ขอบคุณ....ความเหงา

มีเรื่องราวหลายอย่างที่เกิดขึ้นและเข้ามาในชีวิตของเรา

บ้างก็ทุกข์ บ้างก็สุข

สุข เศร้า เหงา รัก ปะปนกันไป ตราบใดที่เรายังเกิดเป็นมนุษย์

"ความเหงา" เป็นอีกปรากฏการณ์ที่ทุกคนต้องประสพพบเจอกันอยู่แล้ว

บางคนคิดว่าความเหงามันช่างโหดร้ายกับเราจริง ๆ ถ้าเราเคยมีประสบการณ์ที่ร้ายๆๆ

แต่สำหรับบางคน "ความเหงา" เป็นสิ่งที่ดี ที่เราสามารถระลึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่มีความสุข

"ความเหงา" ไม่ได้โหดร้ายเสมอไป เราจงใช้ความเหงา เพื่อคิดถึงสิ่งที่ได้กระทำมาในอดีต แล้วนำมาปรับปรุงใช้ในอนาคต

ความรักกับความเหงาอยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียวเท่านั้น
ความรักมักแสดงตนให้เราได้เห็นคุณค่า
ได้เรียนรู้กับมันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด


คนเราเลือกที่จะมีความรักมากกว่าที่จะมีความเหงา
แต่นั่นก็เป็นเรื่องธรรมชาติ
เพราะมนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมยอมต้องการเพื่อนตลอดเวลา
คนเราเรียนรู้ที่จะรัก
จมอยู่กับคำว่าความรักจนกลายเป็นผูกติดกับมัน


บางคนผูกติดกับความรัก
จนกระทั่งความรักไม่มีอากาศหายใจ
สุดท้ายแล้วความรักก็ตายจากและหลีกหนีเราห่างไกลไปเรื่อยๆ
ท้ายที่สุดเราก็เหลือเพียงความเหงาและเดียวดายเท่านั้น
ที่ยังอยู่ ตัวเราเองมักคิดว่าที่มีความเหงาเกิดขึ้น
เพราะความรักจากเราไป


แต่แท้จริงแล้ว
มันอยู่เคียงข้างเราตลอดเวลาต่างหากล่ะ
คิดดูสิห่างเราไม่มีความเหงา
จะทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะมีความรักได้อย่างไร
เราจะมองเห็นความรักเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดได้หรอ


ไม่เลยเรามองไม่เห็นหากเราไม่ได้เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียว
และได้รู้จักกับเพื่อนที่ชื่อว่าความเหงา
ความเหงาคอยอยู่เป็นเพื่อนเรา
คอยให้กำลังใจเราว่าเราจะต้องรักตัวเองให้มากขึ้นนะ
อยู่เพื่อตัวเราเองทำวันทุกวัน
ให้มีความสุขได้ด้วยตัวของเราเอง


. . . เมื่อเราเรียนรู้ที่จะเหงา . . .
เชื่อเถอะว่า อีกไม่นานนักหรอก
เราก็จะได้เรียนรู้ที่รัก
มันเป็นวัฏจักรที่ไม่มีวันจบสิ้นและ
เราทุกคนไม่มีทาง
ที่จะเถียงตัวเองได้เลยว่า
เราไม่รู้จักทั้งความรักและความเหงา

-------------
[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.483631/[/MUSIC]​

 

ครับ

อยากเขียนเองมั่งครับ

 

ความเหงาไม่ได้โหดร้ายกับเราเสมอไป

หากเราพิจารณาใช้ความเหงาเพื่อให้เห็นถึงปัญญาและจัดการกับเรื่องราวที่ทำให้เหงา

ขอบคุณ....ความเหงา ที่ทำให้เรารู้จักกัน

และเรียนรู้ซึ่งกันและกันเพื่อที่เราจะไม่เหงาอีกและทำให้ชีวิตเราดีขึ้น