ตรรกะ คนสมัยใหม่ ในความเห็นเรื่องบาปบุญ กลายเป็นเรื่องของคนโง่หรอครับ?

วันนี้หาไรอ่านผ่านๆ เลื่อนลงไปเจอ

อันที่จริงกรณีนี้ ผมเจอบ่อยครับ ที่ว่าส่วนมากจะมองการนับถือศาสนาเป็นเรื่องงมงาย

ซึ่งผมเข้าใจว่าเขาไม่ได้ปฏิบัติ เเละมันจะกลายเป็น

ingroub outgroup คือมองจากข้างนอก หรือมองอยู่ในวงความเห็นของตัวเองเท่านั้น

เเต่บางที การทำให้ศาสนา อยู่ได้ถึง 5000ปี ก็คือการทำสังคยานา กันเรื่อยๆ

ถ้าในกรณีนี้ผม จึงอยากที่จะถามผู้รู้ จะตอบ เเนวความคิดเเบบนี้เช่นไรครับ









ที่มา : ทำไมวิญญานที่ไปไหนไม่ได้กลับบ้านไม่ได้ แต่เข้าไปในสตูดิโอ เวิร์คพอยท์ ได้ครับ? - Pantip

 

ไม่เกี่ยวกับยุคสมัยครับ
ไม่ว่าสมัยไหน คนที่มีมิจฉาทิฏฐิ ก็มีทุกเมื่อแหละครับ

จะเข้านิพพาน เบื้องต้นต้องเริ่มที่มรรคมีองค์แปด
องค์แรกของมรรคก็คือ สัมมาทิฏฐิ 10 ประการ
1. ทานที่ให้แล้วมีผลจริง
2. ยัญที่ทำแล้วมีผลจริง
3. การเซ่นสรวงหรือการบูชามีผลจริง
4. วิบากแห่งกรรมดีกรรมชั่วมีผลจริง
5. โลกนี้มีจริง
6. โลกหน้ามีจริง
7. มารดามีคุณจริง
8. บิดามีคุณจริง
9. สัตว์ที่ผุดเกิดขึ้นมีจริง
10. พระอรหันต์ผู้ สามารถรู้แจ้งโลกนี้โลกหน้ามีอยู่จริง

เจอพวกมรรคมีองค์หกบ้าง มีองค์เจ็ดบ้าง หรือไม่เอาเลยบ้าง ต้องทำใจ
พวกนี้ไกลนิพพาน ใกล้นรก ถ้าบอกกล่าวแล้วไม่รับกัน ก็ปล่อยไปครับ
เอามาใส่ใจก็หนักเปล่าๆ

ความดีที่ต้องทำเพิ่มก็ยังมี ผู้คนที่พร้อมจะรับฟังก็ยังมี
เอาเวลาไปทำดีเพิ่ม เอาเวลาไปบอกกล่าวธรรมะของพระพุทธองค์ ให้คนที่เขาพร้อมรับฟังจะดีกว่า

 

คนที่ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญนั้นโง่ของจริงครับ

 

คำกล่าวของผู้มีสัมมาทิฏฐิก็จะเป็นสัมมาวาจาแบบท่านที่ได้กล่าวมาข้างต้นนี้
เป็นความเห็นชอบคิดชอบแล้วฮะ

 

คนโง่ ไม่ว่าจะหันมาปฏิบัติหรือไม่มาปฏิบัติ

หากยังไม่บรรลุธรรมตั้งแต่พระโสดาบัน ก็ยังโง่อยู่

คนโง่และยังงมงาย ไม่ว่าจะหันมาปฏิบัติหรือไม่มาปฏิบัติ

ความโง่งมงายก็ยังมีอยู่

บางคนยิ่งปฏิบัติยิ่งงมงาย
เพราะไปหลงนิมิต เจออุปกิเลส วิปัสนูกิเลส ยิ่งงมงายไปใหญ่

ซึ่งมันมีทั้งสองฝ่าย ทั้งคนมาปฏิบัติ และยังไม่ได้ปฏิบัติ

สัมมาทิฐิ ไม่ได้เกิดจาก พอหันมาปฏิบัติ
แล้วชี้หน้าคนไม่ได้ปฏิบัติว่าเป็นมิจฉาทิฐิ
อันนี้ก็ยังไม่ใช่

ตราบใดยังไม่บรรลุธรรม ขั้นพระโสดาบัน
ความเป็นมิจฉาทิฐิก็ยังมีอยู่


คนสมัยใหม่ ต่อให้สมัยใหม่ยังไง
หรือเป็นยุคไหนๆ ยุคพลังงานใหม่ยังไง
มันก็คือ ของเก่า ไม่ได้มีอะไรใหม่ มีแต่ของเก่า

 

การที่ เจ้าของกระทุ้ ไหลไปตามเหตุการณ์ของบุคคลภายนอก กล่าว อย่างนั้น อย่างนี้

ต่อให้ เป็นเรื่องของคนมี ธรรม กล่าวสิ่งที่เป็นธรรม แล้ว เจ้าของกระทุ้ ก็มีอาการ
ปลิดปลิวลอยไปทางนั้นที ทางนี้ที ทางนี้ก็ใช่ ทางนั้นก็ใช่

ล้วนแต่มีความเหมือนกัน ในการเป็น ผู้รักษาพระศาสนาไม่ได้


ก็ตัวเจ้าของกระทุ้เอง ยังมีอาการ เหมือน ปุยนุ่น ลมพัดมาทางตะวัดตก
ก็ปลิวไปทางตะวันออก ลมพัดมาทางตะวันออกก็ปลิวตามไปทางตะวันตก
คนไม่มีธรรมกล่าวสิ่งใดออกมาเพียงลมปากเบาๆ ใจเจ้าของกระทู้ก็ปลิว
ล่องลอยไป เหมือนจะไปอีกด้านที่ลมพัดมา แต่ในความเป็นจริงคือ ไหลตาม

ไม่ต่างกับการไปเจอผู้มีธรรมกล่าวธรรม ใจของเจ้าของกระทู้ก็ปลิวลอยไป
ไหลตาม


พระพุทธองค์ตรัสว่า บุคคลที่มีจิตใจเบาเหมือนปุยนุ่น ลมใดพัดมา ก็ลอย
ไปตามนั้น คือ บุคคลที่ ไม่รู้จักอริยสัจจ ยังไม่เคยสดับ ไม่เคยได้ยิน
ไม่เคยสัมผัส ด้วยปัญญาอันยิ่งของตน

จึงเป็นธรรมดาอยู่เองที่ ได้ยินลมปากอสัทธรรมกล่าว ก็ปลิดปลิว ได้ยินลมปาก
สัทธรรมก็ปลิดปลิว อ้างเลห์ รักษาธรรม สร้างความแตกต่างโดย ย่ำไปบน
อสัทธรรมบ้าง สัทธรรมบ้าง จานลายเสียยิ่งกว่า คนไม่มีศาสนา


คนในศาสนาหากมีธรรมลามก แอบแฝงการเข้าหมู่ เพียงเพื่ออาสัยได้ชื่อ ได้ฐานะ
เป็นผู้รังสรร กำกับบทบาท ผู้นำ เป็นผู้ชี้ทางผู้ปกครองบ้านเมือง ธรรมหัวกล้วย !!
นี่คืออาการ ทำเป็นคนดีแต่เป็นพวกธรรมลามก [ เวรกรรมของคนในศาสนาหากมี
ธรรมลามก จะได้รับโทษ แสนล้านเท่าจากคนนอกศาสนาได้รับ ]

คนที่ไม่ศรัทธาธรรมเหล่านั้น เกิดจากใคร ก็เกิดจาก คนแบบเจ้าของกระทู้นี่
แหละ ที่วาดภาพตัวเองออกมา แล้วไป ยกอีกฝ่ายว่า เป็นคนสมัยใหม่มี
ความประพฤติอย่างนั้นอย่างนี้


ลองพิจารณาดูนะครับ ถ้า เจ้าของกระทู้ เคยสัมผัส รับรู้ ตามความเป็น
จริงใน " ทุกขสัจจ " เชื่อไหมว่า นอกจากจะไม่ไปหยิบ คนเหล่านั้นมาเป็น
ประเด็น ยังสามารถอยู่กับคนเหล่านั้นได้ โดยที่ จะหาทางทำตัวให้เป็น
ประโยชน์ต่อเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตามวาสนา บารมี ไม่มีมโน
แบบคนมีธรรมหัวกล้วย

 

พูดง่ายๆ สั้นๆ แบบฟังไม่ยาก ก็จะพูดว่า


พระพุทธสาสนาไม่ได้ถูกทำลาย หรือรักษาได้ จากการปรากฏของ คนภายนอกมีธรรม หรือ ไม่มีธรรม

พระพุทธศาสนาจะรักษาได้หรือไม่ได้ ขึ้นกับ คุณเจ้าของกระทู้
จะกำหนดรู้ทุกขสัจจ ไม่ส่งจิตออกนอก(ละสมุทัย) ก็จะประจักษ์
นิโรธน(พบพระศาสนา) เจริญมรรค(รักษาปฏิปทาร่องรอยทาง....)

 

มิจฉาทิฏฐิ คือ ความเห็นผิด ไม่ว่าจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมอยู่ดี
สมัยก่อนมีความเชื่อว่าโลกแบน ต่อมามีการพิสูจน์จึงรู้ว่าโลกกลม ความเชื่อนั้นก็หมดไป
ตราบใดที่ยังมีความเห็นผิด เขาจะไม่มีทางพ้นจากความทุกข์ได้เลย ศาสนาพุทธ คือ ศาสนาแห่งความเป็นจริง เน้น ความจริง ไม่ใช่ ความเชื่อ หรือ ต้องเชื่อ เชิญมาพิสูจน์ ธรรมนี้เป็น อกาลิโก ไม่จำกัดกาล เวลา สถานที่ ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ อันบุคคลพึงรู้ได้เฉพาะตน.

 

มองผ่านๆอาจเป็นคุณกานต์ไปโพสไว้ก้อได้ค่ะ ช่วงนี้อากาศยิ่งร้อนอยู่ด้วย

 

รักษากำลังใจครับ
ในบางครั้ง เราอาจจะพบเห็น ผู้ใดผู้หนึ่ง คนใดคนหนึ่ง กระทำไม่ถูกต้อง หรือเราคิดว่าเขากระทำไม่ถูกต้อง ไม่ว่าจะเพศใด สถานะใดๆ
พึงให้โมทนา เฉพาะคุณความดีของเขา แต่ส่วนเดียว
ความผิด ความชั่ว ที่เขากระทำ หรือถูกกล่าวหาว่ากระทำ ถ้าจริงอย่างไรเสีย เขาต้องรับวิบากอยู่ดี
แต่ถ้าไม่จริง ผู้ที่กล่าวหาคงต้องรับวิบาก ด้วยเพราะปรามาสกล่าวตู่ผู้อื่น
ที่สำคัญที่สุด เราจะต้องไม่เอาตัวเรา ไม่มีส่วนอยู่ในวิบากกรรมนั้นๆ
ไม่ว่าจะเป็นผู้โมทนา ผู้กล่าวตู่ เป็นต้น
โดยเหตุนี้ ผู้ที่จะผ่านเรื่องอย่างนี้ได้ จึงชื่อว่า เป็นผู้มีกำลังใจ ด้านอุเบกขาบารมี

โมทนาสาธุ โมทนาสาธุ โมทนาสาธุ

เครดิต คุณเต้ย กลุ่มไลน์ปัญหาธรรมะปฏิบัติธรรม

 

คือผมเข้าใจว่าการรักษาพระพุทธศาสนามีหลายวิธี

หลายท่านเลือกที่จะอุเบกขา เเม้ในครั้งโบราณที่ศาสนา

เริ่มเลอะเลือน กระจัดกระจายก็มีการสังคยานา กันเรื่อยๆ

เเต่บางนิสัย ของเเต่ละคนการวางเฉยก็ไม่ใช้ทางออกที่ใช้ได้โลกีย์วิสัยครับ

ถ้าเช่นนั้น ก็เท่ากับ การรู้ธรรมเพียงบางกลุ่ม เเต่ไม่ได้กระจายออกไป

เเม้ในครั้งพุทธกาล หรือครั้งโบราณ การเผยเเพร่ หรือ การโต้วาทีต่างศาสนา

ก็มีมาตลอด เพราะบางทีมันก็เป็นหน้าที่ของคนบางกลุ่มที่ รู้ว่าจำเป็นต้องทำ

 

ม่ายช่ายๆ

คุณ เจ้าของกระทู้ ยังไม่ศรัทธา ใน ธรรมฤทธิ์ ยังไม่รู้อริยสัจจ จึงเข้าใจ
ไปว่า การที่เรา อาศัยการปรากฏของมารโลก เทวโลก พรหมโลก
แล้วเอามาอาสัยระลึก เพื่อ กำหนดรู้อริยสัจจ คุณไปเข้าใจว่า
เป็นการวางอุเบกขา เอาแต่ประโยชน์ตน

ตรงกันข้าม หากเจ้าของกระทู้ อาศัย เขาเหล่านั้น สัตว์เหล่านั้น
สรรพสังขารเหล่านั้น เพื่ออาสัยระลึก ทำให้สิ้นไปซึ่งตัณหา อุปทาน

ผลานิสงค์จำนวนมหาศาล จะ ส่งไปถึง สรรพสัตว์เหล่านั้น สรรพสังขาร
เหล่านั้นให้ได้สัมผัส ซึ่ง ธรรมฤทธิ์ จะเป็นส่วนแห่งบุญ ให้เขาได้
กระทบรู้ซึ่งการมีอยู่ของ พระพุทธศาสนา ของการกำหนดรู้ทุกขตามความเป็น
จริงในอัตภาพแห่งมนุษย์

ดังนั้น การปฏิบัติธรรม เพื่อให้ตนถึงที่สุดแห่งทุกข์ โดยอาศัย เขาเหล่า
นั้นเป็น ปัจจัยการ อย่าเข้าใจไปว่า เราไม่ได้นำพาเขามาสู่พระพุทธศาสนา

การที่เข้าใจไปว่า การปฏิบัติธรรม เป็นเรื่อง เอาตัวตนพ้นแต่ส่วนเดียว
เราจึงกล่าวว่า คนที่คิดอย่างนั้น จานลาย เสียยิ่งกว่า คนนอกศาสนา

เพราะเป็นผู้มีศรัทธา แต่ เป็น ศรัทธาวิบัติ

 

การโต้วาทีใช้ได้เฉพาะบุคคลที่(ยังพอจะ)ฟังกันบ้างนะครับ สักนิดก็ยังดี
แต่ถ้าเป็นพวกปทปรมะ (อย่างในพันทิพส่วนใหญ่) โต้ไปก็มีแต่จะเพิ่มความขุ่นมัว (ในใจเรา)
และทำให้พวกนั้นลงนรกหนักกว่าเดิม (เพราะมันจะลามไปปรามาสพระรัตนตรัย) เปล่าๆ
ผมจึงเลือกจะไม่ไปยุ่งกับเว็บนั้นครับ ยกเว้นคนที่เขาพร้อมจะฟังเราเท่านั้น

 

ค่อยๆ พินา ไป นะฮับ เจ้าของกระทู้

การแล่นไปจับ อุปทาน " การสังคยานา " เป็นการรักษาพระพุทธศาสนา

หากปล่อยไว้ให้ โคจรในจิต เป็น ทิฏฐิ กล้าเมื่อไหร่

จะปรารภผิดๆ เกียวกับ พระอรหันต์จำนวนมาก ที่ มรณะภาพไปแล้ว
ซึ่ง ส่วนใหญ่ ท่านจะนิ่ง ไม่ออกมาสอนด้วยซ้ำ

หากไปถือทิฏฐิว่า ต้องดิ้นรน จึงเป็นการรักษาธรรม ต้องจัดสรรงบประมาณ
ต้องบรรจุวาระในรัฐธรรมนูญ .......มันจะเข้าทาง โจร จานบิน

อันดับแรก คือ มีจิต บริภาษสงฆ์จำนวนมากที่มีธรรมแต่นิ่ง แล้วหันไปแห่
แหน ยกยอ พวกไม่รู้วิธีรักษาธรรมแต่ขยันสังคยานา เข้าทางโจร


การปฏิบัติธรรมให้บรรลุโดยเร็ว กิจในการรู้อริยสัจจ จึงเป็นเรื่อง เร่งด่วน

 

ขออนุญาติออกนอกเรื่องนะครับ

ผมจะขอพูดถึงความศรัทธาในกรณีเเบบนี้ ที่ว่า รณรงค์ ปกป้องพระพุทธศาสนา

โดย ต่อต้าน คน ที่นำ เศียรพระพุทธรูป หรือ ผลิตภัณฑ์ อันมีลักษณ์ทางพระพุทธศาสนา มาใช้ประดับ

ผมไม่ทราบว่าเขามีทุนมากรึเปล่า เเต่เห็นป้ายโฆษณาติดเเถวสนามบินสุวรรณภูมิ

เเละก็มีคนจำนวนมากพอสมควรที่ ร่วมในการ รณรงค์ครั้งนี้

ในเเนวคิดส่วนใหญ่จะบอกว่า นั่นมันเเค่วัตถุ ไม่ใช่หัวใจหลักสำคัญ

เเต่มันก็ต้องมีทุกยุคทุกสมัย ที่จะมีคนกลุ่มนี้ออกมาเสมอ

ในความเห็นผมคิดว่า เขาคิดว่าเป็นสิ่งจำเป็นต้องกระทำ

เพราะเขาอาจจะยังไม่ รู้ถึงการกระจายของธรรมฤทธิ์

หรืออะไรก็ตามเเต่

 

จะเถียงกันเรื่องความเชื่อมันไม่จบหรอกความเชื่อแต่ละความเชื่อหรือหลักแต่ละอย่างต้องอิงถึงใครบางคนถึงจะมีคุณค่าขึ้นมา อย่างศาสนาก็อิงศาสดา หรือคนที่ไม่เชื่อเรื่องศาสนาก็อิงหลักวิทยาศาสตร์ว่ายังพิสูจน์ไม่ได้ สิ่งที่น่าสนใจมากกว่าก็คือความเชื่อต่างๆ ล้วนส่งผลต่อการแสดงพฤติกรรม การกระทำ ถ้าพฤติกรรมหรือการกระทำเหล่านี้ส่งผลเสียต่อใครบ้าง ต่อตัวเอง คนรอบข้าง สังคม ประเทศ โลก อย่างไรในเชิงที่ประจักษ์ได้จริง คือเริ่มจากปัญหาที่ความเชื่อนั้นก่อขึ้น หรือประโยชน์ที่ได้รับจากความเชื่อนั้นที่เห็นได้จริง ไม่มุ่งเน้นว่าความเชื่อไหนถูกผิด ถ้าพบปัญหาก็แก้ไข

 

ถ้าจะไป ร่วมรณรงค์กับ กลุ่มนั้น กลุ่มเตโชวิ.... อะไรนั่น ถอยออกมาได้เลยฮับ

พอรณรงค์ไปมากๆ ทั้งที่ ยังไม่รู้อริยสัจจ มีแต่อาการสำคัญตน

ความขยัน ในกิจใดๆ เขาก็ทำเพื่อ ร้อยรัด ความสำคัญตน


ไม่เชื่อ ลองไปหา สิ่งที่เขากำลัง รณรงค์ในช่วงไม่กี่วันมานี้ดูสิ

มารณรงค์ให้ " อวดอุตริมนุษยธรรม " คว่ำ พระธรรมวินัย คุณว่าใช่การ
รักษา พระพุทธศาสนาไหม ?

หรือเป็น อาการ สำคัญตนกำเริบ ร้อยรัด เหนียวแน่น แล่นไป นรก

 

ไม่ได้ร่วมเเน่นอนครับ

ถ้าในโลกออนไลน์ความ คึกคะนองมักจะเกิดขึ้นได้เสมอครับ

โดยเฉพาะทางวาจา เพราะคิดว่าไม่เห็นใบหน้า

เเต่กฏเเห่งกรรมก็ยังทำงานตามธรรมชาติ ของเขาอยู่ครับ

การเเสดงออกอย่างคึกคะนองในทำนองนี้ จึงพบได้บ่อยมาก

 

ต้องยินดี กับ เขาถึงจะถูก

แม้นว่า เขาจะมาโพสอะไรที่ ตรงกันข้ามกับ คำสอน

แต่ทว่า เขาได้แสดงให้เราเห็นว่า เขาก็เป็น มนุษย์คนหนึ่งที่เกิดมา
แล้วมีโอกาสพบพระพุทธศาสนา แม้นจะเข้ามาเพื่อ แสดงสิ่งตรงกันข้าม

แต่ ผัสสะ ได้กระทบ จิต ของเขา เป็นไปเพื่อประโยชน์ ในการหยั่งลง
ในวิญญาณ ....ในภายภาคหน้า เขาก็จะมีโอกาส กลับมาเกิดเป็นมนุษย์
พบพระพุทธศาสนา ด้วยปัจจัย มาย้อนแย้งในครั้งนี้

ฝาหรั่งที่เอา พระพุทธรุปไปประดับ ก็ไม่ต่างกัน ย่อมเป็นการ ก่อปัจจัยให้
ได้มาพบพระพุทธศาสนา


การบรรลุธรรม ใช่ว่า จะต้องมา อาศัย กุศลธรรม ตักเตือนให้เห็นคุณ และโทษ

การบรรลุธรรม ยังอาศัย อกุศลธรรมตักเตือน ให้เห็นคุณ และโทษ ก็ได้

การบรรลุธรรม ยังอาศัย อัพยากตาธรรมตักเตือน ให้เห็นคุณ และโทษ ก็ได้


ดีไม่ดี การบรรุธรรม ของพวกเขาเหล่านั้น อาจจะไว กว่า คนที่อ้างรักษาพระพุทธ
ศาสนา ด้วยซ้ำ

ยกตัวอย่าง องคุลีมาน ฯลฯ


วางใจร่มๆ แล้วลองพิสูจน์ธรรม หากไฟกำลังไหม้หัว ไหม้ตัว หากมีโอกาส
ได้ฟังอริยสัจจ ให้ใส่ใจฟังอริยสัจจก่อน ที่จะไปดับไฟจากหัว จากตัว ว่า
นี่ใช่ ธรรมสัมมาปฏิบัติ หรือไม่ !?

หากเข้าใจ ประสาอะไรกับ คนเขามาย้อนแย้ง เขาเอาพระพุทธรูปไปทำนั่นทำนี่

 

หากเราอยากปกป้อง สืบสานพระพุทธศาสนา

จขกท. ก็จง หมั่น รักษาจิตตัวเอง ฝึกให้มีสติ รักษาจิตตัวเอง

เริ่มจากตัวเรานี่ดีที่สุด เรื่องของธรรม ข้ออ้างไม่มี

ข้ออ้างต่างๆมันจะออกมาจากกิเลสทั้งสิ้น