กรรมอันใดหนอ

พ่อแม่ผมเป็นคนจังหวัดร้อยเอ็ด ท่านได้มาทำงานที่ตำบลอ้อมน้อย อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร และได้คลอดผม ต้นเดือนธันวาคม 2523 (เป็นวันหยุดวันสำคัญของชาวไทย) ตรงที่บ้านเช่าผมอยู่จะติดคลองอะไรนิแระ พ่อกับแม่ผมเล่าให้ฟังว่า พอผมอายุได้ 2 ขวบ ผมชอบไปเดินเล่นใกล้ ๆ คลองน้ำ ชอบใส่เสื้อสีแดง ในสาย ๆ

วันหนึ่ง แม่ได้ถามเพื่อนข้าง ๆ ห้องว่าเห็นผมไหม เพื่อนข้าง ๆ ห้องก็บอกว่าเห็นวิ่งเล่นอยู่แถว ๆ คลองน้ำ แม่ก็เดินไปดูไม่เจอ ก็ตกใจกว่าว่าพ่อจะตกน้ำ ก็วิ่งไปหาพ่อที่โรงงาน (พ่อทำงานโรงล่อท่อใกล้ ๆ บ้านเช่า) แล้วก็มีป้าที่อยู่ข้าง ๆ บ้านเช่าวิ่งมาบอกว่าเห็นเสื้อแดง ๆ ลอยอยู่คลองน้ำ พ่อผมก็รีบวิ่งไปดู ปรากฎว่าผมตกน้ำและกำลังลอยไปกับน้ำ พ่อก็ลอยน้ำไปเอาผมขึ้นมา นั้นคือการตกน้ำในครั้งแรก

ครั้งที่สอง ถัดจากนั้นประมาณไม่ถึงครึ่งปี แม่นั่งซักผ้าที่คลองน้ำที่เดิม ผมก็นั่งเล่นขายของกับเพื่อน แล้วก็ตกน้ำอีก แม่ก็เรียกให้คนช่วยก็มีเพื่อนบ้านมาช่วยขึ้นจากน้ำ

ครั้งที่สาม แม่เล่าให้ฟังว่า ครั้งนี้หนักมากถึงขนาดลอยไปกับน้ำเลย ไม่ได้สติอะไรเลย หน้าคว่ำไปในน้ำ แต่เคราะห์หรือกรรมดีที่รอดมาได้

ครั้งที่สี่ พ่อกับแม่ย้ายกับมาทำนาที่บ้าน ตอนนั้นเข้าโรงเรียนแล้วอยู่ ป.1 อายุ 7 ขวบแล้ว ช่วงทำนาเสาร์อาทิตย์พ่อกับแม่ก็จะอยู่นาตลอด ๆ หาถอนหญ้าถอนต้นไม้ที่ไม่ใช่ข้าวออก แล้วพอสายหน่อยแม่ก็พาน้องสามคนเล็กไปสระผมที่หนองน้ำเล็ก ๆ ของทุ่งนา (ผมมีน้องชาย และ น้องสาว) ให้น้องสาว ส่วนผมกับน้องชายก็มาเล่นน้ำอีกคนละทีห่างจากแม่ไม่ไกลนัก ตรงที่ผมกับน้องชายเล่นน้ำมันจะเป็นที่ที่ควายนอนไม่ลึกก็ประมาณไม่ถึงครึ่งเมตรด้วยซ้ำ
ผมไม่รู้ว่านานแค่ไหน แม่ก็ถามน้องชายว่าเห็นผมไหม น้องชายก็บอกว่าไม่เห็น แม่ก็เรียกหาอยู่นาน แล้วก็ได้เดินลงไปตรงที่ที่ควายนอน แล้วก็เดินไปเตะขาผม แล้วตัวผมก็ลอยขึ้นมาจากน้ำ แม่ก็ร้องจนพี่น้องที่นาติดกันวิ่งมาดู พอก็วิ่งมา แล้วผายปอด เป่าปากก็ยังไม่พื้น พ่อบอกว่าตอนนั้นผมคงตายไปแล้วก็ได้โยนร่างผมให้กับน้าให้เอาไปฝัง น้าเค้าก็เลยดูดที่จมูกผม แล้วผมก็สำลักน้ำออกมา ก็ได้พาผมไปอนามัย แล้วย้ายเข้า รพ. จังหวัดตามลำดับ

ผมก็ยังไม่รู้ว่เพราะอะไรผมถึงรอดมาได้ทั้งสี่ครั้ง แต่ที่รู้ ๆ ครั้งที่สี่น่าจะรุนแรงที่สุด แต่ผมก็ไม่เคยกลัวน้ำเลยนะครับ ก็ลงเล่นน้ำตลอดทั้ง ๆ ที่ยังว่ายน้ำไม่เป็นด้วยซ้ำ ตอนนี้ก็ว่ายน้ำเป็นแล้ว

ชีวิตผมจะวนเวียนอยู่กับพระ อยู่กับศาสนา อยู่เรื่อย ๆ ไม่ขาด จะถนัดทำกรรมดีกว่าทำกรรมชั่ว แม้จะมีช่วงที่หลงทาง หลงแสงสีเสียง อยู่บ้าง ก็จะมีคนมาให้สติ จนทุกวันนี้เริ่มเบื่อ ๆ กับชีวิตที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ จะบวชก็บวชไม่ได้ (เป็นหนี้ กยศ. เป็นแสน ๆ ) มีภรรยาที่ต้องรับผิดชอบ จะมีเวลาไปวัดบางอาทิตย์ละครั้งสองครั้งได้ ไปนั่งทำวัตรกับพระที่บ้าน ทุกวันนี้หาเวลานั่งสมาธิอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่เป็นสมาธิพอ พักนี้จะรู้สึกโกรธง่าย หงุดหงิดง่าย ทั้ง ๆ ที่เราก็เริ่มดูตัวเองมากขึ้น ก็ยังมีความรู้สึกโกรธง่าย หงุดหงิดง่ายเหมือนเดิม ผมไม่แน่ใจว่าผมมาถูกทางหรือว่าข้างขั้นตอนอะไรหรือเปล่า ขอความกรุณาท่านผู้รู้ให้คำแนะนำด้วยครับ

 

เจริญสติ และ ศึกษาเรื่องสติปัฎฐาน 4 ครับ

แนวทางการฝึกสมาธิและการเจริญสติ ในชีวิตประจำวัน ดีมากๆ

http://www.ruendham.com/book_detail...%E3%B9%AA%D5%C7%D4%B5%BB%C3%D0%A8%D3%C7%D1%B9

ดาวน์โหลด | รวมบทความธรรมบรรยาย