โพธิสัตต์มรรค..........พระมหาโพธิธรรมาจารย์ วงศ์ศากยะ(วรมัย กบิลสิงห์)

โพธิสัตต์มรรค-คือศีลและสิกขาบทของพระโพธิสัตต์ เป็นหลักปฏิบัติ สิกขาบทใหญ่ของพระโพธิสัตต์มี 10 องค์ คือ1)ไม่ฆ่ามนุษย์หรือสัตว์ให้ตายโดยมือตนเองหรือใช้ให้ผู้อื่นทำ.....2)ไม่ถือเอาของผู้อื่น ทั้งมีค่ามากและน้อย โดยทำเอง หรือใช้ผู้อื่นกระทำ.....3)ไม่เสพกามคุณด้วยตนเอง หรือใช้ผู้อื่น ฯลฯ......4)ไม่อวดรู้มรรคผลที่ไม่มีในตน พูดในสิ่งที่ตนเรียนไม่ถึง ทำไม่ได้ แม้ใช้ผู้อื่นกระทำ ฯลฯ.......5)ไม่ผลิตเครื่องดองของเมาขายและดื่ม ทำเองหรือใช้ผู้อื่นทำ.....6)ไม่ใส่โทษพุทธบริษัท 4 คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ฯลฯ.....7)ไม่ยกตนข่มท่าน เพื่อน้อมลาภสักการะใส่ตน.....8)ไม่ตระหนี่เหนียวแน่น ต้องเอื้อเฟื้อต่อผู้ยากจน......9)ไม่มุทะลุ ฉุนเฉียว ก่อการวิวาท ใช้มีด ไม้ ทุบตีภิกษุและภิกษุณี ฯลฯ โดยทำเองหรือใช้ผู้อื่นทำ......10)ไม่ประทุษร้ายต่อพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ ทำเองหรือใช้ผู้อื่นทำ......

 

สิกขาบทรองของโพธิสัตต์ มี 48 องค์......1)ต้องเคารพผู้มีศีลอาวุโสและครูอาจารย์ของตน......2)ไม่ดื่มสุราเมรัยและของมึนเมา เสพติดทุกอย่าง.....3)ไม่บริโภคโภชนาหารปลาและเนื้อสัตว์ทุกชนิด......4)ไม่บริโภคผักที่มีกลิ่นแรง ฉุนจัด ซึ่งให้โทษ ทำให้เกิดราคะ นอกจากจะใช้เป็นยาเล็กน้อย......5)ต้องตักเตือน ผู้ต้องอาบัติ ให้แสดงอาบัติ.......6)ต้องบริจาค สังฆทานแก่ผู้แสดงธรรมอันถูกต้องตามพุทธพจน์.....7)ต้องหมั่นฟัง การสอนธรรมจากครูอาจารย์ของตน......8)ไม่คัดค้านพระพุทธศาสนาในพุทธนิกาย หรือนิกายที่ปฏิบัติตามพุทธพจน์.....9)ต้องช่วยเหลือคนเจ็บไข้ ตามควรแก่ฐานะ........10)ไม่เก็บอาวุธ สำหรับฆ่ามนุษย์หรือสัตว์ไว้ในครอบครอง........11)ไม่เป็นทูต สื่อสารในทางการเมือง อันเป็นเหตุให้เกิดทุกข์แก่ผู้อื่น.....12)ไม่เป็นผู้ค้ามนุษย์ไปเป็นทาส หรือขายสัตว์ ไปให้เขาฆ่าหรือใช้งาน.......13)ไม่พูดนินทา ใส่ร้ายผู้อื่น......14)ไม่วางเพลิงเผาป่า......15)ไม่พูดบิดเบือนข้อความพระธรรมให้เสื่อมเสีย.......16)ไม่พูดอุบายเพื่อประโยชน์ตน........17)ไม่ประพฤติตนข่มขี่ บังคับเขาให้ทานวัตถุแก่ตน......18)ไม่อวดอ้างตนเป็นอาจารย์ เมื่อตนยังเขลาอยู่........19)ไม่พูดกลับกลอกสองลิ้น........20)ต้องช่วยสัตว์ เมื่อเห็นสัตว์นั้นตกอยู่ในภยันตราย เมื่อตนสามารถช่วยได้........

 

21)ไม่ผูกพยาบาทผู้อื่น......22)ไม่ทะนงตัว ต้องขวนขวายศึกษาธรรมให้แตกฉาน......23)ไม่เย่อหยิ่ง กระด้าง ก้าวร้าว เหยียดหยามผู้อื่น......24)ต้องศึกษาและปฏิบัติธรรม......25)ต้องระงับการวิวาทเมื่อสามารถระงับได้.......26)ไม่ละโมบเห็นแก่ตัว......27)ไม่น้อมลาภที่เขาถวายสงฆ์อื่นมาเพื่อตน.......28)ไม่น้อมลาภที่เขาถวายสงฆ์อื่น ไปถวายสงฆ์องค์ที่ตนชอบ......29)ไม่ทำเสน่ห์ยาแฝด ฤทธิ์เวท ให้คนคลั่งไคล้......30)ไม่ชักสื่อให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน......31)ต้องช่วยเหลือไถ่ค่าตัวคน ให้พ้นจากเป็นทาสเมื่อสามารถ.......32)ไม่ซื้อขายอาวุธ สำหรับฆ่ามนุษย์และสัตว์.......33)ไม่ไปดูกระบวนทัพ มหรสพและฟังขับร้อง......34)ต้องมีขันติ อดทนสมาทานต่อศีลสิกขาบท......35)ต้องกตัญญูต่อบิดามารดา อุปัชฌาอาจารย์และผู้มีพระคุณ.......36)ต้องมีสัจจ์ต่อคำปฏิญาณที่จะตั้งอยู่ในพรหมจรรย์........37)ไม่ปฏิบัติธุดงควัตรในถิ่นที่มีภยันตราย......38)ต้องมีคารวะ รู้จักต่ำสูง ไม่ตีตนเสมอท่าน......39)ต้องมีกุศลจิต สร้างบุญ สร้างกุศล ทำทานแก่ผู้ยากจน.......40)ไม่มีฉันทาคติ ลำเอียงต่อการให้บรรพชาและอุปสมบทแก่ผู่มีศรัทธาจะบวช.......
​

 

41)ไม่เป็นอาจารย์สอนด้วยการเห็นแก่ลาภ.....42)ไม่กระทำสังฆกรรม แก่ผู้มีมิจฉามารยา......43)ไม่เจตนาฝ่าฝืนพระวินัย.....44)ต้องเคารพสมุดพระธรรมคัมภีร์ของพระพุทธศาสนา.....45)ต้องสงเคราะห์โปรดเวไนยสัตว์.....46)ไม่ยืนหรือนั่งที่ต่ำ แสดงธรรมแก่ผู้อื่น.....47)ไม่ยอมจำนนต่ออำนาจที่ผิดธรรม.....48)ไม่ล่วงละเมิดธรรมคำสั่งสอนในพระพุทธศาสนา......
​

นอกจากนี้ ก็ยังมีสิกขาบทเกี่ยวแก่กิริยามรรยาท ต้องประพฤติให้เรียบร้อยอีกหลายสิบข้อ ซึ่งตรงกับกิริยาความประพฤติของผู้ดี ที่เราสอนลูกสอนหลานอยู่เสมอๆแล้ว.......
​

ศีลของโพธิสัตต์ 58 ข้อนี้มีมานาน บางข้อนับแต่มนุษย์เกิดมา ก็มีมาพร้อมมนุษย์แล้ว เพราะไม่ได้อยู่ที่ไหน ศีลก็อยู่ในจิตใจของคนมาแต่แรกเกิดแล้วนั่นเอง เมื่อมีสังคมเกิดขึ้น มนุษย์อยู่ด้วยกันมากขึ้น ผู้เป็นใหญ่ในหมู่นั้น ก็รวบรวมความดีจากความประพฤติดีของคนในหมู่นั้น ขึ้นเป็นตัวอย่าง จัดเป็นประพฤติอย่างนั้น ดี เช่น ไม่ฆ่าสัตว์ ฆ่ามนุษย์ โดยถือว่าเป็นของชั่ว เพราะเป็นการเบียดเบียนทำลายผู้อื่นอย่างนี้ เป็นต้น.....
​

 

ไม่เคยถือศีลพระโพธิสัตว์เลย สัตว์ก็ยังฆ่า เลย อิอิ มีแต่ศีลใจ คือ ไม่ผิดต่อคนอื่นและตัวเอง อิอิ

 

ขอบคุณคุณ Kamen Rider เป็นอย่างสูงที่นำบทความนี้มาลง มีประโยชน์มากครับ