หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล เมตตาตอบปัญหาโยมที่นั่งภาวนาแล้วปวดขา

หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล

เมตตาตอบปัญหาโยมที่นั่งภาวนาแล้วปวดขา

โยม: หลวงปู่คะ เวลามันปวดขึ้นมา ทำอย่างไรจะหายเองคะ

หลวงปู่ : เราจะหายเองถ้าจิตของเรามันวางแล้ว วางจากสัญญาอารมณ์แล้ว คลายจากความยึดถือแล้วก็หายไปเอง ถ้าไม่วางก็ปวดอยู่อย่างนั้น อุปาทานขันธ์ ความยึดมั่นถือมั่น ในการเจ็บมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น จิตไม่สงบ เราไม่จำเป็นที่จะไปบังคับให้มันหาย ขอแต่ว่าใจของเรามันขาดจากอุปาทานขันธ์ มันก็ปล่อยวางเอง ไม่ต้องบังคับ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เป็นการบังคับ แต่ว่าบังคับก็ได้ เพราะว่าเราอดทน มีขันติบารมี คือมีความอดทนอันนั้น

โยม: ทีนี้ถ้าเกิดมันลืมนึกถึงพุทโธล่ะคะ มันกลับมาปวดอีก

หลวงปู่: นั่นสติไม่พอ สติยังไม่กล้า เมื่อเวลามันปวดขึ้นมา สติมันก็ไม่มี เรียกว่าสติอ่อน ถึงอย่างไรก็ตามมันเกิดขึ้นมาก็ตาม เราก็ไม่หยุดอย่างไรก็ตาม เราจะต้องอยู่อย่างนี้ เราจะอดทนอยู่อย่างนี้ จี้อยู่อย่างนั้นแหละ คล้ายๆกับว่าเราตอกไม้ จับจนตลอด จนทะลุไปเลย ถ้าเราจับแล้วยังไม่ทะลุก็ไปหยุดเสีย มันก็ไม่ทะลุเสียที เดี๋ยวก็ไปจับโน้น เดี๋ยวก็ไปจับนี่ มันก็ไม่มีทางที่จะทะลุได้ นี้ก็เหมือนกัน การภาวนาก็เหมือนกัน ถ้าทำกันไป แล้วไม่ทะลุปรุโปร่งก็เลยหยุด มันก็เลยกลายเป็นนิสัยไปอีก เคยทำแค่นี้ มันก็มาถึงแค่นี้ ก็เลยหยุด อย่างนี้มันก็ไม่เป็นอะไรได้ซักคำ

ที่มา https://www.facebook.com/photo.php?...678.1073741828.270598796412252&type=1&theater

 

ประวัติและปฏิปทาพระครูศาสนูปกรณ์ (หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล)

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=12501