การปล่อยวาง

<CENTER></CENTER>
[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]พระพุทธองค์ตรัสว่าจิตของคนเรานั้นเหมือนกับลิง
เราจึงเรียนรู้เรื่องของจิตใจของเราได้มากมายจากพฤติกรรมของลิง

ลิงนั้นเกลียดกะปิ ถ้ากะปิถูกมือมันเมื่อไหร่ มันจะถูนิ้วกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือ จนกว่ากลิ่นกะปิจะหายในที่สุดจนกลายเป็นว่า กะปิ ถึงจะร้ายก็ไม่ร้ายเท่าความเกลียดกะปิ

ที่มือลิงเป็นแผลเหวอะหวะไม่ใช่เพราะกะปิ หากเป็นเพราะความจงเกลียดจงชังกะปิต่างหาก สิ่งที่เราเกลียดนั้นบ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความเกลียดชังในจิตใจเราความเกลียดชังหรือพูดให้ถูกก็คือ...

ความรู้สึกอยากผลักไส ซึ่งรวมทั้งความโกรธและความกลัวจึงเป็นเจ้าตัวร้ายที่เราต้องระวังให้มากๆ

แต่นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่ง ของความจริงเท่านั้น นอกจากความอยากผลักไสแล้ว ความยึดติดเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องระวังไม่แพ้กันกลับมาที่ลิงจอมซนอีกที[/FONT]

ในอินเดียลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้านเพราะชอบขโมยผลไม้ในสวน ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิงโดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆพอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อวันดีคืนดี ลิงมาที่สวนเห็นถั่วอยู่ในกล่องก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่องเพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้ ลิงพยายามดึงมือเท่าไหร่ก็ไม่ออก

พอชาวบ้านมาจับก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้ เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดียวสุดท้ายก็ถูกคนจับได้

ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่าเพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้นมันก็เอาตัวรอดได้ แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก

มีหลายอย่างที่เราอยากได้ ใฝ่ฝันจึงถึงกับยึดไว้อย่างเหนียวแน่นเวลาประสบปัญหา เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้างปัญหาก็คลี่คลาย

แต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย จึงเกิดผลเสียตามมามากมายไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึด

จะชอบหรือพึงใจกับอะไรก็ตามอย่าถึงกับยึดติดจนเหนียวแน่นเกินไป เพราะโอกาสที่หน้ามืดตามัวนั้นมีสูงจนหาทางออกไม่เจอ ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น


[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]ถ้าเรารู้จักปล่อยวางบางสิ่งเสียบ้าง มันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ

บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้นหากเป็นทางออกจากปัญหาเลยที่เดียว

<DD>ความจริงการอยากผลักไสอะไรสักอย่าง ก็เป็นการติดยึดอีกแบบหนึ่งนั่นเอง ทั้งๆที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือ ก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดม หากลิ่นกะปิซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้ทั้งรู้ว่ากลิ่นกะปินั้นเหม็นแต่ก็ดมมือไม่ยอมเลิกง่ายๆ

ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าเราจะโกรธอะไรหรือเกลียดใครก็มักดึงสิ่งนั้นหรือคนนั้นเข้ามาในจิตใจให้ครุ่นคิดเสมอไม่ยอมปล่อยไม่ยอมวางเสียที ทั้งๆ ที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์

[COLOR=#669900][B]ปล่อยวางเสียเถิด[/B]แล้วใจเราจะเบาขึ้นเป็นกองความทุกข์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นเพราะพลัดพรากจากสิ่งที่รักหรือประสบกับสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา ที่มันบีบคั้นกดทับจิตใจเราไม่หยุดหย่อนเสียที [B]ก็เป็นเพราะเราไปยึดไปแบกมันเข้าไว้[/B] ทั้งวันทั้งคืน

[SIZE=4][COLOR=#990066]ในหลายกรณีความทุกข์ก็ไม่ได้มาจากไหน [B]หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อย[/B]ดังเช่นเจ้าลิงหวงถั่วนะครับ
[/COLOR][/SIZE][/COLOR]</DD>โดย เทพธรรม MOUNTAIN นำมาฝาก
[/FONT]

 

การปล่อยวางในการทำสมาธินั้นดีครับ...แต่กิเลสมันกวนอยู่ตลอดเลย...
จิตของเราถูกปล่อยปะละเลยมานานจึงต้องค่อยๆ ขัดเกลากล่อมจิตใจให้มันเริ่มรู้...เรียนรู้ที่ละน้อยครับ...
ขออนุโมทนาสาธุ...สาธุ...สาธุ...อนุโมทามิ

 

คุณค่าของชีวิต ๒.

<HR SIZE=1><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=0 width="80%" align=center bgColor=#ff99cc border=2><TBODY><TR><TD bgColor=white>

<CENTER></CENTER>

[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]<CENTER>ก่อนที่เราจะเอาชนะผู้อื่น
เราต้องเราชนะตัวเองเสียก่อน…

ก่อนที่เราจะว่าผู้อื่น
เราต้องดูตนเองเสียก่อนก่อน

เพราะการไม่รู้จักตนเองนั้น
เป็นคนที่ทำอะไรๆผิดพลาดตลอดชีวิต

มิหน่ำซ้ำยังกล่าวโทษผู้อื่นร่ำไป

กระแสกิเลสทั้งหลายย่อมไหลไปตามอารมณ์
ยากที่จะขวางกั้นได้
หากบุคคลนั้นขาดการรู้จักชีวิตที่แท้จริง

เรามายอมแพ้คนอื่น
เพื่อชนะกิเลสตน

ดีกว่าที่ยอมพ่ายแพ้กิเลส
เพื่อชนะคนอื่น

ไม่มีการเห็นอะไรในโลกนี้จะวิเศษดีเลิศไปกว่า

...การเห็นกิเลสของตนเองจริงๆ....
...และเมื่อเห็นได้จริงก็ย่อมทำลายได้แน่...

เมื่อใดที่กิเลสมากระทบ
ใจสงบก็กลับหมองไม่ผ่องใส
น้ำถูกแดดพลันระเหยกลายเป็นไอ
เปรียบดังใจทันกิเลสวิเศษจริง

พี่ดอกแก้ว</CENTER>[/FONT]​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

อนุโมทนาค่ะพี่เม้า เหมือนจะเคยอ่านจากเข็มทิศชีวิตนะคะ ดีมากๆเลยค่ะ

 

เขียนก็ง่าย อ่านก็ง่าย คิดว่าน่าจะทำได้ก็ง่าย แต่เวลาทำจริง ๆ ยากจัง
จะพยายามค่า สู้ ๆ

 

<TABLE cellSpacing=2 cellPadding=0 width="80%" align=center bgColor=#ff99cc border=2><TBODY><TR><TD bgColor=white>[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]

<CENTER></CENTER>
[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]ในความเป็นคนนั้น ย่อมมีค่าด้วยชาติเกิดกันทั้งนั้น เพราะเกาะเอากุศลเป็นคตินำทางชีวิตมาตั้งแต่แรกแล้ว

แต่อยู่ที่ว่า การใช้ชีวิตของตนเองนั้น กระทำการอะไรลงไป ประกอบไว้ด้วยคุณธรรมและศีลธรรมหรือไม่ สิ่งนี้เท่านั้นที่จะชี้ชัดลงไปได้แน่ว่า เป็นคนมีค่าจริงไหม

โดยรวมแล้ว การที่คนเราจะมีค่าได้นั้นย่อมต้องมีองค์ประกอบดังที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว แต่จะเป็นคนที่มีค่าและน่านิยมชมชื่นก็ต่อเมื่อ จิตใจไม่ไร้คุณธรรมนั่นเอง

<CENTER> </CENTER>
​

[/FONT][/FONT]</TD></TR><TR><TD>[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed,Tahoma]โดย พี่ดอกแก้ว[/FONT]</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

จะชอบหรือพึงใจกับอะไรก็ตามอย่าถึงกับยึดติดจนเหนียวแน่นเกินไป เพราะโอกาสที่หน้ามืดตามัวนั้นมีสูงจนหาทางออกไม่เจอ


...ขอบคุณนะคะ...ที่ช่วยนำพาให้เห็นแสงสว่างที่หามานาน...
...ขออนุโมทนาสาธุค่ะ...