กรรมและโทษของ"น้ำเมา" ร้ายแรงกว่าที่คิด!

เปิดดูไฟล์ 4105316

กรรมและโทษของ"น้ำเมา"
ร้ายแรงกว่าที่คิด!

พระพุทธเจ้าสอนตรัสสอน
เรื่อง "โทษของการดื่มน้ำเมา"

ในสมัยพุทธกาลก็มีเหตุเกิดขึ้นมาแล้ว สมัยหนึ่งพระพุทธเจ้า ทรงประทับอยู่ที่เมืองโกสัมพี ทรงปรารภถึงเรื่องราวของพระสาคตเถระเรื่องดื่มสุรา เรื่องมีอยู่ว่า

หลังจำพรรษาที่เมืองสาวัตถีแล้ว พระพุทธองค์พร้อมพระภิกษุสงฆ์ มีพระสาคตเถระเป็นพระอุปัฏฐาก (พระรับใช้) ได้จาริกไปจนถึงตำบลหนึ่งชื่อว่า ภัททวติกานิคม ซึ่งตำบลนี้ได้ชื่อว่ามีพญานาคดุร้ายอยู่ พวกชาวบ้านที่เห็นพระพุทธองค์จึงพากันมา กราบทูลไม่ให้เสด็จไปยังท่าอัมพะซึ่งเป็นบริเวณที่พญานาคอาศัยอยู่

อย่างไรก็ตามพระพุทธองค์ก็เสด็จเข้าไปปูลาดหญ้านั่งขัดสมาธิอยู่ในที่อยู่ของพญานาคนั้น ส่วนพระสาคตเถระเข้าไปใกล้อาศรมนาคแล้วปูลาดหญ้านั่งขัดสมาธิอยู่ใกล้ๆ พญานาคนั้นเช่นกัน พญานาครู้ว่าตนเองถูกบุกรุกจึงได้แสดงฤทธิ์ทำให้ไฟลุกไหม้ขึ้น พระสาคตเถระก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน ท่านใช้ฤทธานุภาพปราบพญานาคให้หมดฤทธิ์ตั้งอยู่ในศีล ในเวลาชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

รุ่งเช้า พระพุทธองค์และพระสาวกได้เข้าไปในเมืองโกสัมพี เรื่องราวที่พระสาคตเถระปราบพญานาคได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองชาวเมืองโกสัมพี จึงได้ทำการต้อนรับพระพุทธองค์แล้วก็พากันไปไหว้พระสาคตเถระ พร้อมกับปวารณาว่า

“ถ้าพระเถระต้องการอะไรที่หาได้ยาก จงบอกเถิดจะจัดถวายให้” ซึ่งพระเถระเองก็รักษากริยาอาการได้ดีสำรวมนั่งนิ่งเสียไม่พูดว่าอะไร แต่มีพวกภิกษุหัวดื้อที่เป็นปุถุชนอยู่พากันบอกฝูงชนว่า

“โยม สุราสีแดงดุจเท้านกพิราบสิ นำมาถวายเถอะบรรพชิตหาดื่มได้ยากและเป็นของชอบใจของพระเถระด้วย”

ชาวเมืองจึงได้นิมนต์พระพุทธองค์พร้อมพระสาวกให้ฉันในวันพรุ่งนี้

ในตอนเช้า ชาวเมืองต่างก็พากันจัดเตรียมสุราสีแดงดุจเท้านกพิราบไว้ถวายพระเถระทุกเรือน พระสาคตเถระดื่มสุราแล้วเมาเดินไปล้มลงที่ประตูเมืองนอนบ่นพร่ำเพ้ออยู่ เมื่อพระพุทธองค์ฉันเสร็จได้เสด็จกลับ พบพระสาคตเถระนอนอยู่เช่นนั้น จึงรับสั่งให้ประคองพระเถระนอนหันศีรษะไปทางพระบาทของพระองค์

พระสาคตเถระกลับนอนเหยียดเท้าไปทางพระพักตร์ของพระพุทธองค์ พระองค์จึงทรงตรัสโทษของการดื่มสุราว่า

“พระสาคตะเคยเคารพในเรา บัดนี้ไม่มีแล้วท่านเคยเป็นผู้มีความสามารถปราบพญานาคได้ บัดนี้ไม่มีแรงที่จะปราบแม้กระทั่งงูปลา ภิกษุทั้งหลายสิ่งใดที่ดื่มแล้วปราศจากความจำได้หมายรู้ สิ่งนั้นภิกษุไม่ควรดื่ม”

ด้วยเหตุนี้พระพุทธองค์จึงทรงบัญญัติสิกขาบทว่า เป็นโทษปาจิตตีย์ในเพราะดื่มสุราเมรัย พอตกตอนเย็น พวกภิกษุประชุมกันในธรรมสภาพูดถึงโทษของการดื่มสุรา พระพุทธองค์ได้ตรัสเป็นนิทานเรื่องหนึ่งต่อว่า

ในกรุงพาราณสี แคว้นกาสี มีฤๅษีอยู่ประมาณ 500 ตน ต่างได้อภิญญาและสมาบัติมีฤทธิ์กันมาก อาศัยอยู่ในป่า ครั้นถึงฤดูฝนจึงอำลาอาจารย์เพื่อเข้าเมืองถิ่นที่อยู่ของมนุษย์ ทำให้ประชาชนและพระราชาเลื่อมใสแล้วให้พักอยู่ในพระราชอุทยาน

ต่อมาวันหนึ่งในเมืองพาราณสีมีเทศกาลดื่มสุรา พระราชาดำริว่า พวกบรรพชิตนั้นคงจะหาสุราได้ยาก จึงรับสั่งให้ถวายสุราอย่างดี เป็นอันมากแก่เหล่าฤๅษี พวกฤๅษีก็พากันดื่มสุราแล้วเมา

บางพวกลุกขึ้นฟ้อนรำ บางพวกขับร้องจนหลับไป พอสร่างเมาพากันตื่นขึ้นมาเห็นอาการอันแปลกของพวกตน ก็เสียใจว่านี่เป็นเรื่องไม่ควรทำ ต่อจากนั้นจึงพากันงดเว้นไม่ยอมดื่มสุราอีก

สุรานั้นเป็นพิษร้ายจริง ขนาดพระผู้ทรงอภิญญาแก่กล้ายังเสียผู้เสียคนจนถูกตำหนิมาแล้ว

********
สนพ.เสบียงบุญ