ขนลุกซู่...กรี๊ดดดด!!!

อันนี้มาเล่าให้ฟัง...
ก้อยจะเป็นบ่อยมากๆๆๆเลย ทุกครั้งเลยมั้ง เวลาสวดมนต์โดยเฉพาะบทสวดใหญ่ๆ เช่น ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก แล้วแผ่เมตตา จะรู้สึกขนลุกซู่ชูชันไปทั้งตัว (มันซู่มากๆยิ่งกว่าตอนปวดห้องน้ำอีก) ครั้งแรกๆก็คิดว่า เอ๊ะ เราอุปาทานไปเองมั้ง พอครั้งหลังๆมันไม่ใช่แล้วสิ มันเป็นทุกครั้งเลย ก้อยก็ลองแบบตอนไม่สวด ลองพยายามทำให้มันซู่ มันก็ไม่เห็นซู่เท่าตอนสวดมนต์เลย ...
สงสัยมากๆเข้าก็โทรไปถามอ.ไก่ อาจารย์บอกว่า ไม่ได้อุปาทานไปเองหรอก ที่ขนซู่นั้น เป็นเพราะ เหมือนเขามาบอกให้เรารู้ว่าเขารับรู้นะว่าเราสวดมนต์และแผ่เมตตาไปให้เขา ประกอบกับเมื่อชาติก่อนๆ ก้อยบำเพ็ญธรรมมาพอควร ก็เลยเหมือนกับว่าติดต่อกับพวกเขาได้(บ้าง) ก็แอบดีใจเล็กๆว่า สิ่งที่เราตั้งใจทำไปให้พวกเขานั้น พวกเขาได้รับจริงๆ...
อย่างเมื่อสองคืนก่อน สวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก ชินบัญชร และธัมมจักกัปวัตนสูตร แล้วก้อยก็แผ่เมตตาสามโลก ขอขมา อโหสิกรรม แบบสวดเยอะมาก เพราะคิดว่าวันอาสาฬหบูชากับเข้าพรรษา เป็นวันพระ เป็นวันสำคัญ เขาต้องปล่อยวิญญาณออกมาเยอะแน่ๆ ก็เลยสวดใหญ่เลย ตอนสวดมันซู่ แล้วก้อยก็จะร้องไห้เลยนะ สวดไป บางครั้งเสียงก็สั่นๆ ไม่รู้เป็นอะไร น้ำตาจะไหล...

*** ใครมีประสบการณ์ดีๆที่ได้จากการสวดมนต์ ก็มาบอกเล่ากันบ้างนะ เป็นธรรมทานนะจ๊ะ ***

 

โมทนาสาธุ เมื่อระลึกถึงความยากลำบากของพุทธองค์ที่จะเผยแพร่พุทธศาสนาแล้วกิจของพระองค์มากมายยิ่งนักยามจะบรรทมเวลาก็น้อยมาก ยิ่งพระองค์มีพระชรรษามากพระองค์ยังคงประกาศพระศาสนาต่อ ลองคิดดูถ้าเป็นอย่างเราๆอายุ 80 ยังต้องเดิน ไม่ต้องถึงอย่างพุทธองค์ที่เดินเป็นโยชน์ เราๆเดินไม่ถึง 1 กิโลเมตร ก็แย่แล้ว ในยามที่จะเจริญพุทธมนต์ระลึกถึงความยากลำบากของพระองค์ ความรู้สึกไม่อาจจะพูดได้ ซึ้งจนน้ำตาไหล เราจึงรักและเทิดทูลเพราะท่านชี้ทางให้แล้วอยู่ที่ว่าใครจะทำตามท่านหรือไม่เท่านั้น

 

อนุโมทนาค่ะ.....ดิฉันสวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก และชินบัญชรทุกวัน แล้วแผ่เมตตา ตอนนั้นจำได้แม่นมากคือตอนคุณแม่เสีย ตอนนั้นทำให้ท่าน คืนวันที่ 3 หลังจากท่านเสีย ( ตอนนั้นกลับไปเมืองไทย ) ตอนแรกยังนึกไม่ออกว่าเป็นท่านนะค่ะ ตอนนั้นนอนยังไม่หลับ แค่หลับตาไว้ เตียงแบบสปริงอ่ะค่ะ ลอยคนนั่งก้นจมลงอยู่ข้างขาเรา ตอนแรกนึกว่าโจร แล้วแอร์ในห้องเหมือนร้อนวูบไปเลย ร้อนมาก แต่ไม่ได้ลืมตามอง เพราะกลัวโจรมากที่สุด พอตอนหลังได้ยินเสียงคนเรียกจริงๆ ตอนนั้นนึกว่าหูแว่ว เสียงได้ยินชัดมาก น้องสาวที่นอนกะพื้นอ่ะยังได้ยินเลย ตอนน้นไม่รู้เรื่องจริงๆ ไม่ได้นึกว่าแม่มา มารู้อีกทีก็วันรุ่งขึ้น แล้วมีอีก 1 ครั้ง ตอนนั้นเพื่อนเราเสียโดนยิงตายที่เมืองไทย เราได้ยินข่าวมาถึงที่นี่ ตอนนั้นก็จุดธูปไหว้เขาแล้วบอกไปว่าจะสวดมนต์ยอดพระกัณไตรปิฎกแล้วแผ่เมตตาให้ เราไม่มีไรให้เพราะไกล ไม่มีวัดให้ทำบุญ แต่ช่วงนั้นยุ่งๆเลยไม่ได้ทำในวันนั้น ไปๆมาๆมาเก๊ากะจีน โห...วันนั้นมาเลยค่ะ รู้สึกว่าวันที่ 5 ของเขา ตอนนั้นหลับไปแล้วแต่มาตื่นเอาตอนตี 1 ได้ เพราะมีทางไกลมาจากเมืองไทย พอว่างหูได้ 10 -15 นาที ได้ยินเสียงคนเดินตั้งแต่หน้าบ้านเรานะ เดินลากขา ก้าวแต่ละก้าวเนี่ยใช้เวลานานมาก พยายามลากขามาถึงที่เรานอน ตอนนั้นกลัวนะ ยังไม่สวดมนต์นะ เพราะว่า ยัง 50 50 อยู่ โจรหรือว่าผีกันแน่ แต่มาสุดๆอยู่ตรงที่เตะที่เรานอนอ่ะ เท่านั้นอ่ะ สวดมนต์เร็วมาก โดนอยุ่อย่างนี้ 4 คืนติดกัน คืนที่เรากลับมานอนที่บ้าน เขาจะมาตลอด ตอนหลังมานึกได้ว่ายังไม่ได้ทำให้เขา ตามที่เราบอก พอทำให้หลังจากนั้นไม่มาอีกเลยค่ะ ตอนหลังเลยสวดทีไรก็แผ่บุญกุศลไปด้วย แรกๆไม่รู้ไม่ได้แผ่เลย

 

อนุโมธนาสาธุครับ

 

เคยได้ยินหลวงพ่อฤาษีฯบอกว่าเวลาสวดมนต์หรือบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถ้ามีอาการปีติขนลุกแสดงว่าครูบาอาจารย์สิ่งศักดิ์สิทธิ์รับรู้การปฏิบัติของเราครับ

 

ปกติก็สวดมนต์ทุกวัน แต่ว่าไม่เคยสวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก ครับ ไว้ผมจะลองสวดทุกวันดูบ้างครับ

 

สำหรับการสวดพระคาถายอดพระกัณฑ์ไตรปิฎกนี้ เคยอ่านเจอว่า "อย่าทำเป็นเล่นจะเกิดภัยแก่ตัว" อันนี้ไม่ทราบว่าเกิดขึ้นในกรณีใดบ้าง ขอท่านผู้รู้โปรดชี้แนะด้วย

###อ่อน### ทำได้แค่ภาวนาในใจ (ยังไม่กล้าสวด) แค่นี้ก็หนาวจนถึงขั้วหัวใจ และขนลุกซู่เป็นระยะๆ เหมือนกัน

 

คาถาใดๆก็ตามล้วนแล้วแต่มีความศักดิ์สิทธิ์ทั้งนั้นแหละค่ะ ไม่เฉพาะแต่ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก หากสวดเล่นไม่ทำจริง ก็ไม่ดีต่อตัวเองทั้งนั้น...

 

อยากรู้จริงๆ ว่าสวดจริงกับสวดเล่นต่างกันอย่างไร?
สงสัยจริงๆ จ้ะ ช่วยอธิบายด้วย เพราะตอนนี้ ###อ่อน### ยังไม่กล้าสวดเลย ได้แต่ภาวนาในใจเท่านั้น

 

สวดจริง ๆ คือ มีจิตเป็นที่ตั้ง ตั้งใจที่จะสวดเพื่อเจริญภาวนาให้กับตนเองและผู้อื่นจริง ๆ
สวดเล่น ๆ คือ สวดแบบขอไปที สวดแบบต้องสวด ไม่ได้มีความตั้งใจ

ผมคิดว่าเป็นงั้นนะ หรือว่าไม่ใช่ใครช่วยบอกที

 

ผมว่าเป็นความคิดที่ไม่ดีมากกว่านะครับ เช่นอาจจะดูถูกดูหมิ่นว่าบทสวดมนต์คงจะไม่ศักดิ์สิทธิ์หรอกอะไรทำนองนั้นน่ะครับ ปกติคนสวดถึงจะมีสมาธิบ้างไม่มีสมาธิบ้างก็คงได้บุญอยู่แล้วล่ะครับ

 

สวดจริง จะต้องชำระล้างร่างกาย แต่งกายเรียบร้อย จุดธูปเทียนบูชาพระรัตนไตร และจะต้องสวดต่อหน้าพระพุทธรูปเท่านั้น

ส่วนภาวนา(ในใจ) ทำได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง นอน

ไม่ทราบว่า ###อ่อน### เข้าใจถูกต้องหรือไม่?

 

โมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยจ้า ท่าข้ามคิดว่าการสวดมนต์ทุกบทถ้าสวดด้วยใจที่เคารพ ไม่ว่าจะเป็นการสวดมนต์แบบไหน นั่ง เดิน ยืน นอน แต่ถ้าทำด้วยใจเคารพถือว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ(เรียกว่าสวดมนต์แบบของจริง เพราะใจเคารพจริงไง)

 

พิมพ์ไปตั้งเยอะ แต่หายหมดเลย ไม่เป็นไร...

คือ อยากจะบอกว่า ทุกอย่างอยู่ที่จิต ไม่ได้อยู่ที่พิธีรีตองอะไรมากมาย การสวดมนต์ การแผ่เมตตา หรือแม้แต่การทำบุญทุกๆอย่าง หากเราทำไปแบบไม่มีสติ ไม่มีสมาธิ ไม่มีกำลังจิตถึงพร้อมที่จะทำจริงๆ บุญที่ได้จะน้อยกว่าคนที่เขาทำแบบจิตเต็มกำลังนะ อย่างเช่น การแผ่เมตตานี่ ถ้าเราสวดไปงั้นๆ เพราะคิดว่าเราท่องตามบทแล้ว ยังไงๆส่วนบุญก็ต้องไปถึงผู้รับแน่นอน ซึ่งเป็นความคิดที่"ผิด" เพราะการแผ่เมตตาก็เปรียบเสมือนการจุดเทียนต่อๆกันจากผู้ที่สวดไปหาผู้ที่รับ หากปากเราสวด แต่ในใจกลับคิดเรื่องอื่น ฟุ้งซ่าน อย่างนี้เทียนอาจดับระหว่างทาง และทำให้ไปไม่ถึงผู้รับได้ เพราะฉะนั้น การสวดจริงกับสวดเล่นเราดูที่จิตใจ ไม่ใช่ปากที่เราขยับหรือสักแต่ว่าท่องไปตามบทสวด และการสวดด้วยจิตเต็มกำลังจริงๆ ผลบุญจะแรงมาก...
หากมีเวลา ก็นุ่งขาว ห่มขาว สวดมนต์ ทำให้มัน complete ที่สุด แต่ถ้า ไม่มีเวลาจริงๆก็สวดในใจตอนที่เราว่างๆก็ได้ เช่น ตอนนั่งรถเมลล์ หรือตอนไหนก็ได้ คือสวดในอิริยาบถนั่ง นอน ยืน เดิน ก็ได้ อย่าไปห่วงว่า เราไม่ได้นุ่ง-ห่มขาว เราไม่ได้นั่งพับเพียบสวดมนต์หน้าพระ แล้วจะได้บุญน้อย มันไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ พระพุทธองค์สอนว่า จิต นั่นแหละที่สำคัญที่สุด ที่เป็นแก่นของสิ่งทั้งหลาย ...อยากให้ทุกคนมองให้ทะลุถึงแก่นของพระพุทธศาสนา ไม่ใช่หลงไปกับเปลือกของมัน...

 

โมทนาครับ ผมก็เป็นครับเกือบทุกครั้งที่เราสวดมนต์ (อยู่ที่บ้านครับ) สังเกตุว่าเราตั่งมั่นมาก ผมเป็นเฉพาะแผ่แมตตา และบทสวดบางบทครับ ที่เราตั้งใจมากๆ น้อมแผ่จริงๆ ขนลุกเลยครับ

 

ผมก็สวดยอดพระกัณฑ์ฯ มาตลอดนะครับ...

แต่ที่ห้องผมไม่มีพระพุทธรูปเลย...

มีแต่ภาพของสมเด็จองค์ปฐมฯ หลวงปู่ปาน ท้าวจาตุมหาราชครับ..

ไม่รู้ว่าจะผิดระเบียบแบบแผนอะไรหรือเปล่า...

แต่ตอนบูชาพระก็น้อมจิตระลึกถึงพระฯ ตามแนวมโนมยิทธิ ทุกครั้งก่อนเสมอๆ ..

 

ก้อยว่าแค่นั้นก็ถือว่าโอเคแล้วนะคะ เพราะเรามีจิตที่เต็มกำลัง แต่ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้มีพระพุทธรูปเพิ่มอีกสัก 1-2 องค์ ก็จะดีมากเลยนะคะ โมทนาค่ะ

 

ผมมักจะเป็นตอนกำลังแผ่เมตตาครับ

 

ดิฉันชักจะเริ่มเป็นเหมือนกันค่ะ ขนลุกเป็นพัก ๆ วันไหนถ้าอารมณ์นิ่งล่ะก็ ขนลุกตั้งแต่เริ่มสวดชุมนุมเทวดาเลยทีเดียว แรก ๆ ก็ไม่เข้าใจคิดว่าแอร์เย็นไปแต่พอคิดอีกที ตัวยังร้อนเหงื่อซึม ๆ เลย ขนจะลุกเพราะอากาศเย็นได้ไง

เป็นอย่างนี้นี่เอง ดีใจจัง...

 

อนุโมทนาด้วยคะ เราหลังๆขี้เกรียจไม่ค่อยได้สวดเลย
แต่ ช่วงไหน บ้าสวดมากๆ ก็เจออะไรแปลกๆเหมือนกันนะคะ