กราบเรียนถามเรื่องสมาธิคะ

ดิฉันเคยนั่งสมาธิ ด้วยวิธีการตามรู้จิตรู้ใจตัวเองตามดูว่าตัวเองคิดอะไรอยู่แล้วก็ดับความคิดไปเรื่อยๆ คิดอะไรก็ตามรู้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ไม่สามารถจะตามความคิดตัวเองได้ คือหาไม่เจอ รู้สึกตกใจมาก พยายามควบคุมสติ แต่ก็ไม่ไหว ฝืนลืมตาขึ้นมา จึงทำให้รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็นที่สัมผัส ดูเลื่อยลอยไร้ชีวิต ไร้ความรู้สึก มันเงียบมาก ไม่รู้สึกว่าถูกกระทบ แม้จะกระทบ เป็นอยู่นาน พยายามจะให้อาการนั้นหายไป จนตอนนี้หายไปแล้ว
ก็รู้สึกเสียดายที่ไม่สามารถนั่งสมาธิได้ แม้แต่การนั่งสวดมนต์นานๆ มันง่วงจนระงับไม่อยู่ อยากถามว่า ดิฉันจะพยายามนั่งใหม่ แต่ถ้าเกิดอาการแบบเดิมอีกควรจะทำอย่างไรดี ดิฉันกลัวว่าสติจะแตกเสียก่อน จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า ตอนนี้นั่งสมาธิบางทีก็รู้สึกเลื่อนลอย แต่จะกลัวเสียมากกว่า ขอบพระคุณคะ ดิฉันสวดมนต์ทุกครั้งก่อนนั่งสมาธิ

 

อาการที่เป็นเกิดจาก คุณบ่อยให้จิต(ผู้รู้ ที่ 1)คิดไปตามที่จิตคิด(ผู้รู้ที่ 2) โดยขาดสติสัมปัชชัญญะ เหมือนคนนั่งคิด คิดไปเลื่อยๆ จนฟุ้งซ่าน ทางแก้ไข จิต (ผู้รู้ที่ 1) แค่ดู ห้ามคิดตาม จิตที่คิด(ผู้รู้ที่ 2) ให้ดู จนผู้รู้ที่ 2 เลิกคิดไปเอง
การแก้ความฟุ่งซ่าน ให้จิตดูที่กายเราที่เป็นโครงกระดูก แทนการปล่อยให้จิตคิด ตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายเท้า พิจารณากายนี้มีแต่โครงกระดูก ของเสีย ไปเลื่อยๆ
อาการง่วงเป็นนิวรณ์หนึ่งที่เกิดกับทุกคนที่นั่งสมาธิ การแก้ไข ให้ปรับอริยาบถหันมาเดินจงกรมแทนการนั่ง เคยอ่านเจอที่หลวงพ่อชา เคยพูดถึงอาการง่วง เวลานั่งสมาธิ ให้ฝืนไว้ไม่ให้หลับแต่ห้ามเปลี่ยนอริยาบถ หรือใช้คำว่างวดหนอ งวดหนอ หยุดงวดหนด แต่ถ้าฝืนไม่ไหวจริงๆ ให้หลับไป แล้วพอรู้สึกตัวให้ทำสมาธิทันที
แต่ที่สำคัญที่สุดคือ การมีสติสัมปัชชัญญะ ขอให้โชคดีค่ะ

 

ยากจัง ทั้งที่คิดว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ช่วยดับความฟุ้งซ่านแล้ว เพราะเราไม่สามารถจะหยุดความคิดของตัวเองได้ จึงต้องตามรู้อย่างเดียว ทำตามแนวหลวงพ่อปราโมทย์ น่ะคะ

 

อาการง่วงนอนที่เกิดในเวลาสวดมนต์เกิดจาก ผู้สวดไม่ได้เข้าถึงบทสวดมนต์ คือขาด
มโนนมสิการ น้อมใจเข้าไปให้ถึงบทสวดมนต์แต่ละบทที่สวดอยู่ เช่นกำลังสวด อิติปิโส
บทสวดพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ ใจของผู้สวดก็ต้องน้อมเข้าถึงพุทธคุณของพระพุทธเจ้า หรือ บทสวด นโม ตัสสะ .... ขอนอบน้อมถึงพระผู้เป็นเจ้าพระองค์นั้น..ใจก็น้อมไปถึงจริงๆ จิตที่ตั้งมั่นในการสวดมนต์ ระลึกถึงบทสวดทุกบท จะไม่ง่วงเลยค่ะ

 

การตามรู้ของแนวทางพระอาจารย์ปราโมทย์ ก็คือ ให้ตั้งมั่นโดยใช้สติสัมปชัญญะ ผู้รู้ที่ 1 ไปดูคามคิดที่เกิด แล้วตัวคุณดอกไม้ป่า พอทราบมัยสติสัมปชัญญะอยู่ที่ไหน

 

ให้นั่งสมาธิแบบสั้นๆสิคับ สักห้านาทีพอ ดูสิมีสติร้ตัวอย่รึป่าวตัวเองกำลังนั่งสมาธิอย่ ถ้าร้ตัวว่านั่งสมาธิตลอด5 นาทีนี้ถือใช้ได้ ไม่เสียสติ หรือขาดสติประการใด
และจิตใจไม่หลงไปตามความคิด หรือไม่ไปอย่ที่ไหนๆ ทำเท่านี้พอแล้ว

แต่สำหรับทำสมาธิ ผมอยากจะบอกอย่าทิ้งคำภาวนา อะไรที่มีคำภาวนาพร้อมกับภาวนาจิตคือทำสมาธินั่นเรียกว่า กรรมฐาน อย่าไปเพ่งหรือตามความคิดโดยไม่บริกรรมภาวนาไปด้วย ให้นึกถึงคำภาวนาตลอด เพราะคำๆนี้มีหน้าที่หน่วงจิต
ให้จิตอย่กับกาย จิตก้คงที่ ไม่ฟุ้งซ่านหรือไปเถลถไลที่ไหน เช่นคำว่าพุทโธ
คำนี้ทำให้จิตเกิดความสงบได้เร็ว ถ้าอย่กับคำๆนี้นาน จิตจะจรวมกันได้เร็วมาก

ส่วนสวดมนต์ภาวนา เป็นสิ่งสำคัญ สวดมนต์เปนสมถะอย่างหนึ่งแต่เปนแบบอ่อนๆ ถ้าสวดก่อนนั่ง จิตเราจะเอาพระไตรรัตนเป็นที่พึ่ง เมื่อมานั่งจิตจะเกิดสมาธิได้ไวกว่าเดิม แต่ถ้าคิดว่าจะไม่ไหวก้สวดมนต์อย่างเดียวพอ
การสวดมนต์ก้จัดได้ว่าเปนบุญอย่างนึงอยู่แล้ว

การทำสมาธิไม่ใช่สิ่งที่ต้องเร่งรีบ หรือรีบด่วนอะไร จะทำได้ดีก้ต่อเมื่อจิตเรามีความพร้อมก่อนแล้ว เมื่อพร้อมแล้วถึงค่อยทำ ช้าๆแต่ได้พร้าสองเล่มงาม แล้วก้ทำทีละนิดๆ

 

ว่างๆ เชิญ จขกท. ไปเรียนรู้เรืองกรรมฐานที่นี่บ้างนะครับ

สภาวธรรม

 

ขอบพระคุณทุกท่านมากๆ