ขอชวนทุกคนมาร่วมกันแต่งกลอนสอนใจแบบทุกสไตล์นะจ๊ะ

ชอบเธอ ไม่กล้า บอกใคร
มีใคร เคยเป็น อย่างฉัน
ได้แต่ แอบมอง ทุกวัน
ได้แต่ เฝ้าฝัน ละเมอ

เพราะเธอ นั้นมี แฟนแล้ว
คงแห้ว ถ้าไม่ หยุดเผลอ
เราเอง ก็มี นะเออ
จะเพ้อ ถึงเธอ ทำไม

แต่ใคร จะควบ- คุมจิต
แค่คิด นั้นง่าย ใช่ไหม
แต่ทำ นั้นยาก เกินไป
ทำไง บอกมา สิเธอ

 

อกหัก รักคุด ตุ๊ดเมิน เชิญทางนี้เลยจ้า
อันนี้เป็นกาทู้ระบายความนัยใจไปซะแล้วววว.....555

 

ฉันเกิดมาทำไม......ในโลกนี้
ฉันไม่สวยโสภี.......ดั่งใครเห็น
ฉันไม่เคยรักใคร......ใจชาเย็น
ฉันก็เป็นอย่างฉัน.....ฉันไม่แคร์


ด้วยรักจากปู่ NiNe ... รักใครรักจริง
ด้วยรักจากปู่ NiNe ... รักแล้วรักมั่น ... แล .. .ยั่งยืน

 

หลับตาพริ้ม ยิ้มน้อยน้อย แต้มใบหน้า
สุขนักหนา สุดสงบ หาใดเหมือน
ตะวันขึ้น ตะวันลง ยังลืมเลือน
มิแชเชือน นอนนิ่ง อิ่มเอมใจ
ณ วันหนึ่ง ในที่สุด ก็ได้พัก
หยุดชะงัก หมดทุกสิ่ง ที่เคลื่นไหว
มีสิ่งเดียว ยังคงเหลือ เดินหน้าไป
เพียงจิตใจ มินอนนิ่ง อยู่ในโลง

แถวบ้านเรียกกลอนเก้า เป็นคู่แข่งกับกลอนแปด 555

 

จง จำไว้ตั้งมั่นอยู่ในจิต
อย่า ได้คิดทิ้งห่างมันไปไหน
ลืม เลือนมันเราจะแย่ยิ่งกว่าใคร
สติ ในทุกขณะต้องรู้ตัว

 

ใดๆ ในโลกล้วน ... อนิจจัง .. ใครสั่งสอน
อย่าอ้อนวอน... .เทวา ... อารักขา
ในเมื่อจิต... เจ้ารู้ ...คู่ธรรมา
ความเมตตา... ปราณี ... นี่ของไทยฯ ...

เมื่อเจ้ารู้ .. แล้วใย .... เจ้าไม่ทำ
นี่คือคำ ... สั่งสอน ... อ้อนวอนเจ้าฯ
เราคือใคร... ใครจะรู้ ... เท่าตัวเรา
แต่จิตเรา ... เราไม่รู้ ... จะสู้ใครฯ

เมื่อเจ้ารู้ ... เจ้าคงทำ ... ตามคำสอน
อย่าเง้างอน ... เจ้าไม่รู้... แล้วใคร รู้?
ในเมื่อเจ้า .. มีเกิด ... ต้องมีดับ... ตามคำครู
ถ้าเจ้ารู้ .. เร่งรักษา ... บารมีธรรมฯ

 

ยามรบ เจ้ารบ เฉิดฉาย
เคียงกาย กษัตริย์ ฮึกเฮิม
ยามรัก อิมเอม เต็มเติม
เพียงเพิ่ม เสน่หา ในนงคราญ

แด่ คุณ นักรบนักรัก .... ออกศึกข้านึกแต่รบ จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น

 

อันความทุกข์ความสุขทั้งหลายแหล่
มันอยู่แค่ที่ใจเราใฝ่หา
อยู่ที่จิตเราคิดนะเองนา
จะคิดหาด้านร้ายหรือด้านดี

 

เหอ เวบนี้วาไรตี้ดี คนอารมณ์ศิลปินมารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย (รึเปล่า)

 

เจ็บกระดองใจ ข้อยเจ็บกระดองใจ
เจ้าหลอกให้ฮักทำไม มันขื่นขม
มาหลอกให้ ข้อยหน้าชื่นอกตรม
ปล่อยความฮักข้อยจมดิ่งลงดิน

 

พี่ลูกพระขอมา .... ขอกลอนประตู

กลอนประตูเพ่งดูช่างงามนัก
แสงประจักษ์สดใสช่างหลายสี
อันกลอนใดงามเท่าหาไม่มี
หนึ่งกลอนนี้ของประตูวิมานใคร

 

กลอนเอ๋ยกลอนขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนพอแตกใบอ่อนเป็นมะลิลา
กระทู้แต่งกลอนสอนใจ กระทู้แต่งกลอนสอนใจ แต่งไปแต่งมาชักออกแนวฮา

 

ขอต่อหน่อยเหอะ....เอาให้บ้าถึงที่สุดไปเลย อิ อิ

อารมณ์รักชักรุนแรงเริ่มแผลงฤทธิ์
พาลให้จิตหงุดหงิดถวิลหา
รัก รัก รัก รักเธอ จนแทบบ้า
อารายว๊า...อยากจะบ้าก็เพราะเธอ (ping-love

 

กลอนนี้มอบให้คุณต้นอ้อยเป็นพิเศษครับ (f)


กบกับต้นอ้อย

สายลมพริ้ว ปลิวป่าย ส่ายต้นอ้อย
กบตัวน้อย ยังมั่นภักดิ์ ปักษ์รักษา
สายลมฟาด ผาดแผดพื้น พสุธา
หมู่ปักษา ถลาลง ปลงชีวี

อัศนี กระหน่ำซ้ำ ทำให้เศร้า
แต่ใยเล่า เจ้ากบน้อย ไม่ถอยหนี
เฝ้ายืนหยัด ปัดป้องภัย ด้วยชีวี
มั่นยอมพลี กายน้อยน้อย เพื่ออ้อยคง

"กบในไร่อ้อย"

 

ชอบกลอนกบกับต้นอ้อยค่ะ ซึ้งดี

 

โอ้ลูกหนอ พ่อรอเจ้า อยู่นานแล้ว
ณ เมืองแก้ว ใยเจ้า ไม่มาหา
ทางสายกลาง พ่อปูให้ หากไม่มา
กลับหลงหา ทางมาร แล้วก้าวเดิน
ตามทางพ่อ หาใช่ จะยากนัก
หากรู้จัก ใช้ปัญญา ช่วยสรรเสริญ
รู้ผิดชอบ ชั่วดี แล้วก้าวเดิน
จิตเจริญ ก้าวสู่ อยู่นิพพาน

 

ลูกหลานสนภู่ ศรีปราชญ์ ทั้งน้าน เย่ แหม พอแต่งไฮกุ เงียบกันเป็นแถบ พอ กลอน นี้แหละคล่อง

 

โอ... กบในไร่อ้อย กับต้นอ้อย โอ...GET

 

555....คุณคาเมนนน!!! ก็ชื่อไฮกุอะไรนี่เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ...โถ่! [Embarrass

 

(b-deejai) เฮอะๆๆๆ....เก็ทกันใหญ่แล้ว...ทำไงล่ะคะทีนี้..

อันอ้อยตาลหวานใจไม่พลัดพราก
แค่ลมปากหวานหูยังรู้หาย
แต่ลมรักสลักใจไม่รู้คลาย
ชีพสลายกายจากพักรักยืนยง