มีคำถามครับ

นั่นสินะ แค่ท่านและอมนุษย์นิวรณ์ และลุงหมาน ยอมรับว่า ตนเองไม่ได้ปฏิบัติอะไรมาเลย ถึงอ่านมาเยอะ รู้มาเยอะจำมาเยอะ ก็ไม่ได้ไช้ แค่ ยกกรูเกิ๊นมา ก็พอละ ไช่มั้ย

 

เมื่อวานคุณกลายแก้ว ถามผมว่า เขาอยากช่วยคน ผมเลยถามเขาว่า แล้วคุณกลายแก้วดีร้อยเปอร์เซ็น หรือยัง เขาก็บอกว่า ดี 90 เปอร์เซ็น ก็ช่วยตาม 90 เปอร์เซ็นไง ผมก็บอกว่า มันไม่ถูกต้อง แล้วที่คุณกลายแก้วอยากช่วยคนคือช่วยให้เขา เป็นอะไร คุณกลายแก้วชำระอวิชชาในตนได้หมดหรือยัง เธอตอบว่ายัง

ผมก็บอกว่า นั่นแหล่ะ ถึงคุณกลายแก้ว จะดี 99.99 มันก็ยังผสม อวิชชา 00.01 อยู่ ซึ่งก็หมายถึง ไม่ดีอยู่ 100 นั่นแหล่ะ ดีไม่มีเลย ถ้ามองในฐานะที่จะเป็นครุหรือคนที่อยากช่วยคนอื่น

 

คนไม่มีอวิชชา พูดอะไรก็เป็นธรรม คือ ความจริง
คนมีอวิชชา ยกธรรม พูดธรรมยังไง ก็ยังเป็นอวิชชา ไม่เป็นความจริง

 

การศึกษาปริยัติธรรมเป็นสิ่งจำเป็นเพราะเปรียบเหมือนแผนที่ทางเดิน
ไปสู่จุดหมายปลายทาง
การเชื่อแต่ครูบาอาจารย์อย่างเดียวมีความเสี่ยงพอประมาณ
สำหรับยุคหลังพุทธกาล
เพราะอาจารย์ต่างก็ต้องสร้างเอกลักษณ์ของตน
ในการทำมาร์เก็ตติ้งเพื่อทำยอดสาวก แล้วการสอน
แบบแปลกๆ ใหม่ก็เกิดขึ้นมากมาย

บางคำสอนเพี้ยนไปแบบกลับหัวกลับหาง
ลูกศิษย์เวลาฝึกฝนเล่าเรียนไม่ได้อะไรเป็น
แก่นเป็นสาระ บางทีได้แต่ความอหังการ
คึกคะนอง ฟาดหัวฟาดหางไปในวงการ
เผยแผ่ธรรม

 

คนมีอวิชชา พูดธรรม ยกธรรม มายังไง ก็ยังเป็นอวิชชา

 

ก็นั่นแหล่ะ แต่ถามว่า วิกฤติศรัทธา มันคงไม่ได้มาเป็นตอนนี้เพราะผมหรอกมั้ง ตั้งแต่ ยันตระ ภาวนาพุทโธ มาจนถึง เนนคำ หรือ พุทธพาณิชย์ เครื่องรางของขลัง ปลุกเสกกันเต็มวัด อยู่ตึก พัดยศ รถเก๋ง มีเงินเดือน มียศถาบันดาศักดิ์ นี่ มันเป็นวิกฤติศรัทธา มานานแล้ว

ว่าแค่คุณแมวหง่าว ไม่ได้รู้และเข้าใจ ในสิ่งวที่ตนเองเอามาพูดบ้างเลยหรือครับ

 

พระทำผิด พระธรรมวินัย ทั่วบ้านทั่วเมือง มันจะมากล่าวถึงว่า ผมเป็นต้นเหตุของ วิกฤติศรัทธา ได้ยังไงกันครับ ท่านผู้มีอวิชชาครับ

 

คำว่าอวิชชาจะนำมากล่าวมาใช้แบบคำสามัญคงไม่เข้าเรื่องนะครับ
ขอบข่ายของคำนี้ใช้อยู่ในเรื่องของขันธ์5
นั่นคือการเข้าใจอย่างถ่องแท้หรือรู้แจ้งเกี่ยวกับขันธ์5
ด้วยปัญญาญาณ
ความไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ขันธ์5 ไม่เรียกอวิชชานะครับ

 

แล้วไง คุณเรียนปริยัติธรรมา แล้ว มีปัญญาแก้ไขสิ่งผิดๆเหล่านี้ ให้ถูกต้องได้มั้ยล่ะครับ นั่นแหล่ะที่ผมชี้อยู่ล่ะ ว่า ถึงเรียนรู้อะไรมามากมาย แต่หาได้เกิดปัญญาแก้ไขปัญหาได้จริงไม่

ก็ได้แต่เพ้อๆ บ่นๆ อวดตนว่าเรียนรู้ปริยัติมา ก็เท่านั้น

 

อวิชชาแปลว่า ความไม่รู้ ก็คือไม่รู้ ว่าไอ้ที่ตนเรียนรู้มาน่ะ ไม่ได้เกิดปัญญาแก้ปัญหาได้ แล้วมันต่างกันตรง ไหนกันครับ ที่เรียนมาน่ะ เขาวัดกันที่ผลครับ ว่า แก้ปัญหาได้จริงมั้ย เรียนปริยัติมา เกิดปัญยาจริงตรงไหนครับ หรือแค่เอาไว้มาเพื่อเถียงคนอื่น ฉอดฉอดฉอดฉอด

 

ลามปามไม่เว้นเลย มนุษย์ขี้เหม็น

 

เมื่อตะกี้คุยกันกับคุณกลายแก้วมา คุณกลายแก้วถามมาว่า

ถ้าหากตัวรู้เราชำระสะสางสัญญา ต่างๆได้ หมดแล้ว เหลือแต่ตัวรู้เท่านั้น แล้วเราจะชำระตัวรู้ ที่เรารู้นี่ได้อย่างไรกัน
ผมก็ตอบว่า เหรอออออออออออออออออออออออ

ผมก็บอกว่า ถ้าคุณกลายแก้วจะไปตลาด อยากซื้ออะไรกินล่ะ เธอบอก วุ้นมะพร้าว
ผมก็บอกว่า ซื้อกี่บาท 10 บาท พอ เธอบอก ผมก็เล่าต่อว่า ให่เธอไปที่ร้านขายวุ้น บอกกับแม่ค้าว่า ซื้อวุ้นมะพร้าว 10บาท แม่ค้าเอาวุ้นไส่ถุง ส่งให้เธอ เธอควักกระเป๋าไม่มีกระเป๋าเพราะลืมกระเป๋า เลยไม่มีเงินติดตัวมา

ผมเลยถามคุณกลายแก้วว่า เธอจะได้กินวุ้นมะพร้าวมั้ย ถ้าเธอไม่มีเงิน

ผมก็เลยแซวเธอว่า จำเอาเลยนะว่า เธอไม่ได้กินวุ้นมะพร้าว เพราะไม่มีเงิน

 

ทัศนะแบบนี้ไม่ใช่บ้าเพราะวิกลจริตแบบภาวนาผิดวิธี
หรือสติแตก
แต่เป็นทัศนะทางธรรมของคนใจเร็วด่วนได้
จึงฟันธงเรื่องโน้น นั้น เรื่องนี้ไปทั่ว
ไม่ฟังใคร ไม่ใช้เวลาพิจารณาอะไรอย่างแยบคาย
ใครจะช่วยเอ็งไอ้ทิด
ยิ่งไปลามปาม พระสงฆ์ องค์เณรยิ่งปิดกั้นตัวเองไม่ให้
เห็นแสงสว่างใครจะกล้ามาเป็นกัลยาณมิตรให้เนี่ย!!

 

คนที่ไม่กล้าเพราะ เขายังไม่แน่ใจในดีของตนเองไง
คนที่ยังไม่แน่ใจในดีของตนเอง ก็คือคนไม่ดี
คนไม่ดี ก็ไม่กล้า ก็ถูกแล้วไง

คนไม่ดี เป็นกัลยาณมิตร ให้ใครไม่ได้หรอกครับ

และกัลยาณมิตรผม ก็มีอยู่ ไม่เห็นเดือดร้อน

 

แล้วพวกที่ลามปาม ยันตระ ภาวนาพุทธโธ เนนคำ จนจับสึก ไล่ออก พวกนี้ไม่บาปกว่าผมหรือครับ

 

อ้าวรู้ด้วยหรือ นึกว่าไม่รู้ซะอีก (พูดก่อนที่คุณจะพูดประโยคต่อไป )

 

ก็ไช่ไง เมื่อไม่มีอะไรจะพูด ก้อไม่ต้องพูดไร้สาระอีกไง(พูดก่อนที่คุณจะพูดประโยคต่อไปอีกที)

 

ประโยคสุดท้าย นะ สำหรับคุณ ปริยัติก็เรียนมาแล้ว ก็ ไปปฏิบัติซะนะ
จะได้รู้มากขึ้น มาเถียงมาแย้งผม ด้วยเหตุด้วยผลมากขึ้นนะ เพราะเท่าปัญญาที่มีอยู่ มันไม่พอ

 

ทำโดยบุคคลที่มีหน้าที่ และกฏเกณฑ์รองรับ
เราไม่มีหน้าที่และไม่รู้กฎเกณฑ์ด้วยซ้ำ
การไปตำหนิไปแบบยิงกราด
จึงมีแต่โทษและการขาดทุน ขึ้นชื่อว่าสงฆ์
ต้องสังกัดองค์ในพุทธมณฑลขององค์พระสัมมาฯ
สงฆ์ใดประพฤติผิดพระธรรมวินัย โดนปรับ
โดนปลดออกมาพ้นพุทธมณฑล เป็นรายๆไป
คนทำหน้าที่ปลด ก็ไม่ได้มีหน้าที่ตำหนิแต่จะ
บอกให้รู้ว่าผิดพระธรรมวินัยข้อใด อย่างไร?
เป็นความละเอียดอ่อนและยุติธรรมภายในพุทธจักร
เราต้องภาคภูมิใจในพระอัจฉริยภาพของจอมศาสดา
พระสัมมาฯ
และให้ความเคารพในกระบวนการที่พระองค์บัญญัติไว้นะคับ














.

 

ทำโดยบุคคลที่มีหน้าที่ และกฏเกณฑ์รองรับ
เราไม่มีหน้าที่และไม่รู้กฎเกณฑ์ด้วยซ้ำ
การไปตำหนิไปแบบยิงกราด
จึงมีแต่โทษและการขาดทุน ขึ้นชื่อว่าสงฆ์
ต้องสังกัดองค์ในพุทธมณฑลขององค์พระสัมมาฯ
สงฆ์ใดประพฤติผิดพระธรรมวินัย โดนปรับ
โดนปลดออกมาพ้นพุทธมณฑล เป็นรายๆไป
คนทำหน้าที่ปลด ก็ไม่ได้มีหน้าที่ตำหนิแต่จะ
บอกให้รู้ว่าผิดพระธรรมวินัยข้อใด อย่างไร?
เป็นความละเอียดอ่อนและยุติธรรมภายในพุทธจักร
เราต้องภาคภูมิใจในพระอัจฉริยภาพของจอมศาสดา
พระสัมมาฯ
และให้ความเคารพในกระบวนการที่พระองค์บัญญัติไว้นะคับ