กรุยทางสู่ตำแหน่งนางพยามาร ยังไงก็ไปไม่ถึง

ตามนั้นเป๊ะ ฮับ

 

ครับผม

ผ่านมาและผ่านไป
เป็นสิ่งที่ควรอนุรักษ์ไว้บนเวบนี้ .......

ฝากไว้เพียงภาพถ่าย เหลือไว้เพียงความทรงจำ
เธอมาทำ ระยำ แล้ว เธอก็จากฉันไป 5555

สุริยันจันทรา ฮ่าๆๆๆ งั้นผม ใช้ มโนมะนาวสะยานนะ...

 

ผมไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกครับ
สิ่งที่ผมรู้ว่าตัวเองทำไม่ได้มันก็มี

แค่อยากจะบอกว่า ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศาสนาพุทธ คือ ตัวเอง

 

ดีแล้วครับ จะได้ไม่ ใจสื่อใจ
ไม่ต้องถอดจิตไปเก็บที่อันโดรเมด้า เอาจิตกลับมาที่ ฐานจิตเดิมคือตัวเองครับ!!!!!!

 

ระวังไว้นะครับ เข้าใจถูกแล้วแม้เจตนาดีแต่การกระทำผิด ผลลัพท์อาจจะออกมาไม่ดีก็ดีก็ได้นะครับ และหากท่านไม่ดำรงสติมั้นมีสิทธ์หลงตามได้ก็อย่างที่บอกครับ กำลังสมาธิระดับที่ยังข้ามนิวรณ์ไม่ได้ แล้วเห็นนั่นเห็นนี่ แล้วจะมีวิชชาสามไปเพื่ออะไรละครับ กว่าจะช่วยคนหลงเพียงไม่กี่คนได้อาจจะมีคนบ้าเพิ่มขึ้นมานับพันแล้วนะครับ

ซึ่งก็ตามแต่ว่าผลจะเป็นยังไงเหมือนกัน ผมจะไม่พูดอะไรแล้ว เห็นมีแต่คนปล่อยปละกับไม่มั่นใจ พุทธศาสนาสอนให้เห็นจริงตามสัจธรรม หลายๆคนรู้ก็ปล่อย เฉย เงียบ คนที่ไม่รู้จริงๆมันก็น่าจะสะกิดใจหลายอย่างแล้วละครับ แต่ช่างเถอะสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมครับ

 

เห็น มารมันดิ้นไหมครับ
เรียก คน ไปเป็นแพะรับบาปอยู่ ไหนว่าจบกิจนรกแล้วไงจะเลิกเขียน ดิ้นจัง ขี้เกียจขุด ขี้เกียจโพสต์ นี้ให้เกียรตินางมารฐานะสตรีศรีมารยาสาไถล มาลงต่อแบบ ยั่วให้อยากแล้วก็จากไป

ทีแรกว่าจะหยุดกรรม นางมารมันไม่หยุดออกอาละวาด พล่ามต่อ อะอะ ลบก็ได้ ให้คนไปต่อยอด
กันเอง

แหม... วัวเคยค้า ม้าเคยขี่ ...

จริงๆมันดิ้น เพราะมารมันแพ้ ความดี อิจฉาความรักแบบพระโพธิสัตว์ จริงๆ จ่าแกเป็นคนดีครับ แต่จะเลวเพราะแทนที่จะปกป้องพระสัทธรรมแบบถูกต้อง ดันเฮโลไปกับนางพวกนี้ สุดท้าย ไม่ว่า จ่าหรือผู้เชื่อในพระโพธิสัตว์สายไม่แข็งพอ จบครับ ลงข้างล่างเสียเวลาบำเพ็ญบารมี เพราะจะโปรดมาร แต่ติดกับดักมารเสียเอง

มาเนียน เหมือนหยดยาพิษในน้ำวันละหยด สะสมกว่าจะรู้ลงโลกันต์นรก เป็น อลัชชีไปเลย...

....ด้วยความเคารพขอรับกระผม...

 

ก็บอกแล้วไง เก็บไว้เป็น เมโมรี่ออฟมายฮารท

 

ช่างมันครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ผมขอเปิดการ์ดเวทมนต์ที่หมอบไว้ "รูดซิบปาก" ขอรับ ฮาๆ

 

ผมใช้ มะโนมะนาวสะยานครับท่าน

แต่ ขอบใจที่แกมาเกิดให้พวกฉัน

ทดสอบบารมี กำลังใจ ว่า จะเคลิ้มไปกะแกมั้ย หึ!

ถ้ามัน ใหญ่ คับฟ้า ผลิตภาษาพระสีอาน ได้

ก็ไม่ต้องไปเต้นเร่าๆแบบนั้น มันสัมภเวสีแฝงร่างครับ

ไม่ใช่ทิพยจักขุ ครับ มะโนมะนาวครับ

เอาความสามารถที่มีไปทำประโยชน์มากกว่ามา สื่อนั้นสื่อนี้เลยครับ ดู ตัว เองครับ

 

คิดว่าคงไม่ต้องมโนเดาสญาณแล้วครับเดี๋ยวอีกสักระยะคนมีคนลงไปข้างล่างแบบที่ยังเป็นๆอยู่นี่ละครับ

Edit:แถมให้ด้วยธรรมใดๆที่ได้รับจะเสื่อม ธรรมที่ไม่ได้ก็จะปิด นี่แลผลของการปรามาศผู้มีธรรมสูงกว่านะครับและอาจจะมีอาการตอบสนองช้าอึนๆ(เอ๋อ) ประกอบด้วยนะครับ

 

อย่าไปตัดสินใครว่าเขาเป็นมารเลย

ไม่มีใครคิดว่าตัวเองเป็นมารหรอก
โดยเฉพาะ กับคนที่ยังหลง

ไป ๆ มา ๆ มันจะทำให้เขาถือทิฐิตัวเอง แล้วยิ่งแน่วแน่ในทางเดินของตัวเองอีก

 

ท่านลองพิจารณาดูครับ คนบ้าลงนรกได้ไหม? คนพิการไปสวรรค์ได้ไหม ? ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้เท่ากฏแห่งกรรมแล้วครับ

ที่พิมพ์ๆมามันแค่สมมุติบัญญัติเท่านั้น สำหรับคำว่ามาร = ผู้ทำลายธรรม ซึ่งตรงตามอาการแน่นอน สำหรับสมมุติคำนี้ และแน่นอนว่าเขาไม่คิดว่าตนเป็นมาร แต่คำที่ผมใช้ท่านลองสังเกตุดูว่ามันคือภาษาที่ตรงตามอาการใช่ไหม? ดังนั้นผมสมมุติบัญญัติได้ตรงและเข้าใจง่ายแล้วครับหรือจะใช้คำอื่นก็ได้ครับแต่ต้องตรงตามอาการนี้

และถึงเขาไม่คิดการกระทำของเขาก็คือ "การทำลายสัจธรรมอยู่ดี" ท่านย่อมรู้แก่ใจง่ผมพูดจริงหรือไม่

ดังนั้นแล้วเขาจะถือไม่ถือเขาก็ไปตามกรรมของเขาอยู่ดีครับ

Edit : และสิ่งที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดไม่ใช่ความคิดมันคือความจริงใช่ไหม ท่านลองอ่านดูเอง ผมไม่ได้นั่งเดาสมมุติมันขึ้นมานะครับ ผมก็เข้าใจว่าท่านจะบอกให้ใช้ไม้แข็งไม่ได้ แต่ท่านก็ได้ลองแล้วนี่ใช้ไม้อ่อนละเป็นเช่นไร? เขาก็ไม่ฟังตามที่ท่านสื่ออยู่ดี ใช่หรือไม่? สัจธรรมใดๆก็ไม่เข้าหัวเขาอยู่ดีนั่นแล

 

ก็ใช่ แต่ถ้าเราไม่ให้โอกาสคนอื่นเลย เราก็จะพลาดโอกาสในเปลี่ยนแปลงใครไป

อยู่ ๆ คนที่เคยเพี้ยนอย่างผม จะกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้มันไม่ได้ง่ายนะ

ถามลุงแมวเดะ ว่าผมเคยเพี้ยนขนาดไหน

 

ถ้าพระอาจารย์ไม่ให้โอกาสในการเรียนธรรมมะกับผมป่านนี้ผมคงประกาศยึดโลกในนามพระจักรพรรดิ์ไปแล้ว

ช่วงนี้ก็ชักอยากเป็นจริง ๆ แล้วสิ อะไร ๆ มันก็ส่อเหลือเกิน (มารมาผจญ)

 

คนละกรณีกันครับ อย่าปน ท่านนี่มันสัจธรรมปฏิรูป สอนให้ถาม จิตของตนเองใช่ไหม ? แล้วพวกนี้มีคนไปลองโปรดแล้ว ก็ดูเอาเองอย่างกรณี "ธรรมกลาย" นะครับ ดังนั้นตัดไฟแต่ต้นลม กับกรณีแบบนี้ ดีกว่าอย่างแน่นอนครับ ส่วนเรื่องหลงมันยังพอทำเนานะครับดังนั้นแบบของท่านและแบบเขาไม่เหมือนกันเลยซักนิดครับ และลองสังเกตุคนในกลุ่มเขาดูเอาเองก็แล้วกันว่า "กลายพันธ์" ขนาดไหนนะครับ

 

เอาจริง ๆ นะ ช่วงนั้นมีคนเคยด่าผมว่าใช้สัทธรรมปฏิรูปเหมือนกันครับ
มันก็ออกจากการเอาธรรมมาปนกะทิฐิส่วนตัว เลยได้ธรรมที่ไม่ถูกต้องมา

ไม่รู้ลุงแมวจะจำได้หรือเปล่า

 

ทิษฏิที่ผมใช้คือ "รู้ธรรมตามจริง" อะไรใช่ไม่ใช่ก็รู้อยู่ และทิษฐินี้แหละที่ทำให้ใครต่อใครบรรลุกันได้ ดังนั้นไม่เกี่ยวกับทิษฐิแล้วแต่มันเกี่ยวกับ "จริต" ต่างหากครับ และผมก็ไม่ได้ไปด่าตั้งแต่แรกด้วย ตอนแรกผมก็แซวดีๆอยู่แบบที่ท่านทำนั่นแหละลองย้อนไปอ่านดูครับ แล้วเขาตื่นไหม แล้วกว่าเขาจะตื่นใช้เวลาเท่าไหร่? ป่านนั้นคนบ้าเพิ่มไปกี่คนแล้ว ? ให้ท่านลอง คิดตามจริงดูเอาเลย ว่าที่ผมทำถูกไหม เขาพูดเองนะว่าทำแบบนี้มา " 10 ปี" แล้วนะครับ บัว 4 เหล่ามีอยู่ คนที่หลงอยู่อย่างนั้นก็มีอยู่ และด้วยผลกรรมนั้นหรือเปล่าที่ท่านเคยทำสัจธรรมปฏิรูปขนาดหายแล้ว ท่านก็ยังเคยพูดเองเลยนะครับว่า "ผมทำอะไรได้ดีในครั้งแรกๆเสมอ และต่อมามักทำไม่ได้?" และท่านก็ลองดูเถอะ ยุคนี้สัตว์นรกเต็มบ้านเมืองไปหมด "เพราะมีคนที่จริตพระโพธิสัตว์ แต่ขาดปัญญานั่นแหละ ถึงไปโปรดสัตว์นรกจนล้นโลก" ดังนั้นจะทำอะไรให้ระลึกถึง "ผล" ก่อน แต่เวลาจะกระทำจึงทำ "เหตุ" นะครับ

 

และทิษฐิแนวชีวิตมันสั้น ควรทำอะไรให้คุ้มค่านับว่าถูกแต่ควรคำนึงถึงผลลัพทธ์ด้วยนะครับ

 

อย่าเศร้าไปเลยท่าน ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน ได้รู้แล้ว เข้าใจแล้ว หากมีทิษฐิตรง ย่อมสามารถทำได้ หากกำลังตนไม่ได้ ไม่ขอให้คนอื่นช่วยละ? ฝากไว้พิจารณา ชีวิตอีกยาวไกลสำหรับวิถีพระโพธิสัตว์เช่นท่านครับ

 

ด้วยเหตุที่ผมเป็นคนวิกลจริต

คือจริตไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา เลยอยู่กะใครไม่ได้ครับ

นั่นแหละเหตุผลที่ผมขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้ เพราะอยู่กะใครไม่ได้นาน

แม้ผมจะมีความสามารถไม่มากพอ แต่ผมเชื่อว่าผมพอจะสามารถเตือนสติคนบางจำพวกได้นะครับ ถ้าคนคนนั้นเป็นคนที่มีอะไรคล้าย ๆ กะผมน่ะนะ