ความจริงเกี่ยวกับ ตรีมูรติ

ก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาโพสอะไรหรอกครับ แค่เข้ามาอ่านเล่นๆแล้วอ่านความคิดเห็นของแต่ละคนไปเรื่อยๆ หลังๆเริ่มทะเลาะกันซะละ แต่อมาเห็นขอความนี้ยิ่งข้องใจเข้าไปใหญ่ ที่จิงก็ไม่อยากจะพูดอะไรหรอกครับ เพราผมก็อายุแค่17ปี ที่มีความสนใจในรสพระธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้า แต่เห็นคุณเขียนข้อความแบบนี้แล้ว อดนึกไม่ได้ว่า คุณนั้น นับถือศาสนาพุทธมาได้อย่างไร เพราะว่า แม้กระทั่ง พระพุทธอง ผู้เป็นพระศาสดาของศาสนาพุทธเรานั้น คุณยังเกิดข้อสงสัยในตัวท่าน แล้วยังหาว่าท่านมาจากพระคำภีย์ ทั้งๆที่พระประวัติของท่าน
ต่างๆนั้น แม้แต่เด็ก ป.2 เองยังรู้เลยว่า มาจากไหน เป็นมาอย่างไร หลักฐานต่างๆ ก็มีให้ได้ดูได้เห็นมากมายไม่ต้องถาม ส่วนเรื่องพะพุทธเจ้าพระองค์อื่นนั้น ก็เป็นพุทธทำนายของพระพุทธเจ้า ซึ่งผมก็เชื่อว่า นั่นเป็นเรื่องจริง เพราะเป็นเรื่องที่เล่าโดยพระพุทธเจ้าเอง ท่านคงไม่พูดโกหกหรอกครับ เพราะท่านเป็นถึงพระพุทธเจ้า ขนาดเราเป็นคนธรรมดายังถือศีล5เลย
เป็นความคิดที่เกิดขึ้นจากการใช้ปัญญาของผมลองวิเคราะห์ดูนะครับ

 

อยากจะบ้าตาย เขายุติกันไปแล้ว มาฟื้นหาตะเข็บอยู่อีกทำไม งั้นก็กลับไปเรียนซ้ำชั้นก็แล้วกัน หรือไม่ก็ไปเรียนกับเด็กชั้น ป. 2 ก็น่าจะดีนะครับ

 

คุณซ่ามีลิมิด ขออนุญาติ นายอ่านไม่หมดน่ะ หยิบมาบางท่อน มันไม่ตรงกับความหมาย ที่เค้าต้องการสื่อน่ะครับ ลองอ่านดูอีกทีสิน่ะ ตั้งแต่ความเห็นต้นๆ

ชาวพุทธ เราว่าของเรามีจริง ชาวอื่นเค้าก็ว่าของเค้ามีจริงเหมือนกัน เราไม่ต่าง
กับชาวอื่นๆครับ ความหมายคราวๆน่าจะแบบนี้น่ะครับ ค่อยๆอ่านไปน่ะครับ
อ่านเสร็จก็ปล่อยกะทู้หล่นไปเลยก็ดีครับ หัวข้อมันหมิ่นเหม่ กระทบต่อความเชื่อ

 

โมโหกันได้ แต่อย่าผูกโกรธ อย่าพยาบาทกัน
บอกตามตรง ผมอาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี แต่ผมด่ากับใคร จิตใจเมตตาไปตลอด
คือ ด่า แต่การด่านั้น ใช้คำพูดที่จริง ที่ตรง ถูกจุด ไม่ใช่ด่าด้วยความไม่ชอบไม่พอใจกัน ด่าให้อีกฝ่ายหนึ่ง เจ็บช้ำ แต่ต้องด่าให้อีกฝ่ายหนึ่ง คิดได้

ทีนี้ เราต้องรู้จักแยก ระหว่างการด่าด้วยเหตุผล หรือ การด่าด้วยคำที่ไม่เกี่ยวกับเหตุผล

การเมตตากัน นั้นแหละ ดี คือ ปราถนาให้อีกฝ่ายหนึ่ง ได้รู้
สำคัญ คือ อย่าหลอกตัวเอง ว่าเราไม่โกรธ เราไม่ผูกโกรธ
แต่ที่จริงโกรธ อาฆาตกัน แบบนี้ ไม่ดี กรรมหนัก

คำว่า อาฆาตและผูกโกรธนี้ คือ พอเห็นไอ้หมอนี่เมื่อไร ไม่ชอบทันที
แต่ถ้าใจคิดได้เมื่อไรว่า เออหวะ น่าสงสารเขานะ เขาก็ไม่รู้เหมือนเรา นั้นแหละ ถือว่า ประเสริฐ

 

คำพูดนี้ ถ้าไม่จริง เป็นการพูดเอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น
คำพูดนี้ ถ้าจริง ก็เป็นการพูดเอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น

สมมุติ ถ้าทุกคนเป็นคนดี มีเมตตา
ท่านขันคิดว่า คนอื่นไม่เมตตา เหมือนท่านรึ

สมมุติว่า ทุกคนมีความรู้ แตกต่างกันไป เหมือนท่านบ้าง ไม่เหมือนบ้าง
ท่านขันคิดว่าคนอื่น พูดไม่ตรง ไม่ถูก ไม่จริง เหมือนท่านรึ

ผมเมตตาท่านน่ะจึงเตือนท่านให้มองเห็นตัวท่านเองบ้าง
ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๋ย <-----ผมลองด่าด้วยความเมตตาน่ะลองคิดๆดู คิดได้ยัง ด่าให้ได้คิดน่ะ มันจะออกขำๆน่ะ (ในความรู้สึก)

ปล.ผมด่าด้วยความเมตตา กรุณา มุฑิตา ไม่อุเบกขาจ้ามันยาก

ระวังสุขภาพด้วยล่ะ อย่าไปซีเรียสกับมันมาก แนะนำให้ลบทิ้ง

 

แบบนี้ เขาเรียกว่า คารมคมคาย แบบไม่มีเหตุผล เพราะว่า

ก็เห็นด่าพ่อล่อแม่ เหน็บแนมไร้เหตุผล และ มีด่าไอ้หมา อะไรนี่ คงจะมีเมตตากันแหละครับ โนเว็มเบอร์

ก็พูดตรง พูดจริง มันก็คือ ตรงคือจริง จะต้องไปคิดทำไม แต่ถ้ามันไม่ตรง ก็อย่างเช่น ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ย โดยที่ไม่ได้ดูเหตุดูผลเอาแต่ใจตัวเองนี้แหละ เขาเรียกว่า ไม่ตรง ไม่ได้พิจารณาไปถึงตัวเหตุตัวผล

ด่าด้วยความเมตตา แบบนี้ไม่ถูกเพราะไอ้ใจส่วนที่เหน็บแนม ที่หมั่นไส้ ที่มีอกุศลจิต ที่อวดดี ที่อหังการ มันแฝงอยู่ในนั้นเป็นร้อย แล้วจะมาบอกว่า ด่าด้วยความเมตตาแบบนี้มันไม่ใช่ เพราะมันไม่ใช่เมตตา

ด่าด้วยความเมตตา คุณต้องดูด้วยว่า คนอื่นเขามีอะไร ที่ต้องเมตตา กรุณา มุทิตา
ผมถามหน่อยนะ คุณมาเมตตาอะไรผม คุณกรุณาอะไรผม หรือ คุณมุทิตาอะไรผม
นี่คุณ มีแต่ เหน็บแนม ใจคุณ ขึ้นๆ ลง ๆ นี้ ยังจะไปเมตตาคนอื่นได้เหรอ คุณ โน

 

<!--sizeo:2--><!--/sizeo--><!--coloro:#3333ff--><!--/coloro-->

ตถาคตรู้วาจาใด ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตไม่ตรัสวาจานั้น

ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง ของแท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ แม้วาจานั้นตถาคตก็ไม่ตรัส

อนึ่ง ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง เป็นของแท้ ประกอบด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตย่อมรู้กาลอันควรที่จะใช้วาจานั้น

ตถาคตรู้วาจาใด ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตไม่ตรัสวาจานั้น

ตถาคตรู้วาจาใด แม้เป็นของจริง เป็นของแท้ และไม่ประกอบด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ แม้วาจานั้นตถาคตก็ไม่ตรัส

อนึ่ง ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง เป็นของแท้ ประกอบด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตย่อมรู้กาลอันควรที่จะใช้วาจานั้น​

พระอมตะวจนา แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า​

<!--colorc--><!--/colorc--><!--sizec--><!--/sizec-->

 

ไม่ว่าจะมีจริงไม่จริง ก็เฉยๆไว้ดีกว่า ทำใจเป็นกลางทำตัวเองให้ดีที่สุด มีไม่มี ไม่ได้เดือดร้อนกับพวกเราอยู่แล้ว

 

อ่ะน่ะ ท่านขัน ผมแค่ลองใช้วาจาแบบท่านดู คิดว่ายังไงคุณก็คงไม่โกรธผมอยู่แล้ว เพราะคุณมีแต่เมตตาผม
ส่วนผม ใจขึ้นลง จริงดังคุณว่า ก็โอเคๆ ผมมิอาจแสดงความเมตตากับคุณได้ (ก็ได้ว่ะ) ผมไม่เมตตาใครอย่างคุณว่าก็แล้วกัน

ถามจริงน่ะ ใจใครไม่ขึ้นลง ถ้าไม่ใช่ อรหันต์ ฮ่าาา หรือว่าท่านขันมีใจ ไม่ขึ้นไม่ลง อ๋าาาาาา ถ้าท่านอยู่ในระดับนี้แล้วล่ะก็ ผมกับท่านก็เลิกคุยล่ะคร๊าบบ....กราบบบ
สามหาวนัก <--ลองดูอีกที

 

ผมเมตตาคุณจริงจริงน่ะจ้ะ จะบอกให้แต่คุณสิ ด่าด้วยความเมตตา แบบนี้ไม่ถูกเพราะไอ้ใจส่วนที่เหน็บแนม ที่หมั่นไส้ ที่มีอกุศลจิต ที่อวดดี ที่อหังการ มันแฝงอยู่ในนั้นเป็นร้อย แล้วจะมาบอกว่า ด่าด้วยความเมตตาแบบนี้มันไม่ใช่ เพราะมันไม่ใช่เมตตา

แบบนี้ผมก็พูดได้ แต่รู้จริงไม่จริงอีกเรื่อง แต่ก็พูดได้ ท่านอย่าไปหลงกับมันมาก ของจอมปลอมทั้งนั้น ท่านด้วย

 

คราวหลัง คิดอะไรเองบ้างนะ คุณโน เบื่อพวกชอบเลียนแบบ

 

อืมม