ผมก็นึกถึง คำของหลวงพ่อที่ว่า จิตดวงเดียว ท่องเที่ยวไป อยู่ครับ
ในช่วงวัยเด็ก คำว่า " พระโพธิสัตว์ " เป็นคำที่ผมไม่เข้าใจว่าคืออะไรจนกระทั่ง ผมอยู่ช่วงวัยรุ่น ขึ้น ม.4 ได้ไปค้างบ้านเพื่อนสนิทคนนึง...
ผมก็เคยคิดแบบนี้เช่นกัน อยากจะให้ วัฎสงสาร จบสิ้นกันเสียที อยากจะพาเหล่าสรรพสัตว์ไปให้หมด แต่กว่าจะหมดจริงๆ คงกินเวลานานมาก...
จริงไม่จริงใช่ไม่ใช่ อย่าเอาใจไปวัดไปตัดสินเลยครับ จริงก็เรื่องของท่าน ไม่จริงก็เรื่องของท่าน บาป บุญ ก็ตกอยู่ที่ท่านเช่นกันครับ ผมเข็ดกับการตำหนิ...
ต้องทำบุญไปอีกนานแค่ไหนผมไม่เคยนึกถึงหรอกครับ คิดอยู่แค่ว่าจะช่วยเหลือสัตว์ต่างๆให้พ้นทุกไปได้อย่างไรมากกว่า...
เข้าใจในเจตนาของผู้ริเริ่มก่อสร้างโครงการนี้ดีครับ เลยใช้คำกล่าวให้เข้าใจกันโดยง่ายๆให้ชาวบ้านเข้าใจกัน ผมว่าอะไรที่พึงกระทำแล้วบังเกิดผลบุญที่ดี...
เคยเป็นเหมือนกันครับ คือไม่กล้ากล่าวคำอธิษฐานตามนั้นหลังๆเลยกล่าวเองตามที่ต้องการครับ
"การที่เราจะไปนิพพานลำพังคนเดียว ไม่เป็นประโยชน์ที่สูงสุด การที่ได้นำบุคคลเป็นอันมากไปได้ด้วยกับเรานี่สิ จึงเป็นประโยชน์สูงสุด" สาธุ สาธุ...
เป็นจริงตามนั้นครับ จากที่ประสบมากับตัว
ใครจะสร้างนั้นไม่สำคัญ ขอให้ตรงตามพุทธประวัติ เท่านั้นพอ ถือว่าเป็นบุญใหญ่ ช่วยสืบพุทธศาสนาได้อีก
ตามท่านด้านบนๆบอกครับ ว่าการที่จะเป็นพระโพธิสัตว์โดยสมบูรณ์พร้อมต้องเกิดเป็นชายก่อน เท่าที่เคยรับรู้มาเราตัดสินใจ แน่วแน่เด็ดขาดวันไหน วันนั้น...
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสว่า.. ต่อให้ เนรมิต พระพุทธเจ้า ขึ้นมา 2 พระองค์ แล้วให้ทรงตรัสถาม และตรัสตอบ...
เรื่องของกรรมบางทีซับซ้อนมาก ไม่มีใครรู้ได้จริงแน่นอน พระพุทธองค์เท่านั้นถึงจะรู้ได้จริงแน่นอนครับ
เพราะสัตว์เหล่านั้นรับผลกรรมอยู่สิครับ ถึงได้เวทนา เลยเกิดความเมตตาสงสารเหลือเกิน นึกไปถึงต้นเหตุจริงๆของการหยุดยั้งกรรมนั้นๆก่อนที่พวกเค้าจะกระทำ...
ความเมตตา สงสาร มันมีอยู่มากครับ ตราบใดที่ยังมีสัตว์ให้สงสาร ตราบนั้นผมจะยังยืนยันตามเดิมตลอดไป ตราบจนถึงพร้อมด้วยพระโพธิญาณ ครับ
มาร เท่าที่เคยสัมผัสด้วย ไม่มีตัวตนครับ เกิดจาก เทวดาบางจำพวกที่มี มิจฉาทิฐิ เห็นใครดีกว่าตนไม่ได้ ครับ การฆ่ามารในที่นี้คงจะหมายถึงมารภายใน...
อันนี้แล้วแต่จริตของแต่ละบุคคล ว่ากันไม่ได้ครับ แต่ไปนิพพานคนเดียวก็ยังกลับมา สงเคราะห์คนที่ยังอยู่ในโลกขันธ์ห้า นี้ได้เช่นกันครับผม...
แต่ก่อนความโง่มันกินใจอยู่เป็นโรคกลัวพระนิพพาน แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้วครับ สาธุ สาธุ
สาธุ สาธุ ผมรู้สึกแบบนี้เช่นกัน ว่าถ้าเอาตัวรอดคนเดียวมันไม่ได้แน่ๆแล้วคนที่เหลือล่ะ แล้วสัตว์ที่เหลือล่ะ เลยปล่อยวางไม่ได้ มีเมตตาเป็นกำลังเสมอ
ในเวลาที่เริ่มจะท้อถอย ผมจะนึกถึงสัตว์ต่างๆทุกที พอนึกได้ว่าสัตว์เหล่านั้นยังลำบากอยู่ ยังรับกรรมอยู่ ความเมตตาและสงสาร...
แบบนี้ประมาทไปครับ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยงครับ ความตายเกิดขึ้นกับเราได้ตลอดเวลา จะไปนับ100ปีไม่ได้ครับ เกิดมาไม่ทันไรก็ตาย เดินๆไปซื้อของปากซอย...
เท่าที่ทราบ มีแต่พระโพธิ์สัตว์เท่านั้น ครับ
เอาเป็นว่าถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกไม่ดีไม่เห็นด้วยก็ควรปล่อยวางเสียดีกว่า ปฎิบัติตนตามแนวทางคำสอนของ พระพุทธองค์ เป็นหลักจะดีกว่า...
เหมือนเห็นคนจะตกเหวแต่ไม่ช่วยนะครับแบบนี้ ในเมื่อรู้แล้วเราก็ช่วยกันแนะนำแนวทาง ให้เค้าไปในทางที่ดี ไม่ดีกว่าเหรอครับ...
บางอย่างมันก็ฝืนได้ บางอย่างเราก็ฝืนยังไงมันก็ฝืนมันไม่ได้ เลยต้องปล่อยวางกันไป ครับ ขึ้นชื่อว่าอำนาจกรรมนั้น มันหลีกเลี่ยงไม่ได้...
พม่า แตกมานานแล้วมังครับ ถ้าพม่าเป็นปึกแผ่น มีผู้นำที่ดี คงไม่มีพม่าหนีเข้าเมืองหรอกครับ ใจเย็นๆ ไม่มีใครทำให้เค้าแตกหรอกครับ เอาง่ายๆมาสวดมนต์...
อย่าไปคิดถึงระยะเวลาให้เหนื่อยใจเลยครับ เดี๋ยวใครๆเค้าถอดใจกันหมดพอดี จริงๆแล้ว เรื่องของระยะเวลา...
ถ้าเป็นภัยกับตัวเรา แต่เกิดประโยชน์กับสรรพสัตว์ ผมก็ยินดีทำ บารมีจะถึงไม่ถึง อยู่ที่เรา บารมี แปลว่า กำลังใจเต็ม จะเต็มไม่เต็มเราจะรู้ตัวดีที่สุด
ตามตำนานที่พระพุทธเจ้าตรัส มีคนถามว่า ทำไม่ท่านไม่ทรมานพระยามาราธิราชล่ะ ท่านตอบว่า ไม่ใช่คู่ปรับกัน พระยามารนี่จองขัดคอ ให้ปั่นป่วนนิดหน่อย...
สาธุ สาธุ ไม่เคยรู้เช่นกันเมื่อได้รู้แล้ว ปิติจริงๆ สาธุ สาธุ
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา