กำหนดการรับสังฆทานที่บ้านอนุสาวรีย์ ปี ๒๕๕๑

ลมเอย ช่วยเป็นสื่อให้
นำรักจากห้วงดวงใจ
ของข้านี้ไปบอกเขา น้ำ นา
ให้เมืองไทยรู้ว่า
ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้าแนบอกแม่เอย

 

ท่านทิด ๆ ทราบแล้วเปลี่ยน
คนเก่าเรียกท่านทิด เปลี่ยน
.....

ตกลงเราจะเจี๊ยะเพลกันวันไหนดี ท่านทิดจ๋า
สรุปกันซะตั้งแต่เนิ่นๆ ท่านทิดจะได้มีเวลาเดิน
เรื่องขออนุมัติทั่นผบ.

 

ไปทานกันสองคนกับพี่ทิดจะดีหรือค่ะพี่คนเก่า
พกน้องแถวไปทานกันครหาด้วยดีมั้ยค่ะ
ชายกับชายไม่ควรอยู่กันสองต่อสองนะคะ

ปล.ตามกลิ่นของกินมาติดๆๆ กลิ่นช่างเย้ายวนจนต้องโผล่จากกองงานอันสุมหัวทันที

 

อ้าว.. ยังอยู่รึ หายไปตั้งนาน นึกว่าไปอยู่ดูไบซะแล้ว
ย.ห.อย่าห่วง กะใช้ท่านทิดเป็นสะพานเฉยๆ พอตายใจ
อีกหน่อยเราก็เชิญแต่สาวเสื้อดำ ฮิๆ

 

ที่แท้พี่คนเก่ามีแผนนี่เอง ช่างร้ายลึกล้ำจริงๆๆ
น่าแจ้งไปยังท่านผบ.หน่วยเหนือให้ตบรางวัลให้อย่างงามเหลือเกิน

น้องแถวอยู่เมืองไทยแหละค่ะ แต่สงสัยรูปร่างเหมือนถังขยะ
ใครผ่านไปผ่านมามีแต่โยนงานมาให้ งานเลยท่วมหัว พอกหางเต็มไปหมดเลยค่ะ
แง่ม แง่ม แง่ม แต่ทีเงินเดือนล่ะไม่เห็นขึ้นสักที

 

เชิญมาเป็นเพื่อนน้องแถวไง เวลาคนขับรถหนีไปบวช ฮี่ๆ

 

สถานที่จะว่าหาง่ายก็ง่ายมาก ๆ ยากก็ยากจริง ๆ (ตรงทางเข้านะ) เพราะแรกเริ่มที่ดูแผนที่ในเวปแล้วลองไปดู ในเวปอุตส่าห์มีคนถ่ายภาพทางเข้ามาให้ดูด้วยนะ เรามั่นใจมากว่าต้องไปถูก เขาบอกว่าถามน้องที่ขายก๋วยเตี๋ยวแถวนั้นนะว่ามาหาพระอาจารย์เล็ก ทุกคนรู้จัก

เราก็ไปตามแผนที่ ใช่เลยร้านก๋วยเตี๋ยวทางเข้าแบบนี้ เราถามตั้งหลายคนทำไมไม่มีใครรู้จักหละ ไม่รู้จะทำยังไง ยืนอยู่ตรงนั้นสักครู่ (คิดในใจมาถูกนี่น่าตรงที่ยืนก็เหมือนที่จำได้จากรูปในเวป) พอดีมีคุณป้าคนหนึ่งเดินจูงหลานมาถือของมาด้วย (บ่ายแล้วนะ แต่เขามีมาลัยเหมือนจะไปไหว้พระ) รีบเดินไปถามเลย คุณป้าคะ รู้จักพระอาจารย์เล็กไม๊คะ ตามมาเลยคะ นี่กำลังจะไปหาท่านอยู่ ตรงที่เรายืนนะถูกแล้วแต่เราหาทางเข้าไม่พบ

อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ ถ้าตั้งใจไปหาไม่ยากคะ

 

ครับ ท่านที่ไม่เคยไป แล้วจะดุ่ยๆไปเอง พอไปถึงหลังร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วไปต่อไม่ถูก อดทนยืนถาม-ยืนดูผู้คนเขาสักพักเถิด เดี๋ยวก็จะเห็นคนที่เขาไปกราบหลวงพี่เดินเข้า-ออกกัน แต่ถ้าถามลูกจ้างร้านก๋วยเตี๋ยวที่ล้างถ้วยชามตรงนั้น เขาก็น่าจะบอกได้ทุกคนครับ

ฝากท่านๆที่รู้จักทางแล้วไว้ด้วยครับ เวลาเห็นคนทำท่าเป็นบ้านนอกเข้ากรุง เหลียวหน้าเหลียวหลัง ทำคอยืดๆหดๆคล้ายยีราฟอยู่แถวนั้น ขอให้ช่วยเข้าไปถามเถิด ร้อยทั้งร้อย ดุ่ยๆมาเอง หาทางขึ้นไปกราบหลวงพี่ไม่เจอ

 

ขอบพระคุณพี่คนเก่ามากครับ เดี๋ยวขอคุยกันก่อนนะครับ แล้วจะแจ้งให้พี่ทราบภายหลัง โดยส่วนใหญ่แล้ว พวกกระผมก็จะไปกันในช่วงเวลาก่อนนั่งเจริญพระกรรมฐานน่ะครับ คือไปพอหาที่นั่งได้ก็เตรียมตัวเตรียมใจนั่งกรรมฐานกันเลยน่ะครับ แล้วอีกอย่างบางครั้งก็ต้องลองถามผู้ที่ติดตามไปทำบุญที่เค้ายังไม่เคยไปด้วย กะว่าให้เค้าสะดวกน่ะครับเพราะเป็นผู้ใหม่อยากจะให้ไปแล้วไม่รู้สึกรีบร้อนจนเกินไป เวลานั่งกรรมฐานจะได้นั่งแบบสบายใจน่ะครับ เพราะผมก็พยายามที่จะแนะนำ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เป็นคนรู้จักให้ได้ไปทำบุญและได้เจริญกรรมฐานกันน่ะครับพี่
ป.ล.ขอบพระคุณอีกครั้งครับ (แต่สาวชุดดำกินจุน่าดูนะพี่จะไหวเหรอคับ อิอิ)

 

ก็แล้วแต่ท่านทิดและคณะพรรคจะสะดวกเถิดครับ
แต่ถ้าอยากจะเฮฮาเต็มเสียง ก็เชิญลงมากินโต๊ะ เสพโคล่าต้าอวยกันข้างล่างดีกว่า
อยู่หน้าพลับพลาต้องเอี้ยมเฟี้ยมสำรวมระวัง ออกลิงไม่ค่อยถนัด

กินจุแค่ไหนก็บบ่ยั่นดอก ผมเจี๊ยะสะสมไมเลจได้โค้กลิตรฟรีหลายขวดแล้ว
เดี๋ยวสั่งมาตัดกำลังได้สบายๆ ฮี่ๆ อยากดูหน้าเจ้ากรรมนายเวรของท่านทิดให้ถนัดๆหน่อย
คนทำท่านทิดร้อนผ้าเหลืองได้นี่จะงามขนาดไหนหนอ

 

น้องทิดโต๋วมาถูกทางแล้วครับ(||)
คู่บุญบารมีงามขนาดนี้ ปล่อยให้ไปอยู่กับหนุ่มอื่น จะทำให้จิตใจเศร้าหมองเปล่า ๆ ครับ
สู้เก็บเอาไว้เองดีกว่าเนาะ อิอิ;aa21

ผูกพันธ์กันเอาไว้มาก ๆ;aa50
จะได้ละออกยาก ๆ;40
แล้วชาติหน้า กัปหน้า อสงไขยหน้า เราจะได้เจอกันอีกนาน ๆ นะครับ อิอิ
(ตัวเองเอาดีไม่ได้ สวมบทเป็นพะยามานดีกั่ว อิอิ)

 

โอ้โห สุดยอดจริงๆพี่โม
นับถือเขาเลย

 

ตายล่ะหว่า นี่ถ้าเผลอพลาดหลุดไปเกิดอีกร่วมกับพี่โม มีหวังต้อง"ไต่เต้า"กันน่าดูแน่ๆเลย กว่าจะได้เข้าพระนิพพาน อิอิ

 

เมื่อวันอาทิตย์ไปถวายสังฆทานกับหลวงพี่สมปองที่อุทัยมาครับพี่ ดีใจจัง หลวงพี่ท่านเห็นหน้าปุ๊บ ท่านยิ้มขึ้นมาแล้วก็ทักว่า"เป็นไง ไอ้เสือ"ผมก็เลยกราบเรียนท่านไปว่า"โธ่ หลวงพี่ เขี้ยวกะลายไม่เหลือแล้วครับ กะจะมาเอาใหม่จากหลวงพี่นี่แหละครับ"ท่านหัวเราะใหญ่เลยครับ แต่ผมรู้สึกว่าร่างกายท่านดูซูบลงไปกว่าเมื่อสมัยก่อนพอสมควรนะครับ คงเพราะงานที่หนักและด้วยสุขภาพขององค์ท่านเองด้วย เลยกราบอาราธนาขอให้ท่านอยู่นานๆ ท่านก็ตอบว่า"ยาก็กินอยู่ เพราะหากไม่กิน กายมันก็ลำบาก เมื่อกายฉันลำบาก คนที่ลำบากก็เป็นพวกเราอีกนั่นแหละ ต้องมาเดือดร้อนเพราะฉัน ก็แล้วแต่สภาพของมัน อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป แล้วแต่ร่างกายมัน"เลยกราบเรียนท่านอีกครั้งว่า"ยังไงๆ ก็ขอหลวงพี่อย่าเพิ่งละกำลังใจในการประคับประคองขันธ์ 5 เพื่อสงเคราะห์พวกผมต่อไปนะครับ ท่านก็ยิ้มๆ ก่อนกลับก็เลยกราบเรียนถามท่านว่า"หลวงพี่ครับที่นี่ พอจะมีที่ให้ซุกหัวนอนซักสองสามคืน เผื่อวันหน้าจะได้หลบมาอาศัยบ้างพอจะมีมั้ยครับ"ท่านก็หัวเราะตอบกลับมาว่า"ที่นี่ไม่มีถ้ำให้เสือนอนหรอกนะเว้ยย"ผมก็เลยกราบเรียนท่านไปว่า"ไม่เป็นไรครับ ลูกหมาอย่างผมจะให้ซุกหัวนอนตรงไหนก็ได้ครับ"ท่านก็หัวเราะใหญ่เลย ได้ไปกราบท่านแล้วรู้สึกอิ่มใจครับ ครูบาอาจารย์ท่านเป็นตัวอย่างให้เราดูแบบไม่ต้องสอนกันเลยครับพี่ ทั้งๆที่เราเห็นด้วยตาเลยครับ ว่าสภาพร่างกายท่านไม่ดีแน่ แต่ผมไม่เห็นเลยสักนิดว่าท่านมีความอนาทรร้อนใจไปกับสภาพร่างกายของท่าน เป็นท่านกลับมาห่วงเราเสียอีก ว่าพวกเราจะลำบากกันไปเพราะท่าน ถึงไปคราวนี้อาจจะไม่ค่อยมีเวลาฟังธรรมมะจากปากของท่านแบบตรงๆ เพราะเวลาน้อยแล้วก็เย็นมากแล้ว แต่สิ่งที่ท่านแสดงออกมานั้นเป็นธรรมมะชั้นยอดที่ผมจะขอจำไว้ในใจไม่รู้ลืมเลยครับพี่โม

 

อีตาพี่โมเค้าแสดงอาการเป็นลูกหมาถูกทิ้งอยู่กลางลานมานานแล้วแหละ
ทำน้ำลายยืด ตาละห้อย น่าจ๋งจ๋าน

 

ก็ขออนุญาติ เตือนความจำกันอีกสักที สำหรับกำหนดการรับสังฆทานที่บ้านอนุสาวรีย์ ประจำเดือนนี้(สิงหาคม 51) บัดนี้หลวงพี่ท่านได้มารับสังฆทานแล้วนะครับ คือ ตั้งแต่วันนี้(วันที่ 1 ส.ค. 51)จนถึงวันอาทิตย์ที่ 3 สิงหาคม 2551 ตั้งแต่เวลา 8.00 น.-20.00 น. และจะมีการเจริญพระกรรมฐานกันในช่วงเย็น ในเวลา 18.30 น. ดังนั้น นักบุญท่านใดต้องการที่จะไปถวายสังฆทาน และสอบถามปัญหาธรรมมะจากองค์หลวงพี่ท่าน หรือมีความสนใจในการเจริญพระกรรมฐาน ก็ขอเชิญไปที่บ้านอนุสาวรีย์ได้ ตามหมายกำหนดการที่ได้พิมพ์เอาไว้ในเบื้องต้นนะครับ ขอโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยครับ

 

เย็นวันนี้มีนักบุญยกขบวนกันค่ะ (แต่ไม่ได้ประท้วง แต่ไปถวายปัจจัยบุญ) พร้อมมอบตัวกันอย่างช้าเวลา 18.30 น. ที่บ้านสายลม ทุก ๆ คนจะร่วมกันน้อมถวายปัจจัยปิดทองใหม่สมเด็จองค์ปฐม แห่งวัดท่าซุงค่ะ

 

วันนี้ก็ไปมาเหมือนกันค่ะ แต่ไม่มีใครเลี้ยงข้าว น่าสงสารต้องเลี้ยงตัวเอง พรุ่งนี้ก็จะไปจะมีหนุ่มไหนอาสาเลี้ยงข้าวเราบ้างเนี่ย จะได้เตรียมล้างท้องรอ พี่ตั้มศักดิ์ว่าไง หนูยังไม่ได้กินเลยอ่ะ

 

เดือนนี้หลวงพ่อจมูกแดงๆ น้ำเสียงก็พร่ากว่าเดิม ลุกไปเข้าห้องน้ำก็เชื่องช้ากว่าเดิม ลูกๆหลานๆอย่างเราก็ได้แต่มองตาปริบๆ ช่วยอะไรไม่ได้เลย
นี่น่ะหรือสังโฆอัปปมาโณ เมตตาต่อผู้อื่นโดยไม่ห่วงแม้แต่ร่างกายของตนเอง

รู้งี้ไม่น่ารีบกลับเลย น่าจะอยู่ต่อถึงวันอาทิตย์ กลับมาก็สังฆานุสติทั้งวันทั้งคืน คิดถึงหลวงพ่อแทบทุกลมหายใจเลยค่ะ

 

ได้แต่คิดถึงพระอาจารย์ ตั้งแต่แม่เสียไปก็ได้พาพ่อไปถวายสังฆทานและกราบพระอาจารย์ทีเดียว หลังจากนั้นไม่ได้ไป เพราะไม่มีใครอยู่บ้าน ไกลด้วย แถวบ้านก็เปลี่ยวมากๆ ได้แต่ส่งใจไปกราบพระอาจารย์ สวดมนต์ไหว้พระที่บ้าน และนั่งสมาธิทุกวันเสาร์ครับ