การปฏิบัติ ก็คือ การปฏิบัติให้รู้เรื่องของสังขาร

การปฏิบัติ ก็คือ การปฏิบัติให้รู้เรื่องของสังขาร

ที่ปรุงแต่งอยู่ในจิตนั้น รู้ชัดตามความเป็นจริงเรื่องของสังขาร และไม่ยึดติดในความเรื่องการปรุงการแต่งของสังขารนั้น

ในเมื่อไม่ยึดติด..สังขารเขาก็เป็นธรรมดาเขา
สังขารก็เป็นธรรมชาติเขา ธรรมดาธรรมชาติคือยังไง..?
เขามีการปรุงมีการแต่งมีการนึกมีการคิด

ก็เหมือนกับลมอย่างนี้เขาพัดไปพัดมา เขาเป็นธรรมชาติเขา
ไม่สนใจกับเขา หรือ จะไปสนใจกับเขา
ลมเขาก็เป็นลมอยู่อย่างนั้น
สังขารก็เช่นเดียวกัน..

เขาจะปรุงมาขนาดไหน เขาจะเกิดขึ้นมาในลักษณะใดๆ
เราอย่าไปสานต่อ มีเหตุมีปัจจัยเขาเกิดขึ้นทั้งนั้น
เขาเกิดขึ้นทั้งหมดนั้น เขาจะต้องสลายดับไปทั้งนั้น

อันนี้เป็นธรรมชาติ " สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นดับ "
เรารู้ดูอยู่ในจิตของเรา เราจะเห็นสังขารตัวปรุงตัวแต่ง
ตัวเกิดตัวดับอยู่เสมอ เป็นอยู่อย่างนี้เรื่องของสังขาร

ในเมื่อเราเห็นว่าเขาเป็นของเกิดดับ เกิดดับ เกิดดับ
แล้วจิตที่เห็นชัดอย่างนี้จะไปยึดของที่เกิดดับนั้น
มันก็ไม่ยึด มันก็ปล่อยวาง เรียกอุปาทานที่เคยยึดตัวนี้
อุปาทานที่ไปยึดเรียกอุปาทาน

อุปาทานนั้นมันก็ดับไป

***********

องค์หลวงปู่แบน ธนากโร (-/\-)
วัดดอยธรรมเจดีย์
ที่มาพระธรรมเทศนาส่วนหนึ่งจากไฟล์เสียง "สังขารจิต"

ระหว่างนาทีที่ 11.44-15.02