กรรมฐานนอกตำรา

1.......
เผื่อใครอยากลองดูนะครับ

โดยส่วนตัวแล้วผมไม่แน่ใจว่า กรรมฐานตัวนี้คืออะไร
แต่ถ้าเทียบจากหนังสือกรรมฐาน 40 วิธี มันควรจะเป็น อากิญจัญญายตนะ แบบไม่ผ่านกสิณ

โดยปรกติ ผมจะฝึกกรรมฐานแบบยกเข่ง แต่เอาดีไม่ได้ซักอย่าง
เนื่องจากไม่ได้หวังผลอะไร นอกจากใช้กดอารมณ์ที่ตรงข้ามกับกรรมฐาน
เช่น จับได้ว่าโทสะมา ถ้าไม่ฝึกกสิณ ก็ฝึกพรหมวิหาร 4
จับได้ว่าราคะมา ถ้าไม่ฝึกอสุภะ ก็กายคตาสติ
จับได้ว่าโมหะ หรือวิตกมาก็ อานาปานุสติ
กรรมฐานอื่นๆ ก็แล้วแต่โอกาส

แต่ตัวนี้เป็นกรรมฐานที่ใช้ประจำ ถ้าไม่มีอารมณ์อะไรมาแทรก ก็จะจับตัวนี้เป็นหลัก

 

2......
ทำความเข้าใจกันก่อน เรื่องพื้นฐาน

คือ ผมเป็นพวกที่เมื่อยกไตรลักษณ์ ขึ้นทำวิปัสสนา ส่วนของอนัตตา จะจับใจ จะกินใจ จะสะท้อนใจมากที่สุด
และก็เป็นพวกที่ลองทำสมาธิหลายๆวิธี วิธีหนึ่งที่ใช้ประจำก็คือ พิจารณาไตรลักษณ์ก่อน จนรู้สึกว่าจิตเบาลง แล้วจึงเจริญกรรมฐาน

ทีนี้มีอยู่วันนึง...
ที่เจริญ เมตตาอัปปมัญญาอยู่ ปรากฎว่า พอเราวางอารมณ์ได้ที่ แล้วส่งใจตามบทแผ่เมตตาได้
ก็พบว่ากระแสของเมตตามันแผ่ มันพุ่งซ่านออกไป ในทิศทางต่างๆได้ตามสั่งทีเดียว
ตอนหลังพอเริ่มคล่อง เริ่มจำอารมณ์ได้ ก็ใช้วิธีตั้งอารมณ์ขึ้นมาโดดๆ แล้วกำหนดการแผ่ออกไปได้เลย โดยไม่ต้องใช้บทแผ่เมตตา

ลักษณะจะเหมือนการปลุกเศก เมตตามหานิยมในพระเครื่อง คือไม่ต้องเอาบทแผ่เมตตามานั่งสวด
ใช้วิธีตั้งอารมณ์เมตตาขึ้นมาเฉยๆ แล้วกำหนดให้พุ่งออกไปแผ่คลุมพระเครื่องเลย

(อันนี้เคยลองทำมาแล้วนะครับ ถึงรู้ว่าทำแบบนี้ได้ แต่ถ้าปลุกเศกเองพอเราเสื่อม ของที่เราลงพลังไว้ก็เสื่อมไปด้วย
เพราะฉนั้นต่อให้เจ๋งแค่ไหน ก็ไปหาของที่พระดีๆท่านปลุกเศกให้ดีกว่า)

พอทำตัวนี้ได้ ตอนหลังก็เลยเอาไปลองกับอนัตตา ในไตรลักษณ์
คือ ตั้งอารมณ์ขึ้นมา ประมาณว่า ทุกอย่าง ไม่ว่าในโลกนี้ หรือในโลกไหน ไม่ว่าโลกใบนี้ หรือโลกใบไหน
หรืออะไร อะไรก็ตาม แท้จริงแล้วมันมีแต่ความว่างเปล่า หาแก่นสาร สาระอะไรไม่ได้ อาศัยกันและกัน ประกอบกันขึ้นมา
แล้วก็สลายหายไปในที่สุด อะไรประมาณนี้

ทำจนจับได้ว่า อารมณ์ที่มันมองเห็นว่า อะไร อะไร ก็ไม่มีอยู่จริง แท้จริงทุกอย่าง ว่างเปล่า มันตั้งขึ้นมาได้
เสร็จแล้วก็ถอยจิตออกมาจากกองอารมณ์ที่ถูกตั้งขึ้น แล้วใช้เป็นสภาพอารมณ์นั้นเป็นอารมณ์กรรมฐาน

โดยปรกติ การทำอานาปานุสติ ก็สบายตัวอยู่แล้ว แต่ถ้าใช้อานาปานุสติเป็นแค่ตัวประคองของกรรมฐานตัวนี้
มันจะมีอาการสบายอารมณ์ตามมาด้วย ทุกอย่างมันว่างเปล่า มันอยู่ หรือมันไม่อยู่ เราอยู่หรือเราไม่อยู่ ก็ไม่มีอะไรต้องไปใส่ใจ
ใคร อะไร ที่ไหน เป็นยังไง เมื่อไร ตายหรืออยู่ ก็ไม่ต้องใส่ใจ เพราะมันไม่มีอะไร มีแต่ความว่างเปล่า

หลังจากตั้งอารมณ์ได้ ก็พบว่าสมาธิรุดหน้าเร็วมาก
แต่โดยส่วนตัว ไม่แน่ใจว่า ต้องทำเวทนานุปัสนาไปด้วยหรือเปล่า
เพราะความที่ฝึกแบบจับฉ่าย ฝึกเกือบทุกกอง ตอนนั้นก็เลยฝึก สติปัฏฐาน 4 ไปด้วย
ไม่รู้ว่านี่เป็นสาเหตุ ที่ตั้งอารมณ์ไว้แล้วแยกจิตออกมาจากกองอารมณ์ได้หรือเปล่า

ยังไงก็ตาม กรรมฐานนอกตำราของผม เริ่มจากตรงนี้

 

3........
กรรมฐานตัวนี้ ถึงจะอยู่สบาย ถึงโคตรสบาย

แต่มีข้อเสียในการฝึกอยู่ คือ (ถ้าฝึกแบบผมนะ)
เนื่องจากมันเป็น อรูป คือใช้อารมณ์ที่นึกถึงความว่างเปล่า ความไม่มีอะไร เป็นอารมณ์กรรมฐาน
เมื่อเข้า อุปจารสมาธิ มันจะไม่มีนิมิตเป็นเครื่องบอก จะรู้แค่ว่า ปิติมาแล้ว
ถ้าเป็นพุทธภูมิก็ง่ายหน่อยยังไงต้องเจอปิติครบทุกตัวแน่อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่พุทธภูมิ แถมเป็นประเภท มาแว่บเดียว ไม่ทันสังเกตุ ก้แย่หน่อย

อีกเรื่อง ผมฝึกกรรมฐาน ผมไม่ใช้คำภาวนา
ถ้าใช้คำภาวนา พอเข้าฌาน 1 คำภาวนาจะมีอาการเหมือนเปิดเทป ซ้ำไปซ้ำมา ก็ยังพอสังเกตุได้
ถ้าใช้คำภาวนา พอเข้าฌาน 2 คำภาวนาจะหายไป ความสงบจะตั้งมั่นมากขึ้น ก็ยังพอสังเกตุได้

แต่ของผมในตอนนั้น
เมื่อเข้าฌาน 1 ลักษณะของ วิตก วิจาร ก้ไม่ปรากฏชัดเหมือนในตำรา นิมิตเครื่องหมายใดๆก็ไม่มี
เมื่อเข้าฌาน 2 ยิ่งไปกันใหญ่ ทั้งไม่มีนิมิตเป็นเครื่องบอก วิตก วิจาร ตั้งอยู่หรือหายไปก็ไม่รู้

ไปรู้อีกทีตอนเข้าฌาน 3 ไปแล้ว คืออาการทางกายของมัน จะเด่นจนสังเกตุได้ชัดว่า นี่คือฌาน 3
ที่ฌาน 4 แทนที่จะมีรูปนิมิต กับสติ100%ตั้งอยู่ มันมีแค่สติ100%ตั้งอยู่ กับความโล่งๆ ว่างๆ

ทีนี้ความที่ฝึกกายานุปัสนาไปด้วย พอกำหนดสติให้ครองกายแบบสมบูรณ์ ตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าได้
มันก็กลายเป็นฌาน 3 ไปครึ่งทางแล้ว ที่เหลือก็แค่ ตั้งความว่างเปล่า ความไม่มีอะไำร มาเป็นอารมณ์แล้วก็เข้าสมาธิ
พอสมาธิเข้าที่ สติจะรับรู้แค่การมีอยู่ของร่างกาย อย่างอื่นภายนอกไม่สน มันก็เข้าฌาน 3 ทันที

ผลปรากฏก็คือ ถึงสมาธิจะรุดหน้ารวดเร็ว จนกระทั่งเริ่มถอดกายทิพย์ในช่วงนั้นได้
แต่ที่เข้าได้แคล่วคล่องว่องไว คือ อุปจารสมาธิ ฌาน3 และ ฌาน4 เท่านั้น
ฌาน 1 ฌาน 2 คือ อะไร ไม่รู้จัก
(ที่จริงตอนนั้น ไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ว่าถ้าจะถอดกายทิพย์ หรืออยากจะอยู่เงียบๆ สบายๆ ต้องวางใจแบบนี้ แบบนี้ เท่านั้น)

ที่หนักกว่านั้น
กว่าจะมีคนมาอธิบายให้เข้าใจว่า ที่เราเข้าได้นั้นเป็น ฌาน3 และฌาน4 ที่มีอรูปเป็นอารมณ์
กว่าจะเข้าใจว่าสภาพของ วิตก กับวิจาร ที่ประกอบในรูปฌานมีสภาพยังไง
กว่าจะเห็นด้วยตัวเองว่า รูปนิมิตในกรรมฐานมีสภาพอย่างไร มาได้อย่างไร
ก็อีกหลายปีให้หลัง

ยังไงก็ตาม
การจะฝึกอรูปตามวิสุทธิมรรคนั้น ต้องผ่านกสิณฌาน 4 ก่อน
ถ้าใครเข้ากสิณถึงฌาน4ไม่ได้ แต่อยากจะลองอารมณ์อรูปดู ก็ลองตามนี้ได้ครับ
เบา...สบาย...การันตีครับ

 

อะไรสักหน่อยหนึ่งก็ไม่มี....

 

ประมาณว่ามาเล่าให้อยาก แล้วจากไป

ผมว่าเปนเรื่องดีนะ..เพราะปฏิบัติได้แล้วมารุ้ทีหลัง
มีคนเฉลยให้ฟัง ดีกว่าฟังมามากแล้วปฏิบัติแล้วไม่ถึงสักกะที มีความคิดความกังวลเปนทุน
จิตเลยไม่ยอมสงบง่ายๆ

 

อ่านกระทู้นี้แล้ว คือมันใช่!!!! เจอแล้วคนที่ตามหา!!!!
คนที่เคยเดินผ่านทางที่เรากำลังหาทางเดินอยู่ กำลังงม กำลังทำ มันแบบนี้นี่เอง!!! ท่านอาจารย์!!!!
ขอบคุณมากๆครับ

 

อาการบางอย่างไม่ต้องผ่าน คือถึงเลย

 

ขอคารวะ ท่านเจ้าของกระทู้
ผู้ที่สำเร็จ อรูปญานที่สามครับ
ต่อไป ให้ศึกษาเรื่อง อรูปญาน อย่างเดียว
ก็มีสิทธิ์ คล่องในอรูปญาน ครับ