สวยมากครับ
จับภาพพระพุทธรูป ผมก็ฝึกอยู่พักนึงครับ แต่รู้สึกว่ายากมาก ภาพเปลี่ยนตลอดเลยยกเลิกความตั้งใจไป เดี๋ยวจะลองกลับไปฝึกใหม่วันละเล็กละน้อย...
ผมว่าน่าจะกำลังไปได้ดี ก็พยายามต่อไปครับ อาการแน่นๆ นี้ผมคิดว่ามาจากการเพ่ง คล้ายๆแนวกสิน มั้งครับ...
มีโอกาสผมจะไปให้ได้ครับผม แต่ผมทำงานต่างประเทศนะครับ แปดเดือน จะได้กลับไทยที กลับไปก็ทำเอกสาร อบรม วุ่นวายไปหมด...
ลองแค่เป็นผู้ดูเฉยๆ ครับ อย่าไปมีความรู้สึกว่ากำลังบังคับให้ลมหายใจยาว หรือให้มันหายใจเต็มปอด พอมันสงบ มันนิ่งแล้ว...
1.จับคำภาวนา นะมะ พะทะ (ส่วนใหญ่) 2.จับลมหายใจครับ
คือ อ้างจากตำราเลยอะครับ คือจะ มีความสุข สดชื่น มีปิติ(ผมจะตัวโยกหัวโยก ถ้าเริ่มเข้าฌานจะเริ่มโยกเลยครับ ถ้าถอยอารมฌ์ออกก็จะหยุด)...
ผมติดอยู่ที่ฌาน2 มาเป็นปีๆแล้ว แต่ไม่รู้วิธีไปต่อจริงๆครับ คือลักษณะฌาน2ของผม มันจะไม่มีนิมิต(ที่เขาว่ากันเป็นดวงแก้ว) แต่ไปไหนมาไหน...
แม้แต่อาการเคารพ กราบไหว้ ของผู้คน ก็เป็นเรื่องของรูปและนาม (ไร้แก่นสาร หาสาระไม่ได้)
ให้เราคิดอย่างนี้ครับ เราไปคิดว่าเค้าเป็นผู้วิเศษ เป็นผู้บรรลุธรรม ดร.สนอง ก็คนคนนึง หลวงปู่เณรคำก็คนคนนึง คนก็สามารถผิดกันได้ทั้งนั้น...
สงสัยเคยฉกเค้าไว้ ตอนนี้เค้ามาฉกคืน
อีกนิด เป็นพุทธภูมิต้องแตกฉานพระธรรมด้วยนะ พระไตรปิฏกนี้ ไม่อยากอ่าน ไม่อยากตาม แต่ตอนเป็นเทพอยู่ดุสิต ต้องแสดงธรรม เดี๋ยวแสดงธรรมมั่ว...
พุทธภูมิต้องหาเรื่องเยอะๆไว้ ลำบากยิ่งดี สายสบายๆ เป็นของปัจเจก ไม่ยุ่งไม่วุ่นวาย ไปคนเดียว สบายใจ (เพิ่มเติม สะบาย นี้เขียนผิดนะ ที่ถูกต้องสบาย)
เพิ่มเติมให้ เรามักไม่รู้ตัวว่าฝันอยู่ แม้ว่าในฝันจะมีแต่เรื่องแปลก น่าเหลือเชื่อ ๑.หัดจำความฟัน เพราะเรามักจะฝันเรื่องเดิมเพียงแต่จำไม่ได้...
ไม่ใช่แค่จิตที่เกิดดับครับ แต่ทุกอย่าเลยที่เกิดและดับ แต่มันเกิดขึ้นเร็วมาก จนประสาทรับรู้ หรือเครื่องมือในปัจจุบันไม่อาจวัดได้...
อโหสิกรรม ซิกันครับ เอาพวงมาลัยไปกราบเขาเลยก็ได้ (จองเวรกันมา)
ทุกข์เพราะกำลังรับผล(กรรม) ของเหตุที่ได้ทำ วางได้ ก็ไม่มีทุกข์ ครับผม
กลิ่นธูป แค่รูปและนาม ไม่มีแก่นสารใดๆเลยครับผม
สมาธิได้แล้ว ให้ฝึกสติเยอะๆ ครับผม
แน่ใจได้อย่างไรว่าเราอยู่จักรวาลเดิม จักรวาลเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ช่วงเวลาการเกิด ดับ การพังทลาย การสร้าง ยาวนานเป็นอสงไขย เป็นกัป...
สาธุ ทุกๆท่าน ผมเกิดมาชีวิตมีแต่ทุกข์เห็นแต่ทุกข์ มีแต่ปัญหามีแต่อุปสรรค์ แรกๆก็เบื่อๆ อยากจะบวช อยากจะไปอยู่ป่า แต่พอโตขึ้นเรื่อยๆ...
นี่ถ้าเป็นพุทธแท้ จะไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด แค่ แสงสะท้อนจากรูปเดินทางมาที่ดวงตา สมองประมวลผล แล้วก็เกิดความยึดมั่นถือมั่นว่า สิ่งนี้ไม่สมควร...
มักจะเป็นผู้ขวนขวายน้อย มีอะไรใช้อันนั้น ไม่อยากได้ไม่อยากมี ทั้งสิ่งของและผัสสะ
ผมก็เคยได้ยินครับ ที่สถานปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวัน (สาขาวัดอัมพวัน) สมัย ตอน ม.๔ ได้ไปปฏิบัติที่ศาลาใหญ่ แล้วนอนที่ห้องพักข้างล่าง ประมาณตี ๒...
เป็นอนาคาริกะบุคคล สะบายใจกว่ากันเยอะเลยน้า
ติดสิ่งไหน ให้พิจารณาสิ่งนั้น ติดเรื่องความกลัวก็พิจารณาความกลัว สิ่งที่เรากลัว จนความกลัวนั้นมันหายไป ต้องพิจารณาให้เห็นถึงเหตุ และการเกิดขึ้น...
ประมาณว่า เคร่งๆ หน่อยนะครับ อยู่กลางป่า ร่มรื่น (ไม่มีไฟฟ้ายิ่งดี) จะมื้อเดียวหรือสองมื้อได้หมด คือตอนนี้ชอบอยู่สองสามที่ ก็มีสวนโมกข์...
ผมไม่เคยนะ ถ้าฝันบ่อยๆนี่เป็นอาการตกหล่นของดวงจิต(จากภพก่อนๆ) ให้สวดมนต์ภาวนา แล้วก็อธิฐานจิตประมาณว่า "กรรมใดที่ทำใว้...
อันดับแรกหากมีข้อผิดพลาดประการใด ขอ อภัยมา ณ ที่นี้ด้วย จะผิดจะถูกยังไง จะชม จะด่า อะไร ผมถือว่า ทุกๆคนได้เข้าช่วยกันทำให้ มันเป็นไปในทางที่ดี...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา