เราจำได้ว่าตอนที่เราไปยุวพุทธฯตอนนั้น เราเคยมีอาการท้องยุบแบบยุบๆพองๆพองๆยุบๆ แบบรุนแรงตอนนั่งสมาธิแหละค่ะ...
เอาจริงๆเราฝึกไม่เป๊ะสักอาจารย์เลยนะคะ ฮ่าๆๆๆ เอาที่เราสะดวกจริงๆ ทุกวันนี้ การใช้สมถะเข้าวิปัสสนาของเรา...
จริงๆเคยลองฝึกแล้วค่ะ แต่ยังไม่ตั้งใจเท่าไร ยังฝึกแบบกล้าๆกลัวๆค่ะ ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ ใจนึงก็กลัวๆค่ะ อยากไปเริ่มต้นกับครูบาอาจารย์ก่อนค่ะ...
ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับคำแนะนำ และชี้แนะที่ดีค่ะ ถ้าปฏิบัติตามได้จะลองทำตามดูนะคะ ที่ถามว่าทำไมถึงฟังธรรมแต่ของหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง...
ขอบพระคุณมากๆค่ะ เราจะขอปฏิบัติเช่นเดิมต่อไปค่ะ ปล่อยให้ธรรมะจัดสรรค่ะ ส่วนเรื่องฌาน ๔ หรือ มโนมยิทธิ ถ้ามันจะได้ถึงเวลาก็ได้เอง...
การฝึกมโนมยิทธิ เรายังไม่กล้าฝึกด้วยตัวเองที่บ้านเต็มที่ค่ะ กลัวคุมตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน ไม่แน่ใจตัวเอง ๑๐๐%...
ตอนนั้นเราไม่รู้จักอาจารย์หรือพระทางด้านนี้เลยค่ะ หลวงพ่อฤาษีเคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ก็ไม่เคยสนใจ บ้านสายลมเรายิ่งไม่รู้จักใหญ่เลย
ตัวยามีอะไรผสมเราไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่พอจะรู้เหมือนกันยาพวกนี้กินแล้วร่างกายจะเสพติดค่ะ จะเลิกต้องค่อยๆลดปริมาณยาลงเลิกปุบปับไม่ได้...
ใช่ค่ะ แต่ก่อนหน้าที่เราจะไปปฏิบัติธรรมครั้งแรก เราเป็นคนดื้อค่ะ ไม่เอาเรื่องธรรมะเลย ไม่มีความรู้ใดๆ และไม่เชื่อเรื่องสภาวะจากสมาธิด้วยค่ะ...
ทุกวันนี้เรายังมีข้อเสียที่แก้ไม่ได้ คือ ความขี้เกียจค่ะ เราเป็นคนขี้เกียจมากถึงมากที่สุด เวลาปฏิบัติธรรมก็ปฏิบัติแบบขี้เกียจๆค่ะ...
เราชอบฟังหลวงพ่อฤาษีเทศนาค่ะ ฟังตามยูทูปนี่แหละ ท่านเป็นพระที่เทศน์แล้วเราเข้าใจชัดแจ้งดีค่ะ ที่เราปฏิบัติมาหลายอย่างเรารู้ด้วยปัจจัตตัง...
ไม่หยุดกินยาแล้วค่ะ ปล่อยวางแล้ว จะกินก็กินไป ถ้ากินแล้วครอบครัว และตัวเรามีความสุขสงบก็กินไปทั้งชีวิตก็ได้ ไม่ซีเรียส...
ทุกวันนี้ครอบครัวเราก็ยังไม่ค่อยสามัคคีกันอยู่นะคะ ฮ่าๆๆ เรารักครอบครัวเรานะ รักทุกคนเลย และเราก็รู้ว่าทุกคนก็รักเรา...
ขอบคุณนะคะ เราเคยลองหยุดยาดู จริงๆหมอห้ามหยุดยาเองค่ะ อาการบางอย่างยังกลับมา เช่น กลัวอะไรไม่มีสาเหตุ แล้วก็ความวิตกเศร้าซึม...
ขอบคุณค่ะ ปล่อยวางไปมากกกกกแล้วค่ะ ทุกวันนี้มีความสุขขึ้นมากกกก เบามากกกก คือดีมากๆจนไม่รู้จะบอกยังไง เราถึงต้องการให้หลานเราเข้าถึงธรรมค่ะ
ให้ค่ะ และยังกินอยู่ทุกวันนี้ค่ะ เลยไม่รู้ว่าเพราะกินยาอยู่เลยมีส่วนกับการทำสมาธิหรือเปล่าน่ะค่ะ
ใช่ค่ะเวลาเรานั่งสมาธิ เราจะรู้สภาวะรอบตัวตลอด ทั้งเสียง กลิ่น แสง อุณหภูมิ เราพยายามไม่ดิ่งจนปิดโลกค่ะ เพราะสติยังไม่เข้มแข็ง กลัวหลุดเหมือนกัน...
เราไม่รู้ว่าของเก่าให้อดีตชาติเราฝึกอะไรมานะคะ แต่ชาตินี้บอกเลยค่ะเราไม่เคยฝึกอะไรมาเลยค่ะ ไม่เคยสนใจเรื่องธรรมเลยค่ะ เป็นคนบาปมาก่อน...
หมอวินิจฉัยว่าเราเป็นโรควิตกกังวล มีอาการแพนิคจากความกลัวในคืนนั้นด้วย แล้วก็มีซึมเศร้า เพราะเราเล่าอาการก่อนไปปฏิบัติธรรมด้วยค่ะ เราโมโหร้าย...
ของท่านโกเอ็นก้า เราเคยไปหลักสูตร ๑๐ วัน ๒ ครั้งค่ะ ครั้งแรกไปได้ครบ ๑๐ วัน จบหลักสูตรอย่างมีความสุข...
ขอบคุณทุกท่านมากนะคะสำหรับคำสอน แนะนำ ตักเตือน และอื่นๆ โพสไหนมีประโยชน์จะย้อนกลับไปอ่านทำความเข้าใจอีกบ่อยๆค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ที่แรกสุดที่เราไปก็ของคุณแม่สิริ ยุวพุทธฯค่ะ เหมือนโดนกระตุ้นของเก่าที่นี่แหละ หลังจากนั้นเราก็ไม่กล้านั่งสมาธิไปอีก ๔ ปี...
ทุกวันนี้ก็ถูกทดสอบอยู่ทุกวันค่ะ แต่กำลังใจดี ไม่ปวกเปียกเช่นสมัยก่อนแล้ว จริงๆ เราอยากไปบวชมากกกก อยากละแล้ว แต่ยังติดว่ามีหลานต้องเลี้ยง...
ที่เราต้องการแก้นิสัยตัวเองก็เพราะต้องการเลิกทะเลาะกับบุพการี และให้อภัยค่ะ ไม่อยากทำให้ครอบครัวร้อนเป็นไฟค่ะ เราเป็นคนคิดลบค่ะ...
คิดอยู่เหมือนกันค่ะ บางท่านเราอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจค่ะ ภาษาธรรมหนักไปเราก็ไม่เข้าใจเช่นกัน พอรู้นิดหน่อยค่ะ แต่น้อยนิดมากๆ...
อย่าเรียกว่าเก่งเลยค่ะ ส่วนหนึ่งเราคงมีของเก่าติดตัวมา แต่กว่าจะมาถึงวันนี้เราทุกข์ใจดังไฟแผ่ดเผามาเยอะค่ะ เวลาเราโกรธมากๆ โกรธจัดๆ เสียใจหนักๆ...
เปล่ากลัวตายค่ะ ไม่เคยกลัวตายเลย กลัวผีค่ะ ฮ่าๆๆๆ แต่ก่อนกลัวหนักกว่านี้อีกค่ะ นี่ทุเลาแล้ว แต่ก็ยังไม่พร้อมจะเจอจะจะค่ะ ในฝันพอได้
เริ่มชินมาหน่อยนึงแล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆ จะพยายามปรับตัวนะคะ
เก็ทค่ะ และขอบพระคุณมากๆนะคะ ที่แนะนำสอนสั่ง สาธุๆค่ะ
ตอนนี้จิตใจเข้มแข็งขึ้นมากค่ะ สติมากขึ้นเยอะแล้ว เข้าใจ และยอมรับสภาวะธรรมได้แล้ว ตอนแรกเราไม่ยอมรับเลยค่ะ รับไม่ได้เลย ไม่เห็นค่ามันเลย...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา