การทรงอารมณ์พระโสดาบัน เป็นไปได้จริงหรือ

พระโสดาบันสามารถละ สักกายทิฐิ วิจิกิจฉา และสีลัพตปรามาส และมีศีล 5 บริบูรณ์ ถ้าหากเราสามารถทำแบบนี้ได้ เรียกได้ว่าเราทรงอารมณ์พระโสดาบันหรือไม่

ที่ถามเพราะเคยได้ยินการปฏิบัติบางสายบางอาจารย์ว่าสามารถทำได้ ซึ่งไม่ใช่แค่ทรงอารมณ์พระโสดาบัน ยังรวมถึงการทรงอารมณ์เป็นพระอริยะเบื้องสูงขึ้นไปได้ด้วย

 

ก็ได้สิ
ไม่เชื่อก็ลองดู
มันก็แค่นั้นแหละ
ไม่เชื่ออะไรก็ลองทำดู

 

ก่อนอื่น อยากจะให้เข้าใจ คำว่า พระโสดาบันบุคคลก่อน
พระโสดาบันบุคคล นี้ละสังโยชน์สามได้ คือ สักกายทิฎฐิ วิจิกิจฉา และ สีลพตรปรามาส
ดังนั้น ราคะ พระโสดาบัน ยังมีอยู่
โทสะ พระโสดาบันยังมีอยู่

ก็เลยถามว่า จะทรงอารมณ์ พระโสดาบัน ตอน โทสะ หรือ ตอนมีราคะดีหละ

การทรงอารมณ์นี้ ดีแล้ว แต่จะเรียกว่า ทรงอารมณ์ พระโสดาบันไม่ได้ เพราะพระโสดาบันไม่ได้นิ่งตลอด
พระอริยะชั้นอื่นก็เช่นเดียวกัน
ที่ถูกคือ พระโสดาบัน ท่านรู้ละอารมณ์มากกว่า ท่านไม่ยึดอารมณ์ จะว่าท่านทรงอารมณ์ได้อย่างไร หรือ จะไปทรงอารมณ์ท่านได้อย่างไร

 

การทรงอารมณ์พระโสดาบัน เรียกได้ว่ามีคุณธรรมเท่าพระโสดาบันหรือไม่ เช่น ทำบุญกับพระที่ทรงอารมณ์พระโสดาบัน จะได้บุญเท่ากับ ทำบุญกับพระโสดาบันจริงๆ หรือไม่ ในเมื่อการทรงอารมณ์นั่น สังโยชน์ไม่ได้หายไปจากใจเลย ยังอยู่ครบ 10 ตัว แต่พระโสดาบัน ละได้ 3 ตัวแล้ว แล้วแบบนี้ สภาพวะจิตที่ทรงอารมณ์พระโสดาบันจะเหมือนพระโสดาบันจริงๆ ได้อย่างไร

ถ้าการทรงอารมณ์แล้วเป็นพระอริยะได้จริง แบบนี้พวกโยคีที่เข้าฌาณสมาบัติสูงๆ (เนวาสัญญานาสัญญายตะ) ก็เป็นพระอรหันต์กันหมดหน่ะสิ ในเมื่อจิตมีแต่ความว่าง ดับนิวรณ์ได้หมด กิเลสต่างๆ ก็ถูกข่มไว้หมดด้วยกำลังฌาณ

 

ก็ไม่ได้เป็นพระโสดาบันถึงได้เรียกว่าทรงอารมณ์พระโสดาบันไง ไม่งั้นก็เรียกพระโสดาบันแล้วสิ
สังโยชน์ก็หายไปจากใจชั่วขณะ
บุญก็ได้เท่ากับกำลังใจตัวเองนั่นแหละ

ตอนท้ายก็วนกลับมาที่เดิม ก็ถึงเรียกว่าทรงอารมณ์พระโสดาบันไง ไม่ใช่เป็นพระโสดาบัน เหมือนพระโสดาบันจริงๆก็เป็นพระโสดาบันสิ

โยคีเข้าสมาบัติก็ส่วนสมาบัติสิ
ตัวนั้นคือใจสงบ
นิวรณ์หมดไม่ได้แปลว่าสังโยชน์หมด
ถ้าโยคีเอาใจมาข่มตรงสังโยชน์ก็ทรงอารมณ์พระอริยะได้
ถ้าเอามาตัดสังโยชน์ได้หมดโยคีก็เป็นพระอรหันต์
เข้าใจมั้ยเนี่ย

 

การทรงอารมณ์ เป็นการตั้งจิตไว้ไม่ให้เคลื่อน
ทรงอารมณ์พระโสดาบัน คือการตั้งจิตใว้ในระดับจิตของพระโสดาบัน
ตั้งไว้บ่อยๆ ต่อไปมันตั้งนานเข้า ไม่เคลื่อนเพราะมันชิน
พอมันชินมากเข้า มันตั้งทั้งวัน ตลอด ๒๔ ชั่วโมง
หลายวันเข้าถึงจุดหนึ่ง พอพิจารณาสังโยชน์ ๓ ข้อแรก
พิจารณาไปชั่วขณะจิต จิตมันจะเป็นปฐมฌาน
ณ เวลานั้นมันจะโล่งไปหมด และ ณ เวลานั้น
สมเด็จพระพิชิตมารบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
จะตรัสยืนยันกับตัวเรา

จะลองทรงอารมณ์พระอรหันต์ดูก็ได้
พิจารณาว่า ร่างกายไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่มีในเรา เราไม่มีในร่างกาย
ทรงได้ตลอด ๒๔ ชั่วโมง ไม่กี่วันติดกัน
รับรองเป็นพระอรหันต์แน่

 

ทรงอารมณ์พระโสดาบันไปนานๆแต่ไม่ถ้าเกิดปัญญาเพื่อละสังโยชน์สามอย่างจะได้เป็นพระโสดาบันได้ยังไง?
ทรงอารมณ์นิพพานแบบพรหมลูกฟักนานๆจะได้เป็นพระอรหันหรือ?
วิปัสสนาญาณจะเกิดหรือ?

 

อารมณ์พระนิพพานกับอารมณ์พรหมลูกฟักคนละแบบกัน
ทรงอารมณ์พระนิพพานคือ อุปสมานุสติกรรมฐาน
ทรงอารมณ์พรหมลูกฟักคือสมาบัติแปด

 

ขอบคุณทุกๆ ข้อความที่เป็นประโยชน์ในการพิจารณา

 

ทรงหนะทรงได้ แต่ว่าการเป็นพระโสดาบันมีข้อจำกัดอยู่ข้อหนึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานของผมบอกว่า ควรที่จะทรงอารมณ์ได้แต่อาจจะยังไม่ใช่พระโสดาบัน มันมีข้อจำกัดอยู่ว่า ถ้ากำลังใจไม่ถึงปฐมฌาน คือฌานที่ 1 จะเป็นเป็นพระโสดาบันไม่ได้ พระโสดาบันคิดแค่ตาย ไม่ได้ตัดอะไรทั้งหมด เพียงดัดสักกายทิฏฐิอย่างเบาบาง ถ้าคนที่เป็นพระโสดาบัน แล้วนั้น จะมีกำลังใจแบบเต็มอัตราก้ต่อเมื่อเป็นพระโสดาปัตติผล พระโสดาบันที่เป้นพระอริยะแบบตัดกิเลศเป็นสมุเฉทประหารละสังโยชน์สามจริงๆนั้น ท่านมีอนุสติคุมอยู่ตลอดเวลา จิตต้องเป็นปฐมฌาน คือ
พุทธานุสติธัมมา สังฆา สีลา อุปสมา และก็มรนัสติ ตามระลึกถึงอารมณ์ปฐมฌานจะคุมอนุสติทั้งหก ถ้ายังทรงแค่อารมณ์ก็พ้นอบายภูมิ จะเป็นพระโสดาบันจริงๆ ต้องมีอธิศีลศิกขา และ ปฐมฌาน เป็นบาท ถ้าทรงอารมณ์นึกถึงความตายหรือ ทรงแบบพระโสดาบัน ก็ได้ แต่จะตัดแบบเป็นพระอริยเจ้าต้องได้าน ที่ 1ก่อน นะครับผม
ผิดพลฃาดผมขอรับไว้ผู้เดียว หลวงพ่อสอนมาไม่มีผิดนะคร้าบๆ อิอิ

 

ว้าวว อช่างหลักแหมแท้น้อ สาธุเจ้า

(deejai)

 

อารมณ์พรหมลูกฟักนั้นหมายความว่าอรูปพรหมแบบสมาบัติแปด เต็มอัตราใช่ไหมครับ แบบลอยเป้นดวงๆเลยเรียกว่าพรหมลูกฟัก

 

ตามหลวงพ่อ ฤาษีท่านพูดมาถูกต้องแล้ว แต่เราอาจจะเข้าใจในศัพท์บัญญัติผิด จนยึดไปเป็นการโต้แย้ง เอาผิดเอาถูก
มันก็เหมือนกับ ว่า
คนหนึ่ง สอน คำง่ายๆ ว่า ให้หมั่นทรงอารมณ์ ที่เป็นปกติให้บ่อย ท่านก็พูดง่ายๆ คือ ทรงอารมณ์พระโสดาบัน ก็ พระโสดาบันท่านก็มักมีอารมณ์ปกติ คือ แม้โกรธ ก็ดับลง พอฟุ้งซ่านก็ดับลงง่าย

ทีนี้ เวลาเราโกรธก็ให้มันดับลงง่ายๆ หรือฟุ้งซ่านก็ให้หมั่นดับลงง่ายๆ แบบนี้
แม้ว่ายังละไม่ได้ แต่ให้หมั่นทรงอารมณ์แบบนี้บ่อยๆ นะก็จะดี

ทีนี้ หลวงพ่อท่านพูดว่า ต้องมีฌาณ ก็ถูกต้องแล้ว คือ ต้องมีอารมณ์ปกติ ก็เทียบได้กับ ฌาณ

ก็ขออธิบายและแก้ต่างแทนหลวงพ่อฤาษี เพื่อทุกท่านได้ทำความเข้าใจ

 

สำหรับคุณ " ขันธ์ "
ผมไม่ทราบมาก่อนเลยว่า หลวงพ่อพระราชพรหมญาน ไปมีคดีกับใคร
หรือท่านไปพูดผิดไว้ที่ใด เมื่อใด
คุณ " ขันธ์ " จึงอาสามาแก้ต่างแทนหลวงพ่อ
หากใช้คำพูดผิดโปรดแก้คำพูดนะครับ มันเป็นกรรมปรามาสท่านนะครับ

สำหรับคุณ suchartp นะครับ
มีเฉพาะผู้ที่มีปัญญาแล้วจึงเห็นว่า การทรงอารมณ์พระโสดาบันเป็นของดี
ท่านที่มีปัญญาเหล่านี้ เรียกว่า พระโยคาวจรที่กำลังปฏิบัติใน โสดาปัตติมรรค
เพื่อการบรรลุ พระโสดาปัตติผล
พระโสดาปัตติมรรค นี่ยังมีปัญญาสูงกว่า โคตรภูบุคคล
โคตรภูบุคคล มีปัญญาสูงกว่ามนุษย์ปกติ ที่นี้เข้าใจหรือยังครับ
ควรเข้าใจเสียใหม่ว่า
ถ้าไม่มีปัญญา เขาก็ไม่มาเสียเวลาเป็นพระโสดาปัตติมรรค

 

สำหรับคุณ suchartp (ต่อ)

หากคุณเคยทรงอารมณ์พระโสดาบัน
คุณจะรู้เองว่า การทรงอารมณ์นี้ ต้อง พิจารณาวิปัสสนาญานอยู่เสมอ
หากคุณพูด โดยยังไม่เคยทำ ก็ หมดประเด็นแล้ว

 

lala เข้าใจว่าคุณขันธ์หมายถึง ขออธิบายและแก้ความสงสัย ในหัวข้อที่พูดคุยกัน.. ไม่ทราบว่าเข้าใจถูกรึเปล่า
แต่คุณขันธ์อาจใช้คำผิดไป

 

เอ่อครือว่า ผมเคยมีเป็นโคตรภูหรือเปล่าไม่รุ นะ

 

หากคุณมีความรู้สึก

อาการ รักพี่
คืออยากไปนิพพาน (ยังไม่รักนะ แค่อยากไป)อาจคล้ายว่า
ได้ยินใครเขาพูดถึงนิพพาน นิพพานดีอย่างนั้น นิพพานเป็นอย่างนี้
หรือแค่รู้เรื่องพระพุทธเจ้า พระอริยสาวก บ้าง แล้วมีธรรมฉันทะ ในพระนิพพาน
เลย เอาวะ เขาว่าดีนี่หว่า อ่านแล้ว อืม น่าสน
นี่ปัญญาเบาๆ มันเกิดแล้ว สัมมาทิษฐิ สัมมาสังกัปโป มีบ้างแล้ว
มันเริ่ม " เห็นชอบ " และ " ดำริห์ชอบ " มาตะหงิดๆแล้ว
มันเข้าๆ ออกๆ อยู่สองก้าวนี่แหละ แต่ยังไม่เริ่มเดินทาง มรรคแปดอย่างจริงจัง

อาการ เสียดายน้อง
คือยังเห็นว่าโลก, สัตว์โลก, อะไรในโลก ยังเป็นสิ่งน่าอภิรมย์
มองไปทางไหนก็ โอ๋ มันสวยขาดใจ ไอ้เราก็หล่อใช่เล่น เงินทองก็มีใช้จ่าย

อย่างนี้เรียกว่ายังเหยียบเรือสองแคม ยืนถ่างขา
ขาข้างหนึ่งอยู่บนฝั่ง ขาอีกข้างหนึ่งยืนบนเรือ
ไอ้คนเรือก็บอกว่า ก้าวมาเลย เรือจะออกแล้วไปฝั่งโน้นดีกว่า
ไอ้คนบนฝั่งนี้บอก โถยังหนุ่มยังแน่น อย่าเพิ่งลงเรือเลยอยู่ใช้ชีวิตให้สนุกก่อน

อารมณ์คล้ายๆอย่างนี้คือ โคตรภู
อยู่ระหว่างเขตแดน โลกุตระ กับ โลกียะ

วัดใจดูก็แล้วกันนะครับ

 

ปุถุชน ครับ คุณกำลังมั่วแล้ว
โคตรภู นั้นคือ กำลังจะข้ามขั้นเข้าสู่ พระอริยะ ของปุถุชน
การที่ ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่แค่ความคิด แต่ต้องเป็นระดับจิต ที่มองเห็นโคตรภูญาณ
การมองเห็น โคตรภู คือ พระนิพพานชั่วแวบ แต่พอเห็นแล้ว ก็จะเข้าใจไปตลอด ตรงนี้จึงจะเข้าสู่ กึ่งกลางระหว่างปุถุชนและพระอริยะ

คำว่าสัมมาทิฎฐิก็เหมือนกัน ไม่ใช่คิดนะ แต่ต้องเห็นจริง คำว่าเห็นจริง คือ ทิฎฐิ จะต้องเห็นอะไรสักอย่างที่คนทั่วไปเขาไม่เห็นกัน จึงเรียกว่า อริยมรรค

ป้าแถวบ้านผม หรือ ใครๆ มันก็มีความคิด ที่บอกว่า นิพพานดี แต่ทุกคนก็ยังหลงกับ กิเลสตัณหาเหมือนกันหมด
จะเอามาพูดว่า ความคิดแบบนี้คือ โคตรภูญาณ หรือ อารมณ์โคตรภูไม่ได้

ต้องไปศึกษาให้มากกว่านี้ก่อนนะ


แล้วอีกอย่างหนึ่ง อย่ามีศรัทธาจริตให้มันมาก เอาพุทธจริตนำหน้าก่อน พิจารณาเหตุผลให้ถี่ถ้วน จะได้ไม่มากล่าวหาคนอื่นแบบไม่มีเหตุมีผล หรือ แจงธรรมอันไม่เป็นเหตุเป็นผล
และถ้าอยากจะรู้ว่า โคตรภูญาณ ของจริงเป็นอย่างไร ก็ ตั้งคำถามมา จะตอบให้

 

จะเถียงกันไปทำไม

โลกียะ โคตรภู โลกุตระ

หมดสงสัย ก็ไม่มานั่งเถียงกัน