ได้ยินเสียงในหัวไม่ใช่หางหู100% ช่วยแนะนำผมหน่อย เครียดมาก

ของคุณไก่อาจจะได้ยินแค่เสียง ของผมนี่แหล่ะหนักกว่าอีก มีทั้งเพลงบรรเลง มีทั้งเจ็บตัวจริงๆ ตอนนี้ก็น่าจะย่างเข้าปีที่ 4 แล้วครับ

 

ของผมใช้สมมุติฐานว่ากระแสไฟฟ้าที่กระตุ้นการทำงานของหัวใจ

มันเข้าไปฉาบ
เหมือนกะเกิดกระแสไฟฟ้าสถิตที่ปลายประสาท
ทำให้กาการรับรู้ ลมหายใจของ
คนป่วยไม่สามารถทำได้

คือเหมือนร่างกายหรือจิตใจ ของเราพักผ่อนไม่ถึงจุด
ที่ความทะยานอยาก หรืออุปปาทานในร่ายกาย

มันเชื่อว่าพอใจ

มันยจะเหมือนนอนเท่าไหร่ก็เพลีย

แล้วพอเราเชื่อว่าเราเพลีย
เราก็จะพยายามชวนเราและเรา
คุย
มันเหมือนกะกลไกการป้องกันตัวอะไรซักอย่าง

ความคิดของเราและเรา

เมื่อเราหนึ่งในเราโดนกระแสไฟฟ้ากระตุ้นประสาทฉาบย้อม
จนเกิดการรับรู้ที่คลาดเคลื่อนไปจากเรา

มันจะชวนเราและเราคุยกันเอง

วิธีแก้คือต้องให้เราและเรา
หนึ่งในเรา
ฟุ้ง

และอีกเราที่ไม่ฟุ้งทุกข์
ที่เห็นเพื่อนร่วมทุกข์ฟุ้ง

นั้นจะเกิดขึ้นหลังจากที่กระแสไฟฟ้าที่กระตุ้นการเต้นของหัวใจ
ปล่อย จากปลายประสาทซะก่อน

ขณะที่ปลายประสาท หรือประสาทสัมผัส
หรือผัสสาหาร

 

พอมันฉาบมันจะเกิดการสลับที่
มันเห็นอะไรมันจะต้องสลับหมด

คำถามง่ายๆ
จิตของเช้าเมื่อวาน
กะจิตของเช้าวันนี้

อันไหนเกิดก่อน

ถามง่ายๆเลย

และนี่คืออาการกระแสไฟฟ้าที่ใช้กระตุ้นการเต้นของหัวใจ
เข้าฉาบย้อมการรับรู้ลมหายใจ
ของผู้ป่วย

เช้าเมื่อวานกะเช้าวันนี้
อันไหนเกิดก่อน

และนั้นเกิดขึ้นกะการรับรู้ลมหายใจ
ของผู้ป่วยด้วย

 

เค้าเรียกลมหายใจของเด็กในครรภ์
ถ้ากำหนดรู้ทุกข์
พระทุกข์ท่านมาโปรด

และพระสมุทัยพระ นิโรธพระมรรคก็มาโปรดด้วย
ท่านมาด้วยกันแหละ

แต่อวิชชา มันทำการสลับการรับรู้
ของลมหายใจอยู่

ให้อุทิศกุศล
ลองอุทิศให้แม่ก่อน

อุทิศกุศลที่รู้ว่าพระทุกข์ท่านมาโปรดอุทิศให้แม่ทำบ่อยๆๆ

จากนั้นก็มาอุทิศให้พ่อ

ผมมักใช้คาถาจักรพรรดิ์ในการอธิษฐานอุทิศกุศล

ท่านใจดีมาก

 

เช่นแพทย์แผนโบราณอาจจะเอาว่านอะรบางอย่างให้เคีั้ยว

แล้วให้ดูว่ารสมันเป็ฯไง
เพราะกระแสไฟฟ้าสื่อประสาท
มันกลับ เฟส

รสปากจะเพี้ยน
จากหวานเป็นขม

 

การอุทิศกุศลทำให้เรา
ฟุ้ง
ใช่

แล้วไง

 

เสียในหัว
ชนิดนี่มีอานุภาพมาก
ผมเคยตกเป็ฯเหยื่อของเสียงในหัวผมเองนี้แหละ

เพราะถ้าเราขัดใจมัน
มันจะออกแรงเอากระแสไฟฟ้าว๊อก กล้ามเนื้อหัวใจเรา

ความดันจะตก
ปากเขียวเลย
ผมเกือบตายเพราะไอ้เสียงในหัวแบบนี้
มาตั้งแต่ปี 2550 ปลายปี

ตอนนี้ก็ยังมีเสียงในหัวแบบนี้อยู่

มีวิธีเดียวต้องยึด
เอากระแสไฟฟ้าที่ควบคุ้มกล้ามเนื้อ
และการเต้นของหัวใจ
มาบัญชาเอง

ด้วยวิธีต่างๆ
บางท่านก็ใช้ยา
บางท่านก็ชี่กง
บางท่านก็โยคะ

บางท่านก็กาแฟ
ดูหนังฟังเพลง
นวด
สปา

อะไรก็อะไรไปเถอะ
ของให้สบายก็พอได้

 

ผมนะถ้ามีคำถาม
มันคือวิจิกิจฉาแหละ
เพราะคุณไปสร้างกรรม
ไปบัญญชาเวลาคนฟุ้งไว้มาก

เวลาคุณวิจิกกิจฉาเจ้ากรรมนายเวรก็คุมบ้าง

แนะนำว่าทุกครั้งที่เสียงในหัวถาม

ให้จำให้ได้ว่าตอบไปว่าอะไร

แล้วถ้ามันถามซ้ำให้ถามมันกลับว่าเมื่อกี่กูตอบแล้ว
มึงจำไม่ได้นี่หว่า

และให้ตอบเฉพาะคำถามก่อนหน้านี้

เช่นมีคำถามว่า
ทำไงด๊

เราตอบอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่คำว่า ไม่รู้
เราและเราถามอะไรก็ได้
ห้ามตอบเราและเราเอง
กันเองด้วยคำว่า
"ไม่รู้" "dont know""ไม่ทราบ"
ห้ามตอบอะไรประเภทนี้เด็ดขาด

ถ้าถามว่าตอบว่าไง

ให้ตอบคำถามนี้เมื่อโดนถามอีกครั้ง
แต่อย่าตอบคำถาม นี้ในการถามครั้งหน้า

 

วิจิกิจฉา คือพระสงสัย เป็ฯการบูชาพระธรรมวิจายะ
ฟุ้งก็คือ พระ อุทัจจะอุกุจจะ
การฟุ้งคือการบูชาพระธรรมวิจายะ
ได้บุญ
อุทิศกุศลให้ แม่ได้

ฟุ้งคือการบูชาพระธรรม

 

ถ้ามีคนถามว่ายิ่งฟุ้งยิ่งดีใช่หรือไม่

นี่คือคำถาม

ถ้าถามคำถามนี้ครั้งหน้า
จะจำคำตอบครั้งนี้ได้มะ

ก็คือคำถาม

กำหนดรู้ทุกข์
อวิชชา
หรือคำตอบว่า "ไม่รู้"
ก็อ่อนกำลัง
อีกเราหนึ่งก็เริ่มจะสงสารเราอีกเรา
เพราะเห็ฯว่าเราอีกเราทุกข์

คือพระวิจิกิจฉา
บูชาท่านแล้วจะมากไปด้วยปัญญา

 

เช้าเมื่อวาน กะเช้าวันนี้
อันไหนเกิดก่อน

ระหว่างสองเช้า
เราตอนเช้าไหน
ทุกข์กว่ากัน
คนไหนน่าสงสารที่สุด

 

ระหว่างเราเมื่อเช้าเมื่อวาน
กะเราเช้าวันนี้
คนไหนทำผิด
ต้องโดนลงทัณฑ์ทรมาน
ถ้าต้องเลือกลงโทษ
จะลงโทษคนไหน
ระหว่างคนเช้าเมื่อวาน
กะคนเช้าวันนี้

 

เนียะๆๆ
ผมป่วย เป็ฯโรคย้ำคิดย้ำทำ

ในระหว่าง
เวลาเที่เราสลับ
เช่นเช้าเมื่อวานกะเช้าวันนี้
เค้าเรียกความทรงจะระยะสั้น

มันจะหายไป
เราไม่ได้ขาดสติ
แต่ความทรงจำระยะสั้นมันหาย
เราไปเอาการรับรู้
ไปกวาดหาความทรงจำระยะสั้นมาคืน
มันไม่ใช่แบบบ้าหรอก

มันควาญหาไม่เจอ
ปัจจัยมันไม่สามารถ
ที่จะปฏิบัติกิจกรรมตรงหน้าได้

แม้แต่ลมหายใจเฉพาะหน้าก็ทำไม่ได้

ยืนยัน
ภาวนาให้ตายก็ไม่มีทางหาย

ต้องเห็ฯพระทุกข์ พระสมุทัย พระนิโรธ พระมรรค
เห็ฯเองไม่พอต้องเรียกคนอื่นมาดู
ให้คนอื่นๆน้อมไว้กะตัว
ถึงจะหาย

ภาวนาทรงฌานอะไรก้ไม่รอด

 

แนะนำให้พักผ่อนให้เพียงพอ ท่องเที่ยวตามธรรมชาติ และเข้าสังคมทั่วไปบ้าง อย่าเก็บตัว คนเราเวลาเครียดประกอบกับพักผ่อนน้อย ระบบในร่างกายจะไม่สมดุลกัน ถ้าเพรียมากๆ จะได้ยินแม้กระทั้งเสียงหัวใจตนเองเต้นเบาๆ แต่ผมไม่เคยเป็นนะ ผมมีแต่ได้ยินเสียงคนจริงๆ จากระยะไกลเท่านั้น

 

จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปอีกนานมั้ยเนี่ยย..

 

ก็ไม่รู้จะงัย

 

ขอเสนอเพิ่มเติม ควรหากิจกรรมที่ทำแล้วมีความสุข มีความสบายใจที่เราชอบ อยู่กับมัน ยิ่งหาที่เป็นสิ้่งที่พบในชีวิตประจำวันง่ายๆก็ควรทำ เช่นฟังเพลง ดมยาดม กินของอร่อยๆ ไปเที่ยวบ้าง ไปทำบุญบ้าง บุญที่แนะนำก็คือ ทำธรรมทาน เพราะเป็นการทำให้จิตเราได้อานิสงส์ ความจริงก็ทุกอย่าง แต่ธรรมทานนี่ไว ก็คือดึงความสนใจของเราออกไปจากสิ่งนี้ก่อนแล้วพอจิตสงบเราก็ค่อยกลับไปทำสมาธิตามวิธีที่เหมาะกับจริตของเราอีกทีครับ

 

สวดมนต์ แผ่เมตตาให้ตัวเองบ่อยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้น...
อะไรจะเกิด ก็ปล่อยมันไป ไม่ต้องไปสนใจอะไรทั้งนั้น...
....มีสติ มีสติ และมีสติ.........
ไม่ต้องไปสืบสาวราวเรื่อง สงบนิ่งท่ามกลางความเคลื่อนไหวเหล่านั้น...
ลดคุณค่าของเรื่องราวในเสียงที่พูด ให้เหลือแค่ มันก็แค่เสียง.... มันก็แค่อวิชชาในจิตเรา

 

ฟังจากสิ่งที่เกิดกับเจ้าของกระทู้ ผมขอวิเคราะห์ดังนี้ครับ

อาการได้ยิงเสียงในหัว(ได้ยินจากในสมอง เหมือนที่คุณได้ยิน)
ไม่ใช่หูแว่ว ไม่ใช่อาการทางประสาท แต่เหมือนเสียงของอีกความคิดหนึ่งที่ไม่ใช่ความคิดของเรา
ซึ่งแบ่งแยกได้สองประเภทคือ
-ถ้าเสียงนั้นดังในขณะที่คุณอยู่ใกล้คนอื่นๆ หรือแม้แต่สิ่งมีชีวิตอื่นๆเช่นสุนัขเป็นต้น
เสียงนั้นอาจเป็นไปได้ว่าเป็นเสียงของความคิดของคนอื่นๆที่อยู่ใกล้ตัวคุณนั่นเอง
หมายความว่า คุณได้แอบฟังความคิดของคนอื่นๆเข้าแล้ว ซึ่งก็สุดแล้วแต่ว่าเขาจะคิด
อย่างไรคุณก็จะได้ยินอย่างนั้น

-ถ้าเสียงนันเกิดขึ้นในขณะที่คุณอยู่คนเดียวตามลำพัง เป็นไปได้ว่า เสียงนั้น
เป็นเสียงมาจากพวกวิญญาณ ผี หรือเทวดาที่มาอยู่ใกล้ๆตัวคุณ

สรูปแล้วสิ่งที่คุณประสบ คือการรับรู้ในคลื่นความคิดของผู้อื่นนั่นเอง
ทางพุทธศาสนาเรียกความสามารถแบบนี้ว่า เจโตปริยญาณ การรู้ใจผู้อื่น
ทางวิทยาศาสตร์เรียกว่า โทรจิต(แต่เป็นแบบภาครับ)

ความสามารถแบบนี้ ถ้ามีแต่พอประมาณ และควบคุมได้ก็เป็นสิ่งที่ดี
แต่ถ้ามีมากเกินไป(มีความไวมากจนควบคุมไม่ได้) ก็ทำให้ใจเจ้าของเป็นทุกข์
และอาจเป็นโรคประสาทได้ง่ายๆแบบที่คุณเผชิญ เพราะต้องไปนั่งรับรู้ว่า
คนอื่นคิดยังไง รู้สึกยังไงกับตน
แต่อย่างไรก็ดี การรับฟังเสียงในความคิดของผู้อื่นได้ ก็ยังไม่ใช่เจโตปริยญาณโดยสมบูรณ์

การที่คุณควบคุมมันไม่ได้(หยุดรับรู้ไม่ได้) ทำให้กลายเป็นโทษ ไม่ใช่คุณ
เพราะเปรียบเหมือนเครื่องรับวิทยุที่ไม่มีสวิตย์ปิด เจ้าของก็ต้องทนหนวกหูจนกลายเป็นโรคประสาท

วิธีแก้.... ไม่มีครับ ผมไม่ทราบ ผมมีแต่อยากจะฝึกให้เป็น...

คิดว่าคำตอบของผมคงมีประโยชน์ต่อคุณบ้าง คุณจะได้รู้ตัวเองว่าคุณไม่ได้บ้า แต่มีอำนาจพิเศษที่ทำให้ฟังเสียงความคิดของคนอื่นออกต่างหาก

 

ฮืม......แก้ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้สินะ
ไม่รู้เกิดจากอะไรด้วย