ขอคำคมและปรัชญาชีวิตจากการปฏิบัติธรรม

เจริญพร สมาชิกเว็บพลังจิต

สมาชิกท่านใดมีคำคมและปรัชญาชีวิตจากการปฏิบัติธรรม ที่เกิดขึ้นเองจากจิต ช่วยลงเอาไว้ในกระทู้นี้ ด้วยจุดประสงค์ของอาตมาที่จะนำไปเรียบเรียงทำเป็นหนังสือธรรมะเผยแผ่เป็นธรรมทาน ขอเจริญพร

 

อันนินทากาเลเ้หมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน
แม้นองค์พระปฏิมายังราคิน
คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา

( สุนทรภู่ )

 

ดอกบัว เกิดและเจริญงอกงามในน้ำ แต่ไม่ติดน้ำ
ทั้งส่งกลิ่นหอม ชื่นชูใจ ให้รื่นรมย์ ฉันใด
พระพุทธเจ้า ทรงเกิดในโลกและอยู่ในโลก
แต่ไม่ติดโลก เหมือนบัวใม่ติดน้ำฉันนั้น

 

เราไม่กลัว

เราไม่กลัวความจน เพราะเรามีสันโดด
เราไม่กลัวความโกรธ เพราะเรามีเมตตา
เราไม่กลัวริษยา เพราะเรามีมุทิตาจิต
เราไม่กลัวความผิด เพราะเรามีหิริโอตตัปปะ
เราไม่กลัวราคะ เพราะเราไม่ดำริ
เราไม่กลัวมิจฉาทิฐิ เพราะเรารู้แจ้ง
เราไม่กลัวแห้งแล้ง เพราะเรามีน้ำใจ

 

ความทุกข์ยากลำบาก ... ทุกข์แค่ไหน .... แต่คนจะหลงกับความทุกข์จนโงหัวไม่ขึ้น

... หน้าที่หนึ่งของคน คือ การสู้ความทุกข์ด้วยกำลังใจที่เมตตาและเข้มแข็งไม่หวั่นไหว

 

"เริ่มต้นคือไม่รู้ ท่ามกลางคือพิจารณา ปลายทางคือการสิ้นไปของความไม่รู้และการพิจารณา"

 

ทานอาหาร ไม่ปรุงก็ไม่อร่อยฉันใด

ตากระทบรูป หูกระทบเสียง ไม่ปรุงก็ไม่สวย ไม่ปรุงก็ไม่ไพเราะฉันนั้น

จริตแห่งกิเลสนี้ "ชอบปรุงเป็นนิสัย"จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ก็เสร็จมัน

ปรุงจนเปรอะเสียสิ้น


--------------------------------------------------------------------------

กระผมขออนุโมทนาในกุศลจิตของท่านวิสิฏโฐภิกขุด้วย สาธุ สาธุ สาธุ


--------------------------------------------------------------------------


ตั้งกายตรง ตั้งจิตตรง ดำรงมั่น
อย่าให้หัน อย่าให้เห ทำเฉไฉ
ภาวนา ทำจิตนิ่ง ยิ่งกว่าใคร
สู่แดนไกล อยู่เหนือใจ คือนิพพาน

หายใจเข้า หายใจออก สำรอกอยาก
กิเลสหลาก มีมากหน้า อย่าเพิ่งหนี
มีสติไว้ เพ่งเข้าไป ให้เห็นดี
ชีวิตนี้ จักไร้ค่า ถ้าไม่ทน

ให้ศีลช่วยรักษา ให้ปัญญาช่วยคุ้มครอง
สมาธิช่วยปกป้อง สติทั้งผองจ้องระวังภัย
สัทธาเป็นพละ วิริยะตั้งเพียรไว้
ขันติอดกลั้นได้ ไม่หวั่นไหวเมื่อภัยมา
จาคะคือกองเสริม หนุนเพิ่มเติม เสริมกำลังให้
เมตตาไว้ที่ใจ จักสำเร็จได้ ไม่หวั่นเลย

 

หากเราเข้าใจธรรมชาติของจิต ก็จะรู้ได้เลยว่า
การปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องยาก


</IMG>

 

ครูทางธรรมของแก้วท่านสอนและเตือนสติว่า

ความประมาท เป็นอาวุธชิ้นเดียวที่สังสารวัฏเขาดึงเราไว้กับที่ต่ำได้
แม้จะขึ้นมาสูงมากแล้วก็ตาม

 

ความประมาทนั่นแหละสำคัญ ดั่งที่พระพุทธองค์ทรงประทานปัจฉิมโอวาท
คือโอวาทครั้งสุดท้ายแก่พวกเรา ความว่า "ดูกรท่านทั้งหลาย ท่านจงยังประโยชน์ของตนเอง
และของผู้อื่นให้ถึงพร้อม ด้วยความไม่ประมาทเถิด" ดังนั้นอย่าประมาทกันนะพวกเธอ

 

จากที่ปฏิบัติธรรมมา หลากหลายประสบการณ์ และความรู้สึกนึกคิด
ก็เปลี่ยนแปลง บางสิ่งก็เพิ่ม บางสิ่งก็ลด บางสิ่งก็วางเฉยเป็นกลางๆ
และค้นพบว่า
..การให้อภัยครั้งที่ยากที่สุด คือการให้อภัยครั้งแรก...
(เพราะต้องฝืนกระแสความไม่สบอารมณ์ ความโกธร และความรู้สึกต่างๆ
มากมาย แต่เมื่อเราถึงจุดที่ให้อภัยได้ ทุกอารมณ์มันดับลง ความสบาย
ใจ สบายกาย บังเกิดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะฉะนั้น การให้อภัย
ครั้งต่อๆมา จึงเป็นเรื่องง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเราไม่ฟุ้งไปกับอารมณ์..
สิ่งที่บังเกิดขึ้นมาเป็นเสมือนเงาของกันและกันในเวลาให้อภัย คือ ..
ความเมตตา)

 

ยังประมาทอยู่เลย
T_T

 

"เหนื่อยนักพักเสียก่อนอย่าอ่อนใจ ลุกขึ้นไหว สู้กันไหม่ ด้วยใจสู้"

 

แหะๆแหะๆและแหะๆ

กว่าจะรู้ไม่ดูใจเฝ้าใฝ่ฝัน ชีวิตนั้นยากแท้จะหยั่งรู้
เพราะชีวิตที่หยั่งรู้ต้องฝึกดู จิตหยั่งรู้ได้แท้เพราะพิจารณา

รู้ความจริงและไม่จริงเพราะใจรับ
มีความดีและไม่ดีเพราะใจรู้
ได้ความสุขและความทุกข์เพราะใจดู
มีความรู้และไม่รู้เพราะจิตรู้ ดู รับใจ

จาก ศุภชัย จิตคำรณ
15 สิงหาคม 2548

 

การทำทานที่ยากที่สุด คือการอภัยทาน ขอให้ท่านจงทำทานนี้ให้สมบูรณ์จนเป็นปกตินิสัย ท่านก็จะมีความสุขเปรียบเช่นขึ้นสวรรค์ทั้งเป็นเช่นนั้นแล

 

จิตของคนชอบส่องนอก ไม่ส่องใน
มีสัมมาฑิฏฐิไปทำไม ถ้าเอาไปนั่งส่องชาวบ้าน


โมทนาครับ

 

test

ความเป็นเราย่อมสูงกว่าความหวังที่อยากให้เราเป็น

 

อย่าพยายามทำใจคนอื่นให้เหมือนใจเรา เพราะเราก็ทำใจให้เหมือนคนอื่นไม่ได้

 

<TABLE borderColor=blue cellSpacing=0 cellPadding=5 width=600 bgColor=white border=1><TBODY><TR><TD align=middle bgColor=blue>แผนชีวิตของในหลวง</TD></TR><TR><TD>
<TABLE width=590 align=center border=0><TBODY><TR><TD>1.ขอบคุณข้าวทุกเม็ด น้ำทุกหยด อาหารทุกจานอย่างจริงใจ
2.อย่าสวดมนต์เพื่อของสิ่งใด นอกจาก​

 

จงมีสติทุกลมหายใจเข้าและออก
พิจารณาทุกๆอริยาบถ
พิจารณาทุกๆสัมผัส
รู้ทันในทุกๆสภาวะของอารมณ์
พิจารณาทุกๆความคิด
ใช้มรรคแปดเป็นพื้นฐานในการตัดสินใจ
เตือนตนเองด้วยอริยสัจเสมอ