+++ทำยังไงให้คนดื้อรู้ถึงบาป บุญ คุณ โทษ +++

ก้อยมีปัญหากับพี่สาวคนที่สองมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คือเขาเป็นคน ดื้อมาก ไม่กลัวบาปบุญคุณโทษเลยยย เอาแต่ใจตัวเอง ด่าพ่อ ด่าแม่ (รวมถึงทุกคนในครอบครัว) ด้วยคำผรุสวาท คือ หยาบคายมากๆ ไม่มีความเกรงใจคนอื่นสักนิด เอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ ประมาณว่า ข้าใหญ่ในบ้าน พ่อแม่ไม่กล้าทำไร ด่าแม่ว่า โง่ จะมาสอนอะไรเขา ก้อยเอาหนังสือ ท่องนรกน้อย บุพการี ให้เขาอ่าน เขาก็เปิดอ่านผ่านๆๆแบบเปิดไพ่อะ แล้วก็วาง บอกว่า อ่านเสร็จละ คือ ตอนดีเขาก็มี แต่เทียบกับความชั่วที่เขาทำ มันเทียบไม่ได้เลยอะ ก้อยพูดเรื่องบาป เรื่องนรกมีจริง ให้ฟังเท่าไรเหมือนเขาก็เข้าใจดี แต่สักพักก็เป็นแบบเดิม ก้อยไม่อยากบอกเลยว่า ก้อยเกลียดเขา ก้อยโดนเขาทำเหมือนก้อยไม่ใช่น้องเขามาเยอะมาก ใครไม่เป็นแบบก้อยไม่รู้หรอก ก้อยก็เย็นขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก เพราะไม่อยากทะเลาะเดี๋ยวลงไม้ลงมือจะมีแต่เสีย ก้อยไม่รู้ที่เขาเป็นทุกวันนี้เพราะสมองเขาหรือนิสัยเขานะ (คือเขาออกจะคล้ายๆประสาทอะ) ก้อยคิดว่าที่เขาทำไปทั้งหมดไม่ใช่เพราะระบบประสาทสั่งให้ทำหรอก เพราะอารมณ์เขาเองด้วย ก้อยเลยกลุ้มใจ ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้ทะเลาะกันอยู่ ก้อยไม่อยากคุยกับเขาเลย ไม่อยากมองแม้แต่หน้า แค่เห็นหน้าเขาก็อึดอัดแล้ว พ่อแม่ก็เอือมระอา จะทำไงดีคะ คนในบ้านก็ประสาทเสียไปด้วย เป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว อยากจะส่งไปโรงบาลบ้าเลยให้รู้แล้วรู้รอด เป็นกรรมเวรอะไรที่ต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ก้อยน่ะไม่เท่าไรเพราะก็ต้องไปเรียนที่ กทม. แต่พ่อแม่ก้อยนี่สิ ก้อยกลัวท่านจะตายก่อน ทำไมคนเลวๆ อยู่บนโลกนานจังคะ...เฮ้อ...ทำไงดี

 

...... ไม่ต้องคิดมาก ............... คนเขาดื้อ ................ เราก็หนี .............เพราะคุยไม่รู้เรื่อง ........ หุหุ

 

เอาแบบขั้นสูงป่ะ ........ เราต้องมีเมตตามากๆ เขาดื้อมา เราก็ดื้อตอบ(ดื้อแบบมีปัญญา คือ ดื้อแบบสอน ให้เขาเห็นจริงๆ แต่ก่อนหน้านั้น เราต้องลดความโกรธ และความไม่พอใจเขาก่อน อย่างน้อยอุเบกขาต้องดี) ... เขาดื้อมา เราก็ ดื้อตามเลย .....

......... แต่ดื้อแบบแผ่เมตตานะ

 

อืมม จะแนะนำไงดีหว่า จะสอนเค้าได้ก็ต้องรู้ก่อนว่าเค้าคิดอะไร ทำไมถึงได้แสดงออกมาอย่างนี้ ถ้าพอจะรู้ว่าเป็นพอสาเหตุอะไร หรือว่าเค้ามีความคิดยังไง ก็ค่อยมาแก้ตรงจุดนั้น

 

เรื่องบางเรื่อง.รู้สาเหตุ.รู้การแก้ไข.แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปแก้อะไรได้ เมื่อจะเข้าไปแก้ไขกลับกลายเป็นยุ่งเหยิงโหย๋งเหยง..ได้แต่นั่งทอดถอนหายใจปลงอนิจจังกับชีวิต...โลกใบนี้มันจึงเป็นฉะนี้แลฯ...(คนเขียนยังปลงไม่ได้เลย..ต้องรอแก้ไขตัวเองอยู่เนี่ย...ไอ้ก้อยเอ้ยย.ชีวิตจะอะไรหลายอย่างจังแฮ่ะ)

 

ค่ะ ขอบคุณพี่อำนาจมากๆนะคะ ก้อยรู้และเข้าใจว่า ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีเหตุปัจจัย แต่บางครั้งก้อยก็ระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้ก้อยก็ขันติอย่างที่สุดแล้ว ไม่ยุ่งกับเขาอีกแล้วล่ะค่ะ

 

ก็ขอให้น้องก้อยผ่านช่วงทดสอบนี้ไปให้ได้นะ พยายามนึกถึงความยากลำบากขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อนที่พระองค์จะทรงตรัสรู้นั้นมีอุปสรรคหนักๆมากมายกว่าเรานัก แต่พระองค์ท่านก็ทรงผ่านมันมาได้ พยายามนึกถึงอย่างนี้ไว้เสมอๆนะ

 

เมล็ดบัวตากแห้ง ไม่ใช่บัวพ้นน้ำ

คนเราเปรียบเหมือนบัวสี่เหล่าครับ คนลางประเภทพระพทุธเจ้ายังไม่ทรงสอนเลย เพราะสอนยังไงเขาก็เอาดีไม่ได้เพราะ เขาหนักมากปึกมากๆปึกในธรรม

ภาษาอิสานปึกแปลว่า โง่อย่างแรง