การสัมรวมระวัง กับการกดข่ม เหมือนกันหรือต่างกันขอรับ

สังเกต ตรงนี้ ตรงปัจจุบัน นี้ออกไหม

เหตุ ที่ยังถามไม่เลิก ...ตรงนี้ ดูเข้ามา ในปัจจุบันเลย

มันเหมือน ปรารภความเพียรนะ เหมือนหาทาง เหมือนเผื่อๆ ให้ตน
( เหมือนจะเผื่อ ให้ผู้อื่นด้วย )

ตรงเนี่ยะ อย่าไปเชื่อมัน อย่าเคลื่อนตามมัน ให้กำหนดรู้ "ยิ่ง" เข้ามาด้วย

หากมันยังดิ้น จะ.....เสียให้ได้ หากไม่ถาม แล้ว จะ....ยังไง

เนี่ยะ สังเกตไหม ว่า อะไร มันดิ้น

หาก ภาวนากัน ถึง "ฐานจิต" อายตัวเฮียที่ส่องกระจกเห็นได้ เนี่ยะ ร้ายสุดๆ

แล้ว ถ้าเห็น ตัวเฮียตรงนี้นะ สังเกตดีๆ มันอยู่ใน ภพ ไหน

หากไม่รู้ ถาม ตุ๊ก ดูก่อน อย่า หาคำตอบเอง

ปล.อย่าเห็นด้วยอาการ ตำหนิจิต หน่าฮับ มันแค่ ภาษา

 

เข็น ช้างเข้ารู เข็ม

 

ถ้าเอาคำตอบ แบบ พระ ที่ ท่านโดน พระป่า กระหน่ำ

ก็จะอาศัย มุขนัยของท่านว่า

"แค่คิดจะตั้ง" ก็ เคลื่อนแล้ว จิตไม่ถึง ฐาน ภาวนาไม่ขึ้นหลอก

สมถะไม่เริ่ม( อันนี้ มุขนัย หลวงพ่อ พุธ )

 

นอกเรื่อง นินื

ตกลงใน คอมฯ หากต้อง หลอกอิน login บ่อยๆ

ก็ไป ปรับแต่ง เซททิ้ง แล้ว ขั้นกว่า แอดหวานซ์ แล้ว ลบ
เฉพาะคุกกี้ ปิด แล้ว เข้าใหม่

อ้อ หาก เว็บ พลังจิก ให้เลือกภาพ แคบช้า ให้ข้ามไปเลย
เลือกยังไง ก็ไม่ จบ .................ยาม จีจี

 

ขอคารวะจริงๆ ไม่เคยสังเกตเลย

มันอยู่มาตั้งแต่เกิด

 

ถ้า ถูกส่วน ปั๊ป

สังเกตลงไปอีกว่า ไม่ได้จงใจเจตนาจะ ภาวนา อะไรยังไง
( สังโยชน์ตัวหนึ่ง เริ่มจะเห็นหน้ามันเป็น พยัคอรุณ เข้ามาแล้ว )

จิตจะปรกติ แต่ ในภายในจะไม่ห่างจาก ปิติ ( จุดนัดพบ นักภาวนา หลวงพ่อพุธ )

จิตจะไม่ห่างจากฌาณ ไม่ได้ ดำริจะเข้า จะอยู่ จะออก มีแต่ สิ่งที่เกิดจาก ปัจจัยการ
เพราะ .................. ( หลวงพ่อสารีบุตัสสะ คะเต คะเต โพธิสวาหา )

แต่ ถ้า ผิดส่วนปั๊ป ไม่เผลอ(จมโลก) ก็เพ่ง(เพียรเกิน เจตนาจะทำสมถะ วิปัสสนา)

ถ้าเห็น กระแส แบบนี้ได้ ก็พอจะเห็น รูเข็มของลูกช้าง แล้ว เหลือแต่ ผั๊วะ !!!


ปล. พระท่านว่า ตอนจะ ผลั๊วะ อายตัวในกระจก มันจะ ดิ้นสวมบทเป็น นักปฏฺิบัติ
ดีปฏิบัติชอบสารพัดเข้ามาอีก อย่าไปเชื่อมัน แต่ก็อย่าตำหนิมัน มันจะเป็น "วิบาก"
ที่เคยไป ปิดทาง กล่าวผิด ฯลฯ เยอะ ขวางเอาไว้ ให้อาศัยระลึกตามเห็น
ความดับ(รู้ ลูกเดียว) [ ภาษาพระไตรปิฏก ให้กำหนดรู้ยิ่งทุกอย่าง ]

ส่งได้แค่นี้นะฮับ ที่เหลือ ภาวนาเอาเอง หากมาเสวนากับ สิ่งอื่น จะเจอ
ความ "วิจิตร" จับตัวไว้ ฮิวววววววส์

 

ซ้ายหนอ ขวาหนอ หน้าหนอ หลังหนอ
อันนี้เป็น กำหนดรู้ ใช้ธรรมะสัญญานำทาง จากรูปไปนาม

รู้เลือกว่าจะสรรเสริญสิ่งไหน ไม่สรรเสริญสิ่งไหน
มีธรรมอยู่สูงกว่า เดินตามธรรม ไม่ได้ถือตัวว่าเป็นผู้ครองธรรม

การกำหนดตามธรรมจะเป็นการผูกขาด หากผู้หนึ่งก้าวเท้าขวาแล้วบอกว่าซ้าย พอก้าวเท้าซ้ายแล้วบอกว่าขวา
หากมองว่าผู้ที่กล่าวว่า ก้าวเท้าขวาแล้วบอกว่าซ้าย พอก้าวเท้าซ้ายแล้วบอกว่าขวา เป็นผู้ที่ผิดเพี้ยน
มีความคลาดเคลื่อนทางความจำอยู่ในตัวเอง เหตุแห่งการกำหนดรู้นั้น ย่อมมีเหตุมาจากธรรมะสัญญา

หากแต่เปลี่ยนจาก กำหนดรู้ มาเป็น รู้กำหนด
ย่อมจะไม่มองเห็นว่า ผู้ที่ก้าวเท้าขวาแล้วบอกว่าซ้าย พอก้าวเท้าซ้ายแล้วบอกว่าขวา มีความผิด

แต่จะสามารถ รู้ตามได้ทั้งผู้ที่ก้าวเท้าขวาแล้วบอกว่าซ้าย พอก้าวเท้าซ้ายแล้วบอกว่าขวา
และผู้ที่ก้าวเท้าขวาและบอกว่าขวา และ ผู้ที่ก้าวเท้าซ้ายและบอกว่าซ้าย เพราะเห็นแล้วว่า สัญญาเป็นของไม่เที่ยง
เมื่อไม่เที่ยง มีความจำเป็นอะไรต้องไม่ยึดมั่นถือมั่น กับข้อกำหนด

สัญญาไม่เที่ยงนี้ สันติ !!!

หากขวาอย่างไรก็ต้องขวาอยู่อย่างนั้นห้ามเป็นอื่น ซ้ายมาอย่างไรต้องอย่างนั้นห้ามเป็นอื่น
ย่อมไม่เคย สันติ จริงๆ มีการประชันหน้าอยู่ตลอด ผูกอาฆาตในสัญญา

 

ก็จะ ประมาณนั้น ในบางพระสูตร เพื่อที่จะ กำหนดรู้ สัญญาไม่เที่ยง

หาก มีอริยาบทนอนอยู่ ให้ กระทำสัญญาในใจว่า ยืน
หากยืน ให้กระทำในใจว่า นั่ง
หากนั่ง ให้กระทำในใจว่า เดิน

หาก สัญญามันเที่ยง จิตจะเผลอขยับ กายจะกระสับ เกิดอาการกระเดิด
นอนอยู่ ก็จะ ลุกเสียให้ได้ เดินอยู่ ก็อาจจะสำคัญว่าลอยไป

แต่ถ้า เป็นพวกมากด้วย พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก (เพิ่ม)
ก็จะใช้ เวลาเห็นสภาพทิวทศน์กลางวัน ให้ กระทำสัญญาเห็น
เป็น ภาพในเวลากลางคืน หากอยู่ในเวลากลางคืน ให้กระทำสัญญา
เห็นทิวทัศน์ฉาบทาด้วยแสงเหมือนตอนกลางวัน

ส่วน สัตว์สัญญาเสีย กระทำสัญญาอะไรเท่าไร ก็จะ เห็นเท่านั้นจริง อย่างอื่นเปล่า
พอบรรยายอะไรเป็นธรรม ก็จะผลิกออกไม่ได้ กลัวหาย กลัวเสีย

ยกตัวอย่าง พระบางท่าน เวลา เอาตำราไปคุยกับท่าน ท่านจะฝาดเข้า ฮีแม
แทนคำตามตำรา หากใครฟังแล้วรับไม่ได้ ก็พึงเห็น อาการอุปทานในสัญญา

ถ้าไม่ถึงขั้น ธรรมชักสะพาน ก็พอจะ หาจุดยูเทิร์นใต้สะพานได้ น้ำอาจจะท่วมหน่อยๆ

 

ผมมีปัญหากับการ log in บ่อยๆ เลยไม่ได้มาคุยต่อเนื่องเลย

 

ลบ cookies ของ โปรแกรมเบาว์เซอร์ มะเปนหรอ

ระวัง พาสเวิรดหายหมด ศึกษาความเสี่ยง
ก่อนตัดสินใจ กดตามละมุนภัณฑ์

 

Thank you so much

 

User นิวรณ์ขอรับ

ท่านเคยได้ยินเรื่องการบริโภคลูกตัวเองเพื่อเดินข้ามทะเลหรายไหมขอรับ

ผมเข้าใจว่าเป็นอุปมาอุปมัยของพระศาสดา

ท่านมีความคิดเห็นประการใด

 

เป็นเรื่อง ที่มี คนถามเรื่อง การรักษาศีล ของคนที่ มีภาระ เลี่ยงไม่ได้

คนๆนั้น ใจก็จะ สมาทานศีล แต่ทว่า ภาระ จะต้อง ลงมือ กระทำบางอย่าง

พระพุทธองค์ ก็ เลยตรัสอุปมา อุปโลมเข้าไป อุ้มชูจิต ของคนที่ รักศีล
แต่ผิดศีลว่า เหมือน คนที่ รักลูกที่ยังแบเบาะ( ยังไม่มีโอกาสได้ชื่นชมโลก )
ก็ต้องมา ถูกตนปลงชีวิต แล่เนื้อ เถือหนัง เอาเลือดมาเป็นน้ำ เรียกว่า ใช้
ทุกส่วนแบบภาษาจิตวิทยาก็จะบอกว่า " เหี้ยมผิดมนุษย์ " เพราะ ไตร่ตรอง
ทุกอย่าง ไม่ให้มีเสียของ

ดังนั้น เมื่อพ้นภัยตรงหน้า ประทังชีวิตพอผ่านวิกฤติปัจจุบันแล้ว ก็ ควรที่
จะ "ไม่เพียร ไม่พัก" ไม่ย่อ ไม่ขยาย ไม่นิ่ง ไม่กัดคาขา ไม่เลียจะจะตาใคร
ทำนิพพานให้แจ้ง ในปัจจุบัน " ถึงอยู่ แลอยู่ (ไม่เข้า ไม่ออก) "

 

อุปมาแบบนั้น อาจจะ งง หน่อยๆ

แต่ในทางปฏิบัติ คนเราจะมี กิเลสจำเพาะตัว บางอย่าง ห้ามแทบไม่ได้
ต่อให้ เหาะได้ในอากาศ พอเจอที่ใช่ ผั๊วะ!!แอ๊กส์ ( คนละ ผั๊วะกับช้างรอดรูเข็ม )

กิเลสจำเพาะตัวเนี่ยะ มันจะ ละเมียดละไม ในการ ลากเราไปเชือดนิ่มๆ

แต่หลังจากนั้น ให้ดู การสลัดคืน สำรอก รส ออก

มันจะ สั้นเข้า สั้นเข้า สั้นเข้า ...

ให้เห็น ความสั้นเข้ามา แล้วระลึก สภาวะ ที่ พ้นออก อย่ามัวแต่
อุปทานในส่วนที่ แผ่สองสลึง รู้ทั่วกาย สติไม่เหลือ ติดเพ่ง

โน้ม เห็นความสั้น ความพ้น ความสำรอก ดีๆ ............พรึ๊บ !!

 

คนที่รักษาศีล แต่ยอมผิดศีลเพื่อรักษาชีวิตตัวเอง

แต่หากไม่กินทารก ก็จะตายทั้งคู่ จำยอมต้องกินทารก

แต่กรณี้ไม่พัก ไม่หยุด ปฏิบัติต่อไปอันนี้ผมไม่เข้าใจขอรับ

 

งง ไหม ลวกเพ่

ติดฆ่าบุตร(ผิดศีลหน่อยๆ) หรือ ติดเพ่ง(เห็นบางอย่างเที่ยง กดไว้ นิพพานไม่แจ้ง)

มันอันเดียวกัน ลูบคลำศีลพรต ทั้งคู่ สามารถพยัคค์อรุณ ร้องเพลง รอ รับ สามัญผลไม่เกิด
ปัญญาไม่เดิน

มีแต่ ตะครุบอะไรไหวๆ ไปเรื่อย ไปเทียบ คำสอนครูบาอาจารย์ ไอ้นี้เรียกอย่างนั้น
ไหวๆ อย่างนั้นเรียกอย่างนี้

พระป่าราชรี เห็น พวกครูสมาธิ กลุ่มผมทำได้หมดทุกคนแล้ว หัวเราะก๊าก เลย

" หมาเห่าใบตองแห้ง "

นิพพาน ไม่ใช่เรื่อง จิตไปเห็นอะไร รู้อะไร อยู่กับอะไร ไม่ใช่ธรรมมีปัจจัยการ

ลวกเพ่ อ่านอันนี้แล้ว งง แนะนำ " เซ็นโอนลอย " ให้เป็นด้วย ขใจปะ?!

 

มีงงบ้างนิด หน่อย

เรื่องการปกิบัติเทียบกับครูอาจารย์ผมไม่ได้เทียบครับ

และผมสวดมนต์เพื่ออ่านคำแปลเสมือนอ่านบทย่อของพระไตรปิกฏ แต่ไม่ได้ทำเป็นวัตรแล้ว

อย่างที่บอกว่า ข้าพเจ้าจะเคารพพระศาสดา ไม่มีศาสดาใดยิ่งกว่า

อันนี้ผมแปลตามความเข้าใจของผม พระศาสดาคือ จิต นั้นคือให้เรารักษาจิต

ไม่มีอะไรทีต้องไปทำนอกเหนือจากจิต เมื่อจิตดี สมาธิก็คือ ศีลก็ดีขึ้นเรื่อยๆ

ไม่ใช่ไปนั่งท่องมนต์อันนี้ผมก็กระทำของผมไป แต่ไม่ได้ตำหนิใครๆ นะครับ

เป็นปกิบัติของผมเอง บทฆ่าทารกเพื่อข้ามทะเลทรายเป็นปริศนาธรรมที่กระผมต้องทำให้แจ้ง แม้ตอนนี้ยังไม่เข้าใจความหมายเต็มร้อย

 

ลุกพี่ อันไหน มันเหมือน ไม่ใช่ ลุกพี่ ลุกพี่ ก็ไม่ต้องเอา "ธรรมเข้าตัว"

แม้น ธรรม เราก็ไม่ อุปทาน ฉวยเข้ามา

ลุกพี่ ต้อง หัด " เซ็นโอนลอย " ให้เป็น "ของสาธาร" ไปบ้าง อะฮับ

ธรรม เป็นของกลาง แปรไปตาม ผัสสะ ไม่ใช่ ตน บุคคล เรา เขา อะฮับ

 

ปรกติ คนที่ " กดหน่อย " จะไม่มี ภาคไฟท์บังคับ ให้ปลงบุตร

การ "กดหน่อย" สำหรับบางอินทรีย์ จะ เพื่อ อามิส
อยู่สุข(แต่ไม่ลง ปัจจุบัน) ร้อยละร้อย จะเคลื่อนไปใน "อนาคต"
ตีตนไปก่อนไข้ มักไม่ได้กิน มีแต่ kuเก่ง kuมีศีล kuมีฤทธิ์ กินแบลค์(ไสย)

 

เซ็นโอนลอย คือ การยกธุระให้ หรือเปล่าครับ