การถือศีลจะทำให้ชีวิตน่าเบื่อหรือเปล่าค่ะ

ไม่น่าเบื่อหรอกค่ะ ลองดู
ถึงแม้ใครจะว่าเราโง่ แต่จงคิดเสมอว่าเราฉลาดในการทำบุญ
แม้ใครด่าก็อย่าโต้ตอบ ลองดูน่ะคะ

 

สิ่งที่คนทั่วไปเขาคิดว่ามีสีสรรหรือน่าสนุกน่าหลงไหลนั้น ลองมองดูให้ดีๆซิครับก็จะเห็นว่าไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่เลยนะครับ มีแต่เรื่องที่ต้องทำซ้ำๆกันหรือทำตามคนอื่นไปเรื่อยๆ รูปแบบก็มีแค่ไม่กี่อย่างเหมือนๆกันเพียงแต่เปลี่ยนตัวบุคคลและเรื่องราวไปเท่านั้น และเรื่องที่ดูเหมือนจะสนุกหรือตื่นแต้นนั้น จริงๆก็เป็นการหลอกตัวเองอยู่นะครับ บางทีต้องยอมทนเหนื่อยและลำบากหรือยอมทำร้ายตนเอง(ทั้งทางตรงหรือทางอ้อม) เพียงแค่ต้องการการยอมรับจากผู้อื่นหรือเพียงแค่ตอบสนองความต้องการของตน สังเกตุให้ดีจะมีแต่ความกระวนกระวายความอยากและรุ่มร้อนมากกว่าตื่นเต้นหรือสนุกสนานนะครับ นั่นเป็นเพราะชีวิตเรารู้สึกขาดแคลนอะไรบางอย่าง รู้สึกว่างเปล่าหาสาระอะไรให้กับชีวิตไม่ได้ เราจึงต้องการจะแสวงหาอะไรสักอย่างเพื่อมาเติมเต็มให้กับชีวิต แต่การแสวงหาสิ่งเติมเต็มจากภายนอกนั้นจะทำให้เราพบว่ายิ่งพยายามมากเท่าไหร่กับยิ่งรู้สึกว่างเปล่ามากขึ้นเท่านั้น ความดิ้นรนความกระวนกระวายความรุ่มร้อนและความอยากต่างๆนั้นไม่ได้สูญหายไปเลย บางทีอาจจะมากขึ้นด้วยซ้ำไป ฃีวิตอย่างนี้มีแต่น่าสงสารและทุกข์ทรมานครับ

ดังนั้นการรักษาศีลไม่ได้ทำให้ชีวิตน่าเบื่อหรือขาดสีสรรไปหรอกครับ แต่เป็นการเติมเต็มให้กับชีวิตและทำให้เรานั้นประสบกับความสุขและความสงบอันแท้จริงมากกว่าครับ ถ้าเราเป็นผู้มีศีลเราจะไม่รู้สึกอยากแต่ที่จะเป็นผู้รับหรอกครับแต่เราจะรู้สึกอยากที่จะเป็นผู้ให้ด้วยมากกว่าครับ(ข้อความเหล่านี้ผมเพียงกล่าวไปตามหลักตามเหตุและปัจจัยเท่านั้น ถ้าเกิดไปกระทบกับผู้ใดโดยบังเอิญก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ)

ปล.
สีลเมว อิธ อคฺคํ ปญฺญวา ปน อุตฺตโม
มนุสฺเสสุ จ เทเวสุ สีลปญฺญาณโต ชยํ

ศีลนั่นเทียวเป็นเลิศในโลกนี้ ส่วนผู้มีปัญญาเป็นผู้สูงสุด
ความชนะในหมู่มนุษย์และเทวดา
ย่อมมีเพราะศีลและปัญญา
(สีลวเถร) ขุ.เถร. 26/358

 

มันอยู่ที่ใจครับ และจุดประสงค์และการเห็นค่าของการรักษาศีลด้วย ไม่น่าเบื่อหรอก การทำดีหนะ ความเลวสิน่าเบื่อ เพราะจะทำให้เราไปทุกข์ทรมาน

 

..................






ศีลเป็นฐานแห่งสมาธิ สมาธิเป็นฐานแห่งปัญญา ปัญญาเป็นฐานแห่งศีล
จะเริ่มจากตรงไหนก่อนก็ได้เหมือนกัน โดยส่วนตัวจะเทียบให้รับทราบกันไว้
ศีล1ข้อเปรียบอิฐ1ก้อน ศีล5ข้อก็5ก้อน มนุษย์ก็จะมีฐานรองรับสมาธิเท่านี้ ดังนั้นหากคุณมีศีลมากขึ้นเช่นสมณะ227ข้อ คุณก็จะมีฐานรองรับสมาธิมากขึ้น สามารถสร้างปิรามิดแห่งจิตได้ใหญ่ขึ้นสูงขึ้น และยอดแห่งปิรามิดแห่งจิตก็จะเป็นปัญญาที่หลักแหลม นี่เป็นหลักคิดของผู้ปารถนาอำนาจจิตนะ หากแต่คุณต้องการอยู่ในสังคมทั่วไป ยังไม่ต้องการเรื่องเหล่านี้ เพียง5ข้อก็พอแล้ว

 

คิดว่า การที่เราได้สิ่งหนึ่งสิ่งใดมา เราก็ต้องเสียสิ่งหนึ่งสิ่งใดไป
แต่คุณค่าสิ่งที่ได้กับสิ่งที่เสียไป อย่างไหนจะมีค่ามากกว่ากัน ก็ลองตรองดูนะคะ
ยิ่งศรัทธา กับการรักษาศีลให้ได้ เราก็ยิ่งเป็นคนที่มีคุณค่ามากขึ้น ซึ่งคุณค่าของคนก็อยู่ที่
การเป็นคนมีศีล มีธรรมนี่หละ
ส่วนการที่ทำให้ชีวิตน่าเบื่อ กับการที่มัวรักษาศีล เป็นความคิดที่มองอีกมุมหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ผิด ที่คนสมัยนี้จะคิดเช่นนี้ เพราะเขาเองไม่เห็นคุณค่าในการรักษาศีลนี่คะ
คิดว่า คนที่รักษาศีล เองก็มีมุมมองในแบบของเขา ซึ่งเขาก็คิดว่าเขาได้ความสุขทางใจ อย่างน้อยก็รู้สึกอุ่นใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ธรรมก็ต้องรักษาผู้ประพฤติธรรมอยู่เสมอ
แต่คนที่มัวสนุกสนาน ใช้ชีวิตตามที่ใจอยากไม่สนกับศีลธรรม อย่างไรเสีย ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน หรือแม้กระทั่งแต่ตอนนี้ที่มีลมหายใจ ก็อาจกำลังอกสั่นขวัญแขวนกับการกระทำของตนที่ผ่านมาเป็นแน่แท้
คิดว่าอย่างไรเสีย การอยู่เป็นคนในโลกนี้ โดยพื้นฐานของความเป็นคน ศีล 5 คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอกค่ะ จริงไหมเพื่อนๆ

 

การถือศิล 5 จะทำให้ชีวิตมีความสงบดี มีความสุขมากกว่า ผมเคยกินเหล้าเข้าผับเคล้านารี มันแค่สนุกชั่วคราว พอสร้างเมา ปวดหัว ท้องเสีย หมดเงิน ฐานะการเงินไม่ดีเพราะหมดไปกับการเที่ยวกินเหล้า ตอนนี้จะมีความสุขมากกว่า เลิกงาน ขับรถไปรับแฟน คุยเล่นกันกลับบ้าน กินข้าว ดูโทรทัศน์ ชีวิตมีความสุขมากกว่า
เคยอ่านหนังสือเขาแนะนำการถือศิล 5 ให้ครบจริงๆ ให้สมาทานศิล 5 ก่อนนอนเพราะเมื่อเรานอนหลับ เราก็ไม่ทำผิดศิล 5 ข้อใดเลยได้บุญมาก นอกนั้นในการจะสร้างความเคยชิน เวลาทำงาน เราจะพยายามรักษาศิล 5 ให้ครบได้ ฃ้อ 1-3 ไม่ทำได้แน่นอน แต่ข้อ 4 ให้พยายาม ใช้คำพูดทีไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นและตนเอง การพูดปฏิเสธทำได้แต่พยายามใช้คำพูดที่เป็นกลางงๆ ข้อ 5 อ้างได้ ต้องขับรถ ทำให้ผิดกฏหมาย หรือร่างกายต่อต้านแอลกอฮอลล์ กินแล้วท้องเสียเหมือนผม สุขภาพไม่ดี ไม่มีใครเสียหาย เราเองกลับได้บุญ

 

ถ้าตอบแล้วจะเชื่อรึเปล่าล่ะ

เบื่อไม่เบื่อมันขึ้นอยู่กับตัวบุคคล ไม่มีกฏตายตัวหรอก คำถามแบบนี้มีให้เห็นประจำ ถ้าคิดเองได้ก็ลองหัดคิดเองดู ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน