สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

มันต้องมีสิ ถ้าจะฟุ้งเพื่อให้มันจบ....เพื่อให้มันจบ....ไง

 

หลายท่านก็ไม่ได้ตอบคำถามผม

"ห้ามฟุ้งไปทำไม???"

 

เออ..บังเอิญ ผมไม่ไช่พระไง...อันนี้ ไม่ต้องเป็นกังวล เอ๊ยไม่ต้องฟุ้ง

เหมือนที่ท่าน บุญยง เตือนไง...อย่าฟุ้งดิ..เอกราวี

 

มันไม่มีหรอกไปหยุดฟุ้งได้หนะ
ไม่เคยมีใครทำได้
อสงไขยไหนก็ไม่มี

 

ตอบไปแล้วไง...ฟุ้งแบบรู้ตัว กับฟุ้งแบบลืมตัว
ห้ามฟุ้ง แปลว่า อย่าลืมตัว

 

ชั้นว่าแล้ว ว่าทำไม แกจึงไม่เข้าใจ ที่เคยบอกว่า ให้ดูความคิดจนไปเห็น ก่อนการเกิด เห็นความว่างก่อนการเกิด....แกมันหยิบเเอา ตรงนี้เองมาค้านชั้นในใจตลอดมา

ชั้นให้แกดูความคิด ดูที่มันตั่งอยู่ ดูที่กระบวนการเกิดความคิด...แกดัน เจือก..เอาเหตุว่าผัสสะกระทบตาหูจมูกเป็นเหตุแห่งการเกิดนี้...มาค้านในใจจน ไม่ปฏิบัติ

เฮ้อ...โง้วโง่

 

งั้นถามหน่อย คุณฟุ้งตลอดเวลา แบบต่อเนื่องไม่เคยหยุดหรือเปล่าล่ะ เวลาหลับนี่ คุณยังฟุ้งมั้ย...ไหนว่าไม่เคยทำได้

 

ตามที่ตนเองได้เข้าใจนะคะ

เมื่อจิต เป็นธาตุ ทรงสภาพรู้ หรือ ตั้งไว้เพื่อรู้

จิต จึงเป็นธาตุ ที่ไม่ได้สาบสูญ หรือ หายไปจากโลก
เพียงแค่คืนสภาพที่บริสุทธิ์ดังเดิม
คืนกลายเป็นธาตุของโลกตามเดิม

เหมือนที่บอกว่า จิตเดิมประภัสสร เศร้าหมองเพราะกิเลสจรมา พอกิเลสจากไปก็ผ่องใสคงเดิม

ปัจจัยปรุงแต่ง คือ การเคลื่อนไหลปรุงแต่งธาตุ ให้มีอารมณ์เป็นอารมณ์ขึ้นมา
ให้จิตรับรู้การปรุงขึ้นมา เรียกว่า "แขกจร" หมดเหตุปัจจัย ก็ดับ
มีเหตุก็เกิดอีกที แล้วก็ดับไป

 

ถ้าตอนนั้นทรงฌาน
จะระงับความฟุ้งไปได้
แต่ไม่ได้ไปหยุดมัน

 

นี่คุณบุณยง.....ไอ้ที่มันฟุ้ง...มันไม่ไช่เราฟุ้ง...ถ้าคุณเห็นความจริง ตัวจริงว่าอะไรฟุ้ง...คุณจะเข้าใจเอง...ว่า คุณน่ะไปหลงฟุ้งกับมันเอง ....ยังไม่เคยเห็นตัวฟุ้ง ล่ะสิท่า

 

คือฟุ้งเนียะตัวจริงของมันไม่เคยเป็นของใคร

ไม่มีใครฟุ้งได้แต่แรกอยู่แล้ว
ยิ่งเราไปหยุดมันก็อาจจะ
ล่อให้เราไปยึดมันเข้า

 

ตอนหลับผมยังฟุ้งนะ

 

ไช่ตัวที่ฟุ้ง ความจริง มันเกิดมาเพื่อฟุ้ง...แล้วคุณน่ะ..เข้าไปร่วม เข้าไปจับ เข้าไปรู้ เข้าไปห้าม เข้าไปหยุดมัน ...แบบนี้ไม่ได้...ถ้าคุณไม่ดูมัน เฝ้าดูมันจนมัน รู้ตัวว่ามีคุณเฝ้าดูมัน..มันจะไม่หยุดฟุ้ง มันไม่ละอาย มันคิดว่า ไม่มีใครเห็นตัวมันไง..มันเลยฟุ้งไม่หยุด

 

ตราบที่เรามีร่างกาย

จะมีฟุ้งเกาะตามกายของเราอยู่แล้ว
เกาะลมหายใจเกาะความโน่นนี่นั้น

ก็เลยถามว่า
ไปหยุดมันทำไม

 

ถ้ายกอันนี้ มาเป็น ตัวบทสรุป ก็ แบ เบอร์

เผยไต๋ การเห็น ดันๆ ดึงๆ ที่ปรารภก่อนหน้า เป็นเพียงการ ก๊อปปี้ มาพูด
ให้ได้พูดกับเขาบ้าง

เพราะอะไร ถึง จับได้

ก็เพราะว่า ปฏิจสมุปบาท ของคนก๊อปปี้ มันจะมี กระแสเดียว กระแสเกิด

แล้วก็ปล่อยเลยตามเลย ทำหน้าซื่อๆ NGO ทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่
ตน ขี้ลอยน้ำ เอาดื้อๆ

ทั้งที่ ปฏิจสมปุบาทของการปฏิบัติ จะมี สองกระแส ต้องพิจารณากลับไป
กลับมา ให้มากๆ อีกต่างหาก ไม่ใช่ ไหลตาม แล้ว ทวน แล้วจะ ฮานาก้า !!!

 

เอ้ามา
คือเราเห็นเราดูตัวมันช่ายปะ

แล้วเราจะไปหยุดมันทำไม

 

คุณหยุดการทำงานของร่างกายได้มั้ย คุณหยุดการเติบโต การแก่ ได้มั้ย
ตัวฟุ้งก็เช่นกัน

 

เนี่ยะ ขี้ ลอยน้ำ เห็นบางอย่าง เที่ยง เป็นเสาระเนียด

ภาวนา เถอะครับ อย่าตรึก อย่าเดา อยู่แบบนั้น

ไม่มีประโยชน์หลอกที่จะได้ พูดธรรม ลอยๆ ได้เหมือนเขา


" จิตเกิดจากปัจจัยการ
หากไม่มีอาหาร จิตก็เกิดไม่ได้ "

 

ก็เลยถามคุณไงว่า...คุณเป็นทุกข์กะมันมั้ย คุณหงุดหงิดกะมันมั้ย...คุณสงสัยในตัวมันมั้ย...ถ้าไม่ ก็จบไง

 

ผมหงุดหงิดสุดขีด