ศพฤๅษี อุดรฯ ตายมา 10 เดือนยังไม่เน่าเปื่อย

ศพฤๅษี อุดรฯ ตายมา 10 เดือนยังไม่เน่าเปื่อย







เมื่อเวลา 09.00 น.วันที่ 2 พฤศจิกายน ผู้สื่อข่าวทราบว่าที่สำนักสงฆ์นาคำมูล บ.นาคำมูล ม.5 ต.นาข่า อ.เมือง จ.อุดรธานี มีศพของฤๅษีไผ่ (ไถ่) หลังเสียชีวิตแล้วศิษย์ได้นำศพใส่โลงไม้ แล้วต่อมาหลังเสียชีวิตมา 10 เดือนแล้วสรีระยังไม่เน่าเปื่อย จึงได้นำมาใส่ในโลงแก้วไว้เพื่อให้ลูกศิษย์มากราบไหว้สักการะ จึงได้เดินทางไปตรวจสอบ

เมื่อไปถึงสำนักสงฆ์ดังกล่าว พบ พระอาจารย์ทรงเดช จิตฺตสํวโร รักษาการหัวหน้าสำนักสงฆ์นาคำมูล เปิดเผยว่า ปู่ฤๅษีไผ่ (ไถ่) นามเดิมนายคำไถ่ ไม่ทราบนามสุกล ไม่ทราบวัน เดือน ปีเกิดที่แน่ชัด แต่เมื่อก่อนเสียชีวิตทราบว่าอายุราว 100 ปี เป็นชาวอำเภอท่าคันโท จังหวัดกาฬสินธุ์ ซึ่งปู่ฤๅษีไผ่ ก่อนที่จะมาครองสมณะเพศฤๅษีนั้น เคยบวชเป็นพระและรับใช้เป็นศิษย์หลวงพ่อพิบูลย์ วัดพระแท่น (วัดบ้านแดง) อ.พิบูลย์รักษ์ จังหวัดอุดรธานี หลังหลวงพ่อพิบูลย์มรณะภาพได้ลาสิกขาบท มามีครอบครัว จากนั้นได้พบกับหลวงปู่สำเร็จลุน จึงได้บวชอีกครั้ง แล้วฝากตัวเป็นศิษย์พร้อมเรียนวิชาทางธรรมจนสำเร็จ เมื่อสำเร็จได้ขอลากลับบ้านเพื่อมาเยี่ยมโยมแม่ ที่จังหวัดกาฬสินธุ์ จากนั้นได้ธุดงค์จำพรรษาตามวัดต่างๆ ทั่วประเทศ ที่ไหนมีเกจิอาจารย์เก่งๆ ท่านก็จะไปขอร่ำเรียนวิชา

ด้วยอุปนิสัยของปู่ฤๅษีไผ่ มีนิสัยสันโดษ ทำให้ไม่ค่อยมีใครรู้จักท่านมากนัก มีไม่กี่คนเท่านั้นที่จะรู้จักนิสัย ซึ่งท่านไม่ชอบให้ใครถามถึงประวัติความเป็นมา ส่วนใหญ่ท่านจะเล่าให้ฟังเอง ท่านมักจะชอบธุดงค์ออกไปตามคำเชิญของลูกศิษย์ ซึ่งการอยู่การกินท่านก็จะแบบง่ายๆ คือจะนำอาหารทั้งคาวหวานมาใส่รวม ๆ กันแล้วกิน ทั้งนี้ปู่ฤๅษีไผ่ได้เปลี่ยนการครองสมณะเพศจากพระภิกษุมาเป็นฤๅษีโดยไม่ทราบ แน่ชัดว่าเพราะเหตุใด ซึ่งท่านได้ครองสมณะเพศฤๅษีมา 9 ปี จนกระทั่งเมื่อวันที่ 31 มกราคม 2557 ท่านก็เสียชีวิตด้วยโรคชรา ณ สำนักสงฆ์แห่งนี้ ก่อนปู่ฤๅษีไผ่ จะเสียชีวิตลงได้บอกให้ลูกศิษย์ว่าอย่านำศพไปเผาหรือฝังมันจะอายเข้า ให้ทำตามแบบอย่างที่มีมา ซึ่งช่วงแรกลูกศิษย์ก็นำร่างใส่โลงไม้ แต่เมื่อพบว่าร่างกายไม่เน่าเปื่อย จึงได้นำใส่ในโลงแก้ว ตั้งไว้ ณ สำนักสงฆ์แห่งนี้เพื่อให้ลูกศิษย์ได้กราบบูชาสักการะ

พระ อาจารย์ทรงเดชฯ กล่าวในตอนท้ายว่า ในวันที่ 2 พฤศจิกายน 2557 นี้ ทางลูกศิษย์จะทำการทอดกฐิน เพื่อหารายได้สร้างเจดีย์ศรีมรรคา เพื่อประดิษฐานอัฐิพระบรมสารีริกธาตุ และสรีระปู่ฤๅษีไผ่ จึงอยากขอเชิญชวนลูกศิษย์ที่ศรัทรามาร่วมงานโดยพร้อมเพียงกัน ดังกล่าว




ที่มา
khaosod.co.th

.
.
.

 

เท่าที่ผมพอทราบมา พวกฤาษีมีลักษณะนามว่า "ตน" จะเน้นการตำเพ็ญตบะ คือเผากิเลสด้วยการทรมานตัวเอง เป็นทางสุดโต่งที่พระพุทธเจ้าไม่แนะนำให้ทำเพราะท่านเคยทำมาแล้วเนื่องจากไม่สามารถช่วยให้บรรลุอรหัตผลได้(ลองผิดลองถูก) พวกฤาษีหลายๆท่านก็จะมีวิชาอาคมติดตัวด้วย ฤาษีสามารถบรรลุฌานได้แต่ได้แค่สมาบัติ 8 เท่านั้น มีฌาน มีฤทธิ์ต่างๆได้ แต่บรรลุอรหันต์ไม่ได้

หลายๆท่านอาจสงสัยเรื่อง ฌานสมาบัติ 8 กับ การบรรลุธรรมระดับอนาคามี สองอย่างนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ผู้ที่จะได้ฌาน 8 ไม่จำเป็นต้องเป็นอนาคามีก็ได้ และผู้ที่เป็นอนาคามีก็ไม่จำเป็นต้องได้ฌาน 8 เพราะอาจเป็นพวกสุขวิปัสโก ถามว่าแล้วมันแตกต่างกันอย่างไร คำตอบคือ ผู้ที่ได้ฌาน 8 และอนาคามีจะได้เกิดเป็นพรหมณ์เหมือนกัน แต่ผู้ที่บรรลุอนาคามีจะได้ฝึกธรรมต่อแล้วบรรลุอรหันต์ปรินิพพานที่ชั้นพรหมเลย ซึ่งผู้ที่ได้ฌาน 8 แต่ไม่ได้เป็นอนาคามี จะไม่ได้บรรลุอรหันต์ ไม่ได้บรรลุธรรมอะไรต่อเป็นแค่พรหมณ์เฉยๆ(รูปพรหมณ์และอรูปพรหมณ์)

ส่วนฌานที่ 9 หรือนิโรธสมาบัติ ฌานระดับนี้มีกฎบังคับว่าผู้ที่จะเข้าฌานที่ 9 ได้ต้องบรรลุธรรมเป็นพระอนาคามีหรือพระอรหันต์เท่านั้นและต้องได้ฌานสมาบัติ 8 ด้วย ซึ่งฤาษีหลายๆตนถ้าไม่เคยเป็นพระมาก่อนก็มักจะได้ไม่ได้บรรลุธรรมอะไรกัน เพราะพวกฤาษีไม่ได้เรียนรู้ธรรมะของพระพุทธเจ้า ไม่ได้เรียนรู้ที่จะปฏิบัติตนเพื่อให้บรรลุธรรมในแต่ละขั้น ดังนั้นเราจะเห็นได้ว่าธรรมะของพระพุทธเจ้าคือสิ่งล้ำค่าเปรียบเหมือนเข็มทิศช่วยชี้นำผู้ที่ยังหลงทางในวัฏสงสารให้ก้าวผ่านทะเลแห่งความทุกข์

 

แต่ฤาษีไผ่ บวชเป็นพระมาก่อนครับ
เป็นศิษย์หลวงพ่อพิบูลย์และ หลวงปู่สำเร็จลุน แค่นี้ก็สุดยอดละครับ สาธุๆ

 

แม้รูปลักษณ์ภายนอกเป็นฤาษี แต่การปฏิบัติอาจบรรลุธรรมก็ได้ ชาวบ้านทั่วไปหากแน่วแน่ในการปฏิบัติตามรอยพระพุทธองค์ย่อมบรรลุธรรมได้เช่นกัน..(เป็นความเห็นส่วนตัว ไม่ปรารถนาจะโต้แย้งใคร สาธุ)

 

สาธุครับ

 

ลองเข้าไปอ่านเพิ่มเติม ในห้องพระอุดร๑๐๘ มีเขียนเล่าเรื่องของท่านไว้ น่าสนใจมิใช่น้อย ตามนี้ครับ

หลวงปู่ฤาษีไผ่ ละสังขารแล้วเมื่อ วันที่ 31

 

อุปนิสัยของปู่ฤๅษีไผ่ มีนิสัยสันโดษ ทำให้ไม่ค่อยมีใครรู้จักท่านมากนัก มีไม่กี่คนเท่านั้นที่จะรู้จักนิสัย ซึ่งท่านไม่ชอบให้ใครถามถึงประวัติความเป็นมา ส่วนใหญ่ท่านจะเล่าให้ฟังเอง ท่านมักจะชอบธุดงค์ออกไปตามคำเชิญของลูกศิษย์ ซึ่งการอยู่การกินท่านก็จะแบบง่ายๆ คือจะนำอาหารทั้งคาวหวานมาใส่รวม ๆ กันแล้วกิน ทั้งนี้ปู่ฤๅษีไผ่ได้เปลี่ยนการครองสมณะเพศจากพระภิกษุมาเป็นฤๅษีโดยไม่ทราบ แน่ชัดว่าเพราะเหตุใด ซึ่งท่านได้ครองสมณะเพศฤๅษีมา 9 ปี จนกระทั่งเมื่อวันที่ 31 มกราคม 2557 ท่านก็เสียชีวิตด้วยโรคชรา ณ สำนักสงฆ์แห่งนี้ ก่อนปู่ฤๅษีไผ่ จะเสียชีวิตลงได้บอกให้ลูกศิษย์ว่าอย่านำศพไปเผาหรือฝังมันจะอายเข้า ให้ทำตามแบบอย่างที่มีมา ซึ่งช่วงแรกลูกศิษย์ก็นำร่างใส่โลงไม้ แต่เมื่อพบว่าร่างกายไม่เน่าเปื่อย จึงได้นำใส่ในโลงแก้ว ตั้งไว้ ณ สำนักสงฆ์แห่งนี้เพื่อให้ลูกศิษย์ได้กราบบูชาสักการะ

ขอกราบบูชาสักการะสังขารของท่านที่ได้ปฏิบัติและครองธรรมตามรอยของพระพุทธองค์จนบรรลุธรรม

 

อย่าบอกใครน่ะครับ
ทำไมหลวงปู่ถึงถอดผ้าเหลือง เป็นเพราะชาวบ้านหาว่า วัดหลวงปู่ไปบุกลุกพื้นที่ชาวบ้าน
หลังจากนั้น ชาวบ้านเหล่านั้น ต้องชดชายกรรมครับ
เรื่องมันผ่านไปแล้ว ขออโหสิกรรม ให้ข้าพระเจ้าด้วยครับ
ขอหลวงปู่ฤาษีไผ่ ขอให้ท่านเข้าสู่นิพานสาธุๆๆ

 

กราบ กราบ กราบ
หลวงปู่ครับ

 

กราบ กราบ กราบ
หลวงปู่ครับ

 

เรื่องทำนองนี้ก็เคยได้พบเจอมาเหมือนกันคือ...เมื่อสักปีที่แล้ว หลวงปู่ท่านหนึ่ง ซึ่งได้มรณภาพไปนานแล้ว และสังขารท่านก็ไม่เน่าเปื่อยจนถึงปัจจุบัน ยังเสียดายที่เกิดไม่ทันยุคท่าน...แต่ท่านก็ได้มาทำภาพให้เห็น...หรือไม่รู้ว่าเราเบลอไปเอง

ภาพที่เห็นคือที่กุฏิท่านมีญาติโยมมาทำบุญกับท่านประมาณสัก 20 คนได้ชายหญิง อายุก็ 40+ ตัวเราก็เดินไปที่กุฏิแต่ไม่กล้าเข้าไปเพราะมีคนเยอะ เพราะปกติจะไม่ค่อยชอบที่มีคนเยอะๆ...พอท่านเห็นเราท่านก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ที่ท่านนั่งอยู่ออกมาจากกุฏิทันที พร้อมกับบอกว่าให้ตามท่านมา เราก็เดินตามท่านไปติดๆ พร้อมกับญาติโยมทั้งหมดตามมาห่างๆ พอพ้นจากกุฏิไปเป็นภูเขาที่เป็นลักษณะเป็นเหวลึกลงไปข้างล่าง ตรงขอบเหวนั้นมีทางเดินทำจากไม้แผ่นเล็กๆ ช่วงแรก ก็ไม่ชำรุดเยอะ แต่ยิ่งไปไกลขึ้น บางช่วงก็มีช่องโหว่เพราะไม้ผุพัง ดูแล้วหวาดเสียว น่ากลัวอย่างไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน บางจุดต้องกระโดดข้าม เรียกง่ายๆ ว่าจะผ่านไปได้นี่ต้อง "ไม่กลัวตาย" และ "เด็ดเดี่ยว" มากที่สุด...สังเกตุเห็นได้ว่าในจำนวนประมาณ 20 คนนั้นไม่มีใครผ่านมาถึงตรงที่ไม้ชำรุดนั่นเลย...แต่หลวงพ่อองค์นี้ท่านไปไวมาก มาถึงแค่ช่วงตรงกลางของเหวก็ตามท่านไม่ทัน เพราะตรงนั้นมันไม่มีไม้แล้ว มีแต่เหวล้วนๆ เหมือนท่านเหาะไป แสดงว่าท่านนี้มีฤทธิ์มากน่าดู เราก็เลยมาทางลัดมาโผล่ตรงอีกด้านของเหวอีกด้านก็เป็นศาลาวัด แต่คราวนี้ไม่เจอใคร สักคน ญาติโยมก็ไม่อยู่ แต่มองเห็นโลงศพเป็นตู้กระจกใน เป็นหลวงปู่องค์นี้สังขารท่านไม่เน่าเปื่อยในโลงนั้นนั่นเอง...เราก็เลยเดินไปเพื่อจะจุดธูปไหว้ท่าน แต่พอเข้าไปใกล้ๆ...กลับกลายว่าในตู้นั้นเป็นเราเสียเอง...ตอนนี้เสียวมาก และตกใจ นึกในใจว่า นี่เราตายแล้วเหรอเนี่ย...เรื่องราวก็จบเท่านี้...ที่จริงแล้วท่านคงอยากสื่อความหมายว่า เส้นทางในการบำเพ็ญเพียรของพระอริยะนั้น มีน้อยคนที่จะก้าวผ่านมาได้ ต้องผ่านทั้งความตาย ผ่านอุปสรรค บททดสอบความเด็ดเดี่ยวมากมาย...ตรงนี้ผมลองวิเคราะห์ดูเล่นๆตามจำนวนที่เห็นน่าจะ 1 ใน 20 หรือ 5% ก็เป็นไปได้เหมือนกัน...และการเดินตามท่านก็หมายความว่า ให้ปฏิบัติตามแบบอย่างที่ท่านได้สอนไว้มากมายในปัจจุบันนี้ก็จะสามารถไปถึงจุดนั้นได้...

หลังจากนั้นเมื่อกลางปีนี้ก็เลยได้หาโอกาสไปไหว้สังขารท่านที่วัด และซื้อหนังสือคำแนะนำการปฏิบัติของท่านมาเยอะพอสมควร...ทุกวันนี้ยังสงสัยเรื่องการเปลี่ยนแปลงทางเคมีลักษณะทำนองนี้อยู่ ว่า การชำระจิตให้สะอาดถึงที่สุดจะส่งผลอย่างไรกับกาย...เป็นข้อสงสัยที่ยังต้องปฏิบัติต่อไปให้ถึง...อ่อ...ขออนุญาตด้วยความเคารพต่อครูอาจารย์ หลวงปู่องค์นั้น คือ "หลวงปู่ฤาษีลิงดำ" นั่นเอง ขอนอบน้อมแด่อาจารย์ด้วยกาย วาจา และใจ

ป.ล. ภาพลักษณะของเหวก็เหมือนในไฟล์แนบนั่นล่ะครับ แต่ที่เห็นนี่เป็นแผ่นไม้เล็กๆ เสียวกว่านี้เยอะ

ขอบคุณที่มาของภาพหนังสือพิมพ์บ้านเมือง » สกายวอร์คกระจกใสไต่ผา

 

ฤาษีมีวิธีการบำเพ็ญแตกต่างกัน บางตนถือข้อศีลมากกว่าพระเสียอีก ฆราวาสบางคนก็สามารถบรรลุธรรมได้ ทั้งที่ยังดำรงชีวิตอยู่ในโลกธรรม จึงไม่แปลกที่ฤาษีจะบรรลุธรรมขั้นสูงได้ ซึ่งอาจจะยังไม่ถึงเวลาที่จะธรรมขั้นสูงสุดก็ด้วยเหตุด้วยผลบางประการซึ่งท่านจะล่วงรู้ได้ด้วยตัวท่านเอง
ทุกวันนี้ฤาษีส่วนใหญ่ก็ได้อาศัยแนวทางวัตรปฏิบัติใกล้เคียงกับพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา แต่มีเหตุจำเป็นบางประการที่ต้องลดข้อจำกัดในการสงเคราะห์โลกจึงต้องเปลี่ยนสถานะทางสมณะเพศ
พุทธศาสนิกชนบางคนชอบก้าวล่วงฤาษีซึ่งเป็นอันตรายมาก เนื่องจากฤาษีปฏิบัติมาทางสมถะมีตบะมีฤทธิ์มาก ดังนั้นอาจส่งผลบางอย่างกับผู้คิดลบได้
ดังนั้นชาวพุทธที่ดีควรเอื้อเฟื้อแด่สมณะชีพราหมณ์ ผู้มุ่งปฏิบัติขัดเกลาทางจิตไม่แบ่งชั้นแบ่งประเภท เหมือนดังชาวพุทธในสมัยพุทธกาลพึงปฏิบัติเถิดครับ ^^

 

จะเป็นพระ จะเป็นฤษี แต่ละคนล้วนมีเหตุ มีปัจจัย มีปรารถนา ต่างๆ กัน ส่งผลให้มาเป็น...
หากศรัทธาก็เคารพบูชา หากไม่แน่ใจก็อุเบกขา วางเฉยเสีย...

 

ท่านโดนแกล้งจับสึกเพื่อแย่งที่สงฆ์ ไม่ใช่เพราะท่านอยากสึกเป็นฤๅษี อ่านมาจากในห้องพระอุดร๑๐๘ บาปกรรมจัง จับพระปฏิบัติดีสึก กราบหลวงปู่ค่ะ

 

ไปตามอ่านประวัติท่านมาแล้ว
ขอกราบหลวงปู่ไผ่ด้วยใจเคารพ


พวกมอดไม้ ไล่พระ เพราะอยากได้ไม้ เห็นประโยชน์จากไม้ ตอนนี้ ก็ยังมีอยู่มากซ้ำร้าย ชาวบ้าน เห็นแก่ประโยชน์เล็กน้อย ขับไล่พระ เพราะประโยชน์เรื่องไม้ ยังมีอยู่จริงๆค่ะ