ของฝากปีใหม่จากหลวงพี่เล็ก

ขออนุญาตนำสิ่งที่หลวงพี่เล็กได้กล่าวต่อญาติโยมและลูกศิษย์ลูกหาที่ไปถวายสังฆทาน ณ บ้านอนุสาวรีย์ ซึ่งคุณ "นางมารร้าย" ได้นำไปพิมพ์ไว้ในกระโถนข้างธรรมาสน์มาให้อ่านกัน ถือเป็นของฝากปีใหม่จากหลวงพี่เล็กครับ


01.01.2007 13:15

นางมารร้าย


ของฝากปีใหม่จากพระอาจารย์ที่ท่านกล่าวกับญาติโยมในว ันเสาร์ค่ะ นางมารร้ายสรุปมาฝากพี่ๆน้องๆ ที่ไม่ได้อยู่ฟัง


จิตใจคนเรา ต้องมีสิ่งดีให้ยึดเกาะ ไม่มีอะไรเกาะก็ไม่มีอะไรปล่อยวาง การจะไปถึงนิพพานต้องปล่อยวางทั้งดีและไม่ดี และถ้าไม่ยึดเกาะสิ่งดีไว้ก็อาจทำให้ใจมุ่งไปเกาะในสิ่งไม่ดี เกิดโทษกับชีวิต ฉะนั้นต้องเกาะความดีเอาไว้ พอได้จังหวะพอดีก็ค่อยปล่อย เพื่อจะหลุดพ้นการเวียนว่ายตายเกิดไปสู่พระนิพพาน


ปีหน้า เป็นปีที่ต้องระวังอย่างมาก ถ้าไม่สูญเสียผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ก็จะเกิดการนองเลือด อาจได้เห็นเหตุการณ์ที่ภาคใต้มาเกิดถึงในกรุงเทพฯ จะสังเกตว่าอาตมาขนวัตถุมงคลมาให้บูชามากมาย ก็หวังให้ญาติโยมมีสิ่งดีๆที่ยึดเหนี่ยว ถ้าจิตใจมั่นคง องค์เดียวก็พอ แต่ถ้าไม่มั่นคงจะเอาสักกล่องใหญ่ก็ไม่มีใครว่า แต่อย่างไรก็ต้องยึดมั่นในความดีของทาน ศีล ภาวนาด้วย จึงจะเกิดผลคุ้มครอง


ทาน มีผลร้อย ศีล มีผลเป็นหมื่น ภาวนา มีผลเป็นล้าน ผลเหล่านี้นอกจากจะเกิดกับเราและครอบครัวแล้ว อานิสงส์ของการภาวนายังช่วยให้เกิดกระแสความเย็น ไปดับกระแสร้อนของโลกได้ นี่คือสิ่งที่เทวดาท่านต้องการ เพื่อช่วยให้ชาติบ้านเมืองพ้นภัยพิบัติ เป็นผลที่เรามองไม่เห็น แต่ควรช่วยกันทำ



คนเราบารมีต่างกัน บารมีต้นทำอะไรเองไม่ค่อยได้ ต้องคอยพึ่งคนอื่นเกาะคนอื่นตลอดเวลา บารมีระดับกลางช่วยตัวเองได้แต่ยังช่วยคนอื่นไม่ได้ บารมีขั้นปลายนั้นนอกจากเอาตัวรอดแล้ว ยังสามารถช่วยรักษากำลังใจคนอื่นได้ด้วย ใครอยู่ระดับใดก็พิจารณาเอาเอง แล้วเร่งภาวนาปฏิบัติ


ถ้าลูกทำดี พ่อ ** ก็จะมีกำลังใจอยู่ต่อ เขาเรียกว่ามีมโนสัญญเจตนาหาร อาหารนั้นมี ๔ ประเภท กวฬิงการาหาร ได้แก่อาหารที่เรากินเข้าไป ผัสสาหาร ได้แก่ลมหายใจเข้าออก วิญญาณาหาร ได้แก่รูป เสียง กลิ่นรส สัมผัสต่างๆ ที่เป็นที่ต้องใจ และมโนสัญเจตนาหาร คือความมุ่งมั่นของใจ เป้าหมายของใจ อย่างสมัยก่อนเขาใช้คนวิ่งไปบอกข่าวที่กรุงโรม เจ้านั่นวิ่งไปถึงบอกข่าวเสร็จก็ล้มลงตาย ที่มันวิ่งไปได้ตั้ง ๔๐ กิโลนั่นก็เป็นเพราะใจมุ่งมั่นว่าจะต้องบรรลุภารกิจท ี่สำคัญนี้ มันก็ฝืนแรงตัวเองวิ่งไปด้วยกำลังใจ พอเสร็จภารกิจแล้วกำลังใจตรงนั้นมันหมดไปก็เลยตาย นี่คือมโนสัญเจตนาหาร


ยกตัวอย่างหลวงพ่อ จริงๆท่านมีเกณฑ์อยู่ต่ออีก แต่ท่านเห็นว่าอยู่ไปลูกๆส่วนใหญ่ไม่เร่งรัดตัวเอง แถมบางรายถอยหลังอีกต่างหาก ท่านเลยไปดีกว่า พวกที่มีปัญญาก็ตะกายเอาตัวรอดต่อไปได้ พวกไม่มีปัญญาก็ปล่อยไป


อยากให้พ่อมีกำลังใจอยู่นานๆ ก็ช่วยกันทำดีเข้าไว้ เร่งภาวนา และมีศีลกับทานเป็นปกติทุกวัน


คงเลิกสงสัยกันได้แล้วนะคะ ว่าพระอาจารย์ขนวัตถุมงคลมาให้บูชาทำไม แล้วปีหน้าจะเป็นอย่างไร เร่งปฏิบัติและภาวนากันเถิด แล้วช่วยกันอธิษฐานขออานิสงส์ที่เกิด ช่วยให้ประเทศชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และญาติพี่น้องที่รักของเราพ้นภัยพิบัติโดยเร็ว