การไม่โกรธตอบผู้ที่โกรธเรา

(510) ที่ไหนความโกรธจะพึงเกิดขึ้นแก่บุคคลผู้ไม่โกรธ ผู้ฝึกฝนตนแล้ว เลี้ยงชีพโดยชอบ ผู้หลุดพ้นแล้ว เพราะรู้โดยชอบ ผู้สงบ ผู้คงที่.

บุคคลโกรธตอบบุคคลผู้โกรธ จัดว่าเป็นคนเลวกว่าบุคคลผู้โกรธ เพราะความโกรธตอบนั้น บุคคลผู้ไม่โกรธตอบผู้โกรธชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก.

บุคคลใดรู้ว่าบุคคลอื่นโกรธแล้ว มีสติสงบใจได้ บุคคลนั้นชื่อว่าประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือ แก่ตนและบุคคลอื่น.

ชนเหล่าใดเป็นผู้ไม่ฉลาดในธรรม ชนเหล่านั้น ย่อมสำคัญบุคคลผู้รักษาทั้งสองฝ่าย คือ ตนและบุคคลอื่นว่า เป็นคนโง่เขลา.

ถ้าความโกรธเกิดขึ้น จงระลึกถึงพระโอวาทอันอุปมาด้วยเลื่อย ถ้าตัณหาในรสเกิดขึ้น จงระลึกถึงพระโอวาทอันอุปมาด้วยเนื้อบุตร ถ้าจิตของท่านแล่นไปในกามและภพทั้งหลาย จงรีบข่มเสียด้วยสติ เหมือนบุคคลห้ามโคที่ชอบกินข้าวกล้า ฉะนั้น.

(80.40/477-478 หรือ 45.26/328-329 พรหมทัตตเถรคาถา)

 

โทสะ =ความโกรธ+ความริษยา+ความตระหนี่+ความขุ่นเคืองไม่สบายใจ ** เเค่ตื่นเช้าขึ้นมาเเล้วหงุดหงิดก็เป็นโทสะเเล้ว

 

ฆ่าสัตว์ได้โทษ ฆ่าโกรธได้บุญ
โกรธเขา = เผาตัวเอง


" นิพพานชาตินี้กันเถอะ "

 

ธรรมของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ช่วยโปรดสัตว์โลกที่ยังโง่เขลาอย่างกระผมได้เป็นอย่างดี

ขอกราบแทบละอองธุลีพระบาท ของพระพุทธองค์ ด้วยเศียรเกล้าครับ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

คาถาแผ่เมตตา
(แผ่ให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย)
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
อัพพะยาปัชฌา โหนตุ
อะนีฆา โหนตุ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งสิ้น
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
จงมีความสุขกาย สุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ
สำหรับแผ่ให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย​

ที่มา:http://palungjit.org/posts/7173962