เป็นเพียงสภาพธรรม ที่แยกรูปถอดออกมาจาก สุขุมรูป ( อันนี้ เอามาจาก หลวงปู่ดูลย์
ซึ่งมีบารมีธรรมเป้นพระปัจเจกพุทธเจ้า จึงได้ให้ นัยยะของ จิต ให้ละเอียดยิ่งขึ้น นำมา
กล่าวเพื่อทำลาย ทิฏฐิที่เห็นผิดว่าจิตเป้นตัวเรา )

จิต จึงเป็นสภาพธรรมบางประการ ที่รองรับ มีขึ้นเพื่อเป็น ภาชนะรองรับ ...รองรับอะไร

รองรับ ขันธ์5 มีจิตเมื่อไหร่ ก็มีขันธ์5 ยึดถือจิตเป็นตนเมื่อไหร่ คือ ยึดขันธ์5เป็นตน

****************

มาดูเรื่อง สติ กับ เรื่อง สมาธิ

สมาธิ เป็นสภาพธรรม ที่ไม่สามารถจงใจทำให้เกิดได้ เป็น อนัตตา
....อันนี้เป็นปัญญาของพุทธศาสนา

ส่วน สมาธิ ที่เกิดจากปัญญานอกศาสนา จะสอนกันว่า สมาธิ สามารถทำให้เกิดได้

ทั้งนี้ อาศัย อะไรเป็น เหตุ

เราก็มาดูกันก่อนว่า เหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ คือ ความสุข ( ใช้คำว่าเหตุใกล้ เพื่อรักษา
อรรถสาระที่ว่า เป็นอนัตตาเอาไว้ ถ้าไม่ใช้คำว่าเหตุใกล้ ก็จะเหลือ เหตุทำให้เกิด สมาธิ
คือ ความสุข ก็จะถือว่าเป็น พวกนอกแนว )

ทีนี้ ประเด็นอยู่ที่ ความสุข ที่เป็น เหตุให้เกิดสมาธิ

ความสุขของ พวกเดียรถีย์ นักสมาธินอกแนว ก็คือ การใช้เจตนาจงใจ หรือ ตัณหา

ส่วน ความสุข ของพุทธศาสนาคือ ปัสสัทธิ หรือ ความสงบระงับ

ความสงบ ระงับ สงบจากอะไร ระงับจากอะไรหละ ก็ สงบจากราคะ สงัดจากพยาบาท
ปราศจากการเบียดเบียน จึงทำให้เกิดความ สงบ สงัด จากกาม และ ปฏิฆะ ..........

สังเกตุไหมว่า มันจะเป็นเหตุเป็นผล มีการทวนกระแสไปหาเหตุ ต่อไปอีก ซึ่งก็ว่ากัน
ด้วยบทของ อาหาร4

แต่ถ้า เป็น นักสมถะนอกแนว มันจะขาดเหตุผล มีการระบุแบบ ฆ่าตัดตอน สอนกัน
แบบลัดสั้นว่า ก็ เจตนาทำสมาธิไปเลยสิ หากทำด้วยอาการอย่างไร ปิดหู ปิดประตู
เอาอะไรแทงอยาตนะให้ดับ แล้วจิตเป็นหนึ่ง ก็หลอกว่า สมาธิเกิดแล้ว อะไรแบบนี้
รับรองว่า กลายเป็นพวก บ้าสังขาร ยิ่งภาวนายิ่งพอกพูลสังขารขันธ์ แล้วมันจะรอด
ได้อย่างไร...........รอดได้อย่างไร(เป็นคำถามนะ ไม่ใช่ การปรักปรำว่า ไม่รอดนะเว้ยเฮ้ย)

ทีนี้ หากเข้าใจว่า สมาธิ เกิดจาก เหตุ และ เหตุของการเกิดที่เนสัมมาทิฏฐิ ก็แค่
สงัดจากกาม ปฏิฆะ การเบียดเบียน เราก็เพียรในเหตุเหล่านั้น

เพียรได้อย่างไร ตรงนี้แหละ สติ ในการระลึกได้ ในการเพียรเหตุ จะถูกนำเข้ามาใช้

เพียรระลึกไปสิว่า กามราคะสัญญา ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้ พอเห็นความไม่เที่ยง
เนืองๆ ตามความเป็นจริง มันก็ สละออก เกิดสภาวะ สงบจากกาม

เพียรระลึกไปสิว่า ปฏิฆะสัญญา ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้ พอเห็นความไม่เที่ยง
เนืองๆ ตามความเป็นจริง มันก็ สละออก เกิดสภาวะ สงัดจากปฏิฆะ

เอาแค่ สองเหตุนี้ ก็เพียงพอที่จะเป็นเหตุใกล้ให้เกิด สมาธิ แล้ว โดยไม่ต้องเจตนา

สมาธิจึงปรากฏไม่ใช่ในฐานะ สังขารขันธ์ ที่เกิดจากเจตคติ

แต่เป็น สมาธิที่ปรากฏในลักษณะสัญญา ให้ระลึกได้ ระลึกอะไร

ระลึกแม้ กองสมาธิ เนขขัมมสัญญาทั้งปวง ก็เป็นของ เกิด แล้ว ก็ดับ !!!

ตรงนี้ ก็เอามาเจริญ สติ อีก !!

สังเกตดีๆนะ

เอา สมาธิสัญญา ชนิดต่างๆ มาเจริญ ระลึกรู้ การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป อีก ชั้นหนึ่ง

ทำได้แบบนี้ก็จะเข้าใจคำว่า "สติ" ที่ทางพุทธศาสนาบอกให้ เพียรเจริญ

พอเห็น วิธีการโคจรจิต เพื่อการภาวนาแบบนี้ ก็จะ เลิก งง ว่า ทำไมบางคน
พูดแค่ เจริญสติแล้วเกิดสมาธิ แล้วก็หางด้วน!หายไป ไม่พูดถึง วิมุตติรสที่ยิ่งกว่า

หรือบางทีเราไปเจอ พวกที่กล่าวสมาธิแต่เอาสมาธิมาเป็นตัวสละวาง เพื่อเจริญ
สติที่ยิ่งกว่า เราก็จะอ๋อ นี่เขาพูดคนละจังหวะกัน ธรรมนั้นมีขั้น มีตอน มีปัญญาอันยิ่ง
หนทางที่วิสุทธฺกว่า มีอยู่

ไม่ใช่ ปฏิบัติเอานิ่ง นั่งอึ้ง นึ่งข้าวเหนี่ยว เอา สุข เอาเอกัคตาจิต บ้าสังขารอยู่แค่นั้น
ซะเมื่อไหร่

 

เลอะเทอะ พูดอะไรสวนทางกับพระศาสดา นี่แหละผู้ที่เคยเป็นศิษย์เทวทัต
พอถึงเวลาสบช่อง อนุสัยเก่าๆ มันผุดขึ้นให้ ความเป็นศิษย์เทวทัตมันสำแดงออกมา

 

เอ้า ลองดูซิว่าสมาธิ ที่พระศาสดาสอนนี่ท่านสอนให้ อบรม ทำให้เกิด หรือเปล่า

อนุสัยศิษย์เทวทัตนี่มันมักชอบลบล้างพระธรรม

 

เหรอๆ กล่าวขัดเหรอ เอ้า ไหนชี้ซิ อานาปานสติ ที่คุณ จงใจ ปิดบัง ซ่อนเร้น
ยกมาไม่หมด เนี่ยะ

ตรงไหน ที่เป็นเรื่องของ เอา เอกัคตาจิต เหรอ

ชี้สิ ชี้จาก อานาปานสติ อันเป็น วิหารโดยมากของพระพุทธเจ้านี่แหละ

 

ยอมจำนนได้หรือยังศิษย์เก่าเทวทัต

 

เป็นเอาหนักแล้ว คุณ

บทที่คุณ ยกมาเนี่ยะ อันนี้ มันเป็น บทที่คนเขาชำนาญแล้ว ไม่ใช่ บท
สำหรับคนเริ่มต้น

สังเตที่คำว่า "ด้วยสามารถ...." ที่นำอารมณ์การเข้าสมาธิทุกชนิดสิ

อันนี้เขาหมายถึง สำเร็จฌาณ4 ในอารมณ์สมาธิแต่ละอย่างได้แล้ว

แล้วสังเกตนะว่า "ด้วยสามารถอานาปานสติ" ก็มีระบุไว้แล้ว ในช่วงตรง
กลางนั้น แหกตาอ่านดูดีๆ

ดังนั้น

ช่วงท้ายวรรคที่วกกลับมา "ด้วยสามารถแห่งการหายใจเข้า" เป็นอาธินี่
อันนี้ เขาหมายถึง พวกที่มี อิทธิวิธี คือ หายใจเข้าปั๊ปฌาณ4เกิด แล้ว
ก็แสดงอิทธิวิธีกันเลย ถ้อยคำ ด้วยสามารถของรู้ลมหายใจอึดเดียว
จึงได้ปรากฏท้ายวรรคอีกครั้ง ไม่ใช่แค่ หายใจเข้ากิ๊กๆก๊อกๆ แล้วบอก
ว่า เอกัคตาจิตเกิด
....................

แล้วตามเคย คือไป ตัดแปะเอาเฉพาะส่วนที่ สนับสนุนความโง่ของตน
แล้วพอจะมีบางส่วนเปิดเผย ก็ซ่อนเร้น

ท่านทั้งหลายมาดูกันว่า ส่วนที่เขา ปิดบังซ่อนเร้นพระไตรปิฏก มีอะไรต่อ

ประเด็นของ วรรคนี้ คือ จะ นิยามสิ่งที่เรียกว่า อานันตริกสมาธิญาณ เป็น
หัวใจของประโยค

ทีนี้

อานันตริกสมาธิญาณ คืออะไร

ก็จะเห็นว่า เป็นบทว่าด้วยการ ตัดอาสวะให้ขาด !!! คนละเรื่องกับการสอน
เอกัคตาจิต แบบฟ้ากับเหว

พูดง่ายๆ เป็นการ บรรยาย ภูมิปัญญา (วิชชา) ในการตัดอาสวะ ด้วย ความ
สามารถของ สมาธิที่สำเร็จแล้ว!! ว่าใช้สมาธิชนิดไหนได้บ้าง ที่จะเอามา
ตัดอาสวะให้ขาด !!

 

อ้อ แล้วไอ้อาการ คำก็ ศิษย์เทวทัต สองคำก็ศิษย์เทวทัต เนี่ยะ

ช่วยเอาออกไปจาก ความคิดอันลามกของคุณเสียเถอะ ใครๆเขา
ก็รู้กันทั่วว่า ศิษย์เทวทัตเนี่ยะ บรรลุอรหันต์ แล้ว อย่างน้อยก็
หนึ่งต้นธาตุ

เน้นนะว่า หนึ่งต้นธาตุ ซึ่ง มี สายธาตุสายธรรมไปเรียนต่อกับต้น
ธาตุที่เป็นศิษย์เทวทัตนี่ อีกหลายท่านทีเดียว แล้ว ศิษย์ที่ไปเรียน
กับศิษยเทวทัตนี่ ก็สำเร็จ อรหันต์กันหลายองค์

อยากรู้ไหมว่า

ศิษยเทวทัต ที่คนเขารู้กันทั่วว่า บรรลุอรหันต์ไปตั้งปีมะโว้แล้วเนี่ยะ ใคร

หลวงปู่ขาว อนาลาโย ไง พระที่ไปเรียกกับท่านก็มี หลวงปู่เจี้ยะ เป็นต้นไง

เอา ไหนกล่าวด่ากราดศิษย์เทวทัต ให้ผมฟังอีกทีสิ ทำได้ไหม ทำได้หรือเปล่า แต้น แต้น แต้น !!!

อดีตชาติของหลวงปู่ขาวกับพระเทวทัต <--- Click ได้นะเว้ยเฮ้ย !!


นี่ถ้า นั่งนับเล่นๆ ภิกษุ500 ที่มาเกิดเนี่ยะ เห็นๆ บอกเองกับตัวนี่ 1 หาก
นับเล่นๆ ขึ้นไปต้นสาย ลงไปปลายสาย ให้ครบ 500 ท่านนี้ ดูไม่จืดเลยนะ

ว่า คุณ มีแนวโน้ม กำลังด่า ศิษยเทวทัต ท่านใดอยู่บ้าง !!

 

จิตทำให้เกิดสมาธิได้

จิตทำให้เกิดสติได้

สติทำให้เกิดสมาธิได้

สมาธิทำให้เกิดสติได้

ย่อมอาศัยซึ่งกันและกัน

ขาข้างซ้าย ก็ต้องใช้ขาข้างขวา ในการเคลื่อนออกไป

 

คำก็ไปกล่าวหาผู้นี้ศิษย์พระเทวทัต

สองคำก็ไปกล่าวหาผู้นี้ศิษย์พระเทวทัต คิดว่าตนเป็นอะไรอยู่รึเปล่าลุง ^^

ผมถามลุงตรงๆนะ รู้จักบ้างไหม ขันธ์ ธาตุ อายตนะ อินทรีย์ อริยะสัจ ปฏิจจสุปบาท

ธรรมที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ ธรรมที่พระพุทธองค์สั่งสอน ธรรมที่มีในพระพุทธศาสนาน่ะ