การเพ่งกสิณ?????

การเพ่งกสิณ ตามที่ได้ฟังใน กสิณ10-1 ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลวงพ่อบอกว่า ให้ลืมตาเพ่ง แล้ว คิดว่าจำได้ก็หลับตา แล้วนึกถึงภาพนั้น ไม่ใช่ภาพที่ลอยมาทางตา


ผมสงสัยว่า นึกถึงภาพนั้นแล้วจะเห็นภาพนั้นได้อย่างไรว่ามีลักษณะอย่างไรสีอย่าง แล้วปกติเพ่งจนเป็นภาพติดตา แล้วหลับตาไป ให้ดูที่ภาพติดตา ? อย่างหลายๆท่านบอก ถ้าจะเพ่งดวงอาทิตย์ เหลียวขึ้นไปมองแป้บเดียว ก็จะได้ภาพติดตา มาทันที แล้วภาพติดตานี่เหรอใช้ไปทำสมาธิ ตกลงยังไงกันแน่ครับยังมีความสงสัยว่า ถ้าใช้จิตนึกคิดถึงภาพนั้น เราจะเห็นจะรู้ได้อย่างไรว่าภาพนั้นเป็นอย่างไร จะเป็นอุคหนิมิตได้อย่างไรในเมื่อเรานึกคิดขึ้นมา?????


ขอคำชี้แนะด้วยครับ

 

ลองไปอ่านที่นี่ดูครับ ::นิมิต 3 ประการ:: เกี่ยวกับนิมิตที่เกิดจากการเพ่งกสิณ หรือนิมิตจากการฝึกกสินกรรมฐาน

 

เอางี้นะครับ...แนะนำไปฟังหลวงพ่ออีกรอบ....แล้วฟังต่อหน้า 2 ด้วยนะครับ.....

ภาพติดตาก็คือภาพติดใจ............เอางี้ถ้าคุณมีคนรู้จักคนหนึ่ง...คุณคิดถึงหน้าคนๆนั้นคุณ..คุณคิดออกไม......ลักษณะแบบเดียวกัน.....แต่ให้ทรงถาพนั้นไวนะ........

ไม่ใช่ทรงภาพให้ติดตา........จะให้มันติดตาได้ไง...หลับตามันก็ไม่เห็นแล้ว.....

 

อนุโมทนาค่ะ ดีแล้ว สาธุ

 

...ใช้ภาพติดใจ.....จำให้ขึ้นใจ....นึกถึงเมื่อไร เห็นชัดเจน...เช่นจำหน้าของแม่ อย่างขึ้นใจ นึกถึงเมื่อไร เห็นชัดทุกที.....

...จากนั้น ใช้ใจจดจ่อ ภาพนั้น จะเปลี่ยนไปเองตามกำลังสมาธิ............

 

ฟังธรรมะของหลวงพ่อฤาษีให้มากๆ อ่านเยอะๆ ศึกษาให้มากๆแล้วปฏิบัติไป
อย่าสงสัยมากนักเลยคะ มันเป็นนิวรณ์5 นิวรณ์5ทำให้สมาธิไม่เกิดซักทีค่ะ
ลองทำดูก่อนแล้วจะรู้เอง ถ้ามีศรัทธาในการปฏิบัติจะดีกว่านี้ค่ะ

 

เวลาเพ่งต้องให้ติดตาจริงๆนะคับ และระวังอุปาทานไว้ให้มากๆ ครับ

 

ติดตาที่ท่านว่า เป็นแบบไหนครับ มองโดยตาเนื้อไปที่หนังตาเหรอครับ????

 

ไม่ใช่...ไอ่น้อง....หลวงพ่อสอนอย่างนั้นเหรอ.....

 

ลองอยู่ในห้องมืดๆนะ เปิดแค่ทีวีพอ
ดูทีวีไปแบบธรรมดานั่นแหละ ซักพักปิดทีวีซะ จะเห็นในความมืดหลังจากหลับตา
จะมองเห็นเป็นกรอบสีเหลี่ยม แต่ไม่เห็นรายละเอียดหรอก..ประมาณนั้นใช่ไม๊ครับ คุณ Phanudet ?

 

ไม่ใช่ครับ...คุณบอย....

 

อันนี้ถึงจะถูกต้องครับ.......

 

[music]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=299[/music]

อ่ะนะ....ฟังดูให้ชัดนะ.....แล้วไปปฏิบัติได้....ถ้ายังไม่แน่ใจ....ฟังใหม่....

http://audio.palungjit.org/showthread.php?t=78 ....นี่ยังมีอีก 2

เอ็งไม่ต้องไปถามใครให้มันมากความ....หน้าปวดหัว....

 

ประสบการในสมาทิไม่ทำไม่รู้คับ ยิ่งประสบการของฌาณในกสินยิ่งแตกกต่าง
คำอทิบายในตำราบอกไว้ถูกแล้วแต่อารมที่เราจาได้สัมผัสมากกว่า

ลองทำอย่างนี้ครับ นึกถึงน้ำบนใบบัว ที่มันจะกลิ้งได้ไปมาโดยไม่ติดใบบัว
หยดน้ำมีลักษณะกลมใส ใส มีประกายแสง คราวนี้เอาใบบัวออกครับเหลือแต่หยดน้ำใส มองหยดน้ำไว้ครับ แล้วขยายหยดน้ำให้ไหย่พอประมานเท่าที่เราสดวกที่จะมอง มองดูไปเรื่อยๆๆ นี่เป็นการจับภาพ

ท่าต้องการเพ่งอะไรให้ไปมองสิ่งนั้นครับ มองแล้ว ลองหลับตาดู ใช้สติ+ความจำเมื่อกี้เรามองอะไรภาพจะปรากด เช่นเรานึกถึงว่าเมื่อวานเราทำอาไรวันก่อนทำอาไร เราไม่ได้เห็นจริงๆด้วยตาเนื้อแต่เราจำได้ว่าคนนั้นเป้นอย่างนั้นอย่างนี้และลักษณะรุปร่างและอารมที่เราได้สัมผัส
เช่น มองภาพดวงอาทิตจากโพสการ์ดต้องเคยเห็นภาพพระอาทิดจากโพสการ์ดแน่ๆ มันก้มีภาพรุปร่างแต่ไม่มีแสงออกมาและไม่ร้อนไม่รู้สึก
งั้นลองไปยืนดุพระอาทิดมีทั้งแสงแสบตาทั้งความร้อนเราได้รับอารมทุกอย่างเลย เห็นพระอาทิดเหมือนกันแต่ต่างกัน เราก้เอาทั้งภาพทั้งอารมนั้นแหละเป็นกสิน

พอเราหลับตาเราก้นึกถึงตอนที่เราไปมองดวงอาทิดมาท่าจำไม่ได้ก้ดูไหม่ แต่ตรงนี้ขอบอกเลยในสมาทิตอนต้นอย่าไปคิดเลยครับว่าจาจับภาพได้ตลอดท่าเรามือไหม่ให้ใช้ตัวช่วยครับ กำหนดภาพสิ่งที่ต้องการเพ่งเช่นดวงอาทิด ท่ายังงงอยุ่ภาพเป็นอย่างไรทามไมไม่เห็นก้อย่าเพิ่งตกใจ นั้งหลับตาซักพักสบายๆๆ
อย่าบังคับว่าจะต้องเห็น จะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้จะได้ตรงที่ฟังมา ลองนึกภาพที่เราจะเพ่งขึ้นมาตรงนี้มันจาต่างจากความนึกคิดของเราอย่างอื่นคือเวลาเรานึกเรื่องนู้นเรื่องนี้มันไม่ได้เห็นเพียงภาพนั้นภาพเดียว คราวนี้เราเอาภาพนั้นเพียงภาพเดียว ส่วนจะถูกกับตัวไหนนั้นไม่ต้องไปคิดคับทำเลย ท่าเราถูกกับมันเราจะเพ่งมันได้สบายๆๆ เราเลือกที่เราทำแล้วสบายที่สุด เช่นภาพพระอาทิด ท่าเราหลับตาแล้วก้ไม่เห็นแสงไม่รู้สึกถึงความร้อน แต่เราจำได้ว่ามันกลมๆเราก้จำว่ามันกลมๆ สว่างๆๆ ท่าใจเราจำได้อย่างอื่นว่ามันร้อนๆๆ สว่างๆๆ ก้จำอย่างนั้น แต่อย่าไห้เรื่องอื่นเข้ามาเพราะการเพ่งคือเพ่งสิ่งๆๆเดียว ท่าเรื่องอื่นยังเข้ามาก้คือเรายังจับภาพไม่ได้ เราก้อย่าฝืน ปล่อยเลยให้อารมอื่นเข้ามา
นั่งสบายๆซักพัก เด่วซักพักเราลองท่องคำภาวนา อาโลกสินนัง ๆๆท่าท่องแล้วไม่เป็นสมาทิท่องคำว่าอะไรก้ได้ที่ถนัด ท่องไปพร้อมกับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าก้รู้ว่าหายใจเข้า หายใจออกก้รู้ว่าหายใจออก พอหายใจเข้าก้ อาดลกสินนัง พอหายใจออกก้ อาโลกสินนัง ไม่ต้องบังคับลมหายใจแค่รู้อย่างเดียวเข้าแล้วออกแล้ว ไม่ต้องอยากเห๋นอะไรนึกซะว่านั่งหลับตาสบายๆๆ ตรงนี้อาการง่วงจะไม่เกิดท่าจับลมหายใจพร้อมภาวนาด้วยจริงๆแล้วลองนับดู 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ก้พอท่ามีครั้งไหนขาดก้นับไหม่ ไม่ต้องถึง10ก้ไม่เป้นไร คราวนี้มันจะสงบลง เราลองนึกภาพดวงอาทิดไหม่ คราวนี้เริ่มเห็นแล้วดวงอาทิดเมื่อกี้ยังงงอยู่เป็นยังไงตอนนี้เป็นดวงกลมๆๆมีแสงแล้ว หายไปอีกคราวนี้ก้ปล่อยมันนั่งภาวนาไปเรื่อยๆๆ รู้ว่าพอลมหายใจมันเข้าก้อาโลกสินนัง หายใจออกก้อาดลกสินนัง นึกไหม่คราวนี้ภาพมาอีก แต่ท่าทำตามนี้จริงๆๆภาพจะไม่หายไปง่ายๆๆแล้ว เราก้ดูไว้รู้ว่าหายใจเข้าออก มันจะตื่นตัวไม่ง่วง เราสนใจแค่นี้ภาพลมหายใจคำภาวนา อาการอย่างอื่นจะไม่มีผลท่าเราไปสนใจหลับตาอยู่มืด สนร่างกาย ทุขเวทนาจะชัดเพราะเราไปดูมัน เราจะทรมานในการทำสมาทิ
เราก้จับเฉพาะภาพคำบริกรรมลมหายใจตรงนี้ดดยปกติจิตจะเบาลงจะเหมือนมีแสง จะไม่เบื่อกับคำภาวนาและภาพจะชัด เราเพียงแต่ดูไว้และทำเช่นเดิม
ท่าเป็นประสบการ จริง ณ ตรงนี้อารมอื่นจะไม่เข้ามาแทรกแล้ว เราจะอยู่กับภาพกับคำภาวนากับลมหายใจ เราทำอยู่อย่างนี้ เราจะรุ้ได้ทันทีว่าเราแค่ดูอยุ่ส่วนรูปต่างๆๆคำภาวนาและลมหายใจมันเป็นส่วนๆไป คือจะเห็นรุปเละจิตแยกกัน แต่เรายังคงทำเช่นเดิมไม่ต้องมากไปน้อยไปทามอยุ่อย่างเดิมหายใจเข้าก้รู้ว่าหายใขจเข้าพร้อมคำภาวนา อาดลกสินนัง ตรงนี้จะมีอารมสุขพร้องภาพพร้อมคำภาวนาพร้อมอารมที่เป็นปิติ เช่นอารมพองดต รู้สึกโล่งสบาย เราทำไปอย่างนี้เรื่อยๆๆทุกอย่างจะค่อยๆๆหายไปเองแต่เราจะรู้ว่าเราทำเหมือนเดิม
แต่คำภาวนาหายไปเองมันไม่ได้หายแต่เหมือนหาย ลมหายใจที่รู้ว่าเข้าว่าออกก้ยังรุ้เหมือนเดิมแต่จะเหมือนไม่มี มัยนจะเป็นไปเองนะตรงนี้จะเหลือภาพที่ชัดเจน เละอารมความรู้สึกสบายๆๆๆ อันนั้นเป็นแค่ ฌาณ ในอานาปานสติ
คราวนี้ภาพกสินจะขัดพร้อมคำภาวนาพร้อมลมหายใจแต่เหมือนไม่มี เราจะรู้สึกแต่เพียงมี ภาพและอารมสบาย ดูอย่างเดิมทำอย่างเดินตรงนี้เราจะรุ้เลยว่าเราดูจริง เพราะสติเราจะชัดเจนมาก สติจะมีตลอดอยู่กับตัวรุ้ ทำดูพูดไปอารมในฌาณไม่สามารถรับรู้ได้ท่าเข้าไม่ถึง คราวนี้จะเหมือน มีภาพและความสบายอย่างอื่นแค่เหมือนหายไปแต่เราจะรู้ตัวพร้อมว่ามันมีท่าเรายังคิดอยู่เลยว่ามีไม่มีแล้วมาตกใจอันนั้นยังไม่ใช่แสดงว่าไม่มีสติ
ต่อไปภาพจะเริ่มเปลี่ยนเอง เราจับภาพได้ชัดแล้วคราวนี้พิจารนาภาพ ภาพจะเริ่มเปลี่ยนไปเองดดยที่เราจับภาพเช่นเดิม เปลี่ยนไปๆๆตรงนี้ต้องลองทำอทิบายไม่ถุกจนภาพเสมือนไม่มีแต่ยังมีอยู่แต่เป็นประกายพรึก ประกายพรึกเป็นยังไง ภาพดวงอาทิดที่มองมีก้เหมือนไม่มี แต่มันจะส่องแสงออกมามากๆๆๆๆ รวมออกมาจากตัว ณ ตรงนี้ตามประสบการจะมีแสงเกิดขึ้นในที่ๆเราทำการภาวนา
อรูป ฌาณ ไปฝึกเอาเอง แต่แค่นี้เราก้จะได้เห็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็นแล้วแต่ท่าเราไม่ปารถหนามันเราก้ไม่ต้องไปใส่ใจอยากดุอะไรเราแค่ต้องการทำให้เกิดสมาทิเฉยๆ แต่การเห็นย่อมเลี่ยงไม่ได้ ตรงนี้ไปลองประสบเอาเองครับ ท่ามาทางแสง

แต่ที่สำคันฝึกสมาทิมาขนาดนี้ที่ย่อมเกิดแน่นอนคือความสงบ จะสงบมากและมีอารมเณอยู่ตลอด ตรงนี้แรกๆๆแทบจะไม่รู้ตัวเลยเพราะเราจะติดอยุ่กับอารมฌาณกับภาพตลอดจะทำให้เรารุ้สึกสงบเละสุขมีสติด้วยจนอาจคิดว่านี่แหละสำเร็ดแล้วแต่ยังไม่ใช่ต้องรู้จักฝึกเข้าและออกฌาณด้วย คราวนี้เอาวิปัสสนามาช่วย พิจารนาอารมตัวเองรู้ว่าขณะนี้เป็นอย่างไรมันจะชัดมากคราวนี้วิทีจะทำไห้เราหลุดออกจากอารมที่มันสงบมันนิ่งตรงนั้นอ่ะมันติดในฌาณ ให้เราเลิกซะของพวกนี้ให้คิดว่ามีได้มีเสื่อมไม่ใช่ของคงทนไม่ใช่นิพพาน ก้ปล่อยวางมันลงซะ แล้วเราจะรู้กับตัวเอง ยังต้องเจอประสบการในวิปัสนาอีกเยอะเยะ คราวนี้พอเลิกเละละแล้วเราจะไม่สงบแบบติดในฌาณแต่เราจะรู้ แทน และจะเข้าฌาณเมื่อไหร่ก้ได้โดยที่ไม่ได้ไปสงบอยุ่ อารมแม้จะปรานีตเละสุขแต่ยังไม่ใช้ คราวนี้ลองคิดไตร่ตรองดุพอเราพิจารนาอารมมากๆๆ มันก้เกิดขั้นตอน 1 2 3 4 ....เหมือนในประสบการสมาทิไม่ทำไม่รุ้ จนสุดท้ายจะ รู้เองไม่สงสัยไม่ต้องถามไม่ต้องคิดรู้เองเลย แต่มันก้ยังไม่ใช่ต้องทำต่อไปท่ายังไม่เห้นทางก้เริ่มไหม่เลยแต่คราวนี้เราก้เริ่มจริงแต่มันรู้ รู้มากกว่าเก่าแต่มันก้คือเริ่มไหม่ กำตรงนี้ต้องลองบอกกันไม่เคยเจอก้ไม่รู้หรอก แต่เราจะเห็นเป้าแล้ว ว่ามันเป็นอย่างไร