กายเราคือนิมิตใช่หรือไม่ ??

นั่งสมาธิ มีจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ ภาวนาตามที่พระพุทธเจ้าหรือครูอาจารย์ท่านสอน

 

มนุษย์คิดมาก ปรุงแต่งมาก จนเป็นทุกข์
สัตว์เดรัจฉาน ไม่คิดมากเหมือนมนุษย์
.
...“จิตใจของมนุษย์ปรุงแต่งได้มาก คิดได้ลึก ความทุกข์มันก็ลึก, สัตว์เดรัจฉานมันจะไม่คิดเสียเลย ในกรณีที่มนุษย์คิดจนเป็นทุกข์ สัตว์เดรัจฉานมันคิดไม่เป็น, โชคดีมันอยู่ที่มันสมองของสัตว์เดรัจฉานนั้นมันไม่เก่งในการคิด รู้สึกอะไรได้ไม่มาก; ฉะนั้น จึงไม่มีเรื่องของความยึดมั่นถือมั่น ก็เลยมีปัญหาน้อย แล้วก็เป็นสัตว์ที่ธรรมชาติกําหนดไว้สําหรับมีอะไรๆ เพียงเท่านั้น
…. นี้ เราจึงเห็นสัตว์เดรัจฉานไม่มีปัญหามากเหมือนมนุษย์ จะเรียกว่าเป็นบุญของสัตว์เดรัจฉานก็ได้ มันมีความทุกข์น้อยกว่ามนุษย์, มันยึดถือไม่เป็น มันจึงไม่เป็นโรคยึดถือเหมือนมนุษย์ มนุษย์นอนหลับยาก เป็นโรคประสาท เป็นโรคจิต เป็นโรคประสาทกันเป็นแสนๆ เป็นโรคจิตกันเป็นหมื่นๆ ที่หมอเขาว่าเพราะสมองคนดีกว่าสัตว์เดรัจฉาน สัตว์เดรัจฉานไม่มีสมองที่จะทําอย่างนั้นได้ มันก็เลยไม่ต้องเป็นโรคประสาท ไม่ต้องเป็นโรคจิต
…. เรามีมันสมองที่คิดได้มาก เมื่อควบคุมความคิดปรุงแต่งไว้ไม่ถูกต้อง มันก็วุ่นวาย เป็นทุกข์; ได้เป็นโรคประสาทบ้าง, ได้เป็นโรคจิตบ้าง แล้วก็เป็นที่น่าละอายแก่สัตว์เดรัจฉาน ซึ่งมันเป็นไม่ได้
…. ดูสุนัข หรือ แมว หรืออะไรเหล่านี้ มันไม่เป็นโรคประสาท ไม่เป็นโรคจิต ไม่ต้องกินยานอนหลับ ว่ากันอย่างนั้นง่าย ๆ, เพราะว่ามันสมองเขาให้มาจํากัด, คิดไปในทางยึดถือไม่ค่อยจะเป็น, สุนัขตัวนี้ลองทายดู ในใจมันคิดอะไรไม่ได้มาก? ไม่ต้องคิดว่าพรุ่งนี้จะกินอะไร สัตว์เดรัจฉานนี้ไม่ได้คิดว่าพรุ่งนี้จะกินอะไร มันคิดไม่ได้ว่าพรุ่งนี้จะกินอะไร; เพียงเท่านี้มันก็คิดไม่ได้ ฉะนั้น มันจึงไม่มีเรื่องอดีต อนาคต ปัจจุบัน อะไรมากลุ้มรุมให้มันสมองวุ่นวาย
…. เรานี่คิดได้ พรุ่งนี้ก็ได้ เมื่อวานก็ได้ เดือนหน้า ปีหน้า กระทั่งชาติหน้า ก็คิดไว้ได้ มันก็เลยมากเกินไป ,
…. ฉะนั้น อย่าคิดให้มันมากเกินไป ไม่มีอะไรที่น่ายึดถือ “มันเป็นเช่นนั้นเอง”; แล้วมันก็จะหยุดความคิดได้”
.
พุทธทาสภิกขุ
ที่มา : ธรรมบรรยายประจำวันเสาร์ ภาคอาสาฬหบูชา ครั้งที่ ๕ หัวข้อเรื่อง “ตถตาช่วยได้” เมื่อวันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๒๔ ณ ลานหินโค้ง สวนโมกขพลาราม จากหนังสือชุดลอยปทุม เล่มชื่อว่า “เช่นนั้นเอง” หน้า ๖๐-๖๒

 

กายที่เราอุปทานยึดครองอยู่นี้ ไม่มีเทพใดๆ หรือผีตนใด ที่จะทำให้ทุกข์ หรือสุข สมหวัง
ผิดหวัง หรือดลบรรดาลใจเรา คนบอกถือพุทธ แต่ไปยึดเทพ ยึดผีมันไม่ถูกต้อง
กายเรามีอินทรีทั้ง 5 แต่เราก็ต้องควบคุมอินทรีทั้ง 5 ของเราภาษาธรรมเรียกสัมรวม
อย่างทรงเจ้า เข้าทรง นี้ก็เหมือนกัน อยากจะถามว่าเข้าไปประทับขันธ์ไหน จิตดวงไหน
ไร้สาระจริงๆ

 

มันก็ไม่ถึง ขนาด สุดโต่งไปหรอก พ่อหนุ่ม

เทพ พรหม บางองค์ ก้เป็น พระโสดาบัน สกทาคามี อนาคามี
ผีปู่ผีย่า ผีทวด ก้เป็น บรรพบุรุษ แต่ละคน

การเคารพนอบน้อมต่อผู้ใหญ่ เป็นสิ่งจำเพาะของแต่ละบุคคล

 

เคารพในธรรมดีกว่าลุง ไม่ใช่เคารพเพราะเกิดก่อน หรือแก่กว่า
แค่เราสำรวมไม่ล่วงเกิน ก็คงจะพอ หากจะให้เคารพไปหมดไม่ไหวหรอก
สำรวมที่ใจตัว ก็พอแล้วล่ะ ภายนอกวุ่นวายนะลุงนะ
เพราะบางเคสก็เคารพ เพราะกลัวเขาจะหาว่า ก้าวร้าวก็มีนะลุงนะ

 

ก็นั่นแหล่ะเรียกว่า เคารพในธรรม

ธรรมคือ ความกตัญญู
ความนอบน้อมก็ คือธรรม

เทวดาเทพพรหม เขาก้เหมือน คน มีดีปนเลว
มองกลางๆ ก้จะไม่สุดโต่ง

 

เพราะอะไรนะ ชาวไทยบูชาผีเยอะ เป็นประเพณีดั้งเดิมเหรอ
หรือเพราะขาดที่พึ่งทางใจ

 

ก็เป้นไปตามประเพณีแต่โบราณ ที่เขาเข้าใจมาแบบนั้น

แม้คำสอนพระพุทธเจ้า ก้ไม่ได้ห้าม แต่มาให้ความรู้ที่ถูกต้อง
สามารถดำรงอยู่ซึ่งประเพณี ที่ทำให้ไปสู่ความถูกต้องได้

 

ทางสมมุติมีสูงมีต่ำ มีแก่มีอ่อน
ส่วนทางวิมุติเท่ากันหมด วิมุติจึงไม่ทะเลาะกัน ฝ่ายวิมุติจึงไม่แย่งกันเร่งปาด
หน้าเพื่อเข้าเส้นชัยไปรับโล่

 

อีชั้นใช้คำว่าความฝัน เหมือนคำที่ ลป.แบนใช้มะ "ชีวิตนี้มีอยู่แบบความฝัน"

เวลาจิตเข้าไปรู้ มันจะใช้คำนี้ ความฝัน/ มายา ..แต่จิตจะใช้คำว่าความฝัน ..นั่นเพราะเราทั้งหมดต้องตายนั่นเอง แบบ ลป.แบนบอก

 

อาจจะเพราะว่าคนสมัยก่อนในยุคที่วิทยาศาสตร์ไม่ก้าวหน้า เวลาเกิดปรากฏการณ์อะไรที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ เขาจะโยนเหตุผลนั้นไปที่ผีสางเทวดาหมด ไม่ใช่แค่คนไทยหรอกค่ะ เป็นทั่วโลก

แล้วเลยคิดว่าผีสาง เทวา สามารถดลบันดาลทุกสิ่งที่ตนปรารถนาได้หากทำตามเงื่อนไขประเพณีที่กำหนดเท่านั้น ซึ่งมักถูกกำหนดโดยบุคคลที่มีอิทธิพลทางความเชื่อของสังคมสมัยนั้น

ทีแรกพิธีกรรมเขาอาจจะเป็นไปเพื่อเหตุผลใดเหตุผลนึง …หลังๆมา กลายเป็นทำตามต่อๆกันมา ด้วยความเชื่อที่เสริมเติมแต่งขยายวงไปเรื่อยกลายเป็นชุดความเชื่อฝังแน่น ห้ามถาม ห้ามคิด ห้ามแก้ไข ต้องเป็นแบบนี้เท่านั้น ใครไม่ทำหรือทำเกินกว่านั้นถือว่าลบหลู่

ปัจจุบันวิทยาศาสตร์ก้าวหน้าแล้ว ก็มีหลายประเทศที่ ปชช ส่วนมากไร้ศาสนา เหตุเพราะความเชื่อต่างๆที่งมงาย ไร้เหตุผลประกอบ

ส่วนศาสนาพุทธบ้านเราที่สามารถเข้ามาได้ ก็น่าจะเพราะช่วงแรกที่เข้ามา ศาสนาพุทธไม่ได้เข้าไปหักล้างความเชื่อเดิมๆของการนับถือผีซะทีเดียว แต่เหมือนกลมกลืนไปด้วยกัน ค่อยๆแทรกซึม จนทำให้ชาวบ้านยอมรับพุทธได้ในที่สุด แต่ก็ยังเป็นพุทธในรูปแบบผสมๆกับความเชื่อดั้งเดิมจนถึงปัจจุบัน

ส่วนคนที่เข้าถึงแก่นพุทธจริงๆ จะเข้าใจได้เองเลยว่า แก่นของพุทธคือการพึ่งพาตนเองเป็นหลัก ไม่ยึดโยงความหวังความปรารถนากับสิ่งที่เลื่อนลอยไร้ตัวตน แต่ก็ไม่ไปขวางความเชื่อผู้อื่นซะทีเดียว เพราะเข้าใจเหตุและผลที่เขาต้องทำเช่นนั้นและเป็นเช่นนั้น

 

อุ่ยย เขียนไปๆมาๆยาวซะงั้น

 

เทวดาประจำตัว อาจจะมีจริง ..ช่วยจริง เจนเคยมี ปสก.

 

มีจริง ทั้งเทวดา และผีสาง
เพียงแต่ไม่ใช่สิ่งอัศจรรย์ น่าเอามาเป็นสรณะอะไร

เพียงธรรมชาติหนึ่ง เกิดดับเช่นกัน
สิ่งเลื่อนลอยไร้ตัวตน ก็หมายถึง สิ่งที่เกิดดับได้นี่ล่ะค่ะ

 

อ๋อ ไม่ได้พูดเรื่องการยึดค่ะคุณแนน พวกนี้ยึดเป็นที่พึ่งไม่ได้

แต่พูดลักษณะที่ว่า พวกนี้ดลใจเตือนเรา ช่วยเหลือเราได้ในบางครั้ง จะว่าเจ้าที่ก็ไม่น่าใช่ เพราะที่วัดก็ตามไปได้

คล้ายๆ จะเกรดดีกว่าผีข้างทาง (อันนี้คิดเอาเอง แต่รู้สึกแบบนั้น) แล้วไม่เคยขอให้แผ่เมตตาสักครั้ง

 

...ขอให้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่ มีธรรมอยู่ในใจ เมื่อมีธรรมเป็นเครื่องอยู่แล้ว จะอยู่ในโลกนี้ร่มเย็นเป็นสุข โลกนี้เร่าร้อน หากเรามีธรรมเป็นเครื่องอยู่แล้วก็อยู่เย็นสบาย หากมีธรรมเป็นเครื่องอยู่ มีธรรมเข้าสู่ใจแล้ว ก็ไม่ต้องมีเครื่องเสริม เพราะธรรมมีดีอยู่ในธรรมเองแล้ว ไม่ต้องเอาอะไรมาเสริมมาแต่ง เหมือนเวลากินข้าวนี้ ถ้าอิ่มแล้วเราก็ไม่ต้องเอาอะไรมาเสริมเพิ่มเติมอีก ธรรมเป็นธรรมาธิปไตย เป็นของกลาง ไม่มีชั้นวรรณะ ธรรมไม่แบ่งผู้หญิงไม่แบ่งผู้ชาย คนแก่ หรือเด็ก ธรรมปฏิบัติได้เป็นของกลาง ธรรมนี้ใครทำมากก็ได้ผลมาก ทำน้อยก็ได้ผลน้อย ถ้าต้องการให้ผลมากก็ทำเหตุให้มาก หากทำน้อยธรรมนี้ก็ให้ผลน้อยตามเหตุ...

หลวงปู่แบน ธนากโร

 

#พระพุทธเจ้าทรงสอนให้รู้จักหน้าที่ของเรา

หน้าที่ของมนุษย์คือ"การปฏิบัติธรรม"
หน้าที่ของมนุษย์คือ"การสอนมนุษย์ให้เป็น
มนุษย์"

ดังนั้น เราจึงควรดูที่ตัวของเราเองก่อน
เราควรพิจารณาตัวของเราเองก่อน
เราควรสอนตัวของเราเองก่อน

ถ้าเราทำชีวิตของเราให้สูญไปโดยไร้
ประโยชน์ เราไม่สามารถจะซื้อมันกลับมา
ได้อีก

ถ้าเราปล่อยให้ชีวิตของเราเป็นทุกข์
เราทำชีวิตของเราให้สิ้นเปลือง
พระพุทธเจ้ามิได้ทรงสอนอะไรอื่น
นอกจากการดับทุกข์

แต่เมื่อเราไม่รู้! เราแสวงหาออกนอกตัวเรา
แต่ทุกข์ชนิดนั้นมิได้ดำรงอยู่

คำสอนของผู้เป็นครูของโลกทั้งหลาย
เปรียบเหมือนกับใบไม้ทั้งป่า
แต่ใบไม้ที่สามารถนำมาทำยาได้มีเพียง
เล็กน้อย อย่าได้เอามาทั้งหมดทั้งรากและ
ลำต้น

เมื่อมาปฏิบัติกรรมฐาน หรือวิปัสสนา
เราควรจะเอาเฉพาะสิ่งที่สามารถป้องกัน
ไม่ให้ทุกข์เกิด สามารถดับทุกข์ที่ต้นเหตุ
ของมันสามารถทำลายโมหะ

เราเอาเฉพาะแก่น แก่นของคำสอนที่ข้าพเจ้า
พูดถึงอยู่นี้คือ "การมีสติ มีปัญญา เห็นความคิด
เมื่อความคิดเกิดขึ้น เห็นมัน รู้มันเข้าใจมัน
รู้มันในทุกลักษณะที่มันเกิด และรู้ถึงวิธีป้องกัน
มิให้มันมาลวงเรา...

#หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ

 

ลุงแมวเหมียวแกไม่เอาหรอก ลป. ลพ.รูปอื่นที่สอนให้เพียร

แกชอบเดินลัดสนาม

และคงคิดว่าธาตุรู้ ...เป็นอนัตตามั้ง