ขอพื้นที่ระบายครับ เรื่องจริงยิ่งกว่าในละคร พูดไม่ออกเลยครับ

เท่าทีเรียบเรียงดู ฝ่ายหญิงเค้าเกาะพี่แทน เพราะพี่แทนมีฐานะเลี้ยงดูฝ่ายหญิงได้ แต่เป็นเกย์เลยให้ความสุขฝ่ายหญิงไม่ได้ แต่แต่งด้วยเพราะต้องการปิดบังฐานะตัวเอง ฝ่ายหญิงเมื่อขาดความสุขจากเรื่องบนเตียงเลยเกาะคุณตะวันเอาไว้แก้เหงา คุณตะวันฐานะปานกลาง (เดานะ) ไม่งั้นก็เลิกกะพี่แทนมาอยู่กะตะวันนานละ จะอยู่ทนให้เค้าว่าเป็นชู้ทำไม ฝ่ายตะวันอยากทำหน้าที่เป็นพ่อที่ดี (ไม่รู้แสร้งเป่า อิอิ) ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์ รีบๆตัดสินใจให้เด็ดขาดเถิด สักวันนึง พี่แทนรู้ความจริงขึ้นมา ยังไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับสามคนผัวเมียนี้เลย ฝ่าย ญ ก็ไม่ควรเอาเรื่องจะฆ่าตัวตาย ฆ่าลูกให้ตายพร้อมกันมาขู่แบบนี้ ถามเด็กหรือยังเค้าอยากตายหรือเปล่า กว่าจะถึงคิวเค้าจะได้มาเกิดใหม่นี่ ไม่รู้รอมากี่ชาติแล้วนะ อย่าฆ่าใครส่งเดช เพราะอำนาจกิเลสตัวเอง อดข้าวตาย อดชิวหาไม่ตายหรอกน่า เอาไปเตือนฝ่าย ญ ด้วย คุณตะวันด้วย ให้รู้ไว้ผิดทั้งคู่ที่ไปยุ่งกะภรรยาของผู้อื่น เมื่อไหร่ถ้าพี่แทนรู้ความจริงขึ้นมา เค้าอาจจะเลิกกะฝ่าย ญ ก็ได้ เมื่อนั้นคุณก็ได้รับเต็มๆแน่ ไม่ต้องห่วงหรอกภาระเลี้ยงดูนะ คิดดูถ้าเด็กออกมาแล้วหน้าตาเหมือนคุณอย่างกะเกะ พี่แทนจะว่าอย่างไง หรือเค้าไม่ว่า อยู่กันสามคนผัวเมียเลย แม่คุณก็จะอกแตกตายเอง (กรูเลี้ยงลูกกรูมาดีๆ ไงตกไปเป็นของนังปีศาจ ) คิดให้ดีๆ อย่าใจอ่อนอีก ไปให้ใครไกลๆ เค้าไม่ลำบากมีคนเลี้ยงอยู่ อย่าถลำลึกกว่านี้ อย่างที่บอกไป พอคุณมีงาน มันก็ยุ่ง ไม่มีเวลาฝุ้งซ่านละ เผลอๆโทรมาบ่อยๆมีการด่ากันแน่ ทางที่ดีเปลื่ยนเบอร์

 

คุณ ddman เขาปรักปรัมผู้หญิงทั้งโลกค่ะ :''( มิน่า เขาถึงไม่ค่อยเดินผ่านผญ.มากนักค่ะ (หรือไม่เคยเดินผ่านก็อาจได้ ใช้อ้อมผญ.ค่ะ ยอมเดินไกลหน่อย) เพื่อจะได้ชื่อว่า

 

...เข้ามาดู...chearr:z2

 

ทุกๆท่านสบายดีนะครับ
ผมไม่ได้เข้ามานานเลย
ขออนุญาตอัพเดทชีวิตตัวเองนิดหน่อยนะคับ
หลังจากไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกัน
ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ
เขาก็ใช้ชีวิตตามปกติ
ที่ไม่ปกติคือใจของผมมันยังคงคิด
คิดว่าตัวเองเหมือนคนเลว ไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่ทำ คิดว่าใช่ลูกผมมั้ย แถมเขาก็ไม่ยอมตรวจDNAด้วย ต่อให้ใช่เขาก็ไม่ให้เจออยู่ดี
กลายเป็นตราบาปขึ้นมาในใจ
ความทรงจำต่างๆที่มีผมอยากจะลบไปให้หมดแต่ก็ทำไม่ได้(เจอกับตัวเองแล้วรู้เลยพูดง่ายแต่ทำยาก)

พออยู่กับเพื่อนๆผมก็เฮฮาสนุกสนานไม่คิดอะไรเลย
แต่พออยู่กับตัวเองอยู่คนเดียวก็อดคิดไม่ได้ซักที
แต่เห็นรูปครอบครัวเค้ามีความสุขผมก็สบายใจ
ตอนนี้กำลังทำใจให้ปล่อยวางให้มากที่สุดครับ
คิดซะว่าเค้ามีคนดูแลมีครอบครัวแล้วอย่าคิดถวิลหาอีกเลย
เขาก็ไม่ได้ติดต่อมาแล้ว จากนี้ก็ทางใครทางมัน
กำลังไล่ลบความทรงจำเก่าๆอยู่ครับ
ยอมรับว่านอนไม่ค่อยหลับเลย เวรกรรมอะไรของผมก็ไม่รู้(ก็ก่อขึ้นมาเองแท้ๆนี่นา)

 

บางครั้งการที่อยากจะลบเรื่องราวบางเรื่องที่ไม่ดีออกไป อาจจะไม่ใช่สิ่งสำคัญก็ได้ครับ
ทุกคนล้วนผ่านเรื่องราวทั้งดี ไม่ดี เลวร้ายที่สุด ดีที่สุด แต่สำหรับผมเองก็ได้พบเจอเรื่องราวที่แย่มาเหมือนกันครับ ผมจะไม่บอกว่าลองคิดถึงเรื่องของคนอื่นที่เจอมา อาจแย่กว่าคุณก็ได้ เพราะตอนที่เราแย่อยู่คนส่วนมากก็จะคิดว่าเราแย่ที่สุดแล้ว

แต่การที่จะทำให้ตัวผมดีขึ้น ผมจะเข้าวัด สวดมนต์ ใส่บาตรในตอนเช้า สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมดีขึ้นมากจริงๆครับ ตอนแรกคนที่แนะนำผมก็บอกให้ทำแบบนี้ ผมก็ไม่มีจิตใจที่จะทำ แต่ได้พอทำแล้วก็รู้สึกว่ามีบางอย่างมาตัดความรู้สึกเราออกไป โดยที่ไม่ต้องพยายามมากเลย

ดังนั้นปัญหาทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของผม ผมจะไม่พยายามที่จะลืมแต่ผมจะพยายามที่จะจำเรื่องราวเหล่านั้นให้ได้มากที่สุด เพราะจะใช้ความผิดพลาดเหล่านั้นมาเตือนตัวเองในทุกๆวัน

 

ความกังวลรู้สึกผิดอะไรๆที่เกิดขึ้นนั้น ท่านตะวันลองตรสจสอบดูให้ดีแยกแยะให้ออกว่าเป็นความกังวลหวั่นไหวเพราะ"เยื่อใยแห่งตัณหา"หรือเพราะตนต้องการรับผิดชอบเด็กที่จะเกิดมากันแน่...บางที่ ตนเองนั้นถูกกิเลสคือตัณหาหลอกเอาก็มี คล้ายกับมีสำนึกผิดชอบแต่ที่แท้ราคะต่างหากเป็นผู้บอกบท..ท่านตะวันย่อมรู้ความจริงในใจตนมากกว่าคนอื่นแน่นอนนะครับ..

การที่ท่านตะวันมีสำนึกรับผิดชอบเรื่องลูกนั้นเป็นเรื่องที่ดีมากทีเดียว เพียงแต่เวลานี้ สิ่งที่ท่านควรใส่ใจหางานทำเพื่อให้มีรายได้เลี้ยงตนเองเสียก่อน เมื่อท่านมีรายได้ ไม่ต้องอาศัยคุณแม่แล้ว ท่านย่อมสามารถจัดสรรปันทรัพย์ที่เหมาะสม ส่งเสียเลี้ยงดูเด็กได้ ความกังวลใจย่อมหมดไปเพราะท่านไม่ได้ทอดทิ้งหรือทอดธุระอะไร....เพียงแต่เวลานี้ท่านยังทำไม่ได้เพราะเงื่อนไขไม่อำนวย ท่านจึงควรยุติความเดือดร้อนใจลงเสีย ทั้งตั้งใจที่จะทำหน้าที่ของตนตามความเหมาะสมในโอกาสที่สมควร นี้ย่อมเป็นเจตนาที่เป็นกุศล การปล่อยใจให้ฟุ้งซ่านรำคาญในสิ่งที่เกิดขึ้น ย่อมเป็นแต่การทำบาปทางใจที่จะมีผลเสียหายเเก่ตนและคนที่เกี่ยวข้องหาประโยชน์อันใดไม่ได้เลย...

เมื่อท่านตะวันมีความจริงใจในการรับผิดชอบ แม้ฝ่ายหญิงจะไม่รับหรือปฏิเสธ เจตนาของท่านย่อมเป็นได้แต่"กุศล" เท่านั้น ท่านไม่อาจบังคับบัญชาใจใครอื่นได้ นี่คือความจริงที่ท่านต้องทราบและยอมรับ..และที่สำคัญคือต้องวางใจให้ถูกด้วยปัญญา(โยนิโสฯ) มิฉะนั้นจะเป็นการวางใจไว้โดยอาการกดข่มที่มีแต่จะชักชวนอาการของโรคจิตและโรคทางกายให้เข้ามาหาตนเท่านั้น ไม่มีผลดีอะไรเลยจริงๆ..

ส่วนความพยายามจะลืมอะไรๆนั้น ท่านพึงวางธุระลงเสีย เพราะเป็นความหนักเพิ่มแก่ใจตนโดยใช่เหตุ...ที่แท้จริง สภาพธรรมทั้งหลายนั้นไม่เที่ยง เกิดแล้วย่อมเสื่อมสลายดับไปทั้งนั้น หาได้ตั้งมั่นยืนยงคงกระพันถาวรเป็นนิรันดรไม่ .. เพียงแต่เรานำสิ่งที่ดับหายไปมาคิดปรุงจดจำสืบเนื่องไปเพราะติดข้องชอบใจด้วยราคะต่อเนื่องเช่นนั้นก็เลยดูเหมือนว่า ความจำนั้นยังต่อเนื่องฝังใจเหลือเกินในเวลานี้...

หากเพียงท่านตะวันจะเลิกใส่ใจกับอดีต ไม่คิดคาดหวังมั่นหมายอะไรๆ ทำนองว่า สักวัน ท่านจะได้สิ่งนั้นมาครอบครอง ซึ่งเป็นฝันที่ท่านสร้างไว้คนเดียว ครั้นหวังแล้วย่อมคิดวนในสิ่งนั้นไม่อาจละทิ้งไปได้ กลายเป็นตอกย้ำซ้ำซากในการคิดถวิลหาบุคคลที่ตนเคยเสพคุ้นมา ที่ใหนจะลืมอดีตอะไรๆได้เล่า?..กลับกลายเป็นเติมปุ๋ยบำรุงฝันร้่ายที่ผ่านไปแล้วให้มาหลอนใจได้ไม่สิ้นสุด ใครจะช่วยเราได้ถ้าเราไมุ่ถอนใจออกด้วยตนเอง..?

ท่านตะวันยังอายุน้อย..ปัญหาชีวิตที่เข้มข้นกว่านี้ยังมีอีก ประสบการณ์นี้ควรเป็นบทเรียนมีค่าที่ท่านควรใส่ใจไตร่ตรอง ว่าการคบหาสมาคมเสพส้องกับใครๆนั้น สิ่งแรกที่ท่านควรพิจารณาคือ การคบค้านั้นอยู่บนพื้นฐานของการมีศีลเป็นบาทฐานหรือไม่ คนที่เราคบมีศีลธรรมอย่างไร ถ้าหาศีลธรรมในบุคคลเหล่านั้นไม่พบแล้ว ท่านพึงทราบว่าเขาเป็นพาลบุคคลที่ท่านต้องระวัง และอย่างดีที่สุดคือปลีกตนไปให้ห่างเพื่อความเป็นมงคลชีวิตนั่นเทียว..การคบพาลย่อมมีแต่เสียหาย เพราะเราจะทำสิ่งที่ผิดพลาดสารพัดได้อย่างง่ายดายกว่าการอยู่คนเดียว..

ท่านตะวัน มีจิตใจดี ท่านย่อมหวั่นไหวในบาปกรรมทั้งหลาย ท่านพึงทราบว่า หากท่านมีเจตนาที่ดีตั้งใจจะทำดีในโอกาสที่ทำได้โดยไม่รีรอ ดังนี้แล้ว ข้อที่ควรตำหนิหรือบาปกรรมใดๆย่อมไม่มีแก่ท่าน เจตนานั้นคือกรรม ระลึกถึงเจตนาดีของตนไว้ดีกว่าทุรนทุรายเพราะคิดถึงอดีต ..ขอความดีปกปักรักษาท่านตะวันให้พ้นความเดือดร้อนทั้งมวลได้โดยเร็วตลอดกาล เป็นกำลังใจให้ครับ..

 

ครับผมเป็นทุกข์เพราะการกระทำและคำพูดของเขา
ผมก็บอกเขาว่า ขออโหสิกรรม และขอให้ครอบครัวเขามีความสุขมากๆ
ขาดตกอะไรผมช่วยได้ก็จะช่วย
สิ่งที่เขาตอบมาคือ ผมทำถูกแล้วคือทิ้งคนกำลังท้อง
บอกว่าผมเป็นลูกผู้ชายที่น่านับถือจริงๆ
เฮ่อ ผมจะไม่ิคิดอะไรแล้วครับ เขาจะคิดไงก็ช่างสักวันเขาคงเข้าใจ
ขอบคุณทุกท่านมากๆเลยนะครับ ที่ช่วยสั่งสอนและชี้แนะ คนอย่างผมอยู่เสมอมา
ซาบซึ้งจริงๆครับ
พรุ่งนี้ผมเริ่มทำงานวันแรกแล้วครับ
ผมจะตั้งใจทำงานช่วยเหลือผู้อื่นและไม่ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายอีกแล้วครับ

 

ในเมื่อตอนนี้มันยากเย็นสำหรับหลายๆ เรื่อง งั้นตอนนี้ก็ได้เฝ้าดูอยู่ห่างๆเป็นพอครับ คอยช่วยเหลือยู่บ่อยๆ ไป แค่คุณมีความคิดที่จะรับผิดชอบต่อการกระทำของคุณ แค่นี้คุณก็เยี่ยมกว่าผู้ชายคนอื่นเยอะแล้วครับ ตอนนี้ก็พยายามสร้างเนื้อ สร้างตัวเป็นหลักยึดสำคัญก่อนครับ สร้างหลักให้มั่นคงก่อน เพราะไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับอนาคต บางทีเขาอาจจะเข้ามาหาที่พึ่งอย่างคุณก็ได้ครับ ผมเป็นกำลังใจให้ครับ

 

ดีใจด้วยครับที่ท่านตะวันได้งานแล้ว ขอให้ตั้งใจทำด้วยความมุ่งมั่น ความสำเร็จและเจริญก้าวหน้าย่อมหวังได้..

ส่วนเรื่องของหญิงที่ท่านเคยยุ่งเกี่ยวด้วยนั้น เธอจะใช้คำพูดเสียดแทงใจท่านอย่างไรก็พึงทำหูเหมือนหูกระทะคือไม่รับรู้หรือเก็บเสียงนั้นไว้เพื่อบั่นทอนใจตนเองให้เสียหาย ให้อภัยด้วยความเข้าใจว่า เมื่อเขาไม่ได้รับสิ่งต่างๆที่เขาต้องการ เขาย่อมมีโทสะได้เป็นธรรมดา...เมื่อท่านวางเฉยไม่ทุรนทุรายไปตามคำพูดของเธอ (อย่างที่เธอคาดหมาย) ต่อไปเธอจะไม่พูดถ้อยคำเสียดแทงใจท่านอีก เพราะไม่เกิดผลให้ท่านทุรนทุรายหรือหวั่นไหวได้... ..หากท่านแสดงท่าทีทุกข์เหลือเกิน เหมือนถูกบีบคั้นที่ขมับทั้ง๒ข้าง เพราะถ้อยคำของเธอ เธอย่อมบันเทิงใจก่อบาปทางวาจาต่อเนื่องยิ่งขึ้น ท่านพึงอย่าให้โอกาสเธอทำบาปกรรมเช่นนั้นต่อเนื่องเลย.. พึงนิ่งสงบรอให้เธอติดต่อเพื่อขอความช่วยเหลือต่อไป หากและเมื่อเธอยังใช้ถ้อยคำชวนทะเลาะก็พึงกล่าวแก่เธอว่า...

"..นี่แน่น้องหญิง เราทั้งคู่ต่างเป็นผู้ใหญ่ผ่านวัยเด็กกันแล้ว ควรแต่จะคุยกันด้วยเหตุผล..หากไม่สามารถใช้เหตุผลกันได้ การทะเลาะหรือกล่าวเสียดสีย่อมไม่มีประโยชน์แก่ใครเลย ข้าพเจ้าหวังประโยชน์เท่านั้นในการพูดจากับใครๆ หากน้องหญิงยังไม่อาจสงบใจลงได้ ก็พึงรอเวลา จนกว่าจะสามารถคุยกันได้ด้วยเหตุผล ย่อมดีแก่เราทั้งคู่.."

ตั้งแต่บัดนี้ไป ท่านพึงรักษาใจของตนไว้ในความสงบ ไม่สะเทือนสะท้านเพียงเพราะคำพูดของใครๆเพราะท่านทราบด้วยใจตนเองทีเดียวว่าใจแท้ๆของตนนั้นมีเจตนาใดในการแก้ปัญหาที่เกิด....นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ท่านควรใส่ใจ..แล้วตั้งใจประกอบอาชีพด้วยความโปร่งเบานะครับ..

 

มาอัพเดทเรื่อยๆครับ อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์ ของหลายๆท่านนะครับ

เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนผมได้คุยกับ คุณแทน (สามีของเธอ) ผ่านโปรแกรม LINE
เขาบอกว่า ไม่ต้องการให้ผมติดต่อไปหา ฝ่ายหญิงอีก
เพราะฝ่ายหญิงเจ็บมามากแล้ว
หลังจากวันนั้นที่ทะเลาะกับแม่ผม
เธอทำร้ายตัวเอง-ร้องไห้ทั้งคืน-เผาข้าวของ
เขาบอกว่าจนต้องพาเธอไปหาหมอ พบว่าเธอมีปัญหาสภาวะทางจิต

ต้องขอเล่าอดีตของผู้หญิงเท่าที่ผมมีข้อมูลได้ทราบมานะครับ

เธอเกิดมาเป็นลูกคนเดียว แม่ของเธอถูกพ่อของเธอทิ้งไปมีภรรยาใหม่
แม่เธอเป็นแม่ค้า จึงมีนิสัยเหมือนแม่ค้าทั่วไป เป็นคนตรงๆเสียงดัง
ไม่รู้ว่าเหตุใดทำไมแม่เธอจึงไม่ค่อยจะรักเธอเลย
แถมแม่เํธอยังขอลูกคนอื่นซึ่งเป็นลูกของวัยรุ่นที่ไม่พร้อมจะมีลูก นำมาเลี้ยง
เป็นลูกชายอีกคนนึง
แม่เธอรักเด็กชายคนนี้มากทั้งๆที่วันๆไม่ทำอะไรขอตัง+ไปแว๊นๆอย่างเดียวแม่ก็ได้แต่บ่นๆแต่ก็รัก
ต่างกับเธอที่ตอนเด็กถูกทุบ ถูกตี จนตายด้านหมด
ก็มีทวดกับน้าสาวเป็นคนคอยดูแล

หลังจากที่เธอโตขึ้นมา
เธอท้องกับแฟนคนแรก แต่เลิกกันเพราะผู้ชายมีคนใหม่
เธอกับพี่แทนก็คบหากันผมไม่ทราบว่าคบกันอย่างไร
หลังจากถูกแฟนคนแรกทิ้ง
พี่แทนขอเธอแต่งงานเธอจะไม่ได้เป็นแม่ม่ายถูกทิ้ง+รับเป็นพ่อให้
จากนั้นจึงย้ายไปอยู่กับครอบครัว พี่แทน
หลังจากย้ายมาอยู่กับครอบครัวพี่แทน
เธอถูก ครอบครัวพี่แทนกลั่นแกล้ง+ใส่ร้ายสารพัด
แต่พอพี่แทนกลับมาครอบครัวพี่แทนก็ทำเหมือนว่าดีกับเธอ
ทั้งที่ลับหลังมันไม่ใช่อย่างนั้น
เธอทนอยู่มา2ปีโดยไม่หือไม่อืออะไรเลย
จนวันหนึ่งความอัดอั้นที่สะสมมามันระเบิดออก
เธอเปลี่ยนเป็นคนละคน จากคนที่ยอมก็กลายเป็นสู้
สิ่งแวดล้อมและประสบการณ์หล่อหลอมให้เธอกลายเป็นคนอีกคน
ไม่ยอมคน กล้าพูด กล้าทำ กล้าแสดงออก มั่นใจในตัวเอง

พี่แทนบอกว่าให้ผมลืมผู้หญิงและเด็กซะ แล้วให้ผมไปมีชีวิตใหม่
เขาบอกว่า เธอเจ็บมามากแล้ว
ผมก็ตอบไปว่า ผมทำไม่ได้หรอก
ผมจะขอรับผิดชอบโดยการช่วยเหลือค่าเลี้ยงดูตามสมควร
พี่แทนก็บอกว่าอย่าเลย
เธอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคนที่ทรยศ(ซึ่งก็คือผม)
ผมก็เสนอว่าจะแอบส่งเงินให้พี่แทนไว้ใช้จ่าย
เขาก็ไม่เอา ไม่รับ
จนผมจนปัญญา
แต่ผมไม่ได้คุยกับฝ่ายหญิงนะครับ ไม่อยากทะเลาะกันอีก
จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

จนเมื่อไม่กี่วันก่อน ผมได้โพสเพลง ดัมมะชาิติ ของ BodySlam
ซึ่งเนื้อหาเพลงเกี่ยวกับการให้กำลังใจสำหรับคนที่มีปัญหาคนที่ผิดหวัง
ผมก็โพสโดยไม่คิดอะไร

แต่ปรากฏว่า พี่แทนมาคอมเม้นหน้า Timeline ของผมซะอย่างนั้น
ตามด้านล่าง เพื่อน คนรู้จักของผมคงเห็นกันหมดแล้ว
แต่ผมก็ไม่ซีเรียสมากครับ เพราะผมไม่ได้เป็นอย่างที่เค้ากล่าวมา

 

ดิฉันก็ว่า ทางนั้นแปลกค่ะ
พี่แทนก็บอกไม่ให้ส่งเสีย
ผู้หญิงก็บอกไม่ยอมตรวจดีเอ็นเอ แต่บอกว่าคุณทิ้งอย่างเดียว เหมือนพยายามหาคนรับผิดชอบคนนี้ "เพียงคนเดียว" ซึ่งตามความคิดดิฉัน ผิดด้วยกันหมดค่ะ ตบมือข้างเดียวไม่ดัง คงไม่ต่อเนื่องกันมานานขนาดนี้ หากคนที่ชื่อแทน ไม่ทำหูไปนาตาไปไร่ ควรที่จะห้ามปรามบ้าง แม้อีกฝ่ายจะเป็นเกย์ก็ตาม แต่อยู่ในฐานะสามีนะค่ะ

เท่าที่อ่านอดีตเธอ เธอผ่านอะไรมาเยอะ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ทุกข์แบบเธอ จะมีนิสัยแบบเธอค่ะ
ดิฉันมีเพื่อนคนนึง มองภายนอกเธอเหมือนคนมีความสุขมากๆ ประมาณว่า คุณหญิงคุณนายเลยค่ะ ดูพร้อมไปเสียหมด แม้จะไม่ได้ร่ำรวยมาก

ดิฉันมักขอคำปรึกษาเธอเสมอ หลายปีที่คบกันมา แล้ววันนึงเธอเล่าเรื่องเธอให้ดิฉันฟัง (คล้ายๆกะผู้หญิงคนนี้ค่ะช่วงเด็ก) ด้วยตัวหนังสือธรรมดา แล้วบอกว่า "ไม่มีอะไรจะทำให้เราทุกข์ได้มากกว่านี้แล้วเพราะชีวิตเราทุกข์จนสุดๆแล้ว" รอยเท้าประทับหน้ายันข้างฝา เธอก็เคยโดน จากแม่แท้ๆเธอเอง
จากคนที่ชีวิตคุณหนูไปไหนมีคนรถขับให้ ต้องพลิกผันเป็นยาจก ต้องทำงานใช้หนี้

แต่เธอก็เลือกที่จะเป็นคนดี เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก และทำงานขายของทางเนต(ตอนนี้คงรวยแล้วค่ะ เธอขายจนสามารถแบ่งเบาภาระของสามีเธอได้แล้ว ) ไม่เห็นเพื่อนดิฉันเลือกความสุขจากการมีชู้ แต่เลือกปฎิบัติดีปฎิบัติชอบ เสียดายที่เธออยู่ลัทธิอื่นค่ะไม่ใช่เถรวาท เธอก็ยังบอกว่า ไม่ว่าจะนับถือศาสนาอะไร ก็เป็นคนดีได้

แม้ปัจจุบัน ดิฉันก็พอรู้ว่าเธอยังทุกข์บ้าง แต่ไม่ทราบเรื่องเพราะเธอจะบอกว่า เธอไม่เอาความทุกข์ไปให้คนอื่นไม่สบายใจ

เธอบอกว่า คนที่ทุกข์มากๆ แบบเธอ แม้เพียงลมหายใจก็มีค่ามากกว่าอะไรแล้ว

เพราะฉะนั้นการอ้างว่า ตัวเองทุกข์หรือโดนคนอื่นกระทำไม่ดี เรื่องเพื่อนดิฉันคงเป็นสิ่งยืนยันได้ว่า ไม่จริงที่ว่าเราต้องทำตัวแบบนั้นหรือแก้แค้นสังคมกลับ