บุญ...บาป...ทางอินเทอร์เน็ต

บุญ...บาป.....ทาง INTERNET
จาก ดังตฤน ​

​

ถาม – การเขียนข้อความหรือนำเสนอเนื้อหาอะไรผ่านอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝง ถือเป็นกรรมหรือไม่? เพราะไม่มีใครรู้จักชื่อเรา ไม่มีใครเห็นหน้าเรา ไม่มีใครได้ยินเสียงเรา เหมือนเราไม่มีตัวตน


ตอบ – ผมเห็นว่าคำถามนี้จะนำไปสู่ความเข้าใจเรื่องกรรมได้ลึกซึ้งขึ้น เพราะคนส่วนใหญ่ยังนึกว่าการก่อกรรมเป็นเรื่องที่ต้องโชว์ตัว โชว์เสียง หรืออย่างน้อยก็ต้องมีชื่อแซ่ของเจ้าตัวปรากฏเป็นที่รับรู้เสียก่อน ความเข้าใจดังกล่าวนั้นคลาดเคลื่อนนะครับ กรรมนั้นคือเจตนา ต่อให้คุณนอนคิดร้ายอยู่บนยอดเขา ไม่มีใครเห็น คุณก็ทราบชัดอยู่แก่ใจ และสามารถสำเหนียกรู้สึกได้ว่าใจคุณดำมืดเพราะโดนเมฆหมอกอกุศลทาบทับแล้ว

สำหรับกรรมที่ทำอยู่ในใจจริงๆ มีผลกระทบกระเทือนต่อจิตใจคุณเองคนเดียวนั้น เรียกว่า ‘มโนกรรม’ สำหรับมโนกรรมนั้นจะสำเร็จสมบูรณ์เต็มขั้นในทันทีที่ตั้งใจคิดและมีความ ยินดีกับความคิดนั้น หากจะพูดว่ามโนกรรมคือกรรมที่ก่อแล้วยังไม่ทันส่งผลกระทบดีร้ายกับผู้อื่นก็ คงได้ ตัวอย่างเช่นคุณคิดจะด่าเขา แต่ระงับใจไม่ด่า อย่างนั้นก็เป็นเพียงมโนกรรมอันเป็นอกุศล มีผลให้จิตคุณทุกข์ร้อนอยู่คนเดียว ยังไม่เป็นวจีกรรม ยังไม่มีเสียงกระทบหูใครให้ใจเป็นทุกข์ขึ้นมา

แต่หากคลื่นความคิดแรงจนทะลักรั้วกั้น หลุดจากสมองไปกระทบผู้อื่น ไม่ว่าจะทางภาษาพูดหรือภาษาเขียน ทำให้เขาเกิดความเข้าใจว่าคุณคิดอย่างไร ตรงนั้นจัดว่าเป็นวจีกรรมได้หมด พูดง่ายๆว่า ‘ภาษา’ นั่นเองคือเครื่องมือก่อวจีกรรมของมนุษย์

​

ฉะนั้นคุณจะแอบเขียนอะไรทางอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝงเฉพาะกิจ ไม่มีใครอื่นรู้เห็น ไม่มีใครรู้จักเลย แม้เพียงครั้งเดียวก็นับว่าสร้างวจีกรรมไปแล้วหนึ่งครั้ง และกรรมก็จะติดตามคุณเป็นเงาตามตัว ไม่ผิดต่างไปจากกรรมอื่นๆที่กระทำโดยเปิดเผยหน้าตาตัวตน เจตนาเกิดขึ้นที่จิตของคุณ กรรมก็เกิดที่จิตของคุณเช่นกัน เพราะกรรมคือเจตนา เจตนาคือกรรม ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าบุคคลคิดแล้วจึงก่อกรรมทางกาย วาจา ใจ
อินเตอร์เน็ตเปิดโอกาสให้เราเห็นอะไรหลากหลายจริงๆ แม้แต่การทำงานของกรรม อย่างเช่นที่ผมรู้จักหลายๆคน เห็นกรรมทางวาจาของเขาในเบื้องต้น แล้วได้เห็นพัฒนาการหรือความเสื่อมทรามทางจิตใจในเวลาต่อมา เป็นไปตามวิธีคิดเขียนให้ดีให้ร้ายแก่ผู้อื่น
ผู้ก่อความวุ่นวาย นานไปย่อมมีจิตใจที่วุ่นวาย ปั่นป่วนเหมือนพายุ และแสดงแนวโน้มที่จะฟุ้งซ่านแส่ส่ายไปในเรื่องเหลวไหล พูดจาจับต้นชนปลายไม่ติดมากขึ้นเรื่อยๆ
ผู้ก่อกระแสความเยือกเย็น นานไปย่อมมีจิตใจเยือกเย็น สงบราบคาบผาสุก และแสดงแนวโน้มที่จะแน่วนิ่งหนักแน่นในเรื่องเป็นเหตุเป็นผล พูดจามีต้นมีปลายมากขึ้นเรื่อยๆ
บอกได้เลยครับว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสีย อีก ที่เป็นเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะบนอินเตอร์เน็ตอาจมีผู้รับคำพูดของคุณจำนวนมาก ขอให้ลองนึกดู หากคุณพูดเบาๆว่า ‘ไอ้โง่’ ก็อาจมีคุณคนเดียวในโลกที่ได้ยินเสียงอกุศลของตัวเอง แต่ถ้าคุณพิมพ์คำว่า ‘ไอ้โง่’ ลงในกระทู้ของเว็บบอร์ดที่มีผู้เข้าเยี่ยมชมคับคั่ง คุณไม่มีทางปรับให้ดังหรือเบาได้ตามใจชอบได้เลย คุณทำอกุศลกรรมกับคนแบบไม่เลือกหน้าเข้าแล้ว คำด่านั้นอาจทำให้คนนับพันนับหมื่นเกิดความแสลงใจ ความแสลงใจของคนนับไม่ถ้วนนั่นแหละ จะย้อนกลับมาก่อเหตุให้คุณแสลงใจยิ่งกว่าพวกเขาได้

ผมเห็นแล้วนึกเสียดายครับ หลายคนยังเป็นเด็ก และมีความสนุกที่จะขีดเขียนข้อความฝากไว้ในอินเตอร์เน็ตด้วยความคึกคะนอง บางทีไม่รู้ตัวเลยว่าเอาอนาคตมาทิ้งเสียด้วยการสนทนาแบบไร้หน้าไร้เสียงนี่ เอง

โอกาสก่อกรรมในยุคไอทีของพวกเรานี้ มีได้เป็นร้อยเป็นพันเท่ามากกว่ายุคอื่นครับ กระดิกนิ้วง่ายๆไม่กี่ที ผล(กรรม)อาจใหญ่หลวงยิ่งกว่าพยายามพูดในห้องประชุมใหญ่หลายๆอาทิตย์เสียอีก หากจิตตั้งไว้ดีแล้วก็สบายตัวไป แต่หากจิตยังตั้งไว้ในมุมมืด อย่างนั้นก็คงน่าเป็นห่วงหน่อยล่ะ



www.fwdder.com/topic/268323 http://www.dungtrin.com

 

อนุโมทนา สาธุ เจตนาเป็นใหญ่ทั้ง การคิด การพูด การกระทำ แต่ต้องไม่หลงอุปทาน เพราะจะทำให้จิตใจเศร้าหมองสาธุ

 

อนุโมทนาสาธุจ้า..เห้นด้วยอย่างยิ่ง

 

ผิดทั้งมโนกรรม คือ การคิดคำที่ไม่ดี
วจีกรรม คือ คำที่ไม่ดีนั้น
กายกรรม คือ การพิมพ์คำที่ไม่ดีนั้นออกมา​

มองแค่สนุกสนานกลายเป็นสร้างกรรมโดยไม่รู้ตัว
​

 

ขออนุโมทนา หัดพัฒนาจิตรกันไปแล้วใจจะสูงหางจากกิเลสเอง
บางครั้งการอยู่เฉยๆ ยามว่าง ก็ทำให้เราสุขได้โดยที่ไม่ต้องดิ้นรนไปหาความสุขจากภายนอกเลย แค่นึกถึงสิ่งดีๆที่เราเคยทำในอดีต แค่นี้ โลกนี้ก็สรรเสริญคุณแล้ว ชีวิตเราจริงๆเรียบง่ายแต่เพราะกิเลสทำให้ใจเรายุ่งยากเอง ความวุ่นวายต่างๆไม่ได้เกิดจากตัวชีวิตเอง แต่เกิดจากความแปลกปลอมที่เข้ามาในชีวิตที่เรียกว่ากิเลส

 

สาธุ ว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสีย อีก รับทราบคะ

 

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในโลกปัจจุบันนี้ ความเจริญทางด้านวัตถุมีมากขึ้น ความเจริญทางด้านจิตใจก็จะต่ำลง มีการใช้อินเตอร์เน็ตไปในทางไม่ดี เสื่อมเสีย ผลคือผู้ใช้และผู้เกี่ยวข้องก็ต้องรับผลของกรรม คือการกระทำนั้น ๆ

 

อนุโมทนา สาธุค่ะ แค่ใจคิดไปในทางที่ไม่ดีก็บาปแล้วค่ะ ถ้าใช้อินเตอร์เน็ตในทางที่ดีก็ให้ความรู้กับเรามากมาย แต่ถ้าใช้ไปในทางที่ไม่ดีก็กลับมาทำร้ายตัวเราได้เช่นกัน

 

วจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสีย อีก ที่เป็นเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะบนอินเตอร์เน็ตอาจมีผู้รับคำพูดของคุณจำนวนมาก ขอให้ลองนึกดู หากคุณพูดเบาๆว่า ‘ไอ้โง่’ ก็อาจมีคุณคนเดียวในโลกที่ได้ยินเสียงอกุศลของตัวเอง แต่ถ้าคุณพิมพ์คำว่า ‘ไอ้โง่’ ลงในกระทู้ของเว็บบอร์ดที่มีผู้เข้าเยี่ยมชมคับคั่ง คุณไม่มีทางปรับให้ดังหรือเบาได้ตามใจชอบได้เลย คุณทำอกุศลกรรมกับคนแบบไม่เลือกหน้าเข้าแล้ว คำด่านั้นอาจทำให้คนนับพันนับหมื่นเกิดความแสลงใจ ความแสลงใจของคนนับไม่ถ้วนนั่นแหละ จะย้อนกลับมาก่อเหตุให้คุณแสลงใจยิ่งกว่าพวกเขาได้


คิดดี ทำดี พูดดี

 

ในทางกลับกัน ถ้าเราจะมอบสิ่งดีให้สังคม ผ่านทางอินเตอร์เน็ท ก็เปรียบเสมือนเราสร้างบุญทางอินเตอร์ มากมายนับไม่ถ้วน ฉันใดก็ฉันนั้น
​

​

 

เรากล่าวว่า"เจตตานั้นเป็นตัวกรรม" กฏแห่งกรรมไปหัวหมอกับเขาไม่ได้หรอกครับ ไม่มีทาง

 

ขออนุโมทนาค่ะเป็นจริงดังที่คุณดังตฤนกล่าวค่ะอินเตอร์เน็ตให้ทั้งบวกและลบในเวลาเดียวกันอยู่ที่ผู้ใช้และผู้รับพิจารณาเอาว่าอันไหนควรเชื่อหรือไม่เพราะโลกไอทีวันนี้มันรวดเร็วทันสมัยตามไม่ทันจริง ๆ

 

มีสติ แล้วจะรู้ สติรู้อยู่แล้วว่าอะไรควรไม่ควร

 

สาธุค่ะ

 

พระพุทธเจ้าตรัสว่า เจตนา นั้น คือกรรม เมื่อแสดงเจตนาออกมา เช่น ในการพูด วจีกรรม เจตนาในการคิด มโนกรรม เจตนาด้วยการกระทำโดยกาย ก็ กายกรรม ถ้าเป็นกุศลธรรม ก็ คือ บุญ และถ้าเป็นอกุศลธรรมก็ คือบาป ในกรรม 3 จำพวกนี้ พระพุทธเจ้าตรัสว่า มโนกรรม เป็นกรรมที่หนักทีสุด พระองค์เปรียบว่า ถ้าผู้มีฤทธิ์ คิดร้ายต่อผู้ใด ผู้ที่ถูกคิดร้ายก็ถูกทำลายไปแล้ว

 

สื่อสมัยใหม่ เข้าถึงง่ายมากครับ
อันตรายมากยิ่งเด็กและเยาวชน