สงสัย

ผมสงสัยอยากรู้เฉยๆ
คุณเคยระลึกชาติได้หรือเปล่าครับ
แล้วคุณระลึกชาติได้แล้วคุณเคยตกนรกหรือเปล่าครับ
แล้วคุณละนิวรณ์ทั้งหลายได้หมดแล้วหรือครับ
การละนิวรณ์เพียงชั่วขณะและทำจิตให้เป็นสมาธิ แค่นี้ก็สามารถบรรลุอะไรต่อมิอะไรได้แล้วเหรอครับ
ศิลของคุณบริสุทธิ์แค่ไหนครับ คุณโกหกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ
คุณมีโมโหครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ คุณมีคิดถึงใคร หรือ อะไรสักอย่างครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ คุณไม่เคยอยากได้อะไรเลยหรือครับ
คุณใส่น้ำหอม หรือใช้สบู่หอมอาบน้ำหรือเปล่าครับ
คุณทานก๋วยเตี๋ยวคุณใส่เครื่องปรุงหรือเปล่าครับ
เวลาคุณซื้อของคุณเลือกยี่ห้อด้วยหรือเปล่าครับ
คุณยังคงแต่งหน้าก่อนไปทำงานหรือเปล่าครับ
คุณยังคงต้องเปิดแอร์ตอนนอนหรือเปล่าครับ
คุณยังรักความสะดวกสบายหรือเปล่าครับ
เวลาเข้าห้องน้ำคุณเลือกที่จะเข้าและไม่เข้าหรือเปล่าครับ
เวลาคุณเดินเหยียบสิ่งสกปรกเน่าเหม็นคุณไม่รังเกียจหรือครับ
เวลาคุณใกล้คนมีกลิ่นตัวแรงคุณรู้สึกเป็นปกติอยู่หรือเปล่าครับ
คุณมีใครสักคนที่คุณไม่ชอบหน้าอยู่ในใจหรือเปล่าครับ
เวลาที่คุณขุ่นเคืองใจคุณตำหนิตัวเองสอนตัวเองให้สงบหรือโทษสิ่งรอบตัวครับ
ฯลฯ
ถ้าคุณละได้หมดแล้ว แล้วทำไมคุณไม่ไปบวชซะหล่ะครับ
แต่ถ้าคุณละไม่ได้หมด แต่ละได้ชั่วขณะ
ทำแค่นั้นจะพอที่จะเรียกว่าความเพียรในการดับกิเลสเหรอครับ
ทำแค่นั้นจะพอที่จะได้ให้คุณบรรลุอะไรต่อมิอะไรได้หรือครับ

 

ถามใครคะ?... ถ้าถามเจ้าของห้องคุณอ้อยคงวางเฉยไม่มาตอบนะคะ ...งั้นขอยายผีป่าปั่นห้องนี้ดึงเรตติ้งกลับก่อนะคะกลัวห้องร่วง!... เสียดายสิ่งดีๆ ตอบบางข้อได้ป๊ะ ?...

ระลึกชาติ อืม... เห็นและสัมผัสได้ตั้งแต่หกขวบ เคยคิดว่าตัวเองบ้าหรือตายแล้ว พอทราบว่าไม่ตายก้อคิดว่า เอ้ย! ผีหลอกเข้าจังๆ ตั้งแต่นั้นมาเลยเหมือนคนครึ่งคนครึ่งผี แยกไม่ออก มันเห็นเอง บางทีก้อฝันเหมือนจริง

เคยตกนรกหรือเปล่า ...ครั้งล่าสุดไปเมื่อเดือนก่อนในมิติเห็นตัวเองเป็นเปรต!...เพราะเข้าข้างคนผิดทั้งๆ ที่ทราบว่าคนนั้นผิด

ละนิวรณ์ทั้งหลายได้หมดแล้วหรือ โอ๊ย!...ให้นรกกินเถอะ ถ้าละได้ไม่มานั่งจ่อมก้นชาเถียงชาวบ้านไป เครียดไปบางเวลาที่เจอคำถามจี้ต่อมชวนตอบแบบลองของบ้าง แบบขอข้อคิดก้อดีไป เออ... ละไม่ได้ง่ะ...555...อย่างหนาตราช้างเลยยายผีป่านี่?...

การละนิวรณ์เพียงชั่วขณะและทำจิตให้เป็นสมาธิ แค่นี้ก็สามารถบรรลุอะไรต่อมิอะไรได้แล้วเหรอ ...ละได้นิดได้หน่อยแม้ชั่วขณะยังดีกว่าไม่คิดละอะไรเลยมิใช่หรือ เหมือนคนเลวคนเคยติดคุกทำดีบ้างจะยังไม่ให้แต้มความดีบ้างเชียวเหรอคะ

ศิลของคุณบริสุทธิ์แค่ไหนครับ คุณโกหกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ ...555... ปกติจ้า ไม่เกร็งแต่ระมัดระวัง ปล่อยตามธรรมชาติของครรลองชีวิต ถ้ามีอะำไรมากระตุ้นกระทบจะพยายามมองอย่างมีสติ ไม่หลงกลให้พลาด หรือถ้าพลาดก้อพลาดแบบจำยอม คือถ้าไม่ทำอะไรเลยกลัวผิดนั่นผิดนี่ อ้าว!... อย่าเป็นคนเลย คนเกิดมาต้องทำหน้าที่คนนะ ไม่ใช่นั่งไม่กระดิก กลัวผิดศีล นั่งไม่ทำอะไรเลย กับนั่งวิปัสสนานี่ต่างกันนะ ? โกหกสุดท้ายเหรอ แหม...โกหกเพื่อทำให้คนตาสว่างนี่พระบอกไม่บาปนะ ก้อโกหกว่าชื่อ DevilBitch แต่จริงๆไม่ใช่ ชื่อ เอื้อมเดือน ยิ่งยง ค่ะ

มีโมโหครั้งสุดท้ายเมื่อตอนรอโพสแล้วเวบดับเรื่อยน่ะ เลยด่าตัวเอง บ้าเป่าว่านังนี่ งานการไม่จับไม่ทำข้าวก้อไม่ยัดให้อิ่มมัวแต่ห่วงโพส เอาเป็นเอาตายเชียว แถมขยี้หัวตัวเองแรงๆ

คิดถึงใคร คิดถึงสามสาวที่บ้านที่รอ... คิดถึงชีวิตของพวกเขาข้างหน้่า

คุณไม่เคยอยากได้อะไรเลยหรือครับ
อุ้ย!...ถามได้ อยากสิคะ อยากได้หลายๆอย่างด้วย อย่างน้อยก้อยากได้ความดีติดตัวไปบ้างตอนตายงัยค๊า

คุณใส่น้ำหอม หรือใช้สบู่หอมอาบน้ำหรือเปล่าครับ เคยใช้ประจำตอนรุ่งเรืองยี่ห้อแพงๆท้างน้าน แต่ตอนนี้ละลดไปเยอะแระ แพ้น้ำหอม เปลืองตังส์ ขี้เกลียดอาบน้ำนาน ถึงขั้นบางทีหมักเค็มได้เลยนะคะ

คุณทานก๋วยเตี๋ยวคุณใส่เครื่องปรุงหรือเปล่าครับ...อันนี้ปรุงจนได้รสที่ชอบเลย กินอะไรเสียเงินแล้วจะกินทำไมไม่ตรงลิ้น แต่ไม่เรื่องมากบางทีไปบ้านคนที่ไม่มีอะไรดีนักต้อนรับ ข้าวเปล่าโรยเกลือก้ออร่อย ไม่ตำหนิคนให้กิน ดีกว่าอดกินหรือไม่มีใครให้กิน

เวลาคุณซื้อของคุณเลือกยี่ห้อด้วยหรือเปล่าครับ
ต้องตามกำลังปัจจัยและความเหมาะสม ของดีใช้ได้ดีก้อต้องเลือก ไม่ใช่ซื้อมาทิ้งๆขว้างๆเสียของเสียเงิน

คุณยังคงแต่งหน้าก่อนไปทำงานหรือเปล่าครับ
บางงานแต่งตามงานนั้นๆบางงานไม่แต่งเอาน้ำล้างหน้าลวกๆสางผมมัดจุกเกงยีนส์เสื้อยืดผ้าใบ สวยแระ
ไม่ชอบเปิดแอร์นอนแม้มีแอร์ ยกเว้นต้องนอนรวมกับคนติดแอร์ แพ้แอร์และห่วงค่าไฟ ห่วงชั้นอากาสจะเสีย อิอิ...

เรื่องรักความสะดวกสบายนี่ใครๆ ก้อชอบ?...แต่ถ้ามันไม่มีก้อขี้กลางทุ่งได้ เดินเลาะคันนาได้ นอนกางเต้นท์ได้...


แต่เรื่องห้องน้ำนี่คิดหนัก ยอมเข้าป่าถ่ายในป่าหรือในถุงแล้วมัดกลบดินดีกว่าเข้าไปเจออะไรๆที่ไม่อยากสัมผัสแต่ถ้าเลี่ยงๆไม่ได้ก้อทำใจขี้ๆไปเหอะ นี่เจอบ่อยส้วมแบบขุดไม่มีที่ราด นึกออกไหม !!!

เหยียบสิ่งสกปรกแบบเลี่ยงไม่ได้เราคิดสิว่าล้างได้ นี่เพิ่งลุยโคลนขี้วัวมาเจิงเลย แต่ถ้าเลี่ยงได้เลี่ยงสิ เชื้อโรคติดเชื้อได้ใช่ไหม อยากป่วยหรืิอไงคะ!...

เราไปใกล้คนกลิ่นตัวเหม็นต้องดมตัวเองด้วยว่าเราเหม็นไหม เขาเหม็นเพราะอะไร ไม่ใช่สักแต่ตั้งแง่ขยะแขยงอย่างเดียว คนก่อสร้างทำงานกลางแดดเราไปใกล้พอเหม็นเหงื่อเขาเราทำท่ารังเกลียดนี่กระแดะนะ?... อย่างแฟนตัดหญ้าเหงื่อหยดติ่งๆเรากอดเราหอมได้ รักนี่ ยายของยายผีป่าป่วยแผลเรื้อรังหนอนเต็มเลยยายผีป่าค่อยๆดึงออกเอายาทาให้ ยายเราเองไม่ทำให้ยายจะทำให้ใครเหรอ

ไอ้เรื่องมีใครไม่ชอบหน้าเราแม้แทบไม่เคยคุยกันนี่มีทั้งนั้นล่ะ อย่างคุณชอบหน้ายายผีป่าไหมล่ะถามเจงๆ ห้ามกล้อมแกล้มเอาใจ!...

เรื่องหงุดหงิดนี่ชอบด่าตัวเองก่อนด่าคนที่เป็นที่มาของการขุ่นเคืองใจบางทีก้อเงียบปล่อยไปเดี๋ยวดีขึ้นเอง

เคยบวชนะชีพราหมณ์หลายวัดหลายหน แต่ก้อยังย้อนมาเป็นเหมือนคนทั่วไป กิน ขี้ อยาก นอน เจ็บ รอความตาย

เออ... ถามอะไรอีกไหม?

นี่ตอแหลมาตอบแย่งตอบแทนคนที่ต้องการให้ตอบเชียวนะเนี่ย หมั่นใส้ป๊ะ?... อิอิ

 

คุณยายยังคงลีลาเหมือนเดิมนะครับ

เรียน ท่านที่ชอบสงสัย... ผมขออนุญาตแนะนำท่านด้วยคำพูดสั้นๆว่า "ผู้ที่มีปัญญาจะสามารถแยกแยะสิ่งที่เป็นประโยชน์ออกมาจากสิ่งที่เห็นว่ามิใช่ประโยชน์ได้" และ ผู้ที่มีปัญญาจะไม่เพลิดเพลินอยู่กับการเพ่งโทษผู้อื่น แต่กลับจะเพ่งโทษที่ตนเอง หาข้อบกพร่องของตนเองและเพียรที่จะพัฒนาตนเองอยู่เนืองๆโดยไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

 

เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า

ผมอยากจะแก้อะไรสักหน่อย
กสิณต่างๆ เป็นการฝึกให้พิจารณา ให้เห็นถึงความไม่เที่ยง เพราะความไม่เที่ยงเป็นทุกข์
Quote จากพระไตรปิฏก
ว. พระเจ้าข้า จำเดิมแต่กาลนานมาแล้ว ข้าพระองค์ประสงค์จะเข้าไปเฝ้าพระผู้มี
พระภาค แต่ว่าในร่างกายของข้าพระองค์ ไม่มีกำลังพอที่จะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคได้.
พ. อย่าเลย วักกลิ ร่างกายอันเปื่อยเน่าที่เธอเห็นนี้ จะมีประโยชน์อะไร? ดูกรวักกลิ
ผู้ใดแล เห็นธรรม ผู้นั้นชื่อว่าย่อมเห็นเรา ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นชื่อว่าย่อมเห็นธรรม. วักกลิ
เป็นความจริง บุคคลเห็นธรรม ก็ย่อมเห็นเรา บุคคลเห็นเราก็ย่อมเห็นธรรม. วักกลิ เธอจะ
สำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน รูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง?
ว. ไม่เที่ยง พระเจ้าข้า.
พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า?
ว. เป็นทุกข์ พระเจ้าข้า.
พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือหนอ ที่จะตาม
เห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา?
ว. ไม่ควรเห็นอย่างนั้น พระเจ้าข้า.
พ. เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เที่ยงหรือไม่เที่ยง?
ว. ไม่เที่ยง พระเจ้าข้า.
พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า?
ว. เป็นทุกข์ พระเจ้าข้า.
พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือหนอ ที่จะตาม
เห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา?
ว. ไม่ควรเห็นอย่างนั้น พระเจ้าข้า.
พ. เพราะเหตุนั้นแล ฯลฯ อริยสาวกเห็นอยู่อย่างนี้ ฯลฯ ย่อมทราบชัดว่า ฯลฯ
กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี.

การเพ่งกสิณ เพื่อให้พิจาณาเห็นถึงความไม่เที่ยง เพื่อให้เกิดปัญญา ตัดกิเลส
ไม่ใช่เพื่อให้เกิดฤทธิ์
เข้าใจอะไรกันผิดหรือเปล่า

 

เข้าใจอะไรผิดรึป่าว?[SIZE]

อืมส์....ขอให้ท่านกรุณาทบทวนบทความของคุณณฐมณฑ์ตั้งแต่แรกทุกตัวอักษรก่อนที่จะด่วนตัดสินอะไรอย่างง่ายๆ อันมิใช่วิสัยของผู้ที่ต้องการจะประพฤติและปฎิบัติในธรรมอันละเอียดลึกซึ้งเพื่อพัฒนาจิตใจของตนเองเลย!!

***คุณณฐมณฑ์ เธอกล่าวไว้อย่างละเอียดแล้ว และด้วยเจตนาที่พร้อมจะเป็นผู้ให้จริงๆ มิได้หวังสิ่งตอบแทนใดๆเพื่อตนเองเลย...และหากท่านจะค้าน ก็กรุณาอ่านให้ละเอียดเสียก่อน ทั้งโดยเจตนาของท่านเจ้าของกระทู้ ในเรื่องการฝึกกสินฯ รวมถึงกรรมฐานกองอื่นๆด้วย ก็ได้แนะนำไว้แล้วว่า เพื่อเป็นกำลังเอาไปพิจารณาธรรมต่อให้เกิดวิปัสสนาญาณต่อไป***

ปล. ผมใคร่จะแนะนำว่า ธรรมนั้นเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ผู้ที่ศึกษาและปฎิบัติธรรมนั้น ก็ต้องยกจิตให้ละเอียดตามไปด้วย พยายามละทิ้งมานะทิฎฐิของตนออกไปเสีย และตั้งอยู่ในเจตนาที่ดีทั้งต่อตนเองและเพื่อนมนุษย์ไว้ก่อน หากจะเสนอแย้งอะไร ก็ขอให้เป็นไปอย่างผู้มีปัญญาที่จะ"สากัจฉา"กัน มิใช่ตั้งโจทย์แบบเสียดสีประดุจดังผู้ที่ยังห่างไกลในการอบรมจิตใจของตนเองที่ดี....กอร์ปทั้งการไม่พยายามพิจารณารายละเอียดของเนื้อหาให้ถี่ถ้วนด้วยความรอบครอบเสียก่อน

/*ผมเรียนเสนอกลับไปด้วยเจตนาที่ดี ไม่มีอคติใดๆต่อท่าน และหวังใจว่าท่านจะได้ประโยชน์ในการติติงครั้งนี้ครับ*/

 

...........................






สงสัยได้น่าสนใจนะ
ไม่ต้องระลึกหรอก ผมไม่เคยลืม
ผมไม่ได้ตกนรก ผมอยู่ในที่ๆลึกกว่านั้น และเพิ่งขึ้นมาในชาตินี้
นิวรณ์ทั้งหลายต้องละอยู่ทุกขณะ จะสมบูรณ์ได้เมื่อดับแล้วเท่านั้น
กำลังสมาธิเพิ่มขึ้นศีล 5 ข้อไม่เพียงพอรองรับ
โมโหถูกรวมอยู่ในส่วนความหงุดหงิดรำคาญ
การกระทำทั้งหลายยังจำเป็นอยู่หากเรายังต้องอยู่ในสังคม ผมยังไม่ต้องการนิพพาน ยังไม่ต้องการบรรลุต้องการเพียงที่จะรู้ในสิ่งๆหนึ่งเท่านั้น ต้องจะไปยังที่ๆนั้นเพื่อให้รู้เท่านั้น