สอบถามกรรม จากการพรากไข่นกมาจากรังคะ

​

ในสมัยเด็กๆ ได้ปีนไปเก็บไข่นกมาฟักเองคะ เจตนาคือเราอยากช่วยฟัก
แต่ตอนนั้น ดิฉันไม่รู้ว่าฟักเองไม่ได้คะ เอาไข่ทั้งหมดใส่ในกล่อง แล้วห่อด้วยทิชชูคะ วางไว้
วันต่อมา มดขึ้นคะ ไข่ในนั้นแตกเกือบหมด เหลืออยู่ใบเดียวคะ

​

ดิฉันร้องไห้เสียใจมาก คือเห็นข้างในว่าเป็นตัวคะ พอเหลือใบสุดท้าย ก็เลยเอาไปคืนคะ ที่ต้นเดิม
กรรมที่คิดว่าได้รับมาบ้างแล้วคือ หลังจากนั้น คุณแม่ก็ไปทำงานต่างจังหวัดคะ ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน แล้วไม่สนิทกัน
เลยรู้สึกว่าตัวเองขาดความรักจากแม่ตลอด เลยคิดว่า คงเป้นกรรมที่ไปพลากลูกนักจากแม่เขามา

​

ตอนนี้อายุเริ่มจะเข้าช่วงวัยแต่งงานแล้วคะ กลัวว่า แต่งไปจะแท้งลูก หรือจะมีลูกยากคะ เพราะกรรม เรื่องนี้คะ
สอบถามนะคะ ว่า ควรแก้ไขกรรมนี้ยังไง นอกจากสวดมนต์นะคะ
แล้วกรรมมันหนักพอๆกับทำแท้งไมคะ :'(

ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ

 

ในพระพุทธศาสนา ไม่มีคำสอนเรื่องแก้กรรมนะครับ อันนั้นพวกหมอดูเขาหากิน ถ้าจะแนะนำก็ควรสมาทานอุโบสถรักษาศีล ๕ หรือ ๘ ถวายสังฆทานกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรม นายเวร ขอให้เขาอโหสิกรรมให้ แล้วให้คุณตั้งจิตให้เป็นกุศลแผ่เมตตาให้เขา กรรมในอดีตเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อย่าไปคิดถึงมัน ให้หมั่นระลึกถึงความดีที่เราทำบ่อยๆๆนะครับ จะได้มีความสุขอยู่กับปัจจุบัน.

 

ถ้ากรรมนี้ตามทัน ลูกจะหาย

วิธีแก้ยังนึกไม่ออก ปล่อยนกปล่อยปลาไปเรื่อย ๆ ก่อน

กรรมเบากว่าทำแท้ง แต่เคลียร์ยากกว่า

 

อย่าเพิ่งไปคิดเอาเอง ว่าการที่เราได้รับความทุกข์อย่างใดๆ เป็นเพราะวิบากกรรมที่เราทำจากกรรมอันนั้น และคิดจินตนาการไปว่า เราจะได้รับวิบากกรรมอันนี้เพราะกรรมอันนั้น เพราะกรรมเป็นเรื่องซับซ้อน ถ้าเราไม่มีญาณที่จะหยั่งทราบ เราไปคิดเอาเอง มันอาจจะตรงหรือไม่ตรงก็ได้ บางทีมันอาจจะเกิดจากวิบากกรรมอื่นก็ได้ เพราะบางทีผลแห่งกรรมต้องรอเวลาที่เหมาะสมในการให้ผลด้วย

กลายเป็นว่า ท่านวิตกกังวลกับอนาคตที่ยังไม่เกิด ตามคิดถึงสิ่งล่วงไปแล้วแบบจิตตก แบบนี้ เท่ากับกรรมนั้นส่งผลให้ท่านจิตใจไม่สงบ ซึ่งเป็นวิบากกรรมอย่างหนึ่ง แต่ท่านสามารถก้าวไปข้างหน้า ดับความวิตกกังวลลงให้ได้

ด้วยการสำนึกผิดอย่างจริงใจ และพิจารณาตามความเป็นจริง ว่า เราทำกรรมอันใดไว้เราจักได้รับผลแห่งกรรมนั้น สิ่งใดที่ทำไปแล้วไม่อาจย้อนเวลาไปแก้ไขได้ และไม่อาจไม่รับผลแห่งกรรมนั้นอย่างแน่นอน

แต่ว่าในขณะเดียวกัน ก็ให้มีกำลังใจ พระองคุลิมาลฆ่าคน 1000 กว่าคน ยังบรรลุพระอรหันต์ได้ ไปนิพพานแล้วไม่ต้องรับวิบากกรรมจากการตกนรกที่ฆ่าคน พ้นไปจากการจองเวรกันแล้ว พระเจ้าอชาตศัตรูฆ่าบิดาตนเอง ทำสงครามฆ่าคนอีกด้วย แต่สำนึกผิดในการกระทำ(แต่แก้ไขไม่ทัน)และทำมหากุศลต่อพระพุทธเจ้าและพระศาสนา แทนที่จะตกนรกอเวจีมหานรก กลับตกแค่โลหะกุมภีมหานรก วิบากกรรมที่ฆ่าบิดาเบาบางลงมาก

ท่านควรตั้งจิตอย่างที่ยกตัวอย่าง หนึ่ง สำนึกผิดในบาปกรรมนั้นอย่างจริงจัง สอง พยายามแก้ไขในสิ่งที่ทำผิดบาปนั้น (แต่ว่า มันล่วงไปแล้ว แก้ไขไม่ได้แล้ว ที่จะไม่ให้เกิด) สาม ทำกุศลกรรมให้มาก คือ การทำบุญกุศล ถ้าจะให้ดีถือศีล ๘ ทุกวันพระบ้าง หาเวลาไปถือศีลอุโบสถ สักสามวัน ห้าวัน เจ็ดวัน สิบห้าวันบ้าง หรือทำสังฆทาน แล้วอุทิศกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ขมาลาโทษหรือขอให้เค้าอโหสิกรรม (ถึงแม้เค้าให้อภัย และหยุดการจองเวร แต่ว่าวิบากกรรมในส่วนอื่นต้องรับอยู่ดีนะครับ) ดำเนินการสวดมนต์เป็นประจำเมื่อจิตสงบพอก็แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรด้วย ทั้งนี้ อาจไปสงเคราะห์เด็กกำพร้าไม่ว่า ให้สิ่งของเงินทอง หรือไปทำกิจกรรมกับพวกเค้า

แล้วลองนึกถึง นกคุ่มพระโพธิสัตว์ ชาตินั้นพระองค์ก็ต้องรับวิบากกรรมโดยต้องกลายเป็นลูกนกกำพร้า โดยพ่อแม่นกทิ้งไปเพราะหนีไฟป่า พระองค์รอดจากไฟป่าด้วยคุณของศีล และการระลึกถึงพระพุทธเจ้า ไฟป่านั้นดับลง ในช่วงที่มีไฟป่าพระโพธิสัตว์ถือว่ารับวิบากกรรมกำพร้าชั่วขณะที่มีเหตุไฟป่า น่าจะเป็นเศษกรรม

ท่านอาจไม่รอดจากวิบากกรรมที่ทำกับนก แต่วิบากกรรมอาจจะยังไม่ให้ผลในชาตินี้ หรือวิบากกรรมบางส่วนอาจเป็นอโหสิกรรมถ้าท่านทำกุศลอย่างที่แนะนำ และแม้จะมีวิบากกรรมที่ไม่อาจไม่รับเพราะยังไม่หลุดพ้น แต่ขอให้ระลึกถึงคุณของศีล และพระพุทธเจ้า คุณเหล่านั้นจะคุ้มครองจิตเราได้แม้เราต้องรับวิบากกรรมก็ตาม เรียกว่า ทำดีเข้าไว้ไม่เสียหาย มีแต่เจริญขึ้น

 

...พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนว่า"เจตนาเป็นกรรม" ดังนั้น เมื่อพิจารณา ข้อความที่ท่านจขกท.แสดงไว้ว่า...

..

นี้เป็นเจตนาที่ดีเป็นไปกับ"กุศล" คิดจะให้เขา(นก)เกิดออกมาเป็นตัว มีการให้ชีวิตเขาเท่านั้น หาได้คิดว่าจะนำเขามาทำลายไม่..อย่างนี้จะหาบาปจากที่ใหน ในเมื่อท่านจขกท. "ไม่มีเจตนา"ในส่วนนี้..??

ส่วนที่ไข่ถูกมดมาทำลายนั้น นี่เป็น"ผลกรรม"ของลูกนกในไข่เหล่านั้นเอง ที่ได้ปัจจัยพร้อมจึงมาส่งผลให้ชีวิตถูกตัดรอนไปเสียไม่อาจได้เกิดเป็นตัวได้ ก็ผลกรรมเหล่านั้นย่อมมีมาจากเหตุคือบาปที่เขาต่างเคยทำมาไว้เองทั้งสิ้น ท่านจขกท.ไม่ไช่ผู้ฆ่าทำร้ายทำลายเขาเลยเพราะไม่มี"เจตนา"ในการนั้น..

จึงควรยุติความเดือดร้อนใจ หรือวิตกกังวลไปเสียโดยทันที เพราะนี่เป็นการ"ทำบาปใหม่ทางใจ"ที่จะมีผลนำสิ่งที่ไม่น่าปรารถนาทัังหลายมาสู่ตน...

การสดับศึกษาพระธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ จะเป็นปัจจัยแก่ปัญญา ที่จะทราบเหตุผลที่ถูกตรงเรื่องกรรมต่างๆได้โดยไม่หลงงมงายในเรื่องลัทธิแก้กรรมที่ไม่มีเหตุผล ผู้ที่แก้กรรมได้อย่างแท้จริงมีได้แต่พระอรหันต์ที่ปรินิพพาน(ตาย)แล้วเท่านั้น...นอกนั้นไม่ใช่วิสัยเลย...ทั้งไม่หลงคิดสับสนไปเองว่ากรรมดีเป็นกรรมชั่วหรือกรรมชั่วเป็นกรรมดี..จนพาตนเดือดร้อนใจไปเพราะไม่รู้..นี่คือความเสียหายที่ควรทราบ

บัดนี้ท่านจขกท. พึงละความเดือดร้อนใจลงเสีย เพราะสิ่งที่ตนทำไว้นั้นหาใช่บาปแต่ประการใดไม่ เเต่เป็นบุญที่ไม่ประกอบด้วยปัญญาเท่านั้น ความคิดวิตกต่างๆ หากยังปล่อยให้เกิดต่อเนื่อง ย่อมมีกำลังที่อาจชักนำบาปอื่นให้มาส่งผลแก่ตนได้ในปัจจุบันและสัมปรายภพ..เมื่อจะคิดก็ควรคิดแต่สิ่งกุศลที่เคยทำไว้ คิดให้มากให้บ่อย แม้นี้ก็เป็นบุญที่ควรเจริญ..

 

ที่เคยประสบเหตุและผลมาก็เห็นจะเป็นจริงตามท่าน samnido ครับ

ส่วนวิธีแก้ที่เคยใช้ก็ต้องหมั่นสร้างกุศลด้วยวิปัสสนากรรมฐานเป็นอานิสงส์มหาศาล บวกกับผ้าไตร และพระพุทธรูปหน้าตัก 9 นิ้วครับ แผ่ให้เค้าทุกๆๆๆๆๆๆๆๆ วัน มีโอกาสจะผ่อนร้ายให้กลายเป็นเบาได้ (ลองทำดูไม่ได้ทำให้เสียหายอะไร มีแต่จะทำให้จิตใจเราสงบดีขึ้น) เพราะสัตว์ทุกตัวตนต่างก็มีดวงจิตเป็นผู้ครองกาย ต่างก็มีความรักต่อบุตรตามวิสัย มีความอาฆาต พยาบาทแรงต่อคนที่พรากบุตรจากอกแม่เป็นเรื่องธรรมดาครับ