การปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์แบบย่อๆ

​

ผู้ถาม
หลวงพ่อเจ้าคะ อยากจะเรียนถามว่าการปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์แบบย่อๆ มีบ้างไหมเจ้าคะ...

หลวงพ่อ
ต้องการแบบย่อหรือ...ต้องไม่ยืนตรง

ผู้ถาม
อ้าว...ทำไมละครับหลวงพ่อ...

หลวงพ่อ
งอเข่ามานิด...แล้วก็ย่อตัวลงมาก็ความจริงอันดับแรกจับ พุทธานุสสติ ให้ทรงตัว หลังจากนั้นก็พิจารณากายคตานุสสติร่างกายนี้มันไม่ดีเต็มไปด้วยความสกปรกร่างกายเป็นชิ้นเป็นตอนเป็นท่อน่ใช่ไหม...ไม่เป็นแท่งทึบมีอาการ ๓๒ คือผม...เล็บ...และฟัน เป็นต้น นี่เขาถือเป็น กายคตานุสสติ

เห็นว่าทุกส่วนของร่างกายเต็มไปด้วยความสกปรกอันนี้เป็นอสุภกรรมฐาน เห็นว่ามันไม่ดีมันก็เป็นทุกข์ แล้วก็ สลายตัวไปในที่สุดหลังจากนั้นก็ตั้งจิตใจไว้เฉพาะ พระนิพพานเป็นอารมณ์และก็พยายามตั้งตนตั้งใจทำตามนี้คือ

ตัดโลภะ ความโลภ ด้วย จาคานุสสติกรรมฐานด้วยการให้ทาน
ตัดโทสะ ความโกรธด้วยการรักษาศีล มีพรหมวิหาร ๔ เป็นเบื้องหน้า
ตัดโมหะ ความหลง ด้วยการเข้าใจตามความเป็นจริงว่าร่างกายมันไม่ดี เราไมต้องการมัน ต้องการนิพพานแค่นี้ง่ายๆ

ผู้ถาม
แค่นี้ไปได้แน่ๆเลย

หลวงพ่อ
จะไปก็ได้จะอยู่ก็ได้

ผู้ถามไม่ขัดข้องเลย

หลวงพ่อ
ไม่ขัดข้องคำว่าไป...หมายถึงนิพพาน ยังไม่นิพพานก็ยังไม่ไป เนื้อแท้จริงๆ ต้องตัด โลภะ โทสะโมหะ ๓ ตัวเท่านั้น แต่ว่าถ้าเราไม่ยึดพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์มันจะไม่มีการทรงตัวนะ

ผู้ถาม
ครับ...

หลวงพ่อ

เอาง่ายๆ ดีกว่าถือบันไดขั้นแรกไว้ก่อน ถืออารมณ์พระโสดาบันไว้ก่อน ง่ายดีอารมณ์พระโสดาบันนี้ก็คือ
1. เคารพพระพุทธเจ้า
2. เคารพพระธรรม
3. เคารพพระอริยสงฆ์
4. มีศีล ๕บริสุทธิ์
5. ตั้งจิตไว้เฉพาะพระนิพพาน

อันนี้ง่ายๆถ้าอันนี้ได้แล้ว...ไอ้เรื่องมรรคผลก็กลายเป็นของไม่ยาก<O</O

(หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๕ หน้า๑๒๐-๑๒๑)
<O</O​

เอื้อเฟื้อข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตโดย http://www.putthapoom.com/
หลวงพ่อท่านแนะนำอยู่เสมอว่า สำหรับผู้ได้มโนมยิทธิจะตัดขันธ์5
ได้ง่ายที่สุด ดีที่สุดคือไปที่พระนิพพานบ่อยๆอย่างน้อยตื่นนอนหรือก่อนหลับ
สำหรับผู้ที่ไม่ได้มโนมยิทธิ

ให้พิจารณาว่า "เราไม่มีในร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา" ให้ตั้งใจเสมอๆว่า
เราไม่ต้องการทั้งโลกสมบัติ สวรรค์สมบัติ แม้แต่พรหมสมบัติ ถ้าตายเมื่อไหร่
ตัดสินใจไปพระนิพพานจุดเดียว ท่านเน้นย้ำไว้อย่างนี้ครับ
ขอให้ลูกหลวงพ่อทุกๆท่านจงถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันเป็นอย่างช้าครับ
แม้ปรารถนาพุทธภูมิก็ขอให้สำเร็จสมปรารถนาทุกท่านทุกคนครับ

 

ขอโทษนะครับ

คือสงสัย ช่วยทำให้กระจ่างหน่อยครับ

ในมุมมองผมอ่ะครับ

ถ้าฆราวาสสามารถบรรลุนิพพานได้
พระก็บรรลุนิพพานเหมือนกัน

ที่สุดก็นิพพานเหมือนกัน

แล้วบวชพระจะมีสิทธิอะไรเหนือกว่าเหรอครับ

หรือผมยึดติด

ขอบคุณครับ

 

เท่าที่ผมรู้มานะครับ การใช้ชีวิตแบบฆราวาสนั้นเป็นทางแคบครับ คือชีวิตแบบฆราวาสนั้นต้องวุ่นวายกับสิ่งต่างๆมากมายในชีวิต ไม่เอื้ออำนวยต่อการปฏิบัติเพื่อมรรคผล แต่ไม่ได้หมายความว่าทำไม่ได้นะครับทำได้แต่ทางมันแคบหน่อยแค่นั้น
ในขณะที่การบวชพระนั้น การใช้ชีวิตนั้นเอื้ออำนวยกว่ามากครับ เพราะตัดความวุ่นวายต่างๆ ในชีวิตไปได้เยอะเลย แถมการบวชนั้นยังได้กุศลมากเพราะได้เอาตัวเรามาเป็นเนื้อนาบุญให้ญาติโยมและต่ออายุพระศาสนาอีกด้วยครับ

อนุโมทนากับทุกท่านครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ.........

 

อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ

____________________________________________________-

ทาน ศีล สมาธิ

 

อยู่ในร่างฆราวาสต้องมีลูกมี ผัว
มีการมีงานที่จะต้องทำ เช้ามาไปทำงาน
เย็นกลับมาเหนื่อย จะเอาเวลาไหนมาปฏิบัติเล่า

เป็นพระสงฆเจ้า เช้าทำวัตร กลางวันภาวนา เย็นทำวัตร กลางคืนภาวนา
ทำได้ 24 ชั่วโมง จะถึงพระนิพพานได้ไว

แต่ไม่ใช่ว่าฆราวาสจะทำไม่ได้ เค้าเรียก บวชจิต ขอปฏิบัติทั้งทางโลกและทางธรรม ระหว่างทำงานก็ภาวนาได้ พุท โธ จับลมหายใจได้ 24 ชั่วโมงเหมือนกัน
แต่ปฏิบัติที่จิตน่ะ

 

นมัสการ ครูบาอาจารย์ และ ลพ. ฤาษีลิงดำเป็นที่สุดด้วยครับ

 

ขอบวชจิตตลอดชีวิตจ้า

 

อนุโมทนากับท่านเจ้าของพระทู้ด้วยครับ

ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้ และลูกศิษย์ของหลวงพ่อฯ ทุกท่านช่วยกันปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อนะครับ จะได้เข้าพระนิพพานกันเร็วๆ แล้วจะได้ช่วยกันทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้อยุ่ครบ 5,000 ปีครับ

 

สาธุ ขออนุโมทนาด้วยคน

อยากทำจิตให้สงบ

อยากค้นพบความสุขที่แท้จิง