รัก

Look the rain falling around me.....all my trees tell me much happy
wanna tell this sky so lovely.....send rainy to safety my pennies


status... Thanks "God" 55

 

ในหนึ่งวัน เหมือนมันมี สามฤดู.....นั่งมองดู ต้นไม้ คงสับสน
ภูมิอากาศ วิปริต ผิดพิกล.....ทั้งร้อนรน ปนลม อมพิรุณ

วัฏจักรเพี้ยน ผิดแบบ จากแต่ก่อน.....เมือง"เขตร้อน" เรียกบ้านเรา เคยหนับหนุน
แต่ครานี้ ควรเลิกเรียก แบบที่คุ้น.....แล้วเปลี่ยนหมุน เรียกเมือง"เขต โคตรร้อน"แทน .. 55

 

จำได้ว่า มีละคร แนวเทพเทพ.....มีเรื่องเทพ สามฤดู เคยออกฉาย
ลงมาเกิด ยุคนี้ คงเหนื่อยตาย.....แปลงร่างกลาย ทั้งวัน คงงันงง .. 55555

 

"เดรัจฉาน" หมายถึงเหล่า สรรพสัตว์.....ที่แนวพาด ของกระดูก วางขนาน
เป็นแนวราบ เช่นเดียวกับ พื้นดินดาน.....ซึ่งต่างกัน กับมนุษย์เรา เผ่ามรรตัย

ต่างกันเพียง แนวทาง วางกระดูก.....อย่าดูถุก ความรู้สึก หาต่างไม่
อารมณ์ของ เหล่ามนุษย์ เป็นเยี่ยงไร.....มันก็คล้าย คล้ายเหมือน เหมือนพ้องกัน

มีความรัก ความเกลียด ความอิจฉา.....มีรบรา แก่งแย่ง และแข่งขัน
มีซีื่อสัตย์ มีเล่ห์โกง มีข่มกัน.....มีแบ่งปัน เห็นใจ มีปราณี

พิเคราะห์ดู มิเห็นได้ ว่าแตกต่าง.....ในหนทาง อารมณ์ บ่มในที่
จักแตกต่าง ตรงมนุษย์ สมองดี.....สามารถมี ปัญญา เหนืออารมณ์

พินิจเถิด ว่าตนเป็น เช่นใดอยู่.....พิจารณ์ดู อารมณ์ ให้เหมาะสม
หากปัญญา คุมบังเหียน เหนืออารมณ์.....นั่นจึงสม เป็น"มนุษย์" สุดสมควร

 

เห็นชื่อครู "ติงติง" ลอยฟ้าอยู่.....ปากทางสู่ หลุมดำ น่าใจหาย
นี่สงสัย โดนพลังงาน ดูดเข้าไป.....ไปเฝ้าไฝ่ ใกล้หลุม เป็นประจำ .. อิๆ


status... ระยะสุดท้ายก่อนโดนแบนน์ ข้อหาแซวคนมีสี(ที่ชื่อ) 55555

 

เท่ห์ดีออกจาน โดนแบนน์อ่ะ อิอิ

 

อ๋อเหรอ.......ฮิ้วววววววววววว

 

เคยโดนแบนน์ มาแล้ว ตั้งสองชื่อ.....User คือ "สันดาน" ไทยภาษา
ภาคภาษา อังกฤษ ก็มีนา.....เรารจนา ชื่อไว้ ใช่"Sundaan"


status... ศิษย์รัก อาจารย์น่ะ เกรียนกว่าที่คิดไว้มากนะ ศิษย์เอ๊ยยย

 

ก็นึกๆอยู่เหมียนกัลลล ว่าจานต้องโดนแบนน์มามั่งล่ะ เกรียนซ๊าาาา คริคริ

 

มิเคยโดน ใบเหลือง แลใบแดง.....โดนของแรงส์ โดนแบบ ถาวรจร้าาา
โดนทีเดียว สิ้นชื่อ ที่รจนา.....สู้อุตส่าห์ ตั้งใจ คิดตั้งนาน


status... ขอบพระคุณทีมงานทุกท่านที่แบนน์ เพราะนักรบย่อมมีบาดแผล อิๆ ถ้าไม่เคยโดน เสียโอกาสแย่เรยยย 55555

 

น้ำใจงาม ตามไว้ ให้เชื่อถือ
คนโจษลือ บอกต่อ จ้อกล่าวขาน
ดังระเบิด ระบือ คือท่านจาน
นักรบพราน น่านนา แผลน่ากลัว.......

 

หวานเป็นลม ขมเป็นยา โบราญกล่าว
เป็นเรื่องราว คำหวาน เจือจานพิษ
แม้ไม่เพราะ เจาะใจ จริงจากจิต
เนื่ิองจากมิตร คิดกัน นั้นมิเคือง....

 

เจรจา ภาษาเพื่อน เหมือนเหมือนคล้าย.....ดูหยาบคาย ให้สบถ อดสุภาพ
สัตว์เลื้อยคลาน ยั้วเยี้ย เยอะหยุบหยับ.....แถมของลับ ก็ให้กัน ไม่เกรงใจ

จักพูดคำ ด่าคำ เพื่อนไม่เจ็บ.....เพื่อนไม่เก็บ ไปคิด ไปสงสัย
แต่มีคำ คำเดียว เพื่อนเคืองใจ.....อาจหลีกไกล เมื่อเอ่ย ว่า"ยืมตังค์"

 

คนยืมตังค์ทำท่าน่าหมั่นไส้
เพื่อนต้องให้ไม่งั้นโกรธโทษเพื่อนหวง
ให้ไปแล้วไม่แคล้วเจ็บเหน็บ...ห้ามทวง
เพื่อนเป๋ากลวงทวงค่อยๆพลอยเก๊กซิม....5555

 

เพื่อนยืมตังค์ เรื่องตังค์ มิเคยหวง.....มิเคยทวง มิเคยถาม ร้องร่ำหา
เรื่องเงินทอง มันเรื่อง นอกกายา.....ไม่ตายห่า หายาก ฉิบเป๋งเรยยย

feeling... ลืม.. เปิด mode เกรียนทิ้งไว้ ปรับเป็น mode auto.. ตอบโต้อัตโนมัติ

เพื่อนยืมตังค์ เรื่องตังค์ มิเคยหวง.....มิเคยทวง มิเคยถาม ร้องร่ำหา
เรื่องเงินทอง มันเรื่อง นอกกายา.....แต่เพื่อนพา หายหน้า ไปพร้อมเงิน

เฮ้อเฮ้อเฮ้อ เสียเงิน ไม่เสียดาย.....แต่เพื่อนหาย พร้อมเงิน เมินห่างเหิน
ไม่เข้าใจ ทำไม มันต้องเมิน.....ก็แค่เงิน ช่วยไป ไม่นับคืน

 

เปิดคัมภีร์ ยุทธวิธี ของนักรบ.....ดูจนครบ หลักการ ยุทธวิถี
มีหลากหลาย กลยุทธ เล่ห์วิธี.....มากมายมี วิถีรบ สมดุลย์ใจ

รบกับ"ไฟ" ใช้ไฟ จะยิ่งหนัก.....ต้องหันพัก วัก"น้ำ" จึงสู้ได้
รบกับ"น้ำ" ถ้าใช้น้ำ เหลวเกินไป.....ต้องหันไป ใช้"ลม" เพื่อข่มทาง

รบ"พายุ" ต่อต้าน ก็พลันเหนื่อย.....รอลมเอื่อย แล้วค่อย ต้านทานขวาง
"น้ำไหล"เชี่ยว รบได้ อย่าขวางทาง.....สร้างปราการ หกเบี่ยงเบน คะเมนแรง

ความ"วุ่นวาย" มักท้าทาย ทั้งใน-นอก.....คัมภีร์บอก ออกไว้ ไม่เคลือบแฝง
กลยุทธ สุดยอด ในดินแดน.....จักหมื่นแสน วุ่นวาย ให้"ปล่อยวาง"

"ปล่อยวาง"แต่ มิใช่ ปล่อยละเลย.....วาง"นิ่งเฉย" แต่มิใช่ ตั้งกรอบขัง
ปล่อยวางเพื่อ ซุ่มสะสม บ่มกำลัง.....ใจเฉยวาง แต่มิวาง สร้าง"ปัญญา"

การ"วางเฉย" จักพา ให้ใจหลุด.....จากวงยุทธ วุ่นวาย กระหายบ้า
เมื่อหลุดเย็น จักเห็นเล่ห์ กล"มารยา".....เห็นวิชา มารยอกย้อน ตอน"วุ่นวาย"

 

พูดเหมือนง่าย ทำได้ ยากแสนเข็ญ
มารนั้นเป็น เห็นเยาะแหยง แทงข้างหลัง
ต้องแข็งแกร่ง เก่งกล้า มาพลัง
รอบคอบยัง พลั้งเผลอ เป็นเจอหลง.....

ท่านพรานเก่ง ฉลาด ปราดเปรื่องรู้
มีทางสู้ ผู้แจ้ง แห่งแก่นสง
กงกำเกวียน วนกลับ ทันรอบวง
ให้ประสงค์ หลงหลุด จุดประกาย


ุ้่

 

ดำรงเดิน เพลินชะตา พาชีวิต.....สู้ลิขิต ผจญภัย ในดาวสวย
ต้องมีศาสตร์ มีศิลป์ ร่วมวงด้วย.....ประสมช่วย ให้เท่าทัน เล่ห์โลกีย์

ยาของ"มาร" เราเรียก ว่า"มารยา"......เป็น"มายา" หลอกหลง เล่ห์วิถี
เพื่อสอนสั่ง อบรม ให้เกิดมี.....ยาทิพย์ที่ แก้ขวาง ทาง"ยามาร"

ลิ้มพิษรส ก็เพื่อ วิจัยแก้.....พิเคราะห์แล พิจารณา พินิจมั่น
พิษจับใจ เพราะใจ ไปจับมัน.....ปล่อยพิษพลัน ปลดแอก แหกพิษพราง

เมื่อหัวใจ มันใส ไร้สารพิษ.....จึงค่อยคิด แก้ไข เรื่องหน้า-หลัง
ทำให้ดี ที่สุดตาม ปัจจัยวาง.....จักพลาดพลั้ง ผิดหวังบ้าง ช่างปะไร

หน้าที่ทำ ทำแค่ "ดีที่สุด".....แต่อย่าหยุด "ที่สุด" ให้หยุดไขว้
จงเร่งเรียน พัฒนา ให้เติบไป....."ที่สุด"ได้ โตเติบใหญ่ ขยายความ

คนทุกคน เกิดมา มันก็โง่.....ไร้ปุญโญ เทียมกัน ทุกหน่อหนาม
แต่"มาร"พา ยาบทเรียน มาสอนความ.....ให้คนทำ ตามเพียร เรียน"ปัญญา"

 

หากริ"แข็ง" จงแข็ง อยู่ด้านใน.....แข็งภายใน ด้วยใจ เลิศอดกลั้น
ส่วนภายนอก ปล่อยทอน อ่อนน้อมพลัน.....อ่อนนอกนั้น ซ่อนซับ ทับแข็งใน

อ่อนนอกนั้น เพื่อลด แรงกระทบ.....ช่วยลดรบ ลดแรง กระแทกสาย
แต่อ่อนน้อม มิใช่ อ่อนไหวใจ.....แต่กลับกลาย ภายในใจ หมายมั่นคง

อันว่า"คม" บ่มซ่อน ซ้อนในฝัก.....แต่พร้อมชัก เมื่อคราว เล่ห์ลวงหลง
เปรียบฝักอ่อน ซ่อนแข็ง ด้านในคม.....ไฟน้ำลม รมฝัก แค่ทักทาย

ตราบเมื่อไฟ น้ำลม มันรุกเร้า.....มันเร่งเข้า ไฝ่จ้อง ทำลายให้
ก็จงชัก ดาบคมแข็ง จากด้านใน.....แกว่งกวัดไป ให้รู้ฤทธิ์ พิชิตมาร