ผู้สอนธรรมวิเศษใช้เมตตาอย่างเดียวไม่ได้หรือ??

งง หละซี่

อันดับแรก อย่าเอาเรื่อง คน เข้ามาเกี่ยวนะ หน้าไหนก็อย่าเอามาเกี่ยว
มันจะหมอง ฟังธรรม ไม่ได้

ถ้า ไม่เอาคนมาเกี่ยวได้แล้ว ก็ ฟังธรรมต่อไปนี้ ซึ่งเป็น อภิธรรม

" เมตตา นั้นจะมี ข้าสึกใกล้คือ ราคะ " บาลี จะเขียนว่า

" ราโค อาสนฺนปจฺจตฺถิโก " ยกมาแค่นี้นะ
เพราะเป็น ลักขณาทิศจตกุของ เมตตา [ หลักษณะธรรม ที่แวดล้อม เจตสิกเมตตา ]

จากรูปศัพท์ แปลแบบเกรี่ยงคอยาวเนี่ยะ " อาสนะ " ปัจจัต (ปัจจัย) โก คือ บังเกิด

พูดแบบเกรียงแปลคัมภีร์ " เมตตา เป็นฐานที่ตั้งแห่ง ราคะ "

ดังนั้น อาศัย ความตามนี้ ก็ยกธรรมให้เห็นว่า หากแผ่เมตตาบ่อยๆ เดี๋ยว
เถอะ หากธรรมมันผลิก มันจะกลายเป็น ราคะ สุมทรวง

" เดินมาก็ยอมแต่หน้าประตู "


กรุณา หละ

ไม่ยก บาลีแล้วนะ กรุณานี่ จะเป็นเรื่อง " จัดเต็ม "

มุทิตา หละ เธอok ฉันก็ok

อุเบกขา หละ " ตะเอง สะกิดๆ "

**********************************************


ทีนี้ พรหมวิหารเนี่ยะ เขาไม่ได้ ทำเพื่อเป็น เพื่ออยู่

หากไปทำเพื่อเป็น เพื่ออยู่ ก็จะ เป็น อาสนะของ " ราคะ " ตามด้วย
การจัดเต็ม หากokก็ok หากไม่okก็ให้สะกิด

ทีนี้ หากภาวนาเป็น พรหมวิหาร เขาให้ภาวนาเห็น " การสุดรอบ "

คือ พ้นจากพรหมวิหาร แล้วไปไหน .....กลับไป โลก ใช่ปะ

ถ้าใช่ ก็กำหนดรู้ สุดรอบพรหมวิหาร เนืองๆ ไปไหน ........ยังไปอีก ปะ

กำหนดรู้แบบนี้ จะเห็น สุดรอบขอบโลก ได้ กำหนดรู้ทุกข์ได้ หาอุบายนำ
ออกได้ ไม่ใช่ พรหมวิหารอยู่นั้น มันถึงได้ ส่ายหวี

 

+++ "ในบรรดาครูอาจารย์ ที่เป็นอริยะ ที่สอนธรรมวิเศษ" ไม่มีผู้ใดที่สอนไปด้วยใช้ไม้หน้า ๓ คอยกระหน่ำด้วยคำพูดที่ กระทบกระเทียบ แบบ "มิจฉาวาจา" เลยแม้แต่น้อย รวมทั้งไม่มี "ลักษณะกะล่อน อันเป็น มิจฉาทิฐิ" ปรากฏอยู่เลย

+++ "ในบรรดาครูอาจารย์ ที่เป็นอริยะ ที่สอนธรรมวิเศษ" ที่สอนไปด้วยใช้ไม้หน้า ๓ คอยกระหน่ำไปด้วยนั้น ท่านจะกระหน่ำด้วย "วิถีทางแห่งการปฏิบัติ ที่สามารถ ลงมือทำได้จริง" เท่านั้น และ วิธีปฏิบัติ ที่ท่านระบุชี้ "จะตรงกับจริตของผู้ถูกชี้ แบบ เส้นตั้งฉากเป็นเส้นที่สั้นที่สุด" และไม่ต้อง "แปลบาลีเป็นภาษาท้องถิ่น" ทุกอย่างออกมาจาก "ประสพการณ์เป็นหลัก" เท่านั้น

+++ บรรดาผู้ที่น่าอนาถที่สุดก็คือ พวกที่ อวดตัว (สอน) ไปใช้ การกระทบกระเทียบ (มิจฉาวาจา) ไป และเมื่อโดนจี้ก็จะเกิดการ พลิกลิ้นกะล่อน (มิจฉาทิฐิ) ไปเรื่อย ๆ นั้น "เป็นผู้ที่ เอาตัวไม่รอด (จากอบาย)" โดยเฉพาะผู้ที่ได้ "ปรมัตถ์นิสัย (สันดาน) ในส่วนที่มี มิจฉา เป็นองค์ประกอบแล้ว" ย่อมนำพา "พวกผู้ติดตาม ไปอบาย" ด้วยกันทั้งกลุ่ม (แบบผู้ติดตาม เทวทัต)

+++ หากจะดู "อาจารย์ผู้สร้างเขาขึ้นมา" นั้น ให้ดูตรง ๆ ไปที่ "นิสัยของคนทั้งกลุ่ม (จิตรวมหมู่) ในสาย" แล้วสรุปลงที่ % ของ สัมมา VS มิจฉา ให้เป็นที่เข้าใจพอคร่าว ๆ ก็ได้

+++ "อาจารย์เมตตา หรือ อาจารย์กระบอง" ก็ต้องดูด้วยว่า เมตตาตาแบบพรหมวิหาร 4 และเมตตาในธรรม หรือไม่ และต้องแยกให้ออกด้วยว่า "ไม่ใช่เมตตาแบบ ตาปรือ ยิ้มแฉ่ง ละวางปล่อยวางสติ แบบ เมตตากัญชา ทั้งวัน" ส่วนอาจารย์กระบอง ก็ต้องดูว่า "กระบองด้วยวิธีปฏิบัติ หรือ หมาหวงก้าง คอยจะกัด คอยเห่าหอนผู้ที่เข้ามาแสวงหาธรรมตลอกเวลา" จนผู้ปฏิบัติธรรม "รังเกียจที่จะเข้าวัด" (ดูจากยอดของผู้เข้าชม ปี/ปี ก็ชัดเจนเอง)

+++ ไม่ว่าจะเป็น "อาจารย์เมตตา หรือ อาจารย์กระบอง" ก็ตาม หากต้องการแสวงหา "ครูอาจารย์อริยะที่สอนธรรมวิเศษ" ให้ดูที่ "มรรค 8" เป็นหลักเท่านั้นก็พอ ส่วนพวกที่ชอบ "แสดงผลโดยไม่ยอม แสดงมรรค (วิธีปฏิบัติที่ชนส่วนใหญ่เข้าใจได้ง่าย ๆ)" ให้เข้าใจไว้ว่า "ผู้นั้น ยังปฏิบัติไม่ได้ ยังปฏิบัติไม่เป็น แต่ อยากเด่น อยากดัง" และมีลักษณะเด่นที่เป็น "หมาหวงก้าง" ที่สมควรจะหลีกเลี่ยง

+++ ไม่ว่าจะเป็น อาจารย์ใดก็ตาม ให้ดูที่ "มรรค 8" เป็นหลัก ส่วนวิธีสอนจะเป็น "เมตตา หรือ กระบอง" ก็ตาม หาก "ทดลอง" ปฏิบัติตามแล้ว "ได้ผลลัพธ์ที่ตรงกับ มรรคผลนิพพาน" ก็ให้ถือว่า "การสอนชนิดนั้น ถูกกับจริตของตน" และสามารถติดตามการปฏิบัติในสายนั้นได้ นะฮะ

 

ทีนี้ ต้องยกเว้น

กรณีที่เป็น พรหมวิหาร ในแนว พุทธ

พรหมวิการแนวพุทธ เมตตา จะเป็นไมตรี ไมตรีเห็นความเป็นเพื่อนทุกข์
เกิดวนเวียน ในสังสารวัฏ หาทางออกไม่เจอ ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

ถ้าเป็น เมตตา ไมตรี แบบนี้ จะอีกเรื่อง มุ่งสันโดษ ไม่คลุกคลี ทำนิพพาน
ให้แจ้ง ลูกเดียว หากเอา ปัญญาโลกๆ อริยะจายลาย มาจับ เมตตา แบบนี้
จะคิดว่า โดนกระหน่ำด้วยกระบอง เพราะ มันทวนกระแสกิเลส โดยธรรมชาติ

แต่อริยะจานลาย ทำเป็น พูดสอนธรรมศัพท์ง่ายๆ mamมันมา ขโมยธรรม เหยียบพระธรรม ยกตนเป็นศาสดาลาดพร้าววว สันติ !!

 

แสดงว่า บางทีก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
:boo:

 

อ้อ.. เช่นนี้เอง งั้นแสดงว่าเมื่อทรงพรหมวิหารแล้ว ยังไงก้อต้องเจริญวิปัสสนาต่อใช่มั้ยคะ? หยุดแค่ตรงนั้นไม่ได้?

 

ต้องฟังให้เข้าใจนะ

ถ้าเข้าใจ ก็ให้ ทำพรหมวิหารต่อ ไม่ให้เปลี่ยน

แต่ กำหนดรู้ส่วนสุด ส่วนขอบ ให้ดีๆ จะ
ใช้พรหมวิหารผิดหรือถูก มันจะไม่ใช่ปัญหา

สำหรับ ผู้ใส่ใจ มีความเพียร มีสติ มีสัมปชัญญะ

แล้วอย่า งง

คนเรา บรรลุด้วย ธรรมส่วนไหน

ส่วนที่เป็น

" ผู้ใส่ใจ มีความเพียร มีสติ มีสัมปชัญญะ "


หรือ

อารมณ์บัญญัติโลกๆ ที่เขา ถือทำตามกันมา หลายแสนอสงไขย เหล่านั้น

 

จริงๆเมตตา
คือรู้ว่าตัวเราเองหนะทุกข์
และก็เรียกให้คนอื่นมาดูพระทุกข์อริยะสัจจะ

น้อมไว้กะตัว

ก็น่าจะเรียกเมตตานะ
ก้ทำลายอวิชชาได้นะ

 

อุปปาทานว่านี้คือเรา
และนี่คือทุกข์ของเรา
ก็เรียกมาดูกัน

น่าจะเป็ฯวิธีทำลายอวิชชา
ถ้ารู้สึกว่าฉลาด ก็เกิดกุศล
เชื่อคุณพระรัตนตรัยก็ให้อุทิศกุศล

ก็ฟุ้ง
ฟุ้งไปในกุศลก็ยังทุกข์อยู่ดี
คิดว่านี้คือฉลาด(กุศล) มีเจ้าของได้
คิดว่านี้ฉลาดของคนนั้นคนนี้
เรียกมาดูเพื่อนเอ้ย
ทุกข์ทั้งนั้น
ก็ทำลายอวิชชานะ

และก็อุทิศใหม่
ฉลาดมะหละ

 

โอ้ ง่ายดีแท้ ถูกต้องเลย
อยากมองเห็นทุกข์ ก็ต้องไปดูคนที่เขาทุกข์
อย่างที่เจ้าชายสิทธัตถะ มองเห็นคนแก่ คนเจ็บ คนตาย แล้วเริ่มมองเห็นว่าชีวิตนี้มีแต่ทุกข์
ในที่สุดก็หาทางออกบวช

 

อ่าย อี๋ อ้อ อือ อ่าย อี๋ (เอก อะ อี ออบ อ่ะ)

 

ท่านจขกท.ทานกล้วยเยอะๆนะคะ เห็นในรูปน่าทานจังค่ะ ^0^

 

อ้อ!ครัช

 

ลุงกล้วยแมวพูดมากไม่ได้ กลัวเสียภาพลักษณ์ฮะ

 

จริตใงครับท่าน....
จริตของท่านเป็นผู้เลือกเองนะครับ
.......

 

บางคนชอบ...ตรงๆ
บางคนสอนก็...อ้อมโลกไปแล้ว
กว่าจะวกกลับมา...
ศิษย์หนีไปแล้วววววว

 

แล้วจะตามจิกมาสอนให้ดี ให้ได้ หรือว่าปล่อยไปตามจริต....ครับทั่น

 

อย่าตั้งข้อคำถามแบบนี้สิครับ

ครูนึงคน มีศิษ5คน แต่ละคนนิสัยไม่เหมือนกัน...สงสัยไม่เหมือนกัน..ก็ต้องอธิบายคนละมุม แต่เรื่องเดียวกัน

คนป่วย5คน ป่วยด้วยโรคเดียวกัน แต่หมอทำการรักษาดูแลไม่เหมือนกัน มีเด็ก มีผู้ใหญ่ มีผู้ชาย มีผู้หญิง มีคนแก่....ต้นทุนของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
..
ถามว่า คุณเป็นครู หรือ เป็น หมอ หรือเปล่า ล่ะ...
...
มันก็เป็นเช่นนี้เอง

 

ส่ายหวีก็คือส่ายหวี เอกกะวีชอบน่ะ

แต่จริงๆ ส่ายหวีของเอกกะวี..คือ ส่ายหัวหนี...ส่ายหัว ถ้าเขียนผิดจะเป็น ส่ายหวี

เหมือน คำว่า สมิง เขียนเป็น สมงิ

 

อยู่ที่อารมณ์ครับท่าน
วันใหนอยากพูดก็พูดดดดดดด
วันใหนขี้เกียจพูดก็เว้นผิดตรงใหน
ประชดทำไม...
คนนะไม่ใช่ไก่
ข้าพเจ้ามิบังอาจสอนท่านหรอก...
ขี้เกียจหาเหาใส่หัว.....
แค่กิเลสตัวเองก็ยังจะเอาตัวไม่รอดเแล้ว....

 

ถ้าจะว่าไปแล้ว...
มันไม่ใช่การสอนนะ
มันเป็นการคุยกันไปให้ถูกทาง...ธรรม
มากกว่านะ....
ไม่ใช่จบที่...อู้ๆอี้ๆ..ระวังจะชวนกันไปเป็นหมาเด้อซิบอกให้