งูยักษ์ที ปราณบุรี

อันนี่ แม่น้าบอกว่า คนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังอีกที ตอนนั้น เป็นสมัย สงครามโลก ครั้งที่สอง ทหารญี่ปุ่นเดินเต็มบ้านเต็มเมืองเหมือนเป็นบ้านมัน ขอโทษค่ะ ที่พูดไม่สุภาพ เวลาพูดถึงใครรุกราน ประเทศไทยนี่ มันฮ้าวขึ้นมาทันที และที่ ปราญบุรีมีเขาลูกนึง ทุกวันนี้ ก็ยังอยู่ ถ้ามองจาก วัดลาดบัวขาว หรือที่แถวๆนั้น ก็จะมองเห็นเขาลูกนั้นอยู่ เดินดงก็เห็น แต่ตอนนี้อะไรก็เปลี่ยนไป คงปลูกบ้านบังหมดแล้ว จำไม่ได้ภูเขาชื่อว่าอะไร

 

เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ทหารญี่ปุ่น ที่ประจำการอยู่แถวนั้น ได้หายตัว ไปเรื่อยๆ ตามหายังไงก็ไม่เจอ วันนึงฝนตกหนักมาก ทหารญี่ปุ่นจำนวนนึง ได้วิ่งเข้าไปหลบฝน ในถ้ำแห่งหนึ่ง พวกทหารแต่ละคน ก็มีปืนยาว ที่ปลายปืนจะมีมีดอยู่ ที่เขาเรียกว่าดาบปลายปืน พวกทหาร ได้เออาปืนตั้งขึ้น แล้วก็ได้แต่รอให้ฝนหยุดตก พอฝนหยุดตกก็จะออกจากถ้ำ ต่างคนต่างก็ จะเอาปืนของตัว แต่เหมือนปืนติดอะไรไม่รู้ ดึงยังไงก็ดึงไม่ออก มีความรู้สึกว่ามีน้ำอะไรเหนียวๆ อยู่ทีปืน ก็เลยจุดไฟส่องดู เห็นเป็นสีแดง

 

แล้วเพดานถ้ำ ทำไมมันก็ต่ำกว่าตอนเข้ามา ก็พากันสำรวจใหญ่ ดูไปดูมา ถ้ำมันมีหินย้อยลงมา เหมือนเขียว เลยพากันออกไปนอกถ้ำ แล้วสิ่งที่เห็น ก็คือ ลูกกะตา แล้วก็สรุปได้ว่า มันคืองู ตัวใหญ่มาก พวกทหาร ตกใจกันมาก วิ่งกันป่าราบ พอเช้ามา พวกทหารได้พากันกลับมา ดูกันใหม่ แล้วได้สำรวจกันจริงจัง จึงพบว่า งูตัวนี้ มันขยับเขยื้อนไม่ได้ เพราะลำตัวมัน มีต้นไม้มากมาย แทงตัวมันขึ้นมา จนมันไปไหนไม่ได้ เลยใชัวิธี อ้าปากรอเหยื่อเข้ามาในปากเอง เลยกลับไปรายงาน นายใหญ่ นายใหญ่ จึงสั่งให้ระเบิดงูทิ้งซะ

 

ที่ทหารหายไปหาไม่เจอนี่ เป็นเพราะเดินเข้าไปในปากงูเอง แล้วยังจะไปฆ่ามันอีก (ก็โง่เอง) แหม่ แต่เดินดงนะตอนนั้นคิดนะ งูมันน่าจะเขมือบซะให้หมดกองทัพไปเลย แต่ตอนนี้ หมดความอาฆาต แล้วค่ะ

 

จำได้แล้วค่ะ ภูเขาลูกนั้น ชื่อ เขาอีโต้ค่ะ

 

คงไม่น่าจะเป็นจริง จงใช้หลัก กาลามมาสูตรวิเคราะห์

 

แม่ เดินดง และญาติๆ เก่าแก่ ท่านเล่าให้ฟัง ตอนนี้ท่านเหล่านั้นก็ได้ ล้มหายตายจากกันไปมากแล้ว เดินดงเอง อีกสี่ปีข้างหน้า ก็ห้าสิบแล้วค่ะ ที่เขียนๆเอาไว้ เผื่อวันข้างหน้า เดินดงไปแล้ว จะได้มี ตัวหนังสือไว้ได้อ่านกัน

 

อีกเรื่องนึง ท่านเล่าให้ฟังว่า พวกท่าน เข้าป่าเพื่อไปหาของป่า พืชผัก หน่อไม้เห็ดป่าเป็นต้น พากันเดินไปเรื่อยๆ อีท่าไหนไม่รู้ ก็มาเดินอยู่ บนถนนเป็นทางยาวไปข้างหน้า ตรงนั้นเป็นป่าไผ่ หน่อไม้ขึ้นมากมาย ก็ทำท่าจะขุดหน่อไม้กัน คนนึงก็พูดขึ้นมาว่า แม้ไอ้ถนนนี่มันเดินสบ้า้ยสบาย น่มนิ่มเหมือนเดินบนฟูก หลายคนเริ่มเอะใจ ก็เลยพากัน กวาดใบไผ่ออกดู เห็นเป็นลายงู มีต้นไผ่ขึ้นแทงขึ้นมา ตามตัวงู พอรู้ว่าเดินอยู่บนตัวงู ก็พากันวิ่งป่าราบ เดินดงก็เกิดไม่ทัน แต่สมัยก่อนนี่ ป่ามันยังเยอะ สัตว์ในป่ามันก็คงจะใหญ่โตมาก เดินดงก็ไม่รู้ เกิดไม่ทัน แค่เล่าให้ฟัง

 

มันมีทั้งตัวใหญ่จริง ทั้งขยายตัวหลอก ทั้งประกอบตัวใหญ่ ทั้งหดตัวหลบ
หาลำบาก
สมัยนี้ก็ยังมีไม่น้อย

 

อยากจะขอโทษ เรื่องเขียน จังหวัดผิดค่ะ จริงๆแล้วต้องเป็น ปราจีนบุรีค่ะ เดินดงต้องขอโทษมานะที่นี้ pity_pig

 

ก็ว่าอยู่ ปราณไม่น่าจะมี อิอิ

 

เรื่องงูยักษ์(ใหญ่) ซึ่งส่วนตัวคาดว่าน่าจะเป็นน้องหลามหรือน้องเหลือม กินทหารยุ่นปี่สมัยเค้ายกพลบุกบ้านเราตอนสงครามโลกครั้งที่ 2 เนี่ย

เคยฟังตาเล่าให้ฟังสมัยเด็กๆ เหมือนกัน น่าจะเป็นไปได้ แต่ที่จำได้ตาบอกว่าเป็นป่าแถวๆ เมืองกาญจน์

เพราะเมืองไทยในอดีต เมื่อ 50-60 ปีที่แล้ว แสนจะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้ และธรรมชาติ ป่าไม้เริ่มจะเหี้ยน...เตียน ตอนระดมสร้างเขื่อนเนี่ยแหละ พูดเรื่องเขื่อนแล้วมันชักขึ้น

ส่วนวิธีการเขมือบไม่แน่ใจ ว่าเดินเข้าปากไปเฉยๆรึป่าว สันนิษฐานว่าน่าจะออกมารัดให้ขาดใจตาย ตอนที่ทหารยุ่นเผลอนอนหลับยามกลางค่ำกลางคืน แล้วค่อยเขมือบนะ

 

ทำไมครับ สร้างเขื่อนแล้วของขึ้น แต่คนไปบุกรุกป่าไม่รู้สึกอะไรเหรอครับ ที่มันเกรียนๆอยู่เนี่ยเพราะรุกป่า เพื่อทำกิน แบบผลประโยชน์เล็กน้อยเท่านั้น สมัยเด็กๆ ผมเห็นกับตา ตัดต้นไม้เฉย แล้วก็กำหนดเขตแดนตัวเอง ใครตัดมาก ได้พื้นที่มาก สมัยนั้น ผมก็ปลูกต้นไม้แทน แต่... พ่อผมตัดทิ้งหมด ตอนนั้นผมหมดอาลัยกับประเทศสารขัญนี่ทันที รู้ล่ะว่า โตขึ้น เราต้องเจอความฉิบหายแน่นอน

พูดตรงๆ รุ่นปู่ รุ่นย่าเราไม่ค่อยทำลายป่านะ มารุ่น พ่อ รุ่นแม่เรานี่แหละตัวดีเลย สมัยก่อนแม่น้ำส่วนใหญ่มีไอ้เข้อยู่ กับทุกสาย ภาคเหนือก็มีเยอะ เสือนี่ปกติ เสือปลานี่ตัวดี ชอบแอบเข้ามาในหมู่บ้าน แล้วลากหมาไปกิน สมัยก่อนเค้าเจออะไรเยอะ เค้าเจอปลาฉลามในน้ำจืดด้วย ไม่แน่ใจว่ามันจะว่ายทวนน้ำขึ้นมา หรือมีคนเอามาปล่อย หรือเป็นฉลามกระทิง ที่สามารถอยู่น้ำเค็มก็ได้ หรือน้ำจืดก็ได้ แต่นี่นานมาแล้ว สมัย 60 ปีที่แล้ว คนกินสมัยนั้น ตายไป 3 คือ คนจับ 1 คน ฆ่า 1 คนช่วยแล่ 1 ส่วนอีก 2 คนเกือบตาย ป่วยอาเจียน คลื่นไส้ปวดหัว สมัยก่อนคนไทย มีอะไรก็แดกหมด เห็นอะไรแปลกๆแดกหมด และไม่ชอบแดกสุกๆด้วยนะ ชอบทำสุกๆดิบ ผมว่าที่ตายเพราะพยาธิ หรือพิษในตัวปลาแน่นอน ผมเสียดาย ที่คนรุ่นก่อนทำลายไปหมด ไม่เหลือให้รุ่นผมได้เห็นอีก

 

พูดถึงทหารญี่ปุ่นนะ ต้องขออภัยกับคนไทยทั่วไปด้วย ผมมักจะมีความคิดที่ขัดแย้งออกไป มีความคิดเป็นส่วนตัว ไม่ตามกระแส ผมว่าเรานั่นแหละที่ไว้ใจไม่ได้ เราหลอกบอกเค้าให้เคลื่อนทัพผ่านประเทศไทย เราเป็นพันธมิตร แต่ถึงเวลาเราก็หักหลัง ทำไมเราไม่รบๆกับเค้าให้แตกหักไปเลย พอเราให้เค้าเดินทัพผ่าน เราก็ทำเป็นบอกว่าเค้ารุกราน แบบนี้เค้าเรียกว่าตอแหล สัปปรับ ตลบแตลง ไว้ใจไม่ได้ แต่ก็ช่างเหอะมันแค่ความคิดของคนกลุ่มเดียว

ทุกวันนี้ยังคงเหลือ ซากเครื่องบินอเมริกัน ญี่ปุ่น อังกฤษ และศพทหารอยู่ตามป่าตามเขา เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอนที่ยังไม่เจออีกเยอะครับ

 

ไม่ได้หักหลัง
รัฐบาลเป็นพันธมิตรญี่ปุ่น
แล้วก็มีกลุ่มที่ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลแอบไปเข้ากับอเมริกา
ก็เหมือนทุกวันนี้แหละ
มีเสื้อสีนั้นสีนี้
สรุปว่าคนไทยไม่สามารถปฏิบัติตามประชามติได้จะตรงกว่า
ต่างคนต่างทำตามความเห็นตัวเอง

 

โอเค ..... เข้าใจ....
แต่จะพูดถึงเรื่องงูยักษ์ คือ ผมว่ามันไม่แปลกนะ พวกตัวใหญ่ๆ เค้าก็มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ไอ้ที่อยู่ในที่ ที่คนเห็น ก็โดนคนไทย ฆ่าแล้วแดกเป็นอาหารหมดแหละครับ จำได้ว่าสมัยเด็กๆ ชอบเที่ยวป่า ไปในป่าลึกๆ ตามลำห้วย ที่มีทรายละเอียด จะมีรอยเท้ามนุษย์ แต่ใหญ่มาก เท่ากับ เท้าคนปกติ สองเท้าต่อกัน คนแถวนั้นเค้าว่าเป็นเท้าผี มันจึงไม่แปลกว่า ยามค่ำคืนจะไม่มีใครกล้าเข้าป่า ยกเว้นพวกนายพราน ผมมาพิจารณาดูแล้ว ไม่ใช่คนในหมู่บ้านทำครับ แต่ผมว่าไม่ใช่ ผี หรือ ไอ้ตีนโตมีขนยาวรุงรังที่ไหน ผมว่าเป็นคนที่เกิดผิดปกติทางพันธุ์กรรม สมัยก่อน แล้วพ่อ หรือ แม่เค้าถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้าน เพราะข้อกล่าวหาเป็นผี และการที่ตัวโตเกินมนุษย์ธรรมดา ชาวบ้านก็ขับไล่ หรือพวกเค้าต้องหลบไปซ่อนในป่าลึก และไม่อยากให้มนุษย์เห็นเพราะกลัวถูกทำร้าย จึงมักออกมาหากินตอนกลางคืนแทน และการที่ทานอาหารแบบดิบๆ ไม่มีการก่อไฟ ยิ่งทำให้ไม่มีหลักฐานการอยู่อาศัยที่ชัดเจน อาจจะอาศัยถ้ำ โพลงไม้ อยู่แทน ไม่มีเครื่องนุ่งห่ม เพราะตั้งแต่โตในป่า ยังไม่รู้จักคำว่าคนคืออะไร แถมด้วยวิถีชีวิตที่แตกต่างกับคนทั่วไป ไม่มีความวุ่นวาย และตัวที่ใหญ่ แต่การใช้พลังงานกับน้อย จึงเป็นพวกอายุยืนกว่ามนุษย์ปกติ ซึ่งเค้าอาจจะอายุ 150 ปี แล้วมั้งนั่นนะ ............. แค่การตั้งสมมติฐานเบื้องต้นเท่านั้นนะครับ.....

 

ความจริงเรื่องงูเนี่ย พอจะมีประสบการณ์บ้างนะครับ.ทั้งแบบที่เคยได้ยินมา
แบบที่เห็นกับตาและแบบเจอตอนที่ฝึกสมาธิ..อืมๆๆ.คุ้นๆว่าเคยอ่านเจอว่า.
พระอาจารย์มีชื่อท่านหนึ่งเล่าไว้กระดานสนทนาวัดแห่งหนึ่งว่าตอนที่
ท่านธุดงค์ว่า.เจองูตัวใหญ่มากๆจนไม่สามารถที่จะข้ามตัวงูได้.ต้องเดินอ้อม
ไปตามแนวเกร็ดไปยังส่วนหางเพื่อความปลอดภัย.
และถ้าแบบวิเคราะห์เอาเองถ้าเราดูสภาพความสมบูรณ์ทางธรรมชาติ
ของผืนป่าและการไม่ถูกรบกวนจากภายนอกต่างๆโดยเจตนา..
อาจจะเป็นไปได้ครับที่จะมีสัตว์ที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นได้.
และก็เป็นไปได้ว่าจะมีภพภูมิบ้างส่วนที่ก็อยู่ของท่านอย่างนั้นมานานแสนนาน.
สมัยเด็กๆส่วนตัวยังเคยเห็นรอยเท้าคนขนาดยาวเป็นเมตร ๓ - ๔ รอย
ยังคุยเล่นๆกับเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าเป็นรอยเท้ายักษ์มั่ง ๕๕๕ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย..
และ ๒ ปีก่อนยังเคยเจองูตัวไม่ใหญ่มากแต่ยาวกว่าถนนแน่นอนถนนเส้นนั้น
น่าจะกว้างประมาณ ๓ เมตรเป็นถนนบนภูเขาแห่งหนึ่งที่ชลบุรี..ค่อยๆเลื้อย
ผ่านหน้ารถ.แถมๆพูดไปแล้วไม่น่าเชื่อนะครับ.ว่างูตัวนั้นขณะที่เลื้อยๆไปยัง
หยุดแล้วหันมามองหน้า.และเหมือนยิ้มให้ด้วย.ตอนนั้นยังงงๆ ว่างูอะไรยิ้มได้
ตอนนั้นชี้ให้คนที่นั่งไปด้วยดูงูตัวนั้นด้วย.แต่ช่วงนั้นคิดว่าตลกดี ๕๕๕.​

 

แต่ถ้าประสบการทางสมาธินะครับ..งูที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นซึ่งก็แปลกว่ามักจะเป็นสีดำ.
ประมาณขนาดได้ยาก.เอาว่าสามารถกลืนงูที่ลำตัวสูง ประมาณเกือบ ๒ เมตรได้ทั้งตัวแต่ตัวสูง๒ เมตรไม่ใช่สีดำนะครับ.
จริงๆมีรายละเอียดพอสมควรแต่.ณ จุดนั้นเห็นคล้ายๆว่าตัวเองฝัน.เลยไม่ค่อยสนใจเท่าไร...
แต่พอมาหลังๆนะครับ.มันมีอยู่ช่วงหนึ่งครับที่ฝึกกสิณบางกองอยู่โดยมีหลวงพ่อ
รูปหนึ่งที่มีชื่อในด้านการสอนสายอภิญญาท่านหนึ่งที่สังขารท่านไม่เน่าเปื่อย.
.ท่านมาแนะนำเทคนิคบางอย่างให้.
ตอนนั้นพลาดตรงไม่ได้ระวังตามที่ท่านได้เคยแนะไว้..เลยโดนนิมิตรดูดแล้วไปโผ่ล
ในป่าลึกแห่งหนึ่ง...ก็เจองูสีดำเหมือนกันเพียงแต่ว่า.จะเรียกว่างูหรือเปล่าก็ไม่แน่นะครับ
เพราะว่าบางมุมก็หน้าตาคล้ายๆพยานาคที่อยู่ตามบรรไดวัด.บางมุมก็เหมือนๆมังกร.แต่ดู
แล้วไม่มีเขาเหมือนมังกร.
มาทราบว่าท่านเป็นพยานาคแต่ว่าเป็นนาคทหาร.เป็นพยานาคที่ดูแลผืนป่าและภูเขา
.ถามว่าตัวใหญ่ไหม.ก็เฉพาะเกร็ดกลางหลังที่ขยับได้ในแนวไปข้างหน้าและหลัง
เนี่ยก็ประมาณฟุตหนึ่งแล้วครับ.ส่วนตัวมองดูอยู่และรักษาระยะห่างพอควร
เพื่อความปลอดภัย.
ที่ทราบว่าท่านเป็นพยานาคดูแลภูเขา.
.เพราะว่าท่านแปลงกายเป็นกายมนุษย์แต่ทรงเครื่องแบบเทวดา.
และท่านถามมาว่า มาทำอะไร.ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน.ว่าจะตอบอย่างไร.๕๕๕ ..
เลยพอเทียบเคียงได้ว่า.ของอย่างนี้ไม่แน่นะครับ.ว่าบางทีอาจจะจริงหรือไม่มีจริงก็ได้
โดยมากถ้าเป็นเรื่องเล่าสืบทอดกันมา.ยังไงฟังๆไว้ก่อนก็ไม่เสียหายครับ.
เพราะบางทีเรายังไม่ทราบเจตนาจริงๆของเรื่องราว.
และอย่าลืมว่าเรื่องราวเกี่ยวกับความเชื่ออย่างนี้.เราจะเอามาทำเป็น Schema หรือว่าจะมาตั้งเป็นหัวข้อแบบนามธรรม
และตั้งเป็นสมมุติฐานแบบจับต้องไม่ได้
และก็แปรให้เป็นรูปธรรมที่มันชัดเจน โดยมีการสร้างตัวแปร
และใช้เทคนิควิธีการต่างๆทางโลกแล้วพิสูจน์ร่วมด้วยไม่ได้ง่ายๆ
เพราะเรื่องทำนองนี้จะสามารถเปลี่ยนแปลงได้เสมอครับ.อาจจะจริง ณ เวลานั้นๆ
ในสภาพสังคมและวัฒนธรรมของประชากรที่อาศัยบริเวณนั้น..
.แต่พอมาปัจจุบัน.อาจจะเป็นอีกเรื่องหนึ่งก็ได้.และก็อาจจะยึดความน่าจะเป็นจริง
จากเรื่องเล่าสืบทอดกันมาล่าสุดได้ครับ..
ปล.ประมาณนี้ครับ​

 

การทำศึกก็ต้องใช้กลอุบายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีสงครามที่ไหนรบกันแบบแฟร์ๆอย่างที่คุณจินตนาการหลอกครับ. ยิ่งต้องเดิมพันด้วยชีวิตด้วยชาติ
ถ้าคุณคิดว่ารบได้แบบแฟร์ๆ 3 จังหวัดชายแดนใต้รอคุณอยู่ครับ เพื่อพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้เก่งแต่ปากครับ

 

เรื่องเกิดที่ปราจีนเลยเรียกงูยักษ์ ถ้าเรื่องเกิดแถวแม่น้ำโขงต้องเรียกพญานาคแน่ๆ