๐..พายุ พายับ ลับผ่าน ต้นหญ้า แหลกราญ ยับย่อ น้ำตา หล่อริ้น รินคลอ ดวงใจ ทดท้อ ระทวย เคยไหม เคยเห็น เช่นนี้ กี่ร้อย แรมปี ที่ต่อ กี่ศพ ทบร่าง...
๐..บนไปเถิดถ้าบังเกิดบนเกิดผล ไม่ต้องขนขวนขวายกายสุขขี ไม่ต้องทำการอันใดให้พึงดี คอยแต่มีสิ่งพึงใจจากใบบน ไม่ต้องแก้ปัญหาน่าปวดหัว...
๐..มีบ้างไหมใครหนอที่พอรู้ เราเกิดอยู่ตั้งเป็นคนแต่หนไหน แล้วจะไปสิ้นสุดที่จุดใด อีกเท่าไหร่ต้องเกิดตายจึงหน่ายพอ ใครเป็นคนลิขิตชีวิตสร้าง...
ขอกล่าวคำ.. ๐..อนุโม-ทนา-ศรัทธาจิต ต่อเหล่ามิตรสหายธรรมจำเสมอ แม้นไม่ได้กล่าวตลอดเปิดบอร์ดเจอ ได้โปรดเธอรับรู้ไว้ใจยินดี ไม่มีของมีค่าที่หาให้...
๐..คือต้นทิศปฏิจจสมุปบาท โซ่แห่งชาติ-ภพ-ตน-ผลสังสารฯ ต้องตัดทิ้งห่วงข้อต่อมานาน อุปาทาน"กู"จึงหายคลาย"อัตตา" ตัดเพียงหนึ่งไม่ต้องถึงซึ่งสิบสอง...
๐..จิตที่มีกูอยู่เป็นคู่เกิด หลงว่าเลิศบังเกิดตนคนตัวหนา ไม่อยู่สุขเร่าร้อนรุกทุกเวลา ด้วยฤทธาดั่งไฟรุมเข้าสุมฟอน มีหนทางใดบ้างจะล้างจิต...
๐..แรกเกิดมาตั้งต้นเป็นคนอยู่ ใครสู่รู้เอากูเข้ามาใส่ ฝากอิงแอบแนบชิดให้ติดใน จนโตไป"กู"ยิ่งใหญ่คับกระดอง แต่เมื่อเด็กเล็กจ้อย"กู"น้อยนิด...
๐..เกาะติด กุมจิต กุมใจ ห่อหุ้ม คลุมไว้ ไม่เห็น บอกใคร เขาอยู่ กูเป็น ให้รู้ ให้เห็น นี่กูู กลับกลอก เวียนวน หนไหน เวียนว่าย รกใน หัวหู ยึดไว้...
๐..แดนที่ฉันฝันถึงซึ่งจะไป เป็นแดนไกลสุดหล้าตาจะเห็น ต้องเดินทางห่างอีกมากยากลำเค็ญ จึงจะเห็นแดนที่ตั้งฝั่งนิพพานฯ ต้องฝึกจิตปิดใจให้ชาญเชี่ยว...
๐..แพร้วเพริศเลอเลิศแล้ว สุดสาย หยุดก่อตะเกียกกาย เกิดแก้วฯ นิพพานส่อทางสาย ผุดผ่อง บุคคลผู้เลิศแล้ว...
"..มาสมัครเป็นนักกลอนช่วยสอนหน่อย เป็นผู้ด้อยน้อยเรื่องอรรถขัดวิถี ไม่ได้มาเสียตั้งนานบุราณปี จึ่งคราวนี้เห็นดีที่ถูกใจ...
ต้องถึงขนาด ไปถอนเงินออกมาให้หมดทุกแบ๊งค์ แล้วเอาไปซื้อทองคำมาเก็บไว้ ส่วนที่เหลือเอาใส่ไหฝังดินไว้หรือเปล่าครับ
รู้สึกอยากจะถามว่า ไปทำอะไรมาถึงได้หน้าตามอมแมมอย่างนี้.. รู้สึกเหมือนกันป่าวล่ะ
ทรงพระเจริญ มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน [IMG] ขอพระองค์ทรงพระเจริญ มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน บารมีปกแผ่ไพศาลทั่วทั้งภพไตรฯ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ..
เฮอะ...พอได้ทีแล้วสามัคคีกันรุมกินโต๊ะเราเลยนะ เอาเสียให้พอนะแม่คุณทั้งสอง อย่าให้ถึงทีเพียวมั่งก็แล้วกัน....โดยเฉพาะแม่นู๋ตา...
น่าสงสาร โดนัลจัง ไม่มีใครเหลียวแลเลย ปล่อยให้นอนเค้งเก้งอยู่กลางถนน...
ต่อจากตอนที่แล้ว... "หนูขอแกเถอะค่ะป้า" เป็นคำพูดของหญิงสาวหน้าตาดีผิวค่อนไปทางขาว อายุคงซักประมาณยี่สิบถึงยี่สิบสอง...
นู๋ตาเอาเพลงมาแปะ เหมือนจะขับไล่ไสส่งเลยน๊อ... เอาเหอะ แล้วพี่เพียวจะได้ลัดเรื่องให้จบเร็วๆก็แล้วกันเน้อ กลัวโดนปาท้วงอ่ะ...
ต่อจากตอนที่แล้ว... ประมาณครึ่งชั่วโมง ก่อนหน้าที่ผมจะหิ้วถุงหมี่เย็นกลับมาสำเร็จความหิวที่บ้าน ที่นั่น!...
เดี๋ยวมาฟังนิยายกันต่อดีกว่านะครับ... ขอเวลาตั้ง 'มาธิ 5นาที..
ไม่ได้ยินจริงๆเหรอนู๋ตา !!! ถ้างั้นก็แสดงว่าใส่ถูกเพลงแล้วล่ะ ใช่แล้วล่ะ เพลงนั้นเลย ...แหะๆๆ
ขอคิดถึงด้วยคนนะครับ.... แต่ไม่รู้ว่าใครจะให้คิดถึงหรือเปล่า?? งั้นขอคิดถึงแม่ก็แล้วกัน.. " แม่จ๋าแม่คิดถึงแท้แม่ของลูก...
มายื่นใบลากิจ 3-4 วัน ไปทำทะลุในเมืองหลวง ใครเข้ามาก่อนช่วยรับไว้หน่อยละกัน... นะๆ เอาเพลงมาให้ฟังกันไปพลางๆ แก้เคล็ดขัดยอก.. ชื่อเพลง........
น้องอาร์ต หายไปนมเน ทะเลแห้งเลยนะครับ... (b-smile)
เอากลอนมาขัดตาทัพ... " เป็นมนุษย์สุดดีอยู่ที่จิต มีความคิดหยิ่งรักในศักดิ์ศรี หัวใจซื่อถือสัตย์จัดว่าดี สิ่งใดที่ยุติธรรมยึดนำพา...
นิยายจบเมื่อไหร่ก็ช่วยทอระสับไปบอกป้าแก้วฯด้วยเนอะน้องแป้ง ป้าแก้วแกเดินมาดูเองไม่ค่อยไหว เพราะแกปวดแอว....ต้องคอยให้ลูกๆหลาน...
ตอนนี้คนแต่งเริ่มจะไม่หนุกซะแล้วสิครับ เพราะว่าหาที่ลงให้จบม่ายด้ายอ่ะ....(cry)
แหะ ๆๆ กำลังมันเหมือนกันครับ แต่ต้องเดินทางไปบางกอก 3วัน กลับมาโน่นแหละครับ ถึงจะมาเขียนต่อได้... นะ นะ
มาส่งเรื่อง สิบสามนาฬิกากับอีกสิบกว่านาที...หมี่เย็นถูกแกะออกมาจากถุงเทลงภาชนะปากกว้างที่เรียกว่าถ้วย บ้างก็เรียกว่าชาม...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา