กระทู้เทิดทูนพระคุณแม่ - ในวันเกิดของลูก 19 มิ.ย

วันเกิด ระลึกเทิดพระคุณแม่
อย่าหลง ทนงแน่ แต่สำราญ
แม่อุ้ม ชูลูกแก้ว เลยเก้าไปแล้วนาน
ลูกยังพาล สันดานหยาบ
รู้ทุกข์ก็ยังทน สุขเลิศล้น จวบวันวาน
ขอลูกทุกสันดาน อย่าพาลหยาบ
หนึ่งวัน เข้าแลเหลียว น้อมใจกราบ
ถามทาบแลใส่ใจ ให้อิ่มคุณ

" ขออำนาจพุทธ ธรรม สงฆ์ จงบันดาลบุญข้า ให้เทวดารักษาคุณแม่ข้าพเจ้ามาโมทนาบุญร่วมกันและมีสุขร่วมกันตลอดไป เมื่อโมทนาบุญแล้ว ขอให้ช่วยเหลือแม่ข้าพเจ้าให้มีสุขภาพกายและใจ ที่ดีด้วยเถิด "

 

คุณแม่เคยเล่าให้ฟังเสมอว่าเมื่อตอนที่ปวดท้องใกล้คลอด คุณแม่ถูกส่งไปโรงพยาบาล.....ไม่เอ่ยชื่อดีกว่าเดี๋ยวสถาบัณเขาจะเสื่อมเสีย เพราะสมัยก่อนกับสมัยนี้เราก็ไม่รู้ว่าวิธีการรักษา และการดูแลคนไข้เขาจะต่างกันมากน้อยแค่ไหน คุณแม่บอกว่าคุณแม่ถูกเข็นขึ้นเตียงตอนไปถึงโรงพยาบาล นึกภาพรถเข็นขนไข้สมัยก่อนก็พอจะรู้ว่าไม่เหมือนสมัยนี้แน่ ท่านเล่าให้ฟังว่าท่านถูกเข็นไปจอดรออยู่หน้าห้องคลอด นานนม หมอก็ทำเคสอื่นไปเรื่อยๆ คุณแม่ก็เจ็บท้องขึ้นเรื่อยๆๆ ก็อ้ายลูกเวงคนนี้แหละมันคงจะถีบท้องอย่างแรงเพื่อที่จะลืมตาออกมาดูโลก คงตีลังกากลับหัวกลับหาง หาทางที่จะมุดออกมาให้ได้ ก็เลยยิ่งทำให้คุณแม่เจ็บหนักกว่าปกติทุกวัน คุณแม่บอกคุณแม่ปวดจนทนไม่ไหว หมอก็ไม่สนใจ คงคิดว่ามันยังไม่ออกมาง่ายๆแน่ก็เลยปล่อยให้นอนๆรอไปซะก่อน คุณแม่ก็ไม่ไหวเหมือนกันนอนร้องแล้ว ร้องอีก ร้องหนักมาก จนนางพยาบาลเดินมาตบปาก แล้วก็บอกให้หยุดร้อง คุณแม่ก็บอกว่า "มาตบทำไมก็คนเจ็บอ่ะ" นางพยาบาลก็แว๊ดมาอีกว่า "เจ็บก็ทนสิที่เวลา เ.....า มะเห็นร้องเจ็บเลยนะ ทีตอนนี้จะคลอดลูกจะเจ็บไรนักหนา ร้องอยู่นั่นแหละ บอกให้หยุดร้อง" คุณแม่ก็หยุดไม่ได้เจ้าค่ะ เพราะร้องแล้วคงช่วยบรรเทาอาการปวดมั้ง ก็ร้องอีก นางพยาบาลก็เดินมาตบอีก ตบซ้าย ตบขวา

รูปนี้ไม่ใช่หนูนะจ๊ะเอามาจากเน็ต รูปหนูตอนเกิดไม่มีถ่ายไว้หรอกจ๊ะ มีแต่ตอนคลานแล้ว
​

เรื่องนี้คุณแม่เคยเล่าให้ฟังบ่อยๆเป็นเรื่องที่คุณแม่จำขึ้นใจ เพราะช่วงวินาทีที่เจ็บปวดที่สุด แล้วยังมีความเจ็บตัวอื่นมาผสมเนี่ย คุณแม่ก็เลยพูดถึงเรื่องนี้ได้ทุกครั้งครา พอคุณแม่เล่าให้ฟังก็มีความรู้สึกว่า อยากจะไปหักคอพยาบาลคนนั้นที่บังอาจมาตบหน้าแม่เรา เพียงเพราะแม่เราปวดท้อง พยายามที่จะเบ่งเราให้หลุดออกมาหายใจอากาศภายนอก สงสารคุณแม่เหลือเกิด ณ ตอนนั้น นึกเห็นภาพว่าแม่เราทำไมต้องลำบากลำบน ต้องเจ็บช้ำร่างกาย และจิตใจเพราะเรามากมาย พอหมอมาพาคุณแม่เข้าไปห้องคลอดและทำคลอดได้ คุณแม่บอกโล่ง เบา สบายตัวมากเลย

น่าสงสารจังเลยนะค่ะ คุณแม่อดทนเพื่อลูกได้ทุกอย่าง เจ็บปวดยังไงก็ต้องทน เพียงให้ลูกได้เกิดมาในวันที่ลูกเรียกว่าวันเกิดตัวเอง จัดงานกันใหญ่โต อึกทรึกคึกโคม ถามว่าผิดไหมที่จะจัดงานวันเกิดไม่ผิดหรอกค่ะ ทุกคนมีสิทธิที่จะทำ แต่ก่อนที่คุณจะนึกถึงตัวคุณเองขอให้คุณคิดถึงผู้ที่ทำให้คุณลืมตามาดูโลกในวันนั้นสักนิด อย่ามัวแต่สนุกสนานเฮฮากับเพื่อน เพราะเพื่อนไม่ใช่คนที่เจ็บปวดเบ่งคุณออกมาค่ะ

 

สุขสันต์วันเกิด และ อนุโมทนาด้วยนะครับ
มีน้อยคนนัก.. ที่จะแลเห็นพระคุณของแม่..

 

ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆนะค่ะ ขอน้อมอนุโมทนาค่ะ

 

ขอบคุณมากจ๊ะ เติ้ล ที่แวะมา

 

ตะเองน่ารักจังเลย ทั้งคุณแม่คุณลูก แม่ตะเองเปรี้ยวมากเลยอ่ะ อิอิอิ
ปีนี้ขอให้มีความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปนะจ๊ะเดี๋ยววันงานมาใหม่อีกที อิอิอิ

 

ตะเองก็น่ารักเป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุดของเค้าเลยอะจ๊ะ ขอบคุณที่แวะมานะจ๊ะ รักนะหอยขม พรใดที่ให้มาขอให้สนองตอบตัวเองเช่นกันนะจ๊ะ

 

....แม้แผ่นฟ้ามิเทียบเท่า...
แม้แผ่นพื้นพสุธาหาเทียบไม่
....แม่..พระคุณนี้สถิตย์ในใจ...
...แม่..ให้นามนี้สถิตย์ในกาย...
​

ขอคุณพระศรีรัตนตรัยคุ้มครอง "คุณแม่และคุณลูก" ค่ะ
​

 

ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก ให้คุ้มครองคุณแม่และคุณอุ้ม ให้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรม มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ ไม่เจ็บไม่จน และอายุยืนยาวนะคะ สาธุค่ะ

 

<TABLE id=lightbox3 style="Z-INDEX: 11; LEFT: 323px; POSITION: absolute; TOP: 4218px" cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD>

<INPUT class=button id=lightboxbutton3 style="BORDER-RIGHT: white 1px solid; PADDING-RIGHT: 4px; BORDER-TOP: white 1px solid; PADDING-LEFT: 4px; FONT-WEIGHT: bold; LEFT: -12px; PADDING-BOTTOM: 4px; BORDER-LEFT: white 1px solid; WIDTH: 30px; CURSOR: pointer; COLOR: white; PADDING-TOP: 4px; BORDER-BOTTOM: white 1px solid; POSITION: relative; TOP: 12px; BACKGROUND-COLOR: black" type=button value=X> ​

<TABLE style="BORDER-RIGHT: white 1px solid; BORDER-TOP: white 1px solid; BORDER-LEFT: white 1px solid; BORDER-BOTTOM: white 1px solid; BACKGROUND-COLOR: black" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR vAlign=center><TD id=lightboxholder style="TEXT-ALIGN: center" vAlign=center align=middle colSpan=2></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE id=lightbox3 style="Z-INDEX: 11; LEFT: 323px; POSITION: absolute; TOP: 4218px" cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD>

<INPUT class=button id=lightboxbutton3 style="BORDER-RIGHT: white 1px solid; PADDING-RIGHT: 4px; BORDER-TOP: white 1px solid; PADDING-LEFT: 4px; FONT-WEIGHT: bold; LEFT: -12px; PADDING-BOTTOM: 4px; BORDER-LEFT: white 1px solid; WIDTH: 30px; CURSOR: pointer; COLOR: white; PADDING-TOP: 4px; BORDER-BOTTOM: white 1px solid; POSITION: relative; TOP: 12px; BACKGROUND-COLOR: black" type=button value=X> ​

<TABLE style="BORDER-RIGHT: white 1px solid; BORDER-TOP: white 1px solid; BORDER-LEFT: white 1px solid; BORDER-BOTTOM: white 1px solid; BACKGROUND-COLOR: black" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR vAlign=center><TD id=lightboxholder style="TEXT-ALIGN: center" vAlign=center align=middle colSpan=2></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย จงดลบันดาลให้คุณแม่ของคุณอุ้มมีความสุข
สุขภาพแข็งแรง อายุมั่น ขวัญยืน เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกหลานไปนานๆค่ะ

ในวันคล้ายวันเกิดคุณอุ้ม ขอให้มีความสุข สมปรารถนาตลอดไป
มีความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

 

ขอบพระคุณมากนะค่ะพี่ สำหรับพรที่มอบให้กับคุณแม่ค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ

 

ขอบพระคุณมากนะค่ะ สำหรับพร พรใดอันประเสริฐ พรใดอันล้ำเลิศของพรนั้นคืนสนองเป็นเท่าทวีคูณค่ะ

 

ขอบพระคุณมากนะค่ะพี่แอ๊ด ที่แวะมาหายไปไหนเสียนานเลยค่ะ ไม่ค่อยเห็นเลย คิดถึงเสมอนะค่ะ พรใดที่พี่แอ๊ดมอบให้มา ขอพรนั้นคืนสนองทุกประการค่ะ รักและคิดถึงเช่นเดิม

 

สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณอุ้ม พรใดๆ ที่ประเสริฐ ขอจงบังเกิดแก่คุณแม่และลูกกตัญญูคนนี้ ตราบเท่าที่ปรารถนานะค่ะ
อ่านกระทู้นี้แล้วน้ำตาไหลเลย คนเป็นแม่ได้เห็นย่อมภูมิใจ ในตัวลูกคนนี้แน่นอน เพราะความคาดหวังที่แม่อยากได้จากลูก ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง ไม่ใช่เสื้อผ้าราคาแพง ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ แต่เพียงแค่ขอให้ลูกสุขสบายเติบโตมาเป็นคนดีของสังคม เท่านี้แม่ก็สุขใจ ยากที่จะหาสิ่งใดมาทดแทน:'(

 

เมื่อแรกแลเห็น.....เจ้าเป็นเหมือนฝัน
รอคอยเจ้านั้น.............รอวันลืมตา
อดเปรียวอดหวาน........ผ่านวันเวลา
สายใยใฝ่หา.............แก้วตาดวงใจ

อ้อนวอนสวดมนต์.......ขอพ้นโพยภัย
ขอเจ้านี้ไซร้................ให้เป็นเด็กดี
ครบถ้วนอาการ................กุมารมารี
ผู้เป็นแม่นี้..................มิรังเกียจเลย

.........วิชชุมาลาฉันท์ ๘..............​

 

ขอบคุณนะค่ะ คุณแอ้ที่ตามมาโพส พรใดอันล้ำเลิศพรใดอันประเสริฐขอให้สนองกลับคุณแอ้เป็น 100 เท่า 1000 ทวี ฝากความคิดถึงๆน้องคอมด้วยนะค่ะ ฝากหอมแก้มทีนึง บอกว่าน้าอุ้มคิ๊ดถึงอ่ะค่ะ

 

แม่สร้อยกลอนยังเพราะอยู่เช่นเดิมเลยเจ้าค่ะ ขอบคุณมากนะสหายรัก ที่ตามมาอ่านทุกกระทู้เจ้าค่ะ

 

ก็ตะเอง เป็นเพื่อนสนิทของเค้านี่หน่า.....

 

อันหญิงใด ให้กำเนิด เกิดมนุษย์
โลกสมมุติ นามนิยม ไว้คมสัน
เรียกว่าแม่ มาแต่แรก ที่แบกครรภ์
เพราะมีท่าน ครอบครอง ป้องลูกมา

ให้น้ำนม ให้น้ำคำ น้ำใจรัก
ให้น้ำพัก น้ำแรง จากแข้งขา
ยอมอาบเหงื่อ ต่างน้ำ นำทรัพย์มา
เพื่อลูกยา ได้ผาสุก ทุกคืนวัน

ทั้งสามภพ ยกตั้ง ขึ้นชั่งเปรียบ
หนักไม่เทียบ พระคุณแม่ สุดแลหา
ถึงอบอุ่น สุริยันต์ และจันทรา
อกมารดา อิงอุ่น กว่าสูญจันทร์
แม้ธารทิพย์ หลั่งไหล มาให้ดื่ม
ไม่ปลาบปลื้ม ซาบซ่าน เท่าธารถัน
ถึงนางฟ้า มาอุ้ม ช่วยคุ้มกัน
ไม่เทียมทัน ตาแม่ ที่แลมอง
แม้สังขาร ลานแหลก แม่แลกได้
หวังจะให้ ลูกตน พ้นภัยผอง
ถึงสูญสิ้น ดินฟ้า ธารานอง
พระคุณของ แม่เรานี้ ย่อมมีเอย



วันคืนแม้เลยผ่าน แต่อย่าให้ความดีที่ได้สร้างสูญหายไปตามเวลานะคะ สุขกายสุขใจและอิ่มในความรักที่มีให้แม่และแม่ให้มาจ๊ะ...

 

ขอบพระคุณพี่ปุญมากเลยค่ะ ซาบซึ้งในบทกลอน รูปภาพน่ารักมากเลย ดีใจที่แวะมานะค่ะพี่ปุญ คิดถึงเสมอ อยากให้มาเจอกันอีกค่ะ