การพัฒนาประเทศ 10 ด้าน เพื่อก้าวสู่ยุคศรีวิไลซ์

ในกระทู้นี้ ชายจะอธิบายถึงนโยบายการพัฒนาประเทศทั้ง 10 ด้าน ซึ่งอาจไม่ใช่นโยบายทั้งหมดของทุกกระทรวงนะครับ แต่จะขอยกมาเพียง 10 ด้านเป็นเบื้องต้นก่อน เอาเท่าที่พอจำเป็นก่อนครับ ซึ่งมีหลักการง่ายๆ คือ "อย่าจมปลัก" ครับ เราต้องมีวิสัยทัศน์มองเห็นอนาคตแล้วก้าวไปข้างหน้า จึงจะนำทางคนไปสู่การพัฒนาได้ ถ้าเราจมปลักอยู่แต่วิถีเดิมๆ แนวทางเดิมๆ มันจะไม่ก้าวหน้าไปถึงไหน เอาละ ในกระทู้นี้ จะขอยกตัวอย่างแนวทางการพัฒนาดังต่อไปนี้

 

1 จากการปลูกพืชไปสู่การเลี้ยงสัตว์
การทำการเกษตรไม่ได้มีแต่การปลูกพืช การจมปลักอยู่กับการปลูกพืชและยึดมั่นว่าต้องได้ที่หนึ่งในการส่งออกข้าวนั้น จะขัดขวางการพัฒนาการเกษตร เพราะการเกษตรที่พัฒนา จะต้องพัฒนาจากการปลูกพืชที่กำไรน้อย เช่น ข้าว ไปสู่พืชที่กำไรมาก เช่น แคนตาลูป ถ้าจมปลักอยู่กับพืชชนิดเดิมๆ ในขณะที่ราคาที่ดินสูงขึ้นตามการพัฒนาของประเทศ การเกษตรก็จะไม่พัฒนา การเลี้ยงสัตว์ช่วยให้เกิดพัฒนาการเกษตรได้อีกทางหนึ่ง จึงไม่ควรจมปลักแค่ปลูกพืช

 

2 จากการเกษตรไปสู่พาณิชยกรรม
เมื่อประเทศพัฒนามากขึ้น ที่ดินจะมีราคาสูงขึ้น เมื่อต้นทุนที่ดินมีราคาสูงขึ้น การเกษตรเพียงอย่างเดียวอาจไม่ใช่คำตอบ การจัดสรรที่ดินในเขตที่เริ่มมีการพัฒนาแล้ว จากเดิมใช้ทำการเกษตรไปสู่การทำพาณิชยกรรม เป็นการพัฒนาก้าวตามความเจริญของประเทศอย่างหนึ่ง ผู้นำไม่ควรนิ่งเฉย ปล่อยให้ประเทศก้าวหน้าไป โดยไม่เคยสำรวจดูว่าการใช้ประโยชน์ที่ดินในทางพาณิชยกรรมเพิ่มตามหรือไม่? มีการเปลี่ยนแปลงเกษตรไปสู่การทำพาณิชกรรมหรือไม่?

 

3 จากแพทย์เดิมๆ ไปสู่แพทย์ทางเลือก
การแพทย์แผนปัจจุบันนั้น ไม่ได้มองแบบองค์รวม ทั้งยังเน้นการทำลายมากกว่าการรักษาที่แท้จริง เช่น ใช้ยาเพื่อทำลายเชื้อโรค แต่ไม่ได้ใช้ยาเพื่อทำให้องค์รวมของร่างกายดีขึ้น จนขจัดโรคได้เอง การพัฒนาการแพทย์จะต้องก้าวไปสู่ "แพทย์ทางเลือก" ไม่ใช่การยกเอาอนามัยเป็น รพ. เพื่อหลอกให้คนไปใช้บริการแทนที่จะไป รพ. จริงๆ แบบนั้น โดยที่อนามัยไม่มีแพทย์จริงๆ อยู่ มีแต่คนที่จบมาทางสาธารณสุขเท่านั้นเอง ดังนั้น จึงต้องมีแพทย์แผนทางเลือก

 

4 จากการศึกษาแบบธนาคารไปสู่การศึกษาที่แท้จริง
การศึกษาปัจจุบัน เป็นการศึกษาที่เน้นการฝากความรู้ของผู้อื่นมาสู่คนรุ่นใหม่ แต่คนรุ่นใหม่กลับไม่มีความรู้ของตัวเอง ไม่รู้ว่าการรู้เองคืออะไร? ดังนั้น ภูมิปัญญาของโลกจึงลดลง ไม่มีความรู้ใหม่ๆ เกิดขึ้นป้อนเข้าสู่ระบบการศึกษามากเท่าที่ควรจะเป็น การศึกษาเดิมนั้นจะต้องเปลี่ยน แต่ไม่ใช่เปลี่ยนไปเพื่อทำให้เด็กต้องท่องจำมากขึ้น เพืื่อให้คิดไม่เป็น และโง่ลง จะได้ปกครองได้ง่ายๆ อย่างที่คิดทำกัน แต่จะต้องทำให้ ปชช. คิดเป็น เข้มแข็งขึ้นจนพอที่จะดูแลชาติได้

 

5 จากการปกป้องสังคมไปสู่การพัฒนามนุษย์
สังคมไม่ใช่สัจธรรมที่แท้จริง มันเป็นมายาการที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อยึดเหนีียวมนุษย์ไว้ด้วยกันเท่านั้น แต่มนุษย์คือความจริง เราจึงต้องพัฒนามนุษย์ ไม่ใช่พัฒนาสังคมให้มาครอบงำหรือกลืนกินมนุษย์จนไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ต้องทำอะไรตามกระแสสังคม ต้องเป็นคนดีที่สังคมบงการชี้นำ และคิดเองไม่เป็น การพัฒนามนุษย์นั้นเป็นรากฐานที่สำคัญที่สุดของการพัฒนาประเทศ เพื่อให้ประเทศนั้นเจริญจากล่างขึ้นบน ซึ่งจะเป็นการพัฒนาที่ยั่งยืนที่สุดอย่างแท้จริง

 

6 จากการทูตแบบเลือกข้างเป็นการทูตแบบหนึ่งเดียว
การทูตปัจจุบันของไทย ผิดเพี้ยนไปจากเดิมมาก เริ่มต้นจากการคิดว่าฝ่ายไหนจะชนะสงครามโลกครั้งที่สาม พวกเขาคิดว่าจีนจะชนะจึงได้เข้าข้างจีนกันหมด ทว่า การคิดแบบเลือกข้างเช่นนี้ ไม่ใช่วิธีการคิดแบบการทูตเลย การทูตที่ถูกต้องจะต้องไม่มีข้างไหนผูกขาดเราได้ เราต้องมีอิสระพอที่จะเข้าข้างใดก็ได้เมื่อเราต้องการ เราจึงจะมีอำนาจในเวทีโลก ไม่ใช่กลายเป็นแค่ลูกน้องฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง การทูตจะต้องพัฒนาไปสู่ความเป็นหนึ่ง "โลกหนึ่งเดียว" ให้ได้

 

7 จากศิลปวัฒนธรรมเชิงชาตินิยมไปสู่สากลนิยม
ศิลปะและวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่มีอิทธิพลต่อมนุษย์มาก มันคือพลังในการนำทางมนุษย์ไปสู่ทิศทางใดทิศทางหนึ่งได้ ดังนั้น เราจึงต้องให้ความสำคัญกับศิลปวัฒนธรรมให้มาก โดยพัฒนาศิลปวัฒนธรรมที่เป็น "เชิงชาตินิยม" ไปสู่ "สากลนิยม" ให้ได้ เช่น การเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมเดิมไปสู่โลกกว้าง, การศึกษาศิลปวัฒนธรรมแบบสากลมาสู่ประเทศ การผสมผสานและก่อเกิดสิ่งใหม่ๆ ความคิดสร้างสรรค์ อันจะนำไปสู่ "สากลนิยม" มากขึ้น เพื่อให้เราก้าวทันโลกมากขึ้น

 

8 จากการอุตสาหกกรรมแบบภายในไปสู่ระดับโลก
การอุตสาหกรรมของไทยพัฒนามากพอแล้ว หากพัฒนามากไปกว่านี้ จะเกิดปัญหามลพิษในประเทศได้ ดังนั้น เราจึงต้องพัฒนาโดยใช้การขยายออกไปสู่ "แหล่งแรงงานราคาถูก" เช่น การตั้งโรงงานในประเทศเพื่อนบ้าน ลาว, กัมพูชา, พม่า ฯลฯ เป็นต้น เมื่อได้สินค้าที่มีราคาต่ำก็ส่งเข้ามาขายในประเทศเราได้ การพัฒนาอุตสาหกรรมจะต้องไปสู่แหล่งที่มีแรงงานราคาถูก ซึ่ง AEC กำลังพัฒนาประเทศให้พร้อมรองรับการอุตสาหกรรมจากทุกประเทศสมาชิกอยู่แล้ว

 

9 จากการคมนาคมส่วนบุคคลไปสู่ระบบสาธารณะ
การพัฒนาด้านการคมนาคม, การขนส่ง และ Logistic นั้น ที่ผ่านมาเราพัฒนาเชิงบุคคลมาก เช่น รถยนต์ส่วนบุคคล ซึ่งส่งผลให้จราจรติดขัดและมลภาวะที่สูงขึ้น เมื่อต่างคนต่างใช้รถของตัวเอง ดังนั้น เราต้องยกระดับการพัฒนาการคมนาคมไปสู่การเป็น "ระบบขนส่งสาธารณะ" เพื่อลดการจราจรที่ติดขัดลง ทั้งยังลดมลภาวะและการใช้น้ำมันที่มากเกินไปได้มากขึ้นอีกด้วย ซึ่งจะต้องได้ทั้งคุณภาพที่ดีเพื่อให้คนหันมาใช้ และต้องขยายออกไปยังต่างจังหวัดอีกด้วย

 

10 จากการท่องเที่ยวในจุดสงวนไปสู่การท่องเที่ยวเชิงวิถีชีวิต
การท่องเที่ยวที่ผ่านมาของเรา เน้นการ "เปิดแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ" ซึ่งมักเป็น "ที่สงวน" ทำให้หลายที่เกิดปัญหาเสื่อมโทรม เช่น เกาะต่างๆ เราต้องหยุดการท่องเที่ยวแบบ "ขายของสงวน" อันเป็นวิถีของโสเภณี แล้วพัฒนาไปสู่การท่องเที่ยวเชิงวิถีชีวิตแทนซึ่งจะทำให้เราไม่ต้องเปิดแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติมาก สามารถเอาวิถีชีวิตและวัฒนธรรมมาเป็นจุดขายอันเป็นเอกลักษณ์ที่ชาติอื่นไม่มี ได้อีกด้วย อีกทั้ง ปชช. ก็จะมีส่วนร่วม ได้ประโยชน์มากยิ่งขึ้น

ขอยกตัวอย่างแนวทางการพัฒนาประเทศทั้งสิบข้อ เท่านี้ก่อนครับ