ปัญหาโลกร้อน Global warming

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>เปลี่ยนถุงพลาสติกมาใช้

 

ตัวการโลกร้อน

<TABLE style="WIDTH: 480px"><TBODY><TR><TD vAlign=top></TD><TD vAlign=top>ภาวะโลกร้อนกลายเป็นประเด็นสำคัญที่หลายประเทศในโลกกำลังประชุมเพื่อหาทางแก้ไข รวมไปถึงการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ขณะที่จีนกำลังดิ้นรนสร้างเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำขนาดใหญ่ เพื่อควบคุมมลพิษและบรรเทาความกระหายพลังงาน แต่บรรดานักวิทยาศาสตร์เตือนว่า อ่างเก็บน้ำนี้แหละ ที่ยังสร้างความเลวร้ายให้กับภาวะโลกร้อน ด้วยการปล่อยก๊าซเรือน กระจก

หลายคนอาจสงสัยว่า อ่างเก็บน้ำหรือเขื่อนกักน้ำ เป็นหนึ่งในตัวการทำให้โลกร้อนได้อย่างไร ก็เพราะมาจากก๊าซมีเทน ซึ่งดักและเก็บความร้อนได้ดีกว่าก๊าซคาร์ บอนไดออกไซด์ อันเกิดจากซากพืชซากสัตว์เน่าเปื่อยใต้น้ำ และเมื่อมีการเปิดกังหันน้ำ จะทำให้เกิดการปลดปล่อยก๊าซสู่ชั้นบรรยากาศ

จากรายงานทางวิจัยเมื่อไม่นานนี้ระบุว่า เขื่อนต่างๆ สามารถปล่อยก๊าซมีเทนได้ประมาณร้อยละ 8 นอกจากนี้ก๊าซดังกล่าวที่ติดไฟง่าย ยังสามารถดักและเก็บความร้อนได้ดี จึงถูกนำมาใช้ในการสร้างพลังงานสำหรับเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำ ทำให้ จีน มหาอำนาจแห่งเอเชีย ดำเนินการ สร้างเขื่อนพลังน้ำขนาดใหญ่ เพื่อพลังงาน ที่สะอาดและราคาถูก ทดแทนการใช้ถ่านหิน ซึ่งเป็นพลังงานที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน

ปัจจุบัน จีนไล่กวดทันสหรัฐ ในฐานะชาติที่ปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อันดับ 1 ของโลกแล้ว ไม่เพียงแค่นั้น จีนยังเป็นชาติผู้นำในการปล่อยฝนกรด อันมีสาเหตุจากซัลเฟอร์ไดออกไซด์ อย่างไรก็ตาม แม้เขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำของจีน เป็นหัวใจของโครงการสร้างพลังงานทดแทน แต่การปล่อยก๊าซมีเทนอาจต้องชดเชยกับประโยชน์มหาศาล

อีวาน ลิมา ผู้เชี่ยวชาญแห่งสถาบันวิจัยอวกาศแห่งชาติบราซิลบอกว่า ผลการศึกษาระบุเขื่อนต่าง ๆ ทั่วโลก สามารถปล่อยก๊าซมีเทนประมาณ 1 ใน 5 จากแหล่งอื่นทั้งหมดของโลก แต่อ่างเก็บน้ำที่ตื้นเขินในเขตโซนร้อน กลายเป็นปัญหาใหญ่ เพราะสร้างก๊าซมีเทนต่อหน่วยได้มากกว่าการเผาเชื้อเพลิงฟอสซิล แต่เขื่อนหลายแห่งในจีน ส่วนใหญ่มีระดับความลึกและอยู่ในเขตที่สภาพอากาศเย็นสบาย ด้วยสองประการนี้ เป็นปัจจัยที่ทำให้การปล่อยก๊าซมีเทนอยู่ในระดับที่เบาบาง

แพทริก แมคคูลลี ผู้อำนวยการบริหารของอินเตอร์เนชันแนล ริเวอร์ส เนตเวิร์ค (ไออาร์เอ็น) กล่าวว่า เขื่อนขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ประมาณครึ่งหนึ่งอยู่ใน จีน ดังนั้นจึงมีโอกาสที่อ่างเก็บน้ำขนาด ยักษ์เหล่านี้ จะเป็นตัวการปล่อยก๊าซในปริมาณสูง

แมคคูลลีบอกอีกว่า หากคุณมีอ่างเก็บน้ำที่เป็นมลพิษจำนวนมาก โดยเฉพาะมีสิ่งโสโครกมากมายไหลเข้าสู่อ่างเก็บน้ำ คุณก็จะพบสถานการณ์ที่สร้างก๊าซมีเทนได้เป็นจำนวนมาก และขณะนี้เป็นที่ประจักษ์อย่างชัดเจนแล้วว่า จีนกำลังมีปัญหาเกี่ยวกับคุณภาพน้ำที่เลวร้ายอย่างยิ่ง

ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญในจีน ก็ออกคำเตือนว่า โครงการเขื่อนทรี จอร์จ ซึ่ง เป็นเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลกของจีนอาจสร้างความหายนะให้แก่ระบบนิเวศวิทยา หากไม่รีบเร่งป้องกัน จะยิ่งสร้างความเสียหายแก่สภาพแวดล้อมมากขึ้น โดยปัญหาสิ่งแวดล้อมมีขึ้นจากการสร้างเขื่อนขนาดใหญ่

หวัง เสี่ยวเฟง ผู้อำนวยการสำนักงานบริหารการก่อสร้างเขื่อนของจีนเปิดเผยว่า ถึงเวลาแล้วที่ต้องยอมรับถึงผลเสียทางด้านสิ่งแวดล้อม อันเกิดจากการสร้างเขื่อน โดยเฉพาะปัญหาดินถูกกัดเซาะและดินถล่ม รวมไปถึงการเกิดมลพิษทางน้ำ ตลอดจนความขัดแย้งอันมีสาเหตุมาจากที่ดินและการขาดแคลนน้ำ ผลกระทบของเขื่อนยังมีต่อสัตว์ป่าในภูมิภาคอีกด้วย ดังนั้น เราต้องไม่เสียสละสภาพแวดล้อมของเรา เพื่อแลกกับความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจที่ไม่ยั่งยืน.
</TD></TR></TBODY></TABLE>

http://www.dailynews.co.th/web/html/popup_news/Default.aspx?Columnid=46617&NewsType=2&Template=1

 

'มาม่า' ขึ้นราคาครั้งแรกรอบ 10 ปี ซองละ 5 บาทเป็น 6 บาทรับปีใหม่

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>'มาม่า'ประกาศขึ้นราคาจากซองละ 5 บาท เป็น 6 บาท

มีผลมกราคมปีหน้า เผยเป็นการปรับราคาครั้งแรกในรอบ 10 ปี นับตั้งแต่วิกฤตฟองสบู่แตก ปี'40 เตรียมส่งเรื่องให้ คน.อนุมัติ ชี้เหตุโลกร้อน แถมไบโอดีเซล ดันราคาน้ำมันปาล์ม-ข้าวสาลีเพิ่มกว่า 50-60% เชื่อเจ้าอื่นปรับตา

นายพิพัฒ พะเนียงเวทย์ กรรมการผู้อำนวยการ บริษัทไทยเพรซิเดนท์ ฟูดส์ จำกัด (มหาชน) ผู้ผลิตบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตรา 'มาม่า' เปิดเผยว่า

บริษัทได้ตัดสินใจปรับเพิ่มราคาขายปลีกซองละ 1 บาท จากราคาขายปลีกเดิม 5 บาท เป็น 6 บาท หรือปรับขึ้นประมาณ 20% โดยจะนำเรื่องดังกล่าวแจ้งให้คณะกรรมการบริษัทรับทราบในวันที่ 15 ตุลาคม จากนั้นจะยื่นเรื่องขอปรับราคาไปยังกรมการค้าภายใน (คน.) กระทรวงพาณิชย์ ส่วนราคาขายปลีกใหม่จะมีผลในต้นเดือนมกราคม พ.ศ.2551 เพราะต้องใช้เวลาในการแจ้งราคาใหม่ให้กับคู่ค้าทั้งร้านยี่ปั๊ว ซาปั๊ว ทราบล่วงหน้า 1 เดือน ในช่วงระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนธันวาคม

นายพิพัฒกล่าวว่า การปรับเพิ่มราคาขายปลีกครั้งนี้ถือเป็นการปรับเพิ่มในรอบ 10 ปีหลังจากปรับราคาสินค้าครั้งล่าสุดจากซองละ 4.50 บาท เป็น 5 บาท เมื่อปี พ.ศ.2540 ช่วงวิกฤตเศรษฐกิจ ซึ่งช่วงนั้นต้นทุนการดำเนินงานปรับเพิ่มขึ้นจากการลอยตัวค่าเงินบาท

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>นายพิพัฒกล่าวว่า สาเหตุของการปรับราคาเป็นผลมาจากราคาวัตถุดิบหลักในการผลิตบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 2 รายการ คือ

น้ำมันปาล์มและแป้งสาลีเพิ่มขึ้น 50-60% จากปัญหาโลกร้อนทำให้ผลผลิตในตลาดโลกลดลง และปัญหาโลกร้อนยังทำให้ความต้องการพลังงานทดแทนประเภทไบโอดีเซลเพิ่มขึ้น จนผลต่อราคาน้ำมันปาล์มในตลาดโลก ทำให้ต้นทุนการผลิตเพิ่มขึ้น 20% หรือเพิ่มจากเดิมอยู่ที่ 60% ของราคาขายเป็น 80% ของราคาขาย ซึ่งการที่มาม่าในฐานะผู้นำตลาดด้วยส่วนแบ่งมากกว่า 50% ของตลาดรวมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปปรับราคาจะทำให้ผู้ประกอบการรายอื่นต้องปรับราคาด้วย หลังจากยำยำได้ยื่นเรื่องของปรับราคากับ คน.ไปตั้งแต่เดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา
'สาเหตุหลักที่ต้องปรับราคาอีกครั้งในรอบ 10 ปี เป็นผลจากราคาวัตถุดิบเพิ่มขึ้น ไม่เกี่ยวกับภาวะถดถอย เพราะยิ่งเศรษฐกิจไม่ดี ทำให้สินค้าขายได้ดีมากขึ้น เห็นได้จากในช่วง 9 เดือนที่ผ่านมา ตลาดโตได้ถึง 12% ถือว่าโตสูงสุดในรอบ 10 ปี นับตั้งแต่วิกฤตเศรษฐกิจเช่นเดียวกัน แต่ราคาวัตถุดิบที่เพิ่มขึ้นทำให้เราอยู่ไม่ได้ แม้ว่าตลาดจะโตแต่เชื่อว่ากำไรจะลดลง'

นายพิพัฒกล่าวว่า ยังต้องติดตามสถานการณ์ราคาวัตถุดิบน้ำมันปาล์ม และ แป้งสาลีว่าจะมีการปรับเพิ่มหรือไม่

หากแป้งสาลีซึ่งปัจจุบันราคาได้ปรับเพิ่มมาเป็น 500 เหรียญต่อตัน จากเดิมราคาอยู่ที่กว่า 200 เหรียญต่อตัน มีการปรับเพิ่มขึ้นมาเป็น 1,000 เหรียญต่อตัน คงต้องมาพิจารณาเรื่องราคาอีกครั้ง แต่เชื่อว่ามีโอกาสน้อยที่ราคาวัตถุดิบจะปรับเพิ่มขึ้นมาในระดับนั้น นายพิพัฒกล่าวอีกว่า ราคาสินค้าที่เพิ่มขึ้นจะส่งผลให้ตลาดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในช่วงสิ้นปี 2551 ปรับเพิ่มขึ้นในช่วงมูลค่าได้มากกว่า 10%

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD><CENTER>ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์มติชน
</CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE borderColor=#728dac cellPadding=0 width=725 align=center bgColor=#e2e2e2 border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ecfae0>9 พ.ย.ลดใช้ภาชนะโฟมลดโลกร้อน </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE borderColor=#728dac cellPadding=0 width=725 align=center border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR bgColor=#cccccc><TD vAlign=center> </TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD align=middle>ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต</TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>เมื่อเวลา 11.30 น. วันที่ 9 ต.ค. ที่ลานกิจกรรม หน้าห้างมาบุญครอง
นายอภิรักษ์ โกษะโยธิน ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร (กทม.)

เปิดกิจกรรมรณรงค์

 

The Nobel Peace Prize goes to the IPCC & Al Gore

<!-- Start Main Content --> The Nobel Peace Prize 2007


<!-- Start of motivation -->The Nobel Peace Prize goes to the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) and Albert Arnold (Al) Gore Jr. "for their efforts to build up and disseminate greater knowledge about man-made climate change, and to lay the foundations for the measures that are needed to counteract such change"
<!-- End of motivation -->
<TABLE id=laureate_table summary="Table with laureteas and their related data"><!-- Start of laur img --><TBODY><TR><TD class=laureate_image></TD><TD class=laureate_image></TD></TR><!-- End of laur img --><!-- Start of photo copy --><TR><TD class=copy_right> </TD><TD class=copy_right>Photo: Scanpix/Tom Hevezi</TD></TR><!-- End of photo copy --><!-- Start of laur name --><TR><TH class=laureate_name scope=col>Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) </TH><TH class=laureate_name scope=col>Albert Arnold (Al) Gore Jr.</TH></TR><!-- End of laur name --><!-- Start of portion --><TR><TD class=laureate_info> 1/2 of the prize</TD><TD class=laureate_info> 1/2 of the prize</TD></TR><!-- End of portion --><!-- Start of nationality --><TR><TD class=laureate_info>Geneva, Switzerland</TD><TD class=laureate_info>USA</TD></TR><!-- End of nationality --><!-- Start of laur commment --><TR><TD class=laureate_info>Founded in 1988</TD><TD class=laureate_info> </TD></TR><!-- End of laur commment --><!-- Start of laur birth --><TR><TD class=laureate_info> </TD><TD class=laureate_info>b. 1948</TD></TR><!-- End of laur birth --></TBODY></TABLE>

Titles, data and places given above refer to the time of the award. <!-- End Main Content --><!-- Start Navigation Column --><!--eri-no-index-->

 

นักวิทย์ไทยใน "ไอพีซีซี" ยินดีกับโนเบล แนะรัฐจริงใจแก้ปัญหาโลกร้อน

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>12 ตุลาคม 2550 20:06 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=bottom align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=bottom align=left width=1 height=1></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD><TD><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=top align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=top align=left width=1 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>รายงานจากหน่วยงานภูมิศาสตร์สำรวจของสหรัฐฯ เมื่อกลางเดือน ก.ย.ชี้ว่า หมีขาวกำลังจะสูญพันธุ์ในสิ้นศตวรรษนี้ อันเป็นผลพวงมาจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกและปัญหาภาวะโลกร้อน (Credit:Ansgar Walk)</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left height=12></TD></TR><TR><TD bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=160><TABLE cellSpacing=4 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>นายราเชนทรา ปาจาอุรี ประธานไอพีซีซี ขึ้นเวทีปาฐกถาเมื่อครั้งวาระประชุมไอพีซีซีครั้งที่ 29 และประชุมคณะทำงานกลุ่มที่ 3 ครั้งที่ 9 เพื่อพิจารณากลั่นกรองรายงานเกี่ยวกับสภาวะโลกร้อนฉบับที่ 3 ซึ่งมีทั้งหมด 4 ฉบับ เมื่อวันที่ 30 เม.ย.- 4 พ.ค. ณ ศูนย์ประชุมสหประชาชาติ กรุงเทพฯ </TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>อัล กอร์ นักสิ่งแวดล้อมผู้หันหลังให้เวทีการเมืองสหรัฐฯ ผงาดเข้ารับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพจากผลงานการรณรงค์ต่อต้านการเกิดภาวะโลกร้อนจนเกิดการตื่นตัวไปทั่วโลก </TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=165 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=4 background=/images/linedot_vert3.gif></TD><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>นักสิ่งแวดล้อมไทยเผยยินดีกับผู้ได้รางวัลโนเบลสันติภาพปีนี้ ชี้คณะทำงานด้านสภาพอากาศนานาชาติเข้ารับรางวัลแบบไร้ข้อกังขา แต่ติง

 

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width=567 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>เปิดโลกกว้าง-"ผ่าตัดโลก" แก้โลกร้อน</TD></TR><TR><TD vAlign=top>12 ตุลาคม 2550 22:59 น.</TD></TR><TR><TD class=Text_Story vAlign=top><!-- หลังจากเฝ้าดูรัฐบาลประเทศต่างๆเจรจาลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แบบไร้ผลสำเร็จจริงจังมานานนับสิบปี นักวิศวกร และนักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่ง จึงเชื่อว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องทำ "การผ่าตัดโลกครั้งใหญ่" เสียที เพื่อแก้ปัญหาโลกร้อน
คำว่า"ผ่าตัด" ณ ที่นี้ ย่อมไม่ได้หมายถึงการเอามีดเล่มใหญ่มาผ่า หรือเฉือนส่วนที่มีปัญหาออกไป หากแต่หมายถึงการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างหลักๆ บางประการของโลก

"แต่ก่อน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับโครงการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของโลก แต่ตอนนี้ผมหนุนให้เราเริ่มทำโครงการเหล่านี้กันได้แล้ว เพราะเราก็เห็นๆ กันอยู่ว่า ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ปล่อยใส่โลกอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้ลดลงเลย" นายไบรอัน ลอนเดอร์ อาจารย์ด้านวิศวกรรมเครื่องกล มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ ในอังกฤษ กล่าว
ตลอดช่วงทศวรรษที่ผ่านมา การเจรจา และสนธิสัญญาระหว่างประเทศต่างๆ มิได้ทำให้ระดับการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลดลงร้อยละ 60-80 อย่างที่ตั้งเป้าหมายไว้กันแต่อย่างใด ซ้ำร้าย ระดับการปล่อยก๊าซยังคงสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง
นายลอนเดอร์จึงเชื่อว่า โครงการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของโลกครั้งใหญ่ อาทิ การสร้างฉากกันแดดคลุมโลก หรือการเทสารเหล็กลงสู่มหาสมุทร น่าจะถือว่าเป็น "คำตอบสุดท้าย" ของการแก้ปัญหาโลกร้อนแล้ว
"เราควรจะศึกษาโครงการเหล่านี้อย่างจริงจัง ถ้ามีคนเสนอความคิดทำนองนี้มาสัก 100 ความคิด แล้วมีสัก 3 ความคิดที่ใช้ได้จริง การศึกษาของเราก็น่าจะให้ผลคุ้มค่าแล้ว" นายเคน คาลไดรา ผู้เชี่ยวชาญจากสถาบันคาร์เนกี วอชิงตัน กล่าวหนุน
ผู้สนับสนุนแนวคิดการผ่าตัดโลกล้วนเมินเสียงค้านจากนักอนุรักษ์ธรรมชาติที่ว่า แนวคิดการเปลี่ยนแปลงโลกในลักษณะดังกล่าว จะส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศอย่างใหญ่หลวง และการใช้เทคโนโลยีแบบสุดขั้วอย่างนี้ ก็ไม่น่าจะช่วยแก้ปัญหาได้ เพราะเทคโนโลยีนี่แหละเป็นตัวก่อปัญหามาตั้งแต่ต้น
นายเจมส์เลิฟล็อค ชี้ว่า ปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์บนโลกนี้เยอะ จนระบบนิเวศเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงไปแล้ว
"แน่นอนครับ โครงการใหญ่ระดับนี้ต้องมีผลกระทบต่อระบบนิเวศวิทยาแน่นอน แต่ความจริงก็คือ ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย เดิมพันที่อาจจะต้องเสียไปก็มีค่าสูงมากๆ" นายเลิฟล็อค นักนิเวศชื่อดัง แสดงความคิดเห็น
เมื่อช่วงต้นปีแม้แต่คณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ก็เริ่มพิจารณาโครงการสุดขั้วไปบ้างแล้ว อาทิ การส่งกระจกออกไปโคจรนอกโลก เพื่อกันแสงแดดบางส่วนไม่ให้เดินทางเข้าสู่โลก หรือการสร้างเมฆเพื่อคลุมโลกเอาไว้ไม่ให้ร้อน
ณปัจจุบัน การสำรวจแนวคิดผ่าตัดโลกสารพัดวิธีล่าสุด พบว่าแนวคิดบางอย่างอาจจะมีโอกาสนำมาปฏิบัติได้จริง และสามารถช่วยแก้ปัญหาโลกร้อนได้ ซึ่งจะหยิบยกมาเป็นตัวอย่างพอสังเขป ดังนี้

1.การสูบน้ำลึกใต้มหาสมุทร
นายคริสแร็พเลย์ หัวหน้าพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ของอังกฤษ และนายเจมส์ เลิฟล็อค นักนิเวศชื่อดัง เสนอให้ติดตั้งท่อแนวดิ่งลงสู่ใต้มหาสมุทร เพื่อสูบเอาน้ำลึกขึ้นมาอยู่บนพื้นผิว เนื่องจากน้ำมหาสมุทรที่มีอุณหภูมิเย็น จะ "ให้ผล" ดีกว่าในแง่ที่มีสิ่งมีชีวิตมากกว่า
เมื่อลอยขึ้นสู่พื้นผิวมหาสมุทรสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะดูดซึมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ตาย และจมลงสู่ใต้พื้นมหาสมุทรพร้อมกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่จะจมหายไปนานนับล้านๆ ปี
อย่างไรก็ตามนักชีววิทยาทางทะเล ชี้ว่า หากใช้แนวคิดนี้จริง สิ่งมีชีวิตในท้องทะเลจะได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วาฬ และโลมา
โอกาสประสบความสำเร็จ 3/5 ผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตในทะเลอาจยับยั้งการดำเนินการตามแนวคิดนี้

2.ต้นไม้สังเคราะห์
นายเคลาส์แล็กเนอร์ อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เสนอแนวคิดการติดตั้งต้นไม้สังเคราะห์บนโลก เพื่อแก้ปัญหาโลกร้อน เพราะเขาประเมินว่าต้นไม้สังเคราะห์แต่ละต้นของเขาจะสามารถดูดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ราว 9 หมื่นตันต่อปี หรือเทียบเท่ากับปริมาณก๊าซที่ออกมาจากรถกว่า 1.5 หมื่นคัน
เพราะศักยภาพในการดูดซึมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของต้นไม้สังเคราะห์สูงกว่าต้นไม้จริงถึง1,000 เท่า ทีเดียว
อย่างไรก็ตามต้นไม้สังเคราะห์ดังกล่าวทำหน้าที่ได้เพียงเป็นตัวกรองดักจับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เท่านั้น แต่ยังต้องหาเทคโนโลยีมาทำการฝังกลบก๊าซเหล่านี้แยกต่างหาก ซึ่งนักวิทยาศาสตร์บางคนเตือนว่า พลังงานที่ใช้ไปกับกระบวนการดังกล่าวอาจจะก่อปัญหามลพิษเพิ่มมากกว่าปัญหาที่แก้ไปได้เสียอีก
โอกาสประสบความสำเร็จ ต้นไม้สังเคราะห์นี้ถือเป็นรูปแบบหนึ่งของเทคโนโลยีดักจับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แล้วนำไปฝังไว้ใต้ดิน ซึ่งน่าจะมีบทบาทสำคัญในการแก้ไขปัญหาสภาพภูมิอากาศโลกเปลี่ยน แม้ว่าอาจจะอยู่ในรูปแบบอื่นที่ไม่ใช่ต้นไม้สังเคราะห์ก็ตาม

เรียบเรียงโดย อุริสราโกวิทย์ดำรงค์

แหล่งข้อมูล เดอะการ์เดียน ​

-->
หลังจากเฝ้าดูรัฐบาลประเทศต่างๆเจรจาลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แบบไร้ผลสำเร็จจริงจังมานานนับสิบปี นักวิศวกร และนักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่ง จึงเชื่อว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องทำ "การผ่าตัดโลกครั้งใหญ่" เสียที เพื่อแก้ปัญหาโลกร้อน
คำว่า"ผ่าตัด" ณ ที่นี้ ย่อมไม่ได้หมายถึงการเอามีดเล่มใหญ่มาผ่า หรือเฉือนส่วนที่มีปัญหาออกไป หากแต่หมายถึงการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างหลักๆ บางประการของโลก
"แต่ก่อน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับโครงการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของโลก แต่ตอนนี้ผมหนุนให้เราเริ่มทำโครงการเหล่านี้กันได้แล้ว เพราะเราก็เห็นๆ กันอยู่ว่า ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ปล่อยใส่โลกอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้ลดลงเลย" นายไบรอัน ลอนเดอร์ อาจารย์ด้านวิศวกรรมเครื่องกล มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ ในอังกฤษ กล่าว
ตลอดช่วงทศวรรษที่ผ่านมา การเจรจา และสนธิสัญญาระหว่างประเทศต่างๆ มิได้ทำให้ระดับการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลดลงร้อยละ 60-80 อย่างที่ตั้งเป้าหมายไว้กันแต่อย่างใด ซ้ำร้าย ระดับการปล่อยก๊าซยังคงสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง
นายลอนเดอร์จึงเชื่อว่า โครงการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของโลกครั้งใหญ่ อาทิ การสร้างฉากกันแดดคลุมโลก หรือการเทสารเหล็กลงสู่มหาสมุทร น่าจะถือว่าเป็น "คำตอบสุดท้าย" ของการแก้ปัญหาโลกร้อนแล้ว
"เราควรจะศึกษาโครงการเหล่านี้อย่างจริงจัง ถ้ามีคนเสนอความคิดทำนองนี้มาสัก 100 ความคิด แล้วมีสัก 3 ความคิดที่ใช้ได้จริง การศึกษาของเราก็น่าจะให้ผลคุ้มค่าแล้ว" นายเคน คาลไดรา ผู้เชี่ยวชาญจากสถาบันคาร์เนกี วอชิงตัน กล่าวหนุน
ผู้สนับสนุนแนวคิดการผ่าตัดโลกล้วนเมินเสียงค้านจากนักอนุรักษ์ธรรมชาติที่ว่า แนวคิดการเปลี่ยนแปลงโลกในลักษณะดังกล่าว จะส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศอย่างใหญ่หลวง และการใช้เทคโนโลยีแบบสุดขั้วอย่างนี้ ก็ไม่น่าจะช่วยแก้ปัญหาได้ เพราะเทคโนโลยีนี่แหละเป็นตัวก่อปัญหามาตั้งแต่ต้น
นายเจมส์เลิฟล็อค ชี้ว่า ปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์บนโลกนี้เยอะ จนระบบนิเวศเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงไปแล้ว
"แน่นอนครับ โครงการใหญ่ระดับนี้ต้องมีผลกระทบต่อระบบนิเวศวิทยาแน่นอน แต่ความจริงก็คือ ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย เดิมพันที่อาจจะต้องเสียไปก็มีค่าสูงมากๆ" นายเลิฟล็อค นักนิเวศชื่อดัง แสดงความคิดเห็น

เมื่อช่วงต้นปีแม้แต่คณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ก็เริ่มพิจารณาโครงการสุดขั้วไปบ้างแล้ว อาทิ การส่งกระจกออกไปโคจรนอกโลก เพื่อกันแสงแดดบางส่วนไม่ให้เดินทางเข้าสู่โลก หรือการสร้างเมฆเพื่อคลุมโลกเอาไว้ไม่ให้ร้อนณปัจจุบัน การสำรวจแนวคิดผ่าตัดโลกสารพัดวิธีล่าสุด พบว่าแนวคิดบางอย่างอาจจะมีโอกาสนำมาปฏิบัติได้จริง และสามารถช่วยแก้ปัญหาโลกร้อนได้ ซึ่งจะหยิบยกมาเป็นตัวอย่างพอสังเขป ดังนี้

1.การสูบน้ำลึกใต้มหาสมุทร
นายคริสแร็พเลย์ หัวหน้าพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ของอังกฤษ และนายเจมส์ เลิฟล็อค นักนิเวศชื่อดัง เสนอให้ติดตั้งท่อแนวดิ่งลงสู่ใต้มหาสมุทร เพื่อสูบเอาน้ำลึกขึ้นมาอยู่บนพื้นผิว เนื่องจากน้ำมหาสมุทรที่มีอุณหภูมิเย็น จะ "ให้ผล" ดีกว่าในแง่ที่มีสิ่งมีชีวิตมากกว่า
เมื่อลอยขึ้นสู่พื้นผิวมหาสมุทรสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะดูดซึมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ตาย และจมลงสู่ใต้พื้นมหาสมุทรพร้อมกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่จะจมหายไปนานนับล้านๆ ปี
อย่างไรก็ตามนักชีววิทยาทางทะเล ชี้ว่า หากใช้แนวคิดนี้จริง สิ่งมีชีวิตในท้องทะเลจะได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วาฬ และโลมา
โอกาสประสบความสำเร็จ 3/5 ผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตในทะเลอาจยับยั้งการดำเนินการตามแนวคิดนี้

2.ต้นไม้สังเคราะห์
นายเคลาส์แล็กเนอร์ อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เสนอแนวคิดการติดตั้งต้นไม้สังเคราะห์บนโลก เพื่อแก้ปัญหาโลกร้อน เพราะเขาประเมินว่าต้นไม้สังเคราะห์แต่ละต้นของเขาจะสามารถดูดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ราว 9 หมื่นตันต่อปี หรือเทียบเท่ากับปริมาณก๊าซที่ออกมาจากรถกว่า 1.5 หมื่นคัน
เพราะศักยภาพในการดูดซึมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของต้นไม้สังเคราะห์สูงกว่าต้นไม้จริงถึง1,000 เท่า ทีเดียว
อย่างไรก็ตามต้นไม้สังเคราะห์ดังกล่าวทำหน้าที่ได้เพียงเป็นตัวกรองดักจับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เท่านั้น แต่ยังต้องหาเทคโนโลยีมาทำการฝังกลบก๊าซเหล่านี้แยกต่างหาก ซึ่งนักวิทยาศาสตร์บางคนเตือนว่า พลังงานที่ใช้ไปกับกระบวนการดังกล่าวอาจจะก่อปัญหามลพิษเพิ่มมากกว่าปัญหาที่แก้ไปได้เสียอีก

โอกาสประสบความสำเร็จ ต้นไม้สังเคราะห์นี้ถือเป็นรูปแบบหนึ่งของเทคโนโลยีดักจับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แล้วนำไปฝังไว้ใต้ดิน ซึ่งน่าจะมีบทบาทสำคัญในการแก้ไขปัญหาสภาพภูมิอากาศโลกเปลี่ยน แม้ว่าอาจจะอยู่ในรูปแบบอื่นที่ไม่ใช่ต้นไม้สังเคราะห์ก็ตาม
เรียบเรียงโดย อุริสราโกวิทย์ดำรงค์

แหล่งข้อมูล เดอะการ์เดียน <TABLE align=center><TBODY></TBODY></TABLE>​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

http://www.komchadluek.net/2007/10/17/q010_161777.php?news_id=161777

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>CO<SUP>2</SUP> เพิ่มเกินคาด 35% ซ้ำน้ำทะเลดูดซับได้น้อยลง</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>23 ตุลาคม 2550 15:17 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=bottom align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=bottom align=left width=1 height=1></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD><TD><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=top align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=top align=left width=1 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>น้ำทะเลในมหาสมุทรก็ดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้น้อยลง ก๊าซที่เหลือจึงลอยล่องอยู่ในชั้นบรรยากาศ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์พบว่าเพิ่มสูงขึ้น 35%</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left height=12></TD></TR><TR><TD bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=160><TABLE cellSpacing=4 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>อุตสาหกรรมที่ใช้พลังงานฟอสซิลต่างเติบโตจนธรรมชาติอาจไม่สามารถดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ทัน</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>ขณะเดียวกันการเดินทางที่เผาพลาญพลังงานฟอสซิลก็เร่งให้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศเพิ่มขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=165 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=4 background=/images/linedot_vert3.gif></TD><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>บีบีซีนิวส์/เอเยนซี- ทีมนักวิจัยนานาชาติพบปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกได้เพิ่มขึ้นด้วยอัตราเร็วสูงกว่าที่คาดเป็น 35% ด้านนักวิจัยอังกฤษยังพบมหาสมุทรดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์ลดลงครึ่งหนึ่ง

จากการเติบโตของอุตสาหกรรมที่ใช้พลังงานฟอสซิลประจวบกับการลดลงของการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทั้งบนพื้นดินและในมหาสมุทร นักวิจัยพบว่าปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (Co<SUP>2</SUP>) ในชั้นบรรยากาศที่วัดเมื่อปี 2549 สูงกว่าเมื่อปี 2533 ถึง 35% ซึ่งเป็นอัตราที่เพิ่มสูงเร็วกว่าที่คาด ทั้งนี้ได้มีการเผยแพร่รายงานดังกล่าวในวารสารสมาคมวิทยาศาสตร์สหรัฐ (Proceedings of the National Academy of Sciences)

"ในการเพิ่มขึ้นของประชากรและความมั่งคั่งของโลก เราทราบแล้วว่าเป็นปัจจัยสำคัญในการผลักดันให้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศสูงขึ้นจากการชะลอตัวที่เกิดเกิดจากธรรมชาติซึ่งตรึงองค์ประกอบเคมีดังกล่าวในชั้นบรรยากาศไว้" โจเซฟ แคนาเดลล์ (Josep Canadell) ผู้อำนวยการโครงการคาร์บอนโลก (Global Carbon Project) จากองค์การวิจัยในเครือจักรภพอังกฤษด้านวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมซึ่งนำการศึกษาครั้งนี้กล่าว

จากการศึกษาใหม่นี้คาร์บอนถูกปลดปล่อยออกจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิลและการผลิตปูนซีเมนต์ซึ่งเพิ่มขึ้นจาก 7 พันล้านตันในปี 2543 เป็น 8.4 พันล้านตันในปี 2549 และอัตราการเพิ่มของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้สูงขึ้นจาก 1.3% ต่อปีในช่วงปี 2533-2542 เป็น 3.3% ต่อปีในช่วง 2543-2549

"เมื่อ 50 ปีที่ผ่านมาในปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ทุกๆ ตันที่ถูกปล่อยออกมา ราวว 600 กิโลกรัมจะถูกกำจัดออกไปโดยธรรมชาติ แต่ในปี 2549 มีเพียง 550 กิโลกรัมเท่านั้นที่ถูกกำจัดออกไป ส่วนที่เหลือก็ตกลงมา สัดส่วนของคาร์บอนไดออกไซด์ที่เหลืออยู่ในชั้นบรรยากาศหลังจากการดูดซับของพืชและมหาสมุทรที่สูงขึ้นกว่าเมื่อหลายสิบปีก่อนนั้นแสดงให้เห็นความสามารถของโลกในการดูดซับการปลดปล่อยที่เป็นฝีมือมนุษย์นั้นลดลง" แคนาเดลล์กล่าว

ทั้งนี้การศึกษาดังกล่าวได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลออสเตรเลีย สหภาพยุโรปและองค์กรระหว่างเป็นประเทศอื่นๆ โดยนักวิจัยผู้ทำการศึกษาส่วนใหญ่เป็นสมาชิกของ คณะกรรมาธิการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศของสหประชาชาติ หรือ ไอพีซีซี (UN's Intergovernmental Panel on Climate Change) ซึ่งเพิ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำปี 2550 นี้ ร่วมกับ อัล กอร์ (Al Gore) อดีตรองประธานาธิบดีสหรัฐฯ ผู้สร้างกระแสความสนใจในภาวะโลกร้อนด้วยภาพยนตร์ An Invenient Truth

ขณะเดียวกันก็มีรายงานจากฝั่งอังกฤษโดยยูท์ สชัสเตอร์ (Ute Schuster) ผู้นำการศึกษาร่วมกับ ศ.แอนดรูว์ วัตสัน (Prof. Andrew Watson) จากคณะวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยอีสต์แองเกลีย (University of East Anglia) พบว่าการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศของมหาสมุทแอตแลนติกเหนือได้ลดลงครึ่งหนึ่งจากช่วงปี 2533 ถึงปี 2548 โดยพวกเขาได้รวบรวมข้อมูลจากเซนเซอร์ที่ติดในเรือบรรทุกกล้วยซึ่งเดินทางจากอินเดียตะวันตกไปยังอังกฤษทุกเดือน และได้ทำการวัดปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ในทะเลมากกว่า 90,000 ครั้ง ซึ่งผลการศึกษาดังกล่าวได้ตีพิมพ์ลงวารสารจีโอกราฟิกรีเสริช (Geophysical Research) ฉบับเดือน พ.ย.นี้

"การเปลี่ยนแปลงในปริมาณมากนี้เป็นความน่าแปลกใจที่ชวนสยดสยอง เราคาดหวังว่าการดูดซับจะเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ เพราะมหาสมุทรนั้นมีมวลมหาศาล" สชัสเตอร์กล่าว อย่างไรก็ดีเธอก็เตือนว่าไม่ควรด่วนสรุปกับผลการศึกษาใหม่นี้เร็วเกินไป ซึ่งเป็นไปได้ว่าผลจากการศึกษานี้เป็นส่วนหนึ่งของความเชื่อมโยงตามธรรมชาติหรืออาจจะขานรับกับภาวะโลกร้อนที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร้วนี้ ขณะเดียวกันเราก็ทราบว่าการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว จึงจำเป็นที่จะต้องติดตามการดูดซับก๊าซเรือนกระจกของมหาสมุทรต่อไป
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9500000125672</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>หยุด! สักนิดก่อนคิดดื่มน้ำสักแก้ว </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>19 ตุลาคม 2550 12:47 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=bottom align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=bottom align=left width=1 height=1></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD><TD><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=top align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=top align=left width=1 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>เวทีสนทนาระหว่างการประชุมเชิงปฏิบัติการ "ลดโลกร้อน...ด้วยวิถีพอเพียง" ที่มีครูอาจารย์จากโรงเรียนต่างๆ มาร่วมสัมมนาเพื่อนำองค์ความรู้และกระบวนการแก้ปัญหาโลกร้อนไปใช้ในโรงเรียนและชุมชน</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left height=12></TD></TR><TR><TD bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=160><TABLE cellSpacing=4 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>ดร.จำเนียร วรรัตน์ชัยพันธ์</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>ดร.ไชยยศ บุญญากิจ</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>จะดื่มน้ำมะพร้าวให้ชื่นใจก็อย่าลืมนึกถึงด้วยว่ากว่าจะได้มะพร้าวมาแต่ละลูกต้องใช้พลังงานไปแล้วเท่าไหร่ (ภาพจาก www.doa.go.th)</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>กว่าจะมาเป็นขวดพลาสติกบรรจุน้ำดื่ม ต้องผ่านกระบวนการต่างๆ ที่ต้องใช้พลังงานมากมาย (ภาพจาก www.lesa.in.th)</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=165 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=4 background=/images/linedot_vert3.gif></TD><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>"เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว" คำคมที่คุ้นหูใครหลายๆ คน ที่คอยเตือนใจว่า ให้หยุดคิดสักนิดก่อนตัดสินใจทำอะไรลงไป ยิ่งในสภาวะโลกร้อนที่กลายเป็นปัญหาใหญ่ของโลกเราอยู่ขณะนี้ ทำให้เราต้องยิ่งคิดและตระหนักให้มากขึ้น เพราะแค่ดื่มน้ำ 1 แก้ว ก็ทำให้โลกร้อนขึ้นได้

งานไหนๆ ก็มักพูดถึงกันแต่เรื่องโลกร้อน และดูเหมือนเป็นปัญหาใหญ่ที่ต้องแก้ไขด้วยวิธีซับซ้อน โดยที่ไม่ทันนึกว่าที่แท้มันเป็นปัญหาใกล้ตัว ซึ่งวิธีแก้ก็อยู่รอบตัวเรานี่เอง แต่แค่พูดอย่างเดียวคงไม่พอแก้ไขปัญหาแน่ ต้องลงมือทำจริง ทำอย่างต่อเนื่อง และเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ จากชีวิตประจำวันของเราเอง

"ลดโลกร้อน...ด้วยวิถีพอเพียง" โครงการที่ร่วมกันระหว่างสถาบันสิ่งแวดล้อมไทยและบริษัท ผลิตไฟฟ้า จำกัด (มหาชน) ที่หวังแก้ปัญหาภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากฝีมือมนุษย์ ด้วยการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตในสังคมให้เข้าใจธรรมชาติและอยู่ร่วมกับธรรมชาติได้ในแบบพอเพียง โดยมีโรงเรียนเป็นศูนย์กลางของชุมชน ซึ่งได้มีการจัดประชุมเชิงปฏิบัติการสำหรับตัวแทนครูอาจารย์จากโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการกว่า 30 โรงเรียน ระหว่างวันที่ 17-19 ต.ค. 2550 ณ โรงแรมรอยัล รีเวอร์ กรุงเทพฯ

ดร.ไชยยศ บุญญากิจ รองประธานสถาบันสิ่งแวดล้อมไทย กล่าวว่า การปฏิวัติอุตสาหกรรมในอดีตส่งผลให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในหลายด้าน ที่สำคัญคือจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว การบริโภคก็เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วยในทุกๆด้าน ส่งผลให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมตามมา ซึ่งโลก 1 ใบ นี้เป็นโจทย์ให้พวกเราคิดหาวิธีที่จะรักษาโลกที่สวยงามนี้ไว้ได้นานๆ

"เราจะดื่มน้ำ 1 แก้ว อย่างไรให้มีผลกระทบกับสิ่งแวดล้อมน้อยที่สุด" ดร.ไชยยศ เริ่มด้วยการตั้งคำถาม

ดร.ไชยยศ ยกตัวอย่าง น้ำจากขวดพลาสติก น้ำที่อยู่ในกระป๋อง หรือน้ำมะพร้าว ซึ่งแต่ละคนอาจมีความชอบไม่เหมือนกัน แต่หากเราพิจารณาตั้งแต่เริ่มต้นว่ามันมาได้อย่างไร ตั้งแต่กระบวนการประดิษฐ์ ขนส่ง การใช้งาน จนถึงการกำจัด ถ้าเราคิดอย่างครบวงจร เราก็จะมีทางเลือกที่ดีกว่า

"กว่าจะมาเป็นขวดพลาสติกได้ต้องเอาน้ำมันดิบมาจากใต้ทะเลมาผ่านกระบวนการต่างๆ และขึ้นรูปเป็นขวด ส่วนกระป๋องก็ต้องผ่านขั้นตอนการผลิตในโรงงาน หรือแม้แต่น้ำมะพร้าวเองก็ต้องใช้เวลาและมีขั้นตอนในการปลูก ทุกอย่างมีที่มาที่ไป

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>

 

"กรุงเทพฯ"ติดโผ 21เมืองเสี่ยงหายนะ

หมุนก่อนโลก

รวิกานต์ แก้วประสิทธิ์



<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>สถาบัน Worldwatch Institute เปิดเผยรายชื่อเมืองที่มีความเสี่ยงสูงต่อหายนะต่างๆ ที่เกิดจากโลกร้อน อย่างระดับน้ำทะเลสูง โดยเมืองใหญ่ 21 แห่ง อาทิ กรุงธากา ประเทศบังกลาเทศ, กรุงโตเกียว นครโฮซากา และเมืองโกเบ ประเทศญี่ปุ่น, นครนิวยอร์ก และนครลอสแองเจลิส สหรัฐอเมริกา, กรุงจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย, กรุงไคโรและเมืองอเล็กซานเดรีย ประเทศอียิปต์, นครเซี่ยงไฮ้และเมืองเทียนจิน ประเทศจีน, นครมุมไบและนครกัลกัตตา ประเทศอินเดีย รวมทั้งกรุงเทพมหานคร

ประชากรมากกว่า 1 ใน 10 ของโลก หรือประมาณ 643 ล้านคน อยู่ในพื้นที่ต่ำและเสี่ยงที่จะได้รับผลกระทบจากภาวะโลกร้อน โดย 10 ประเทศที่อยู่ในอันตรายมากที่สุดเรียงลำดับคือ จีน อินเดีย บังกลาเทศ เวียดนาม อินโดนีเซีย ญี่ปุ่น อียิปต์ สหรัฐ ไทยและฟิลิปปินส์

ดร.สมิทธ ธรรมสโรช ประธานอำนวยการศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ กล่าวว่า "ถ้ากรุงเทพฯ หัวใจของประเทศจมอยู่ใต้น้ำ เศรษฐกิจ การท่องเที่ยวและทุกๆ อย่างจะหยุดการเคลื่อนไหว ไทยไม่มีเวลาเหลือพอที่จะย้ายเมืองหลวงไปอีก 15-20 ปีข้างหน้า สิ่งที่ทำได้คือป้องกันกรุงเทพฯ แม้ว่าการเริ่มต้นเกือบจะช้าไปแล้ว"

ปัจจุบันพื้นที่ส่วนใหญ่ในกรุงเทพฯ สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 3 ฟุตถึง 5 ฟุต แต่ในบางพื้นที่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลในอ่าวไทย แต่ละปีน้ำทะเลในอ่าวไทยจะสูงขึ้นประมาณ 1 ใน 10 นิ้ว หรือเท่ากับระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นในพื้นที่ต่างๆ ของโลกโดยเฉลี่ย และการที่กรุงเทพฯ ตั้งอยู่บนดินอ่อน แทนที่จะเป็นพื้นหิน ทำให้ดินทรุดเร็วกว่าที่ควรจะเป็น คือประมาณ 4 นิ้วต่อไป ประชากรที่มาอยู่กันอย่างแออัดรวมทั้งโรงงานที่สูบน้ำบาดาลออกมาใช้ทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย ต่างช่วยเร่งให้ดินทรุดเร็ว

ด้าน ดร.อานนท์ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ผู้เชี่ยวชาญด้านสมุทรศาสตร์และปัจจุบันทำงานอยู่ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เชื่อว่า ถ้ากรุงเทพฯ อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเล ผลกระทบจะไม่ร้ายแรงนักและยังมีทางแก้ไข เช่น สำรวจช่องระบายน้ำ สร้างเขื่อนและแก้มลิงในต่างจังหวัด แต่การป้องกันต้องเริ่มทำตั้งแต่เดี๋ยวนี้

กรุงเทพฯ เคยได้ชื่อว่า "เวนิซตะวันออก" ตั้งขึ้นเมื่อ 225 ปีที่แล้ว บนชายฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา และเมื่อประมาณ 50 ปีที่แล้ว องค์การพัฒนาจากต่างประเทศแนะนำให้กรุงเทพฯ ถมคูคลองเพื่อทำถนนและป้องกันโรคมาลาเรีย ทำให้น้ำไม่สามารถระบายได้อย่างสะดวก จนกรุงเทพฯ เสียฉายา "เวนิซตะวันออก" ไป

http://www.matichon.co.th/khaosod/v...ionid=TURNeU5nPT0=&day=TWpBd055MHhNQzB5T1E9PQ==